Δεν ήταν επισκέπτες, πολύ περισσότερο περαστικοί. Ηρθαν συνειδητά στο ραντεβού της νεολαίας του ΚΚΕ με τους νέους και τις νέες, που τσακίζονται στα θρανία και στα αμφιθέατρα, στους χώρους δουλειάς. Στο ραντεβού της νεολαίας του ΚΚΕ με τον εργαζόμενο λαό που βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιο άγρια επίθεση που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις του.

Αυτή η επιλογή της νεολαίας και του λαού, στην αρχή του αντιλαϊκού χειμώνα που έρχεται, ανέδειξε ότι οι νέοι εργάτες και εργάτριες, τα παιδιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων επιλέγουν να συναντηθούν με το ΚΚΕ στο δρόμο της ανατροπής.

Εκφράστηκε ολοκάθαρα μέσα από την μεγάλη πολιτική συγκέντρωση, με ομιλητές τον Θεοδόση Κωνσταντινίδη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και τον Θοδωρή Χιόνη, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

Μέρος αυτής της αγωνιστικής γιορτής που το Σάββατο ξεκίνησε από νωρίς με την μεγαλειώδη διαδήλωση στα εγκαίνια της ΔΕΘ, επεδίωξαν να γίνουν και οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στις εκδηλώσεις, γνωρίζοντας καλά ποιους συντροφεύουν.

Με την ψυχή τους, ακούραστοι, ικανοποιημένοι και οι ίδιοι, έστησαν ένα μεγάλο γλέντι σε όλες τις σκηνές του Φεστιβάλ. Στην κεντρική σκηνή ο Δ. Νικολούδης, η Μ. Φωτίου και ο Γ. Τσολακίδης με το αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία, ο Μίλτος Πασχαλίδης και οι «C-Real». Στη νεανική σκηνή, οι «Αθόρυβες Νότες», οι «Μπλε» και οι όπως πάντα σκωπτικοί «Χειμερινοί Κολυμβητές».

Στη λαϊκή σκηνή ο Βαγγέλης Κορακάκης παρέδωσε τη σκυτάλη στον Βασίλη Κασούρα, για το αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη που εξελίχθηκε σε ένα πολύωρο λαϊκό γλέντι με πρωταγωνιστές τους νέους να τραβούν το χορό στο χέρι των μεγαλύτερων, αυτών που με τους αγώνες και τη άοκνη δράση τους, με τον ιδρώτα και το αίμα τους, έγραψαν την ιστορία του τιμημένου ΚΚΕ.

Στο περίπτερο της εργασίας, οργανώθηκε συζήτηση για την ανεργία με εισηγητές απολυμένους εργάτες, με εργάτες που έζησαν την απλήρωτη δουλειά για μήνες. Ολοι τους βρέθηκαν μπροστά, μαζί με τους συναδέλφους τους και το ΠΑΜΕ, στον αγώνα, κόντρα στην επίθεση της εργοδοσίας. Μετέφεραν την πείρα του αγώνα που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Μίλησαν για την εργοδοτική τρομοκρατία και τη στήριξη που βρίσκει στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Εργαζόμενοι της «ΜΙΝΟΣ», του «ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗ», και άλλων επιχειρήσεων μίλησαν στους νέους, στα παιδιά τους, που ζουν την απλήρωτη μαθητεία, τους μισθούς πείνας, την ανασφάλιστη εργασία. Δίδαξαν το μεγαλύτερο μάθημα, της πίστης στη δύναμη του λαού και στο δίκιο του εργάτη.

Το περίπτερο των μαθητών ξεχώρισε φέτος και για έναν ιδιαίτερο λόγο. Οι μαθητές είχαν τη δυνατότητα να στοχεύσουν και να χτυπήσουν την πολιτική που τους εξοντώνει. Πετούσαν τα βελάκια κατευθείαν στην καρδιά της.

