Ο «Ρ» δημοσιεύει τις ομιλίες όλων των εκπροσώπων που συμμετείχαν στη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, που έγινε στην Αθήνα, στο Ζάππειο Μέγαρο, από 23 έως 25 του Ιούνη, με θέμα: «Εμπειρίες από τους αγώνες, τις συνεργασίες και τις συμμαχίες των κομμουνιστών». Στη συνάντηση συμμετείχαν 64 κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα από 53 χώρες και αναπτύχθηκε ένας πλούσιος προβληματισμός στην κατεύθυνση της κοινής δράσης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Αγαπητοί σύντροφοι και αγαπητές συντρόφισσες,

Επιτρέψτε μου πρώτα απ' όλα να μεταφέρω σε όλους σας, το θερμό συντροφικό χαιρετισμό της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, του κόμματος των εργαζομένων της Κύπρου.

Επίσης, από την αρχή θέλω να ευχαριστήσω το αδελφό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, για την πρόσκληση και να το συγχαρώ για τη διοργάνωση αυτής της συνάντησης.

Η πρωτοβουλία αυτή πηγάζει από την επείγουσα ανάγκη ενότητας δράσης των κομμάτων μας και των ευρύτερων αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, για την αντιμετώπιση της λαίλαπας της νέας διεθνούς τάξης.

Σύντροφοι, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και των σοσιαλιστικών κρατών της Ευρώπης, η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει μια αχαλίνωτη πολύπλευρη επίθεση του ιμπεριαλισμού.

Η επέλαση του μεγάλου κεφαλαίου, των πολυεθνικών μονοπωλίων και των διεθνών οργάνων τους - Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα, Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου -συνεπικουρούμενη από το ντόπιο κεφάλαιο, απειλεί τις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Ο νεοφιλελευθερισμός, η παγκοσμιοποίηση και η νέα διεθνής τάξη πραγμάτων στοχεύουν στην παγκόσμια κυριαρχία των πολυεθνικών μονοπωλίων, των πιο ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Αποτέλεσμα αυτής της πολύπλευρης επίθεσης είναι η αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας, της πείνας, ιδιαίτερα στις χώρες του τρίτου κόσμου.

Η διεύρυνση του χάσματος, ανάμεσα στο βοριά και το νότο, αλλά και η διεύρυνση ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια, ακόμα και στις μητροπόλεις του ιμπεριαλισμού.

Ταυτόχρονα, συνεχίζεται η βάναυση υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, που οδηγεί στην οικολογική καταστροφή του πλανήτη μας.

Σε μια εποχή που η τεχνολογική ανάπτυξη και παραγωγικότητα δίνουν τη δυνατότητα να τραφεί, να στεγαστεί και να μορφωθεί όλος ο πληθυσμός της Γης, η εικόνα που καταγράφει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών είναι τραγική. 820.000.000 υποσιτίζονται, κυρίως στον τρίτο κόσμο, όπου 30.000 παιδιά πεθαίνουν καθημερινά από υποσιτισμό και έλλειψη ιατρικής φροντίδας και 2.000.000 παιδιά το χρόνο σπρώχνονται στην πορνεία για να επιβιώσουν.

Σύμφωνα με Εκθεση του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, για την ανάπτυξη του 1999 το εισοδηματικό χάσμα των 20% πλουσιοτέρων χωρών του πλανήτη και το 20% των φτωχότερων του πλανήτη, έφτασε στην αναλογία 74 προς 1. Ενώ το 1960 ήταν 30 προς 1.

Ακόμα πιο εξοργιστικό είναι το γεγονός, ότι οι τρεις πλουσιότεροι άνθρωποι της Γης έχουν περισσότερα απ' ό,τι 48 χώρες μαζί.

Ο καπιταλισμός, ο ανώτατος νόμος που είναι το κέρδος, αποτελεί πρόσφορο έδαφος, για την ανάπτυξη του εμπορίου των όπλων και των ναρκωτικών, που σπέρνουν την καταστροφή.

Είναι εξωφρενικό, χώρες σαν την Αιθιοπία, που η ανομβρία καταδικάζει εκατομμύρια κατοίκους της σε θάνατο από πείνα, να σπρώχνονται σε αιματηρό πόλεμο που μέχρι πρόσφατα στοίχιζε ένα εκατομμύριο δολάρια σε εξοπλισμούς.

