Τη ρομφαία της ανηλεούς πάταξης της εγκληματικότητας αποφάσισε, όπως όλα δείχνουν, να προβάλει, πάλι, ο Γάλλος Πρόεδρος. Και αν το 2005, από τη θέση του υπουργού Εσωτερικών, που φιλοδοξούσε να φτάσει στην Προεδρία, ο Νικολά Σαρκοζί είχε μιλήσει για την αναγκαιότητα «να καθαριστούν τα γκέτο των γαλλικών προαστίων με Kurcher» - η πιο γνωστή εταιρεία για ηλεκτρικές σκούπες - από τα «σκουπίδια» της νεολαίας τους, που περιθωριοποιημένη και βυθιζόμενη ολοένα περισσότερο στη φτώχεια ξεσπούσε σε τυφλές πράξεις βίας, τώρα, ως ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου, προχώρησε σε ακόμη πιο αντιδραστικές διακηρύξεις, των οποίων η στόχευση είναι πολλαπλή και δεν αφορά αποκλειστικά μόνο όσους βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του πυρός, δηλαδή τους Ρομά και τους περιπλανώμενους.

Με αφορμή, όπως και το 2005, τα επεισόδια που ακολούθησαν, σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις, το θάνατο δύο Ρομά σε καταδίωξη με αστυνομικούς, ο Γάλλος Πρόεδρος διακήρυξε το πρωτοφανές, ακόμη και για τα δικά του δεδομένα, συμπέρασμα ότι η αύξηση της εγκληματικότητας και της παραβατικότητας στη χώρα οφείλεται «στις συνέπειες της μη ελεγχόμενης μετανάστευσης την τελευταία 50ετία»! Πρόκειται για κάτι που, τόσο ανοιχτά, μέχρι σήμερα μόνο ορισμένα στελέχη του ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου» του Ζαν Μαρί Λεπέν είχαν τολμήσει να διατυπώσουν.

Χαρακτηρίζοντας λίγο - πολύ «εστίες εγκληματικότητας, διαφθοράς ανηλίκων, διακίνησης ναρκωτικών και συλλογής χρημάτων από παράνομες δραστηριότητες» συλλήβδην τους καταυλισμούς των Ρομά και των περιπλανώμενων, ο Γάλλος Πρόεδρος διέταξε την καταστροφή 300 εξ αυτών, δηλαδή περίπου των μισών στη Γαλλία. Επιπλέον διέταξε την απέλαση, με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς δικαίωμα επιστροφής καθώς θα τηρούνται ψηφιακά αρχεία, όσων εντοπιστούν να μην έχουν όλα τα απαραίτητα χαρτιά παραμονής.

«Χρύσωσε το χάπι» μιλώντας για επίσπευση της δημιουργίας των προβλεπόμενων, μετά από νόμο του 2000, χώρων υποδοχής για Ρομά και περιπλανώμενους που υποχρεούται κάθε κοινότητα με πληθυσμό μεγαλύτερο των 5.000 ατόμων να διαθέτει. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα δέκα αυτά χρόνια, μόνο 42% των κοινοτήτων που εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή έχει προχωρήσει σε εφαρμογή του μέτρου και αυτό με εξαιρετικά πρόχειρους τρόπους, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι καταυλισμοί να μη διαθέτουν καμία απολύτως υποδομή (ύδρευση, αποχέτευση ή συλλογή απορριμμάτων), θέτοντας σε σοβαρότατο κίνδυνο την υγεία των κατοίκων τους. Τέλος, προκαλώντας ακόμη περισσότερο, ο Σαρκοζί προανήγγειλε την αποστολή ειδικών αστυνομικών της δίωξης οικονομικού εγκλήματος (!)προκειμένου να ελέγχουν «τα παραφουσκωμένα λάστιχα που συχνά παρατηρούνται στα καραβάνια τους»!