Η εκτόνωση όμως έδινε τη σειρά της στην συζήτηση, για την πολιτική που καταδικάζει τις οικογένειές τους στη φτώχεια και την ανεργία για να θησαυρίσουν μια χούφτα καπιταλιστές. Για την πολιτική που τους καταδικάζει να κάνουν μάθημα σε σχολειά ερείπια, στοιβαγμένοι κατά δεκάδες, χωρίς εκπαιδευτικούς και εποπτικά μέσα. Για την πολιτική που στέλνει τους συμμαθητές τους στα μαθητοδικεία όταν τολμούν να σηκώσουν κεφάλι, για τον αντικομμουνισμό και τη διαστρέβλωση της ιστορίας με την οποία προσπαθεί το αστικό κράτος να επηρεάσει τα μυαλά τους.

Και το κάλεσμα έπεσε σπόρος σε γόνιμο έδαφος. Καθώς ούτε ο αστυνομικός κλοιός που έσφιγγε την πόλη ούτε το ψιλόβροχο ούτε η κούραση από τη συγκέντρωση και την πολύωρη πορεία που προηγήθηκε εμπόδισαν τη μαζική προσέλευση του εργαζόμενου λαού, αποδεικνύοντας πόσο βαθιά ριζωμένο είναι το Φεστιβάλ της ΚΝΕ στις καρδιές και στην ψυχή των νέων ανθρώπων αλλά και όλου του λαού, πόσο βαθιά ριζωμένο είναι το ΚΚΕ στις καρδιές τους.

Ο Θ. Κωνσταντινίδης ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη και επικίνδυνη περίοδο. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα είναι αντιμέτωποι με τις συνέπειες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και της ολομέτωπης επίθεσης της κυβέρνησης και των συμμάχων της, με στόχο την κρίση να την πληρώσει ο λαός.

Το ζητούμενο σήμερα δεν είναι να περιγράψουμε την καθημερινότητα της ζωής της λαϊκής οικογένειας με μελανά χρώματα, άλλωστε η σκληρή πραγματικότητα των συνθηκών διαβίωσης του λαού πολλές φορές είναι ακόμα πιο μαύρη απ' όσο θα μπορούσαμε να περιγράψουμε.

Αυτό που έχει σημασία για εμάς είναι να βρούμε δρόμο, να βρούμε τον τρόπο να ανατρέψουμε, να αντιστρέψουμε αυτή τη βάρβαρη καθημερινότητα.

Να μπορέσει ο λαός να προοδεύσει, να μπει στο δρόμο της κοινωνικής λαϊκής ευημερίας, στο δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Στο ΠΑΣΟΚ, καθημερινά, συσκέπτονται και αγωνιούν, κουβαλήσανε σύσσωμο το Υπουργικό Συμβούλιο να συσκεφθεί στη Θεσσαλονίκη, ελπίζοντας ότι ο Βαρδάρης θα τους φέρει φρέσκες ιδέες.

Αγωνιούν, λοιπόν, για το πώς θα πετύχουν οι στόχοι του μνημονίου, με ποιο τρόπο θα απαλλαγεί η εργοδοσία, από τα βάρη, μέσω της μείωσης της αμοιβής της εργατικής δύναμης, μέσω φοροαπαλλαγών, διευκολύνσεων και άλλων προνομίων.

Με δυο λόγια, αγωνιούν για το πώς θα απαλλάξουν τα μονοπώλια από έξοδα και πώς θα αναπληρώσουν τις απώλειες οι επιχειρήσεις, αδειάζοντας κυριολεκτικά τις τσέπες των εργαζομένων.

Μέσα στους αμέσως επόμενους μήνες του 2010 και στις αρχές του 2011:

Νέα δεινά θα χτυπήσουν τα λαϊκά στρώματα στο εισόδημα, στην Ασφάλιση, στις εργασιακές σχέσεις, νέες αυξήσεις σε τιμολόγια ΔΕΚΟ, πετρέλαιο θέρμανσης, σε προϊόντα άμεσης κατανάλωσης με την αύξηση του ΦΠΑ.

Θα ακολουθήσει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, όση από αυτήν απέμεινε στο δημόσιο.

Ενας μακρύς κατάλογος μέτρων στον οποίο μπορεί να προστεθούν κι άλλα, αν απαιτηθεί από τους εργοδότες και την επιτήρηση της ΕΕ και το ΔΝΤ.