Το αρχαίο δόγμα του «διαίρει και βασίλευε» εφαρμόζεται από τον ιμπεριαλισμό σε εθνική και διεθνή κλίμακα. Από τις συγκρούσεις που υποθάλπει μέσω του εθνικισμού και θρησκευτικού φανατισμού, οι λαοί σφαγιάζονται, οι χώρες τους καταστρέφονται, αλλά ο ιμπεριαλισμός αυξάνει τα κέρδη του από την πώληση των όπλων και ενισχύει την επικυριαρχία του, πάνω στους εξασθενημένους λαούς.

Το ΝΑΤΟ, που έπρεπε να είχε διαλυθεί μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας επεκτείνεται και ενισχύεται. Μάλιστα, στη Συνάντηση Κορυφής στην Ουάσιγκτον πέρσι, με την ευκαιρία των 50 χρόνων του, έχει αφαιρέσει τη μάσκα διακηρύττοντας τη νέα στρατηγική αντίληψή του.

Σύμφωνα με αυτή, το ΝΑΤΟ μπορεί χωρίς την έγκριση των Ηνωμένων Εθνών, να χτυπάει οπουδήποτε στον πλανήτη, όταν θίγονται τα συμφέροντά του. Ο ιμπεριαλισμός είπε σε μια ομιλία του, ο Φιντέλ Κάστρο, είναι εκμετάλλευση με βία και με κέρδη. Αυτό εκδηλώθηκε τραγικά με το βρώμικο πόλεμο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Από τη μια με την ωμή βία, χρησιμοποιώντας τα πιο σύγχρονα όπλα, σκόρπισαν την καταστροφή, χωρίς να χάσουν ούτε έναν στρατιώτη. Και από την άλλη σπέρνοντας ψεύδη με τα κατευθυνόμενα από αυτούς Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης παραπλάνησαν σε μεγάλο βαθμό την παγκόσμια κοινή γνώμη, ώστε να αποφύγουν τη διεθνή κατακραυγή.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, παρά τις πρόσφατες νίκες του ο ιμπεριαλισμός δεν είναι αήττητος. Ηδη και στις μητροπόλεις του, οι ενδογενείς αντιθέσεις του γεννούν την αντίσταση των μαζών.

Ας θυμηθούμε τις μαχητικές μαζικές συγκεντρώσεις στο Σιάτλ και στην Ουάσιγκτον. Για να αντιμετωπιστεί ο ιμπεριαλισμός χρειάζεται η συσπείρωση των ευρύτερων δυνάμεων της ειρήνης, της προόδου και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Χρειάζεται ο συντονισμός τους σε διεθνές και σε εθνικό επίπεδο. Οπως έλεγε ο Λένιν ο ιμπεριαλισμός θα πέσει από την οργανωμένη πάλη των εργαζομένων στις καπιταλιστικές χώρες και των καταπιεσμένων λαών.

Οι κομμουνιστές πρέπει να διαδραματίσουν πρωτοποριακό ρόλο, στη διαφώτιση, οργάνωση και κινητοποίηση των δυνάμεων αυτών. Αυτό θα το πετύχουν με τη συνέπειά τους, την ανιδιοτελή τους αγωνιστική συμβολή στη λύση των προβλημάτων των μαζών, με το παράδειγμά τους και την καθημερινή επαφή με το λαό.

Αυτός ο πρωτοποριακός ρόλος, που κερδήθηκε π.χ. από τους κομμουνιστές της Ευρώπης, στην αντίσταση κατά του φασισμού στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο πρέπει να κερδίζεται καθημερινά με την ακούραστη συμμετοχή στους αγώνες για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα του λαού.

Το ΑΚΕΛ, το Κόμμα των Εργαζομένων της Κύπρου είναι ένα κόμμα μιας πολύ μικρής χώρας, έχει ωστόσο μια σημαντική ιστορία 74 χρόνων. Γεννημένο το 1926 ως Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου, βασίζεται στο μαρξισμό - λενινισμό και στο διεθνισμό που αποτελεί αδιαχώριστη αρχή του.

Τη κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού, δεν τη θεωρεί δόγμα, αλλά κατευθυντήριες αρχές και μέθοδο δράσης, για την αλλαγή της κοινωνίας και το χτίσιμο του σοσιαλισμού.

Γεννημένο σε συνθήκες αποικιακής υποδούλωσης του λαού μας, συνδύαζε και συνδυάζει τον αγώνα, για την εθνική απελευθέρωση με τον ταξικό αγώνα, για την κοινωνική απελευθέρωση.

