Η γλυπτική της δημιουργία, πλούσια και σημαντική. Η Μαρία Λεδάκη στη μακρόχρονη εικαστική της διαδρομή, ζωντανεύει με τ' άξια χέρια της, αγρότες και αγρότισσες, παιδιά της πόλης και του χωριού, μητέρες με μωρά στην αγκαλιά τους, συμπλέγματα της χαράς και της λύπης. Με την τέχνη της «σκύβει» στους απλούς, λαϊκούς ανθρώπους, στο μεγάλο όνειρο της ειρήνης, δίνοντας «σάρκα και οστά» στην ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Η μονογραφία «Μαρία Λεδάκη - 45 χρόνια γλυπτική», αποτελεί, σίγουρα, μια ξεχωριστή εικαστική έκδοση. Στις σελίδες της, παρουσιάζεται ο μόχθος μιας ζωής. Η επιμονή και η υπομονή για να τιθασεύσει με τη σμίλη το σκληρό υλικό της τέχνης της. Το βιβλίο, έκδοση της ίδιας της καλλιτέχνιδας, ακολουθεί τη γλυπτική της πορεία, τους σταθμούς της δουλιάς της. Περιλαμβάνει αρκετά από τα κείμενα γνωστών τεχνοκριτικών και ανθρώπων των Γραμμάτων και των Τεχνών (Ν. Βρεττάκος, Στ. Μαράντος, Ν. Αλεξίου, Π. Παναγιωτούνης κ.ά.), που έγραψαν για τη δημιουργία της. Στις σελίδες του φιλοξενούνται δεκάδες έργα της, αλλά και σκέψεις της γύρω από την τέχνη και τον εικαστικό καλλιτέχνη.

Ενδεικτικά αναφέρουμε: «Τέχνη είναι το δυνατό αίσθημα της δημιουργίας που πηγάζει από κάθε άνθρωπο με ανησυχίες. Βασικά νομίζω πως όλοι μας σχεδόν έχουμε μέσα μας έναν καλλιτέχνη, ένα δημιουργό. Οι συνθήκες μόνον αλλάζουν. Οι εξωτερικοί παράγοντας παίζουν τον αποφασιστικότερο ρόλο. Κι είναι τόσο δύσκολοι την εποχή αυτή που τα πάντα τα επηρεάζει η τεχνολογία. Κίνδυνος μέγας ο σημερινός τεχνικός πολιτισμός, που με την υποταγή του πνεύματος στην ύλη δεν αφήνει περιθώρια στην τέχνη να πάρει τη σωστή θέση της. Οι καλλιτέχνες πρέπει να αντισταθούν: να μη χαθεί το μόνο πράγμα που ομορφαίνει τη ζωή μας, η καλλιτεχνική δημιουργία. Να αγωνιστούν, να μην αφήσουν τη ζωή και τον άνθρωπο χωρίς αυτό το θείο δώρο που λέγεται Τέχνη».

Ο Βάσος Α. Κουντουρίδης στο προλογικό του σημείωμα γράφει: «Η εργασία της διακρίνεται για την πλαστικότητα των όγκων, που έχουν μια ωραία ισορροπία και δίνονται με λιτότητα, μακριά από κάθε φιλολογική επιβάρυνση. Με όποιο υλικό κι αν καταπιάστηκε - χαλκό, τσιμέντο, πωρόλιθο, γύψο, ξύλο - μπόρεσε και το υπέταξε στις δικές της εκφραστικές δυνάμεις. Είτε σε φυσικό μέγεθος, είτε σε μινιατούρες, το υπέταξε με τη δύναμη της δημιουργίας και με λεπτή ευαισθησία στην απόδοση της φόρμας. Το στήσιμο της φιγούρας ή της συνθέσεως διακρίνεται από ελευθερία και άνεση».

«Στην τεχνική της παρατηρούμε ότι αναζητεί την απλοποίηση, ξεφεύγοντας από την παράδοση και δίνει ένα προσωπικό ύφος, στο οποίο η γυναικεία της ευαισθησία, σ' όλα τα έργα της, θα προβάλει την καμπύλη γραμμή, αποφεύγοντας τις γωνιώδεις επαφές των επιπέδων. Ολα τα έργα της έχουν ζωή και οι ανθρώπινες φιγούρες της, αισθάνεσαι, βλέποντάς τες, ότι κινούνται».

Η Μαρία Λεδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932 και κατάγεται από τα Χανιά της Κρήτης. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με το σχέδιο στο εργαστήρι του ζωγράφου Γερμενή και αργότερα με τη γλυπτική σαν μαθήτρια του γλύπτη Απάρτη. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Μιχάλη Τόμπρο. Το 1957, σπουδάστρια ακόμα, συμμετέχει στην Πανελλήνια έκθεση με δύο έργα της, ενώ, ένα χρόνο αργότερα, παίρνοντας το δίπλωμα της Σχολής, συμμετέχει στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας, στη Μόσχα, με διάκριση και μετά από επιλογή των έργων. Το 1960 κάνει την πρώτη ατομική της έκθεση και από τότε παρουσιάζει δημιουργίες της σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 1958, η Μ. Λεδάκη διδάσκει ως καθηγήτρια καλλιτεχνικών στη Μέση Εκπαίδευση.

Εργα της βρίσκονται στην Πινακοθήκη της Αγκόνας στην Ιταλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ηλιούπολη το «Μνημείο Ειρήνης» και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές. Για τις δημιουργίες της έχει αποσπάσει πολλές διακρίσεις. Από αυτές σημειώνουμε: Διεθνής Εκθεση Νέων Καλλιτεχνών στη Μόσχα «Επαινος» 1960, Μετάλλιο τιμής για την καλλιτεχνική της δράση από το δήμο Αθήνας 1978, Διεθνής Εκθεση Μαρμάρου (διάκριση) Θεσσαλονίκη 1976, Μετάλλιο από τη Διεθνή Γυναικεία Μορφωτική Ομοσπονδία 1980 κ.ά. Το εργαστήριο της γλύπτριας βρίσκεται στην Ανω Ηλιούπολη (Πάρου 19, τηλ. 9917.440).