Φαίνεται πως περισσότερο προσεγγίζουν την αλήθεια οι καταγγελίες των χωρών - μελών του ΟΠΕΚ, για κερδοσκοπικές κινήσεις των μεγάλων πολυεθνικών του πετρελαίου, όπως και για την υψηλή φορολογία που έχουν επιβάλει οι ευρωπαϊκές χώρες. Αλλωστε, όπως σημειώνουν οι ίδιες, «από κάθε βαρέλι διυλισμένου πετρελαίου, που καταλήγει στην Ευρώπη, οι παραγωγοί καρπώνονται μόνο το 16% των εσόδων, ενώ το υπόλοιπο περιλαμβάνει τους φόρους και τα μερίδια των διυλιστηρίων και των μεταφορέων».
Ετσι, για να ξέρουμε ποιους να βρίζουμε...
Γράφαμε χτες ότι η ηγεσία του ΣΥΝ κάνει την πάπια για την ενορχηστρωμένη επίθεση που εκτυλίσσεται το τελευταίο διάστημα με αφορμή τις δηλώσεις Κεφαλογιάννη, με τις οποίες διάφοροι προσπαθούν να «τσουβαλιάσουν» όλους στα περί διαπλοκής, εκτοξεύοντας αιχμές κατά του ΚΚΕ και προσωπικά κατά του Χαρίλαου Φλωράκη.
Ομως, εξακολουθούμε να έχουμε την απορία: Συγκεκριμένα πρόσωπα, που εκείνη την περίοδο έπαιξαν ρόλο στη συγκεκριμένη υπόθεση, όπως ο Δημήτρης Στρατούλης, ο οποίος συμμετείχε στο ΔΣ του ΟΤΕ, γιατί επίσης «ποιεί τη νήσσαν»; 'Η νομίζει ότι με το να ψελλίζει κάποια πράγματα σε ραδιοφωνικές εκπομπές, υπηρετεί την αλήθεια; Εκτός κι αν το χρέος όλων αυτών αρχίζει και τελειώνει στο να κλίνουν σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «διαπλοκή»...
Ως «ένα δημοκρατικό βήμα προς τα εμπρός για τη Ρωσία» είχαν εκτιμήσει οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ τις ρωσικές εκλογές του περασμένου Μάρτη, που ανέδειξαν τον Β. Πούτιν, πρόεδρο της χώρας, από την πρώτη Κυριακή. Ενα «δημοκρατικό βήμα», που πίσω του κρύβεται μια σωρεία ενεργειών βίας και νοθείας, όπως αποκαλύπτει η αγγλόφωνη εφημερίδα «Τάιμς της Μόσχας», μετά από εξάμηνη έρευνα του θέματος και αναδημοσιεύουν τα χτεσινά «Νέα». Ο Β. Πούτιν δε θα είχε κερδίσει τις εκλογές, αν δεν είχε χρησιμοποιήσει εκτεταμένη βία και νοθεία εκτιμά η εφημερίδα, αμφισβητώντας τη νομιμότητα του Ρώσου προέδρου.
Ανάμεσα στις σχετικές αποκαλύψεις της εφημερίδας συμπεριλαμβάνονται και τα παρακάτω: Από τις 19 Δεκέμβρη 1999, που έγιναν οι εκλογές για την ανανέωση της Δούμας, μέχρι τις προεδρικές εκλογές -σε διάστημα δηλαδή τριών μόλις μηνών- εμφανίστηκαν 1,3 εκατομμύρια νέοι ψηφοφόροι. Κι όπως αποκάλυψε η έρευνα της εφημερίδας επρόκειτο για φανταστικά πρόσωπα, που κατοικούσαν σε... φανταστικές πολυκατοικίες ή... φανταστικούς ορόφους πολυκατοικιών, αλλά ψήφιζαν όλοι τους Πούτιν... Πολλά στοιχεία παραθέτει η εφημερίδα για τη χειραγώγηση των ΜΜΕ, τα οποία ανέδειξαν τον Πούτιν, ως μοναδικό ουσιαστικά υποψήφιο. Αποκαλύπτονται πάμπολλες περιπτώσεις ωμού εκβιασμού ψηφοφόρων εργαζομένων, ενώ δε λείπουν και οι περιπτώσεις «διόρθωσης» των αποτελεσμάτων, όπου αυτά δεν ήταν αρεστά στο επιτελείο του Πούτιν.