Ακολούθησαν, όμως, και πολύ χειρότερα μέτρα, αποδεικνύοντας ότι οι Ρομά και οι περιπλανώμενοι ήταν μόνο το πρόσχημα. Ο Σαρκοζί ανακοίνωσε την υιοθέτηση κατώτερης, και χωρίς δυνατότητα μείωσης, ποινής φυλάκισης 30 χρόνων για δολοφονίες μελών των σωμάτων ασφαλείας(προφανώς οι υπόλοιπες ανθρώπινες ζωές αξιολογούνται υπό διαφορετικό πρίσμα), την υιοθέτηση μη εφέσιμων ποινών για πράξεις που κρίνονται ως «μεγάλης βιαιότητας», την εξέταση της προοπτικής επέκτασης της χρήσης του μέτρου του ηλεκτρονικού βραχιολιού πέραν των ορίων έκτισης της ποινής του καταδικασθέντος (!).

Η σημαντικότερη όμως εξαγγελία ήταν η αφαίρεση της υπηκοότητας από οποιονδήποτε «ξένης καταγωγής» κριθεί ένοχος για επίθεση κατά σωμάτων ασφαλείας (πόσο εύκολα άραγε μπορεί να στηθεί μια τέτοια κατηγορία), καθώς και η μη αυτόματη χορήγηση υπηκοότητας κατά την ενηλικίωση σε παιδιά που δε γεννήθηκαν στη Γαλλία, αν ως έφηβοι έχουν μητρώο παραβατικότητας. Η αφαίρεση της γαλλικής υπηκοότητας, μέχρι σήμερα, προβλέπεται από το άρθρο 25 του Αστικού Κώδικα, με τη σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου του Κράτους και αφορά σε περιπτώσεις που έχει τεθεί σε κίνδυνο η ακεραιότητα της Γαλλίας, δηλαδή εφαρμόζεται μόνο σε περιπτώσεις κατασκοπείας και τρομοκρατίας και μάλιστα αν αυτές έχουν διαπραχθεί μετά την απόκτηση της υπηκοότητας από τον εμπλεκόμενο.

Οι Ρομά είναι νομαδικός λαός, στον οποίο είθισται να συγκαταλέγονται οι Τσιγγάνοι, οι Σίντι και άλλοι, με καταγωγή από τη Βόρεια Ινδία, οι οποίοι εμφανίστηκαν στην Ευρώπη μεταξύ 14ου και 15ου αιώνα. Διώχθηκαν ανηλεώς από τους Ναζί και σε αυτό η δωσιλογική κυβέρνηση Βισί στη Γαλλία συνεισέφερε αποστέλλοντάς τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι Ρομά που παρέμειναν στη Γαλλία ήταν ελάχιστοι. Υπολογίζεται ότι κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο εξολοθρεύτηκαν στην Ευρώπη από 250.000 μέχρι και ένα εκατομμύριο Ρομά, ένα έγκλημα, όμως, για το οποίο ελάχιστοι ενδιαφέρθηκαν.

Μετά τον πόλεμο, μεγάλος αριθμός Ρομά εγκαταστάθηκε στα Βαλκάνια και στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπου σταδιακά εγκατέλειψαν το νομαδικό τρόπο ζωής τους, έχοντας πρόσβαση σε όλες τις κοινωνικές παροχές και εργαζόμενοι κανονικά. Η παλινόρθωση, όμως, του καπιταλισμού επανέφερε τους Ρομά στο περιθώριο, αφού πλέον οι αποδιοπομπαίοι τράγοι ήταν απαραίτητοι λόγω της δραματικής χειροτέρευσης της θέσης της εργατικής τάξης και ο ρατσισμός, ως γνωστόν, αποτελεί εξαιρετικό εργαλείο χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού.

Ετσι, την τελευταία δεκαετία αρκετοί από αυτούς ξαναέγιναν νομάδες, αναζητώντας καλύτερη τύχη στη Δυτική Ευρώπη. Στη Γαλλία υπολογίζεται ότι ζουν μερικές δεκάδες χιλιάδες που προέρχονται κυρίως από τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την πρώην Γιουγκοσλαβία, χώρες, δηλαδή, που ο ιμπεριαλισμός έπληξε με κάθε δυνατό τρόπο προκειμένου να τις μετατρέψει σε ευκολότερο πεδίο επενδύσεων και εκμετάλλευσης.

