Εντείνεται η κινητικότητα στο εσωτερικό της κινηματογραφικής κοινότητας ενάντια στο νομοσχέδιο - «οδοστρωτήρα» για τον κινηματογράφο. Ολο και περισσότεροι σκηνοθέτες απεγκλωβίζονται από την αυταπάτη ότι μπορούν να «υπάρξουν» δημιουργικά μέσα στον εφιαλτικό μηχανισμό πλήρους εμπορευματοποίησης της τέχνης, που προετοιμάζεται για τον κινηματογράφο σε ευρωπαϊκό επίπεδο και στην Ελλάδα, με «πολιορκητικό κριό» το αντιδραστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης.

Προχτές, εκπρόσωποι του σωματείου «μικρό», των σκηνοθετών ταινιών μικρού μήκους και σκηνοθέτες - μέλη της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών μίλησαν στους συναδέλφους τους στον κινηματογράφο «Τριανόν», όπου προβάλλονταν οι ταινίες του φετινού Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, καλώντας τους να αντισταθούν στην προσπάθεια της κυβέρνησης να τους μετατρέψει σε υπαλλήλους των εταιρειών. Η ανταπόκριση ήταν θερμή από πολύ μεγάλο μέρος των παρευρισκομένων, γεγονός που δείχνει τις πραγματικές δυνατότητες του προοδευτικού κομματιού της κινηματογραφικής κοινότητας να διαλύσει την «ομίχλη» του δισταγμού και του φόβου και να συσπειρώσει τους δημιουργούς στον αγώνα για μια πραγματική ανάπτυξη του κινηματογράφου προς όφελος της τέχνης, των ίδιων και του λαού.

Εξάλλου, σε ανακοίνωσή της, η «Δημοκρατική Ενότητα Σκηνοθετών» (ΔΕΣ) σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι το νομοσχέδιο «ξεκαθαρίζει ότι η τέχνη παύει και διά νόμου να είναι λαϊκό δικαίωμα και δημιουργία. Αλλά γίνεται, κυνικά, εμπόρευμα στα χέρια των επιχειρηματιών. Προϊόν προς πώληση». Προσθέτουν ότι ενώ «η συντριπτική πλειοψηφία των σκηνοθετών αδυνατεί να δημιουργήσει και να διανείμει το κινηματογραφικό της έργο», πολλοί «έτρεφαν φρούδες ελπίδες πως μια κυβέρνηση εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, κολλημένη η ίδια στο άρμα του ιμπεριαλισμού, θα μπορούσε να πάρει μέτρα για πραγματική ενίσχυση της εγχώριας κινηματογραφικής δημιουργίας, πολύ περισσότερο, για ανάπτυξή της. Πολλοί από αυτούς νιώθουν βαθιά απογοήτευση και θυμό» με τη δημοσιοποίηση του νομοσχεδίου.

Η ΔΕΣ θέτει «ως ανάγκη»:

-- Δημιουργία δημόσιου οργανισμού κινηματογράφου.

-- Ανάπτυξη δημόσιου, εθνικού δικτύου διανομής.

-- Γενναία οικονομική στήριξη και διερυμένη αξιοποίηση της εγχώριας κινηματογραφικής δημιουργίας.

-- Κινηματογραφική παιδεία από το σχολείο μέχρι την ίδρυση αποκλειστικά δημόσιας Ανώτατης Σχολής Κινηματογράφου.

-- Αναπροσανατολισμό και αναβάθμιση των φεστιβάλ.

Σχετικά με το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο, ο σκηνοθέτης Λ. Χαρωνίτης δήλωσε στον «Ρ»: «Η κινηματογραφική κοινότητα να δημιουργήσει ένα ανάχωμα για να αποκρούσει αυτό το νομοσχέδιο. Τα κόμματα, στο βαθμό που έχουν ακόμη εθνική αυτογνωσία, πρέπει να ζητήσουν την απόσυρσή του από τη Βουλή. Αυτό το νομοσχέδιο είναι επικίνδυνο για την κινηματογραφική τέχνη. Δε διαμορφώθηκε στο φως της μέρας, μέσα από δημοκρατικές επεξεργασίες στους κόλπους των δημιουργών της κινηματογραφίας, όπως έγινε το 1986. Αλλά είναι αποκύημα μιας ομάδας προσώπων που επιλέχθηκαν ρουσφετολογικά, από τους διάφορους υπουργούς. Ρωτήθηκε η γνώμη του Αγγελόπουλου, του Κούνδουρου, του Αβδελιώδη, η γνώμη πλήθους δημιουργών;

Αυτό το νομοσχέδιο, πολιτικά, είναι ακροδεξιό. Φέρνει ένα καίριο πλήγμα στους δημιουργούς του κινηματογράφου, σκηνοθέτες και σεναριογράφους. Αλλά πλήττει και τον μικρό σκηνοθέτη παραγωγό και τη μικρή, μονή αίθουσα. Από την άλλη μεριά δυναμώνει, ενισχύει και προωθεί μονοπωλιακές καταστάσεις παραγωγών, διανομέων και πολυ-κινηματογράφων. Δομικά, είναι ασυνάρτητο. Αποτελεί συρραφή απόψεων και θέσεων συμφερόντων των τελευταίων. Θεματικά, είναι ελλιπέστατο. Δεν περιλαμβάνει όλη τη θεματογραφία της ελληνικής κινηματογραφίας. Δεν αντιμετωπίζει σφαιρικά το πρόβλημα "κινηματογραφία στην Ελλάδα".

