ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να χρεοκοπήσουν αυτοί που «χρεοκοπούν» το λαό

Ο εκβιασμός της κυβέρνησης, που ταυτίζει την απόρριψη της πολιτικής της με τη χρεοκοπία της χώρας, είναι και κάλπικος και προκλητικός. Ακόμα μία φορά, προσπαθεί να αποπροσανατολίσει και να τρομάξει το λαό, με το επιχείρημα ότι η δική του σωτηρία εξαρτάται και διασφαλίζεται όταν διασώζονται και τα κέρδη των πολυεθνικών.

Η κυβέρνηση λέει στο λαό πως μόνο αν στηρίξει την πολιτική της θα αποφύγει τη χρεοκοπία. Ομως, η χρεοκοπία για τα λαϊκά συμφέροντα έχει ήδη ξεκινήσει. Με την άγρια επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, ενώ ήδη δρομολογούνται τα επόμενα «επεισόδια» με το χτύπημα των επικουρικών συντάξεων και την κατάργηση των ΒΑΕ. Με τη μείωση μισθών και συντάξεων, την ώρα μάλιστα που το κόστος ζωής της λαϊκής οικογένειας αυξάνεται αμείωτα. Με την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, ώστε να καταργηθεί κάθε δίχτυ προστασίας των εργαζομένων, να χτυπηθεί το αναντικατάστατο για την εργατική τάξη όπλο της συλλογικής διαπραγμάτευσης και διεκδίκησης. Με το ολοκληρωτικό ξεπούλημα των Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας στα μονοπώλια, υψώνοντας νέους ταξικούς φραγμούς για τα λαϊκά στρώματα, αλλά και με πλήρη προσαρμογή του περιεχομένου και του χαρακτήρα αυτών των υπηρεσιών στις απαιτήσεις των μονοπωλίων.

Εχουν ή δεν έχουν επιβάλει στο λαό συνθήκες χρεοκοπίας όλα αυτά τα μέτρα; Βυθίζεται ή δε βυθίζεται η ζωή του εργάτη σε αδιέξοδα, όταν δεν μπορεί καλά καλά να εξασφαλίσει στην οικογένειά του στέγη, φάρμακο, περίθαλψη; Εχει ή δεν έχει ξεκινήσει η χρεοκοπία για το λαό, όταν η ανεργία αποκτά εφιαλτικές διαστάσεις; Οταν καθημερινά αυξάνονται οι περιπτώσεις οικογενειών που δεν μπορούν να πληρώσουν για το ρεύμα και το τηλέφωνο του σπιτιού τους;

Η χρεοκοπία, για την αποφυγή της οποίας «κόπτεται» η κυβέρνηση, είναι αυτή που αφορά τα μονοπώλια. Το μόνο που τη νοιάζει είναι να μειώσει τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η κερδοφορία των πολυεθνικών. Να δυναμώσει την «ανταγωνιστικότητά» τους. Γι' αυτό και δε σταματά καθόλου να παραχωρεί και να σχεδιάζει νέα προνόμια για τις επιχειρήσεις: Είτε αυτά αφορούν φοροαπαλλαγές, είτε επέκταση της «ευελιξίας» της εργασίας, είτε συνολικά νέα «κίνητρα» για την επιχειρηματικότητα. Με τον «μπαμπούλα» της χρεοκοπίας φοβερίζουν το λαό για να σκύβει το κεφάλι και από πάνω να φωνάζει «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Και τι έχει γίνει; Ο λαός μετρά μόνο νέα χτυπήματα, νέες θυσίες, νέα βάσανα.