Σε αντίθεση με τους Ρομά, οι περιπλανώμενοι, κατά 95%, είναι Γάλλοι πολίτες με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από αυτό, οι οποίοι μετακινούνται διαρκώς λόγω του τρόπου με τον οποίο βγάζουν το ψωμί τους, καθώς οι περισσότεροι ασχολούνται με εποχιακές εργασίες ή είναι πλανόδιοι πωλητές. Σύμφωνα με στοιχεία της δεκαετίας του '90, άγγιζαν τις 400.000 και εκτιμάται ότι σήμερα πλέον θα είναι πολύ περισσότεροι αφού σε τέτοιου είδους οικονομικές ασχολίες υπολογίζεται ότι έχουν καταλήξει χιλιάδες ακόμη Γάλλοι που απολύθηκαν και βρέθηκαν στο δρόμο.

Αν κάτι είναι βέβαιο είναι ότι ο Γάλλος Πρόεδρος δεν έμπλεξε διόλου τυχαία τους Ρομά με τους περιπλανώμενους συμπατριώτες του. Ούτε επέλεξε τυχαία το Σεπτέμβρη ως χρονικό σημείο εφαρμογής όλων των μέτρων, συμπεριλαμβανομένης της αφαίρεσης υπηκοότητας. Σαφώς, πρόκειται για στιγματισμό μιας εθνοτικής κοινότητας και μιας συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων, όπως καταγγέλλουν οι οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ομως, το ζήτημα πάει πολύ πιο μακριά.

Μαζί με τους Ρομά, ουσιαστικά ο Νικολά Σαρκοζί προχώρησε στο στιγματισμό, αν όχι στην ποινικοποίηση, της φτώχειας, του οποιουδήποτε εξωθείται εκτός κοινωνίας λόγω των ολοένα πιο απάνθρωπων συνθηκών εργασίας στο πλαίσιο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και στην παρούσα κρίση του, που χρησιμοποιείται ως το ιδανικό πλαίσιο για τη λήψη ακόμη σκληρότερων αντεργατικών μέτρων. Πρόκειται για το ίδιο, ουσιαστικά, σκεπτικό που αξιοποίησε, το 2005, στην περίπτωση της νεολαίας των γκέτο, όπου άφησε κατά μέρος όλες τις κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες που οδήγησαν στη δημιουργία γκέτο, στην εξαθλίωση του συγκεκριμένου τμήματος της εργατικής τάξης και στη σταδιακή περιθωριοποίησή του με ό,τι συνέπειες έχει αυτή (εγκληματικότητα, επιθετικότητα κλπ.).

Τότε, δαιμονοποίησε όλους όσους το καπιταλιστικό σύστημα συνέθλιψε ή πέταξε στην άκρη στο κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους και τους χαρακτήρισε απειλή για «την ασφάλεια», θέτοντάς τους απέναντι σε όλα τα υπόλοιπα τμήματα της εργατικής τάξης, απέναντι στο μέσο Γάλλο, αξιοποιώντας την ανασφάλεια και τα κατώτερα ένστικτα επιβίωσής του. Το ζήτημα, άλλωστε, ήταν όχι μόνο να κατασταλούν οι φτωχοδιάβολοι, αλλά και να πειστούν οι Γάλλοι εργαζόμενοι ότι «δεν έχουν τίποτε κοινό» με αυτούς, να εμπεδωθεί η λογική του «διαίρει και βασίλευε» στους κόλπους της εργατικής τάξης, να αποσιωπηθεί κάθε πιθανότητα ταξικής ανάλυσης του προβλήματος, η οποία θα οδηγούσε και σε ανάλογη, κοινή, μαζική, δράση.

Το ίδιο «παιχνίδι» παίζει και τώρα ο Γάλλος Πρόεδρος, επιλέγοντας τον πλέον «αδύναμο κρίκο» της γαλλικής κοινωνίας. Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι οι Γάλλοι εργαζόμενοι δοκιμάζονται σκληρά και αντιλαμβανόμενος ότι οι, μέχρι στιγμής, ελιγμοί του δε θα έχουν πια αποτελέσματα, από το φθινόπωρο και μετά, οπότε θα επιδιώξει να υιοθετήσει στο σύνολό τους τα αντιλαϊκά μέτρα για το συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό σύστημα, ο Σαρκοζί και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί λαμβάνουν «προληπτικά μέτρα». Προσπαθεί να διασπάσει, να τρομοκρατήσει, να βυθίσει στη φοβο-λαγνεία τους Γάλλους εργαζομένους. Προσπαθεί να τους παρουσιάσει «ενόχους» για την εγκληματικότητα, που σαφώς έχει κοινωνικο-οικονομικά αίτια, και εχθρούς στον καθημερινό τους αγώνα για επιβίωση.