Στην περιοχή Νταγκεστάν του Καυκάσου, γράφει χαρακτηριστικά η εφημερίδα, η κλοπή ψήφων της αντιπολίτευσης, για χάρη του κυβερνητικού υποψηφίου, υπολογίζεται ότι ξεπερνάει τα 550.000 ψηφοδέλτια, ακόμη και με τους μετριότερους υπολογισμούς. Δημοσιεύει, επίσης, συνέντευξη αστυνομικού, ο οποίος ήταν παρών στην πυρπόληση σάκου με ψηφοδέλτια υπέρ του Ζιουγκάνοφ, προέδρου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Είναι άκρως αντιφατικό, αλλά και αποκαλυπτικό, σημειώνουν οι «Τάιμς της Μόσχας», οι κάτοικοι των περιοχών Μπασκορτοστάν και Ταταρστάν να ψηφίζουν σχεδόν παμψηφεί υπέρ του Πούτιν, ενώ σχετικά πρόσφατα εξέλεξαν την προτεινόμενη από την αντιπολίτευση τοπική ηγεσία. `Η οι κάτοικοι της Τσετσενίας, οι οποίοι ζουν στα ερείπια των ρωσικών βομβαρδισμών, να ψηφίζουν κατά 50,63% υπέρ του Πούτιν, του ανθρώπου που κλιμάκωσε τον πόλεμο και τον εκμεταλλεύτηκε, για να ενισχύσει τις εθνικιστικές τάσεις ανάμεσα στους Ρώσους και να ψηφοθηρήσει...
Πάντως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όχι μόνο δε γνωρίζει κανέναν, αλλά είναι και τόσο σίγουρος για τα... στοιχεία του, που βεβαιώνει πως κανένας ιδιοκτήτης ΜΜΕ δεν είναι εργολήπτης του δημοσίου, ούτε έχει την παραμικρή σχέση με τις δημόσιες προμήθειες.
Προφανώς, έχουν... ερευνήσει οι άνθρωποι και είδαν, ότι άλλα ονόματα εμφανίζονται ως ιδιοκτήτες στο κάθε ΜΜΕ και άλλα ονόματα εμφανίζονται στις συναλλαγές με το δημόσιο. Αρα, όλα είναι σωστά και νόμιμα. Τώρα, τι κρύβεται από πίσω, πού να ξέρουν...
Στο κάτω κάτω της γραφής, η αγορά βρίθει από τέτοιες περιπτώσεις. Μπορεί στις προθήκες των καταστημάτων να βλέπετε το ίδιο προϊόν με διαφορετικές συσκευασίες και ονομασίες και, υποτίθεται, διαφορετικών εταιριών, αλλά συνήθως οι περισσότερες απ' αυτές είναι θυγατρικές ελαχίστων μεγάλων επιχειρήσεων. Τι να κάνουμε, έτσι είναι η αγορά και οι «νόμοι» της...
Αυτά θα σκέφθηκε και ο Ε. Βενιζέλος και δεν συμπεριέλαβε στις προτάσεις του, για την τροποποίηση των σχετικών άρθρων του Συντάγματος, τις προτάσεις Γιαννόπουλου και άλλων, που θέλανε να συμπεριλάβουν στο ασυμβίβαστο ιδιοκτήτη ΜΜΕ και εργολήπτη και τους συγγενείς των ιδιοκτητών, ακόμη και τους υπαλλήλους τους. Δεν ξέρουμε ακόμη τι θα κάνουν οι τελευταίοι, αλλά φανταζόμαστε ότι θα κατανοήσουν κι αυτοί πως η σημερινή πραγματικότητα καλεί στην άρση των όποιων περιορισμών και όχι στη θεσμοθέτηση νέων...
Οχι, δηλαδή, πως και οι περιορισμοί αυτοί θα άλλαζαν ουσιαστικά την κατάσταση και, ιδιαίτερα, εκείνο το τμήμα των «διαπλεκομένων», που έχει σχέση και με τα ΜΜΕ, αλλά, όπως και να το κάνεις, κάποια βαβούρα θα γινόταν. Και πάνω απ' όλα, η τυχόν θεσμοθέτηση τέτοιων περιορισμών αντίκειται στα... δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών.Για φανταστείτε, ο τάδε εργαζόμενος σ' ένα μεγάλο συγκρότημα ΜΜΕ να θέλει να πάρει μέρος στις προμήθειες των οπλικών συστημάτων για τις Ενοπλες Δυνάμεις ή στην κατασκευή του οδικού άξονα Αθήνας-Θεσσαλονίκης ή στα έργα για την Ολυμπιάδα του 2004 και να μην έχει αυτό το δικαίωμα, μόνο και μόνο γιατί δουλεύει στην τάδε τηλεόραση... Είναι θέμα δημοκρατίας...