Από τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου

-- Ο κ. Ρουμπινί.

-- Ακριβώς.

-- Εμείς δεν υποτιμούμε καθόλου μελέτες και έρευνες ή σκέψεις και προβληματισμούς που κάνουν οικονομολόγοι, οικονομικοί παράγοντες, οι οποίοι ενδιαφέρονται να αναλύσουν πού πάει το σύστημα, γιατί θέλουν να διασώσουν τα συμφέροντά τους. Και καμιά φορά αυτοί λένε περισσότερες αλήθειες, απ' ό,τι λέει ο κ. Παπανδρέου ή ο κ. Παπακωνσταντίνου και άλλοι.

Και αν θέλετε, αυτοί οι οποίοι προβλέπουν ότι η κρίση θα βαθύνει, ότι είναι παγκόσμια και φοβούνται ότι ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας κοινωνικών επαναστάσεων, κάτι ξέρουν. Αυτοί δε λένε τις διάφορες θεωριούλες για την πράσινη ανάπτυξη, ότι αν δεν είχαμε το μνημόνιο η Ελλάδα θα καταστρεφόταν.

Και μάλιστα, με ανθρώπους που είναι ριζικά αντίθετοι μαζί μας, καταλήγουμε να λέμε τα ίδια. Οτι το μνημόνιο ήταν ένα πείραμα για να περάσουν οι αναδιαρθρώσεις και όχι για να αντιμετωπιστεί το χρέος. Και αυτό φαίνεται όλο και περισσότερο.

Η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί, π.χ., να γίνει γιατί σε έδιωξαν από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ως ποινή και τιμωρία. Ομως, μπορεί να γίνει και από μία κυβέρνηση, η οποία είναι υπέρ του καπιταλιστικού συστήματος, γιατί μέσα στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων βρήκε και άλλους συμμάχους. Η Τουρκία, π.χ., δε δείχνει τώρα να πολυενδιαφέρεται να μπει στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αλλοτε έχει ενδιαφέρον, ανάλογα πώς εξελίσσεται ο ρόλος της.

Αυτό που εμείς μπορούμε να πούμε σήμερα, είναι ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, το λαϊκό κίνημα πρέπει να έχει ξεκάθαρο ότι αυτή η έξοδος δε σημαίνει και απαλλαγή από τα προβλήματα που έχει. Γιατί οι δυνάμεις που κυριαρχούν στην Ελλάδα, που έχουν την εξουσία, είναι ίδιες με αυτές που είναι στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι άλλο πράγμα να φύγεις από την Ευρωπαϊκή Ενωση επειδή υπάρχουν κάποιες αντιθέσεις και άλλο να κοροϊδέψουν το λαό ότι η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι που σε σώζει.

Βεβαίως, είναι άλλο πράγμα ότι το λαϊκό κίνημα μπορεί να αξιοποιήσει την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση, για να τη μετατρέψει σε αγώνα για έξοδο από την εξουσία της αστικής τάξης στη χώρα μας.

Καθαρά πράγματα, όταν η αστική τάξη έχει την εξουσία, ανεξάρτητα αν θα είναι μέσω του ΠΑΣΟΚ ή μέσω του Σαμαρά ή μέσω κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, είτε μέσα είτε έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση, οι διαφορές δε θα είναι πάρα πολύ μεγάλες. Αντίθετα, μπορεί να μεγαλώσουν και οι εκβιασμοί απέναντι στην Ελλάδα. Αρα για το ΚΚΕ η αποδέσμευση εντάσσεται μέσα στην πάλη για την εξουσία. Χωρίς να σημαίνει ότι αν γίνει μέσα στις σημερινές συνθήκες θα στενοχωρηθούμε. Δε θα στενοχωρηθούμε καθόλου, δε θα καταστραφεί η Ελλάδα, αλλά αυτή η εξέλιξη δεν μπορεί να θεωρηθεί ως λύση των προβλημάτων. Πρέπει να συνδεθεί με την ουσιαστική αποδέσμευση από την εξουσία των μονοπωλίων.

