«Νομίζω ότι έχει ένα φυσιολογικό χαρακτήρα. Ιδιαίτερα για την Αθήνα θέλω να τονίσω ότι η "Ανοιχτή Πόλη", και μέσα απ' αυτήν οι δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, αναδείχθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια ως κύρια αντιπολίτευση στην πολιτική που άσκησε ο κ. Κακλαμάνης και νομίζω ότι αυτό εκφράστηκε και στη δεύτερη Κυριακή»! Το απόσπασμα είναι από συνέντευξη του γραμματέα της ΚΠΕ του ΣΥΝ Δ. Βίτσα στο «Κανάλι 1» χτες. Οι μάσκες έπεσαν, έστω κι αυτές οι λίγες που κράταγε προεκλογικά ο ΣΥΝ. Η ψήφος κατά συνείδηση ήταν ψήφος υπέρ του ΠΑΣΟΚ, όπως είχαμε γράψει και όπως σαφώς ομολογούν τώρα, διεκδικώντας μερίδιο της «νίκης» στο δήμο της Αθήνας που πέρασε στα χέρια του ΠΑΣΟΚ. Διαμηνύουν στην ηγεσία του ότι έβαλαν κι αυτοί το χεράκι τους για την εκλογή Καμίνη. Για να το κρατήσει σαν υποσημείωση το ΠΑΣΟΚ στα μελλοντικά του σχέδια, αυτά που σχετίζονται και με την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Αλλωστε, ο Δ. Βίτσας λίγο μετά συμπλήρωσε ότι ο ΣΥΝ θέλει την απλή αναλογική καθώς αποτελεί εργαλείο για συνεργασίες, «εξ αυτής προκύπτουν και οι συνθέσεις και κοινές δράσεις» είπε.
Κατά τα λοιπά, ερωτώμενος για τα συμπεράσματα που βγάζει το κόμμα του απ' την εκλογική αναμέτρηση δήλωσε ότι το πρώτο αφορά στην ανάγκη συνάντησης των δυνάμεων που «αντιστρατεύονται, αντιπαλεύουν από αριστερές και προοδευτικές θέσεις την πολιτική του μνημονίου». Το δεύτερο αφορά στην εικόνα που εκπέμπει η «αριστερά» καθώς, όπως είπε, «το πρόβλημα έχει σχέση με την εικόνα. Δεν φτάνει να έχεις πειστική απάντηση αν δεν έχεις και έναν συμπαραταγμένο, ενιαία δρώντα, συνεργαζόμενο πολιτικό χώρο (...) Γι' αυτό απαντάει ο ΣΥΝ, να κάτσουμε να βρούμε εκείνα τα ζητήματα - και είναι πολλά - τα οποία είναι κοινά στην αριστερά και αυτά να τα παλέψουμε». Και κατέληξε, «έχει μεγάλη σημασία για την αριστερά να βρίσκουμε το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο και όχι το μέγιστο κοινό διαιρέτη. Σ' αυτή την κατεύθυνση εμείς εργαζόμαστε».
Εν ολίγοις, η ηγεσία του ΣΥΝ θέλει ενότητα και συστράτευση σε μια βάση που αφήνει στο απυρόβλητο την πολιτική που υπηρετεί τις ανάγκες των μονοπωλίων, που σήμερα υλοποιείται απ' το ΠΑΣΟΚ, απλώνει δίχτυ προστασίας στο «δάσος» εστιάζοντας στο «δέντρο», δηλαδή το μνημόνιο. Παρότι έχει ήδη αποδειχτεί ότι αυτό δεν είναι παρά ο επιταχυντής για την εφαρμογή μιας πολιτικής υπέρ των μονοπωλίων που ξεδιπλώνεται στο σύνολο των χωρών μελών της ΕΕ. Και αν μη τι άλλο, προκαλούν ειρωνικά μειδιάματα δηλώσεις περί των προσπαθειών που καταβάλλει η ηγεσία του ΣΥΝ για την «ενότητα της Αριστεράς» τη στιγμή που το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει χίλια κομμάτια, με τον καθένα να σέρνει στα υπόλοιπα τα εξ αμάξης.