Να τι εξήγγειλε πριν από λίγη ώρα στα εγκαίνια της ΔΕΘ ο κ. πρωθυπουργός. Πλήρη απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, μείωση κατά 4 μονάδες του φόρου των μεγάλων επιχειρήσεων, δηλαδή το κατέβασε από το "υψηλότατο" 24% στο 20%, εξήγγειλε νέα μέτρα για την επιδότηση των θέσεων εργασίας, δηλαδή τζάμπα ζεστό χρήμα στους εργοδότες για να δουλεύουν τζάμπα οι νέοι και οι νέες. Υποσχέθηκε ειδικό φορολογικό καθεστώς με 10ετή ορίζοντα για νέες επενδύσεις που θα έρθουν, δηλαδή μπάτε σκύλοι αλέστε. Και φυσικά ο κ. πρωθυπουργός, προκλητικά και παραπλανητικά, αναφέρθηκε στο λεγόμενο "κοινωνικό πακέτο", μόνο που το πακέτο για άλλη μια φορά ήταν άδειο, τελείως άδειο. Φρόντισε όμως να επαναλάβει ότι όταν έρθει η ανάκαμψη θα αυξήσει τις συντάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων. Αν δεν ήταν τόσο τραγικά τα πράγματα θα λέγαμε ότι ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη απέκτησε χιούμορ.

Με αυτά τα ψίχουλα, και με τα δεκάδες φορές εξαγγελθέντα, λεγόμενα μεγάλα έργα για τη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία, από "πράσινους" και "μπλε" πρωθυπουργούς, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να εντυπωσιάσει και να δώσει τροφή στα παπαγαλάκια της ενημέρωσης, ώστε να προβάλουν την ευαισθησία και το κοινωνικό πρόσωπο της πρόσφατα αναδομημένης - νέας κυβέρνησης. Η ουσία είναι ότι δε γίνονται ούτε ζωτικής σημασίας έργα για το λαό της Θεσσαλονίκης και της Κεντρικής Μακεδονίας. Και όποια γίνονται, ο λαός τα πληρώνει δυο και τρεις φορές. Τα έργα υποδομής προσφέρονται στο βωμό του κέρδους και των συμφερόντων μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Εμείς σας απαντάμε από εδώ, από το Φεστιβάλ της Κομμουνιστικής Νεολαίας στη Θεσσαλονίκη και από τον καθαγιασμένο τόπο του στρατοπέδου "Παύλου Μελά", στον οποίο άφησαν την τελευταία τους πνοή εκατοντάδες αγωνιστές της ελευθερίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης:

Κοινωνική πολιτική δε γίνεται με αναδιανομή της φτώχειας, κ. πρωθυπουργέ. Κοινωνική πολιτική γίνεται με αντίσταση, με ρήξη, με ανατροπή, με περιορισμό της δράσης των μονοπωλιακών ομίλων, με περιορισμό της κερδοφορίας τους. Και το ΠΑΣΟΚ ούτε θέλει ούτε μπορεί να ασκήσει τέτοια πολιτική.

Με μια προϋπόθεση, να πάρει ο λαός μαζικά την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του στα δικά του χέρια. Ακόμα ο λαός δεν είπε την τελευταία λέξη, ακόμα η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δεν έχει δείξει τη δύναμή της. Αυτό να τρέμετε.

Ηρθε η ώρα να σκεφτούν πολύ σοβαρά οι εργαζόμενοι που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ότι είναι αδιανόητο να ψηφίζουν το ίδιο κόμμα με τα αφεντικά τους είτε είναι εθνικές εκλογές, είτε ευρωεκλογές, είτε τοπικές.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν αλλάζουν και ούτε μπορούν να αντικατασταθούν με άλλα παραπλήσια, δήθεν καλύτερα κόμματα.

Κινητήρια δύναμη γι' αυτή τη μεταστροφή πρέπει να αποτελέσει το μνημόνιο και η καταδίκη του, η πείρα του λαού την τελευταία 20ετία που υπήρχαν πράγματι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και το λαϊκό εισόδημα σχετικά ή απόλυτα έπεφτε.