Τη μεγάλη πολιτική ευθύνη την έχουν βέβαια οι κυβερνήσεις, οι οποίες προετοιμάζουν τα τελευταία πέντε - έξι χρόνια το κλίμα στο χώρο, για να δεχθεί έναν τέτοιο νόμο. Για παράδειγμα, οι διορισμένες διοικήσεις του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου τα τελευταία έξι χρόνια είναι πολιτικά ρουσφέτια. Και χρησιμοποιήθηκαν ως "δούρειοι ίπποι" για να αλώσουν την κινηματογραφία. Οι βολές κατά των σωματείων και η υπονόμευση του συνδικαλισμού μέσα από ορισμένες εφημερίδες είναι καθοδηγούμενοι. Διασπούν τους κινηματογραφικούς φορείς. Θέλουν να διαλύσουν τον ιστό της κινηματογραφικής κοινότητας για να περάσουν αυτό το νομοσχέδιο.

Ο νόμος του 1986, παρά τις ελλείψεις του, ακόμη και σήμερα είναι ένας από τους πλέον σύγχρονους νόμους του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Με μερικές σοβαρές, δομικές παρεμβάσεις σε αυτόν, θα έχουμε ένα πλαίσιο εκσυγχρονισμού της ελληνικής κινηματογραφίας για τα επόμενα 15 χρόνια.

Το 1/3 του νομοσχεδίου αναφέρεται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, από το οποίο μάλιστα εξαφανίζεται η ελληνική ταινία. Δεν υπάρχει καμία μέριμνα για τα περιφερειακά φεστιβάλ. Η πρόβλεψη για τη διοίκηση του ΕΚΚ μας πάει 40 χρόνια πίσω. Για πρώτη φορά, παγκόσμια πρωτοτυπία, σε νομοσχέδιο που πάει στη Βουλή, βάζουν πίνακες μοριοδότησης. Αυτά είναι αστεία πράγματα.

Ποια είναι η προστασία της κινηματογραφικής πολιτιστικής κληρονομιάς, της Ταινιοθήκης;

Οι Ελληνες κινηματογραφιστές, διαχρονικά, είχαν αντιθέσεις μεταξύ τους. Την κρίσιμη στιγμή όμως υπερτερούσε το κοινό συμφέρον. Η τακτική των μικρομάγαζων πρέπει να τελειώσει. Οι νεότεροι να δουν ποιο είναι το συμφέρον τους. Είναι δημιουργοί πρώτα απ' όλα. Αυτοί που έφτιαξαν το νομοσχέδιο απέχουν πάρα πολλά χρόνια από την τέχνη του κινηματογράφου. Αυτό το νομοσχέδιο προωθεί την παρα-κινηματογραφία. Γι' αυτό όλοι οι κινηματογραφιστές έχουν ευθύνη σήμερα. Και να μη βιάζονται να γίνει ο νόμος. Αυτοί που βιάζονται θέλουν να βουτήξουν το δημόσιο χρήμα. Και σε αυτήν την παγίδα έπεσαν και νεότεροι συνάδελφοι που νομίζουν ότι το δημιουργικό τους συμφέρον εξαρτάται από το συμφέρον του ιδιοκτήτη του μούλτιπλεξ. Να κάνεις κάτι που να υπηρετεί την τέχνη του κινηματογράφου και όχι μόνο το ταμείο».

«Ελλάς Ελλήνων» τιτλοφορείται η μουσική παράσταση του Σπύρου Κουρκουνάκη και του Γιάννη Σάμπα, στις 27 Οκτώβρη (9μμ), στον «Ιανό» (Σταδίου 24, 210 3217810), με τραγούδια για τη νεότερη ελληνική ιστορία μέσα από την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, κυρίως του έντεχνου. Τραγουδούν: Κώστας Μάντζιος, Μαρία Κανελλοπούλου, Γεωργία Γρηγοριάδου, Λευτέρης Τσακιράκης. Παίζουν οι μουσικοί: Κώστας Μιχαλάκης (μπάσο, μπαγλαμάς, μπουζούκι), Αρετη Κόκκινου (κλασική και ηλεκτρική κιθάρα), Κώστας Τρυφωνόπουλος (μπουζούκι, 12χορδη κιθάρα), Γιώργος Σχοινάς (ακορντεόν), Σπύρος Κουρκουνάκης (πιάνο, μουσική επιμέλεια). Η βραδιά θα μεταδοθεί ζωντανά από το ianosradio.gr. Είσοδος με ποτό 20 ευρώ.