Ως διεθνιστικό κόμμα δεν έκανε διάκριση ανάμεσα στους Κύπριους εργαζόμενους σε σχέση με την εθνική καταγωγή, τη γλώσσα ή τη θρησκεία τους. Μέχρι το 1974 που το ξενοκίνητο πραξικόπημα της ελληνικής χούντας και της ΕΟΚΑ Β` άνοιξε το δρόμο για την τουρκική εισβολή και κατοχή, στις γραμμές του ΑΚΕΛ υπήρχαν εκατοντάδες Τουρκοκύπριοι.

Επίσης, στις γραμμές των αριστερών συνδικάτων της ΠΕΟ υπήρχαν χιλιάδες. Στον αγώνα για την απόκτηση της ανεξαρτησίας μας και την υπεράσπισή της το ΑΚΕΛ συνεργάστηκε και με τμήμα της αστικής τάξης και με την Εκκλησία. Εγιναν προσπάθειες σύμπτυξης του απελευθερωτικού μετώπου με αστούς δημοκράτες και τον αρχιεπίσκοπο Λεόντειο και αργότερα μετά την ανεξαρτησία δόθηκε η πλήρης υποστήριξη του ΑΚΕΛ προς το Πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Το 1983 έγινε η συμμαχία του ΑΚΕΛ με το ΔΗΚΟ, το κόμμα του Κέντρου της αστικής τάξης με πρόεδρο τον Σπύρο Κυπριανού σε βάση ενός μίνιμουμ προγράμματος.

Η συμμαχία αυτή δεν κράτησε για πολύ, δεν είναι εύκολο να διατηρηθεί και να εδραιωθεί μια συμμαχία, ανάμεσα σε ανομοιογενή ταξικά και ιδεολογικά κόμματα. Ωστόσο, η προσπάθεια πρέπει να γίνεται χάριν του συμφέροντος του λαού, χωρίς να απαιτούνται ιδεολογικές συγκλίσεις.

Στις προεδρικές εκλογές, το ΑΚΕΛ προσπαθεί να κάνει εκλογικές συνεργασίες, για να πετύχει την εκλογή δημοκρατικής προσωπικότητας στο ανώτατο αξίωμα του κράτους.

Στις δύσκολες μέρες της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ενωσης, το ΑΚΕΛ όχι μόνο δεν έχασε από τη δύναμή του, αλλά ανέβασε τα ποσοστά του, στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1991 στα 30% και στις εκλογές του 1996 στο 33%.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα της συνεχούς μακροχρόνιας ανιδιοτελούς δράσης του κόμματος για το λαό με το λαό. Οι λαϊκές οργανώσεις της Αριστεράς, μέσα στις οποίες τα στελέχη του ΑΚΕΛ διαδραματίζουν καθοδηγητικό ρόλο βρίσκονται πάντα στην πρωτοπορία των αγώνων, για τα συμφέροντα των εργατών, των αγροτών, των γυναικών της νεολαίας.

Ταυτόχρονα, εργάζονται για την ενότητα δράσης, με τις αντίστοιχες μαζικές οργανώσεις, συνδικαλιστικές, αγροτικές, γυναικείες, νεολαιίστικες.

Χάρη σε αυτή την έννοια δράσης, η αστική τάξη, παρά τη διεθνή ενθάρρυνση και την κυβερνητική υποστήριξη, δεν μπόρεσε μέχρι τώρα να καταργήσει την αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή ή τις συλλογικές συμβάσεις των εργαζομένων.

Το ΑΚΕΛ, ως πατριωτικό και διεθνιστικό κόμμα, αγωνίζεται ενάντια στον εθνικιστικό και θρησκευτικό φανατισμό, που διασπούν το λαό και διευκολύνουν το έργο των ντόπιων και ξένων εχθρών.

Το ΑΚΕΛ και το λαϊκό μαζικό κίνημα της Αριστεράς, πρωτοστατεί στην επαναπροσέγγιση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Οταν στις τραγικές μέρες της τουρκικής εισβολής προβάλαμε το σύνθημα οι Τούρκοι της Κύπρου δεν είναι εχθροί μας, οι Τούρκοι της Κύπρου είναι αδελφοί μας, κατηγορηθήκαμε από τους εθνικιστές ως προδότες.

Τελικά, όμως, η επαναπροσέγγιση έγινε η επίσημη εθνική πολιτική. Βέβαια, όλοι δεν την υποστηρίζουν με την ίδια σταθερότητα και συνέπεια.