Οσο δε για τα πρωτοφανή μέτρα καταστολής που προανήγγειλε για το Σεπτέμβρη, είναι ηλίου φαεινότερο ότι «βλέπουν» τις μεγάλες λαϊκές και εργατικές κινητοποιήσεις που αναμένονται ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, στις περικοπές και στα μέτρα περαιτέρω λιτότητας που προωθεί η κυβέρνηση. Οι λαϊκές αντιδράσεις προοιωνίζονται εντονότατες, τουλάχιστον με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, όπου εμφανίζουν τη συντριπτική πλειοψηφία των Γάλλων να τάσσεται ενάντια στα μέτρα και έτοιμη να αγωνιστεί για την ανατροπή τους. Αν, δε, λάβει κανείς υπόψη ότι στους εργασιακούς κλάδους που εμφανίζουν ιδιαίτερη αγωνιστικότητα, πολλά μέλη και στελέχη των συνδικαλιστικών οργανώσεων, και κυρίως της CGT, είναι Γάλλοι υπήκοοι ξένης καταγωγής, είναι προφανής ο απώτερος στόχος του ρατσιστικού αυταρχικού παραληρήματος Σαρκοζί.

Ηδη, ορισμένες τοπικές οργανώσεις του Γαλλικού ΚΚ, όπως η αχτίδα 69 στη Λυόν, ξεπερνώντας τα ευχολόγια της ηγεσίας, ανακοίνωσαν ότι σε συνεργασία με τα συνδικάτα δε θα επιτρέψουν καμία εκδίωξη ή απέλαση Ρομά ή περιπλανώμενων από την περιοχή τους, ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται, αναδεικνύοντας ότι απώτερος στόχος των μέτρων είναι το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Η κυβέρνηση Σαρκοζί δεν έχει, ακόμη, προβεί σε κινήσεις που θα οδηγήσουν σε ευθεία σύγκρουση, αλλά έδειξε δείγματα γραφής. Στο Δήμο Ιζέρ, της Γκρενόμπλ, όπου συνέβη το ένα από τα δύο περιστατικά που χρησιμοποιήθηκαν ως αφορμή και από όπου ο Σαρκοζί ανακοίνωσε τα κατασταλτικά αντιδραστικά «διατάγματά» του, τρία μέλη της νεολαίας του ΚΚ συνελήφθησαν επειδή κολλούσαν «προσβλητικές για τον Πρόεδρο» (!) αφίσες που στηλίτευαν με ειρωνικό τρόπο την κατασταλτική πολιτική της κυβέρνησης και έφεραν σκίτσο του.

Είναι ξεκάθαρο ότι η γαλλική κυβέρνηση ετοιμάζεται, με αυτό το κατασταλτικό πλέγμα, για μια δύσκολη, από άποψη λαϊκών αντιδράσεων, επάνοδο από τη θερινή ραστώνη. Στο πλευρό της, φυσικά, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που «ξεχνά» βολικά τα περί «ελεύθερης διακίνησης ανθρώπων στα σύνορα της ΕΕ» - ας σημειωθεί, δε, ότι οι Ρομά έχουν ειδικές τέτοιες ευρωπαϊκές άδειες, κάτι που σημαίνει ότι η διακήρυξη Σαρκοζί περί νόμιμων χαρτιών και περί απαγόρευσης εισόδου στη χώρα είναι στον «αέρα», αλλά προφανώς οι Βρυξέλλες θα κάνουν τα στραβά μάτια αφού ο απώτερος στόχος είναι η λαϊκή καταστολή - και συναινεί «στην αναγκαιότητα προστασίας της ασφάλειας της χώρας»! Αν μη τι άλλο, το φθινόπωρο αναμένεται εξαιρετικά θερμό.