Αρκετοί εργαζόμενοι μας ρωτάνε αν αξίζει τον κόπο να αγωνιστούν, να διακινδυνεύουν ακόμα και τη θέση εργασίας, ή το μεροκάματο καθώς η πρόσφατη πείρα τους λέει ότι με τους αγώνες δεν ήρθαν αποτελέσματα, και καθημερινά η ζωή των περισσοτέρων πάει από το κακό στο χειρότερο.

Απαντάμε. Το δικό μας κάλεσμα δεν είναι απλά να προσθέσουμε μια ακόμα κινητοποίηση, ή απλά να πολλαπλασιάσουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις, τα συλλαλητήρια, να επαναλάβουμε δηλαδή απλά ό,τι πολύ σημαντικό έγινε τους τελευταίους μήνες και το ζήσαμε όλοι πολύ έντονα.

H επείγουσα ανάγκη, το καινούριο και πραγματικά ανανεωτικό σήμερα είναι να δυναμώσει η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και μαζί η οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, που οργανώνεται σε πανελλαδικό, κλαδικό, τοπικό επίπεδο.

Μιας συμμαχίας που καλλιεργεί το έδαφος για νέους λαϊκούς θεσμούς πάλης και εξουσίας, ικανής να εξαπολύσει ολομέτωπη επίθεση που απαντά στην πολεμική βάρβαρη επίθεση που εξαπολύει το κεφάλαιο ενάντια στο λαό.

Οι συνθήκες που ζούμε απαιτούν οι στόχοι πάλης και τα αιτήματα να έρχονται σε ρήξη με τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Η αποτελεσματικότητα εξαρτάται από το επίπεδο μαζικοποίησης και οργάνωσης, από την αταλάντευτη αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, από την επαγρύπνηση απέναντι στα πολιτικά αναχώματα του ΛΑ.Ο.Σ. και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Η συστράτευση με το ΚΚΕ μπορεί να συμβάλει στην αποτελεσματικότητα, να αποκτήσει ο αγώνας πραγματικό νόημα, να φτάσει στον τελικό σκοπό.

Οσοι θέλουν να δείξουν θάρρος, αποφασιστικότητα, πολιτική ωρίμανση, όσοι θέλουν να τιμωρήσουν με σαφήνεια, τότε με το χέρι στην καρδιά, με όπλο την πολιτική τους πείρα πρέπει να δώσουν δύναμη και φτερά στα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ. Κάθε άλλη εξέλιξη σε μια περίοδο που ετοιμάζεται νέα καταιγίδα σημαίνει εκχώρηση αρμοδιοτήτων και δύναμης στους αντίπαλους του λαού.

Ο λαός σήμερα, ο λαός τώρα μπορεί και πρέπει να προτάξει την ικανοποίηση των σύγχρονων δικαιωμάτων και αναγκών του με βάση τις δυνατότητες της εποχής. Να παλέψει για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για να επιβάλει την εργατική - λαϊκή εξουσία. Μόνο σε αυτόν τον αγώνα οι θυσίες θα πιάσουν τόπο».

Στο χαιρετισμό του ο Θ. Χιόνης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, κάλεσε τους νέους να μην παρασυρθούν από το παραμύθι της αποχής από τους αγώνες και την ψήφο. Να μπουν στην οργάνωση της πάλης με το ταξικό κίνημα και με την ψήφο στο ΚΚΕ και τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ πανελλαδικά να δημιουργήσουν ρήγμα στο πολιτικό σύστημα της εκμετάλλευσης, με στόχο την ανατροπή του. «Σ' αυτό το δρόμο, στο δρόμο της ανατροπής καλούμε κάθε νέο και νέα που βλέπει τους γονείς του να υποφέρουν, που δυσκολεύονται να ξεκινήσουν τη δικιά τους ζωή, που αντιμετωπίζει τη μισή ζωή, τα μισά δικαιώματα, την αμορφωσιά, τους ταξικούς φραγμούς, την εκμετάλλευση στους χώρους δουλειάς.

Το μέλλον μας δεν μπορεί να είναι η βαρβαρότητα της καπιταλιστικής σκλαβιάς. Στο ερώτημα Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα απαντάμε: Ανυποχώρητα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Θα νικήσουμε».