Γι' αυτήν τη χρεοκοπία διαπραγματεύτηκε η κυβέρνηση στην προχτεσινή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, για το πώς τα μονοπώλια, που η ίδια εκπροσωπεί, θα επικρατήσουν των ανταγωνιστών τους, θα πάρουν μεγαλύτερο κομμάτι απ' την πίτα. Εφαρμόζοντας πολιτική που οδηγεί στη χρεοκοπία το λαό. Διεκδικεί δάφνες για την αποφασιστικότητα και το σχεδιασμό που επιδιώκει να ανταποκρίνεται στις αυξανόμενες απαιτήσεις των μονοπωλίων. Για να ξεφύγει ο λαός από τη χρεοκοπία πρέπει να φροντίσει για την πολιτική χρεοκοπία όλων αυτών που προσφέρουν τα δικαιώματα και τις ανάγκες του βορά στα συμφέροντα των μονοπωλίων. Να πάρει μέτρα για να «χρεοκοπήσουν» αυτές οι πολιτικές δυνάμεις, ψηφίζοντας στις 7 και 14 Νοέμβρη «Λαϊκή Συσπείρωση». Γιατί έτσι μπορεί να μπουν και να δυναμώσουν τα θεμέλια της λαϊκής οργάνωσης και πάλης, με στόχο να χρεοκοπήσει μια και καλή η πλουτοκρατία. Μόνο τότε ο λαός θα ξεφύγει οριστικά από τη χρεοκοπία της δικής του ζωής.

«Μάχες» συσκότισης της αλήθειας

Γρηγοριάδης Κώστας

Γελοία, επιεικώς, είναι η συστηματική προσπάθεια που κατέβαλαν τα μέλη της κυβερνητικής αποστολής στις Βρυξέλλες προκειμένου να δείξουν ότι τάχα ο πρωθυπουργός «έδωσε μάχη» και κέρδισε «σημαντική νίκη» (πάλι!) στο θέμα της αφαίρεσης του δικαιώματος ψήφου στα «απείθαρχα» κράτη μέλη που παραβιάζουν τους «δείκτες» του Συμφώνου Σταθερότητας για το χρέος, το έλλειμμα, την ανταγωνιστικότητα, κ.ο.κ. Πρώτα απ 'όλα, η «μάχη» που έδωσε ο Γ. Παπανδρέου ήταν σκιαμαχία, με μοναδικό στόχο να ρίξει στάχτη στα μάτια του ελληνικού λαού για την υπερψήφιση όλων των στρατηγικών αποφάσεων της ΕΕ. Στην πραγματικότητα, ο πρωθυπουργός αποδέχθηκε ασυζητητί την πρόταση της Γερμανίδας καγκελαρίου για αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου στα κράτη μέλη που υπάγονται στο μόνιμο ευρω-μηχανισμό αντιμετώπισης της κρίσης σε ό,τι αφορά την οικονομική πολιτική και επέλεξε να δώσει τη «μάχη» για τα «θέματα ασφάλειας», φέρνοντας ως παράδειγμα την ένταξη της Τουρκίας. Το μέγεθος της κοροϊδίας επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι έσπευσε να νουθετήσει τις κυβερνήσεις των Βαλτικών χωρών λέγοντας: «Οταν είναι θέματα Ρωσίας μπορείτε εσείς να δεχτείτε να μην έχετε δικαίωμα ψήφου;"(!). Αστεία πράγματα. Η ουσία είναι ότι ο πρωθυπουργός υπόγραψε φαρδιά πλατιά το «μόνιμο μηχανισμό για την αντιμετώπιση κρίσεων», δηλαδή ένα αιώνιο μνημόνιο που φορτώνει στους λαούς τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και το ενισχυμένο Σύμφωνο Σταθερότητας που διασφαλίζει τα συμφέροντα των ευρωμονοπωλίων. Η ειρωνεία είναι ότι θέλει να χρησιμοποιήσει αυτή τη στάση ως παράδειγμα για την τακτική που θα ακολουθήσει στην «επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου...