-- Αυτές οι διαμάχες ξεκινάνε από τη διαφορετική θέση και τα ιδιαίτερα συμφέροντα της αστικής τάξης της κάθε χώρας που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μ' αυτή την έννοια ακούμε από ορισμένους, θα κάνουμε συμμαχία με την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Ισπανία κλπ., εναντίον της Γερμανίας, της Ολλανδίας και άλλων. Είναι αυτό που λέμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι λάκκος λεόντων.

Είναι καταδικασμένη να είναι ενωμένη εναντίον της εργατικής τάξης, εναντίον των λαών, εναντίον του σοσιαλισμού, αλλά μεταξύ τους πάντα θα τσακώνονται για το ποιος θα επωφεληθεί περισσότερο της πίτας που κερδίζουν σε βάρος των λαών. Ανάλογα με την πορεία της κάθε χώρας, τη θέση και το ρόλο της, διαμορφώνονται και τέτοιες συμμαχίες. Αλλωστε, το προβλέπει και η Συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτό το σκιώδες Σύνταγμα που έχουν κάνει, προβλέπει συμμαχίες κλπ. Η πραγματικότητα θα διαψεύσει όλους αυτούς που έλεγαν ότι είμαστε στην Ευρώπη των ισότιμων εταίρων.

Επομένως, αυτοί οι καυγάδες, από τη μια μεριά ο Γιούνκερ ενδεχομένως, είτε εκπροσωπεί και είναι με το μέρος, ας πούμε, γαλλικών συμφερόντων ενδεχομένως, από το Λουξεμβούργο είναι, υπάρχει και κάτι το παραδοσιακό μεταξύ Γαλλίας - Λουξεμβούργου, είτε βλέπει τα πράγματα συνολικά να μη δυναμιτιστεί η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τσακώνεται με την Μέρκελ, η οποία λέει εγώ έχω τη δυνατότητα σε παγκόσμιο επίπεδο να εξασφαλίσω το κέρδος και δεν μπορώ να πληρώνω τα σπασμένα της κρίσης του καπιταλισμού στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Αλλά εδώ υπάρχουν πολλές αντιφάσεις, γιατί σήμερα δεν υπάρχει διαμάχη μόνο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, είναι η Κίνα, είναι οι Ινδίες, είναι η Ιαπωνία, είναι η Ρωσία, είναι η Βραζιλία. Υπάρχουν ανερχόμενες δυνάμεις και η διαμάχη είναι πολύ μεγάλη η παγκόσμια. Και, τέλος, με την ευκαιρία αυτή δηλαδή να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι διαμάχη συμμάχων εναντίον των λαών, όπου ο καθένας κοιτάζει πώς θα υπηρετήσει τα ιδιαίτερα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας του. Τα μερίδια και σε παγκόσμιο επίπεδο κρίνονται. Δεν κρίνονται μόνο μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Με την ευκαιρία, επειδή λένε ότι στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι το χρέος, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η πιο υπερχρεωμένη χώρα του κόσμου και οι ίδιοι λένε ότι ο καπιταλισμός δημιουργεί χρέη, ακριβώς διότι είναι μία κοινωνία, είτε σε εθνικό είτε σε παγκόσμιο επίπεδο, που στηρίζεται πάνω στο κέρδος και στον ανταγωνισμό. Επομένως, δεν υπάρχει περίπτωση να εξαλειφθούν τα χρέη. Το ίδιο το σύστημα τα γεννά.

Και να το ξεκαθαρίσουμε. Οι περικοπές μισθών, συντάξεων κλπ., δε γίνονται για να εξοικονομηθούν χρήματα για το χρέος. Γίνονται για άλλο σκοπό, για να μεγαλώσει η κερδοφορία. Και κερδοφορία μπορεί να έχεις έχοντας και χρέη.