Σε ένα σημείο επικεντρώνει την προσοχή της όσον αφορά το β' γύρο των εκλογών η «Δράση» του Στ. Μάνου: στην εκλογή των Γ. Καμίνη στην Αθήνα και του Γ. Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη. «Η Δράση είναι ενθουσιασμένη. Στήριξε τις υποψηφιότητες Καμίνη και Μπουτάρη και θα στηρίξει τη δουλειά τους στο Δήμο», αναφέρεται στη σχετική δήλωση του Στ. Μάνου που χαρακτηρίζει το αποτέλεσμα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη ως «λόγο αισιοδοξίας». Ο ενθουσιασμός του Στ. Μάνου δεν οφείλεται μόνο στην εκλογή των δύο υποψηφίων που στήριξε, αλλά γιατί γνωρίζει πολύ καλά ποιο είναι το πρόγραμμά τους και οι αντιλήψεις τους, που ταυτίζονται όχι μόνο με τις δικές του αλλά και με τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και τρόικας. Θέλουν να κάνουν τους δήμους «κέντρα επιχειρηματικότητας» αλλά ας είναι σίγουροι ότι δε θα καλοπεράσουν με το λαό απέναντί τους.
Αν δεν τους ξέρεις, με το ύφος που έχουν, θεωρείς ότι στις χώρες τους ο κόσμος πίνει νερό στο όνομά τους. Τους αγαπάει, τους εκτιμά και πάνω από όλα συμφωνεί με την πολιτική τους.
Αυτά την ώρα που στη Γαλλία είχαμε τις γνωστές κινητοποιήσεις και στην Ελλάδα είναι επίσης γνωστά τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών.
Αλλά τι να συζητάμε αφού μόλις χτες βγήκε ο πρωθυπουργός και δήλωσε ότι τα αποτελέσματα τού λένε ότι πρέπει να συνεχίσει στο δρόμο που βαδίζει.
Ολοι οι υπόλοιποι που καταλάβαμε το αντίθετο προφανώς είμαστε τρελοί. Ισως και να είναι έτσι. Πάντως, είμαστε περισσότεροι, πολύ περισσότεροι...
ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ όταν ακούνε τις εκκλήσεις συναίνεσης του ΠΑΣΟΚ κοιτάζονται μεταξύ τους απορημένοι...
Εδώ που τα λέμε ...τι άλλο να κάνουν για να συναινέσουν περισσότερο στην πολιτική που εφαρμόζεται;
Ο,τι νομοσχέδιο φέρνει η κυβέρνηση το ψηφίζουν, ιδίως αυτά που προβλέπουν ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Ακόμη και αυτά που δεν ψηφίζουν δεν ασκούν κριτική στην ουσία τους. Προσπαθούν κακήν κακώς να κάνουν μια διαχειριστική κριτική κι αυτή ....light.
Οταν ένας κλάδος αντιτίθεται στην κυβερνητική πολιτική φροντίζουν να ξεκαθαρίσουν ότι διαφωνούν με τις κινητοποιήσεις του.
Δηλώνουν ξεκάθαρα πώς είναι υπέρ των πολιτικών που συναποφασίζονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση και οι ευρωβουλευτές τους ψηφίζουν αναλόγως.
Οι παρατάξεις τους στα συνδικάτα υπογράφουν συμβάσεις ευτελισμού μαζί με την ΠΑΣΚΕ. Υπέρ του κοινωνικού εταιρισμού τάσσονται χωρίς συζήτηση.
Ε, το μόνο που θέλουν είναι να γίνουν κάποτε κι αυτοί - με τη σειρά τους - κυβέρνηση (για να ακολουθήσουν την ίδια πολιτική).Κόμμα του ...δικομματισμού είναι. Αν παραιτηθούν κι απ' αυτό ποιο το νόημα ύπαρξης;