Ο καλύτερος σύμμαχος κυβέρνησης - τρόικας

Τα ομολόγησε όλα, κάτω και από την πίεση των ομοϊδεατών του στις Βρυξέλλες, ο Αντ. Σαμαράς, αφήνοντας να πέσουν οι αντιμνημονιακές μάσκες της κοροϊδίας. Ο πρόεδρος της ΝΔ δήλωσε ανοικτά ότι στηρίζει στην πράξη σχεδόν στο σύνολό τους τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου. Ανέφερε, λοιπόν, ότι η ΝΔ έχει ψηφίσει τα 30 από τα 60 νομοσχέδια που έχει καταθέσει μέσα στον ένα χρόνο θητείας της η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, απαριθμώντας ορισμένα από αυτά (νέα πακέτα υπέρ των τραπεζών, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, απελευθέρωση οδικών μεταφορών, ιδιωτικοποίηση ΟΣΕ, νομοσχέδιο fast track για επενδύσεις κ.ο.κ.). Φάνηκε, λοιπόν, καθαρά ότι το «όχι» του προέδρου της ΝΔ στο μνημόνιο είναι βαθιά υποκριτικό και, όπως έχει πολλές φορές παραδεχθεί, έχει στόχο να μην αφήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια στο «πεζοδρόμιο», δηλαδή στο οργανωμένο ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, πολύ πιο σημαντικό, που καταδεικνύει την υποκριτική στάση του απέναντι στο μνημόνιο: Οτι συμφωνεί με την πρόταση για την οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ, δηλαδή με ένα ισόβιο μνημόνιο σε βάρος των λαών. Οι τέσσερις αρχές, που, σύμφωνα με τον Αντ. Σαμαρά, προσδιορίζουν τη στάση της ΝΔ στο συγκεκριμένο θέμα (αξιοπιστία, διαφάνεια, δημοσιονομική πειθαρχία, αποτελεσματικότητα), είναι ολοφάνερο ότι είναι προσχηματικές, προκειμένου να αποκρύψουν την πλήρη σύμπλευση με τις αποφάσεις της ΕΕ. Στις κάλπες, λοιπόν, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να θυμούνται ότι η «νέα» ΝΔ είναι ο καλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης και σταθερός στυλοβάτης της αντιλαϊκής στρατηγικής του μνημονίου.

Ζητωκραυγάζουν για το σμπαράλιασμα του 8ώρου

«Σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών - μελών όσον αφορά την ευελιξία του χρόνου εργασίας» εντοπίζει η Κομισιόν που σε ανακοίνωσή της σημειώνει: «Η Δανία, η Σουηδία, η Γερμανία, η Φινλανδία και η Νορβηγία έχουν να επιδείξουν σχετικά καλά αποτελέσματα όσον αφορά την ευέλικτη οργάνωση του χρόνου εργασίας. Στις χώρες αυτές, λίγο περισσότερο από τους μισούς εργαζόμενους χρησιμοποιούν κάποια μορφή ευελιξίας όσον αφορά το χρόνο εργασίας». Πανηγυρίζουν δηλαδή επειδή πάνω από πέντε στους δέκα εργαζόμενους δεν έχουν σταθερό χρόνο εργασίας. Δηλαδή, μπορεί, τη μια μέρα να δουλεύουν 4 ώρες και την άλλη 12 ώρες. Δηλαδή, σμπαραλιάζεται η σωματική και ψυχική τους υγεία. Σμπαραλιάζεται η προσωπική και οικογενειακή τους ζωή. Και για να επιβάλει την κατάργηση της σταθερής εργασίας παντού, το ευρωενωσιακό κεφάλαιο στοχοποιεί αποφασιστικά τις κατακτήσεις των εργαζομένων, που διατηρούνται ακόμα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Δεν είναι τυχαία η γκρίνια της Κομισιόν για την κατάσταση που επικρατεί σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Η ευελιξία προχωρά στη βόρεια και δυτική Ευρώπη «ενώ στην Ουγγαρία, τη Λιθουανία, την Τσέχικη Δημοκρατία, την Εσθονία, τη Βουλγαρία, τη Σλοβακία, τη Σλοβενία και τη Ρουμανία, επικρατεί η παραδοσιακή βδομάδα των 40 ωρών»...