Οι διεθνείς σχέσεις του ΑΚΕΛ, διμερείς και πολυμερείς, αναπτύχτηκαν περισσότερο μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου. Το ΑΚΕΛ μετείχε ενεργά στις διεθνείς διασκέψεις των κομμάτων.

Επίσης, μαζί με το αδελφό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, διοργάνωσε ή μετείχε στις διασκέψεις των Κομμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, της Ερυθράς Θάλασσας και της Μέσης Ανατολής.

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης το ΑΚΕΛ πήρε μέρος σε διεθνείς συναντήσεις και διοργάνωσε μερικές από αυτές στην Κύπρο. Η τελευταία ήταν το Δεκέμβρη του 1999 στη Λεμεσό.

Είμαστε ευτυχείς που παίρνουμε μέρος στη σημερινή συνάντηση, γιατί πιστεύουμε, ότι θα προσθέσει στην προσπάθεια επίτευξης της αναγκαίας ενότητας δράσης των προοδευτικών δυνάμεων.

Ηδη, σημειώνουμε ότι υποχωρεί το μούδιασμα που έφερε το μεγάλο χτύπημα στο διεθνές μας κίνημα. Υπάρχει δυνατότητα, να αναπτυχθεί και να δυναμώσει η ενότητα δράσης του διεθνούς προοδευτικού κινήματος, ώστε να αντιμετωπίσει την επέλαση της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων.

Αγαπητές συντρόφισσες και αγαπητοί σύντροφοι, η Κύπρος και ο λαός της στο σύνολο υποφέρει από τις συνέπειες του διπλού ξενοκίνητου εγκλήματος του πραξικοπήματος και της τουρκικής κατοχής.

Για 26 χρόνια τώρα, το 37% του εδάφους της Κύπρου είναι υπό κατοχή. Η Κύπρος, και ο λαός της, είναι μοιρασμένη στα δύο. Κύριος υπεύθυνος για την τραγωδία της Κύπρου είναι ο ιμπεριαλισμός, που ήθελε την Κύπρο αβύθιστο αεροπλανοφόρο του.

Οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ ανησυχούσαν για την αδέσμευτη πολιτική του Μακάριου και τη δύναμη του ΑΚΕΛ, που σκόπιμα την υπερέβαλαν σαν κομμουνιστικό κίνδυνο. Το Μακάριο τον αποκαλούσαν Κόκκινο Καλόγηρο και κάστρο της Μεσογείου. Ολα αυτά για να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη της χώρας τους, για το έγκλημα που οργάνωσαν με τη CIA και το ΝΑΤΟ.

Βέβαια πέρα από το ΝΑΤΟ και τα όργανά του, την ελληνική χούντα και το τουρκικό μιλιταριστικό κατεστημένο, έδρασαν και ντόπια όργανά τους, είτε συνειδητά, είτε τυφλωμένα από σοβινισμό.

Τόσο από διεθνιστική διαπαιδαγώγηση, όσο και από την πικρή μας πείρα, καταδικάζουμε το σοβινισμό, ρατσισμό, ή θρησκευτικό φανατισμό. Καταδικάζουμε την ξενοφοβία, τασσόμαστε αλληλέγγυοι προς τους ξένους εργάτες και καταδικάζουμε τους εκμεταλλευτές αυτών των ξένων εργατών και ιδιαίτερα τους σύγχρονους δουλέμπορους που τους μεταφέρουν παράνομα σε διάφορες χώρες.

Αγαπητοί σύντροφοι, παρά τα πολλά σχετικά ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών το Κυπριακό παραμένει άλυτο. Η Τουρκία με την ανοχή, αν όχι και την ενθάρρυνση, των συμμάχων της, στο ΝΑΤΟ, περιφρονεί τους πάντες και τόσο η ίδια, όσο και ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ντενκτάς, απαιτούν την αναγνώριση του ψευδοκράτους που ίδρυσε η Τουρκία στα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη και το Συμβούλιο Ασφαλείας καταδίκασε και καμία άλλη χώρα δεν αναγνώρισε εκτός της Τουρκίας.

Αγαπητοί συντρόφισσες και σύντροφοι, θέλω να σας ευχαριστήσω όλους, για τη βοήθεια και συμπαράσταση που μας παρέχεται στον αγώνα μας. Παρακαλούμε να συνεχίσετε αυτή την αλληλεγγύη, γιατί από μόνοι μας, δεν μπορούμε να λύσουμε το κυπριακό, χωρίς τη δική σας συμπαράσταση και βοήθεια. Σας ευχαριστώ.