φωτο

«Εφυγε» στις 17/1/2011 η αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ και αγαπημένη μας μητέρα, γιαγιά και θεία, ΕΛΕΝΗ ΡΟΖΑΚΗ, το γένος Πριοβόλου. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Χρύσω Ευρυτανίας. Αγωνίστηκε από τις γραμμές του ΕΛΑΣ ενάντια στους κατακτητές και τους συνεργάτες τους. Συνέχισε από τις γραμμές του ΔΣΕ, όπου και τραυματίστηκε. Τοποθετήθηκε στο νοσοκομείο του Ελμπασάν σαν νοσοκόμα. Αργότερα αναγκάστηκε να φύγει με τον άνδρα της Ντίνο Ροζάκη και την οικογένειά της στην Τασκένδη, στη Σοβιετική Ενωση. Επαναπατρίστηκε, μαζί με την οικογένειά της, το 1976.

Στη μνήμη της, αντί στεφανιού, ο ανιψιός της Βαγγέλης Ξηροτύρης προσφέρει 200 ευρώ στο ΚΚΕ, μέσω της ΚΟΒ Κέντρου Μπραχαμίου.

***

φωτό 3

Στη μνήμη του συντρόφου μου ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ από τον Ιασμο Κομοτηνής που έχει «φύγει» εδώ και 34 χρόνια. Του κομμουνιστή αγωνιστή της ΕΑ και της Αλβανίας, μέλους της ΕΠ Θεσσαλονίκης του ΕΑΜ στην Κατοχή. Συνελήφθη από του Γερμανούς κατακτητές, το Μάρτιο του 1943 μαζί με άλλους δύο συμφοιτητές του, όταν σπούδαζε στο Αριστοτέλειο. Δικάστηκε σε θάνατο και κλείστηκε στο στρατόπεδο Παύλου Μελά απ' όπου δραπέτευσε, μαζί με τους άλλους δύο κρατούμενους, χάρη στη βοήθεια του φρουρού χωροφύλακα τον οποίο πήραν μαζί τους στο βουνό. Οπως ήταν επόμενο, βγήκε στην παρανομία, έχασε τη δουλειά του σαν δικαστικός υπάλληλος. Στη διάρκεια του ΔΣΕ προδόθηκε και συνελήφθη όπου υπέστη τα πάνδεινα βασανίστηκε στη Λέσχη Αξιωματικών Κομοτηνής. Κι από τη φυλακή στο Σανατόριο. Σήμερα η Λέσχη έχει γίνει Μουσείο. Αραγε δεν ακούνε τα βογγητά των βασανισμένων εκεί;

Στη μνήμη του παιδιού μου ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, Αρχιτέκτονα - αναστηλωτή του Ερεχθείου που από τους πρώτους μπήκε στην ΚΝΕ, όταν ήταν φοιτητής στο Πολυτεχνείο την περίοδο της χούντας. Εχει «φύγει» εδώ και 12 χρόνια σε ηλικία, μόλις 48 χρονών.

Τέλος, στη μνήμη του αδερφού μου, ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΙΝΑ, Αετόπουλου στην Κατοχή με μεγάλη προσφορά δίπλα σε μας τους μεγαλύτερους, ΕΠΟΝίτης στη Θήβα. Στέλεχος του Κόμματος ως το τέλος της ζωής του, έζησε, σπούδασε στην Ιταλία, έκανε οικογένεια. «Εφυγε» πριν 4 χρόνια στο Κροσέτο, όπου ζούσε και θάφτηκε στο Λιβόρνο.

Στη σεβαστή τους μνήμη, προσφέρω στην ΚΟ Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνας για την οικονομική εξόρμηση, 100 ευρώ στο ΚΚΕ και 50 ευρώ στη «Δημοκρατική Μέριμνα».

Νίτσα Αγγελίνα - Παπανικολάου

***

Στις 15-10-2010 «έφυγε» από τη ζωή ο αγαπημένος μας σύζυγος, πατέρας και παππούς σε ηλικία 95 ετών, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και μαχητής του ΔΣΕ. ΜΥΛΩΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ του Θεοδόση.

Το 1922 με την ανταλλαγή πληθυσμών ήρθαν και κατοίκισαν στο χωριό Σεβαστό του Κιλκίς. Η φτώχεια και η ανέχεια της προσφυγιάς ανάγκασαν και το μικρό Δημήτρη που ήταν μόλις 12 χρονώ να εγκαταλείψει το Σχολείο και να βγει στο μεροκάματο για να βοηθήσει την οικογένεια. Με την κήρυξη του πολέμου από τους φασίστες Ιταλούς τον Οκτώβρη του 1940 μαζί με τα τρία αδέρφια του βρέθηκε στο αλβανικό μέτωπο. Με την κατάρρευση του αλβανικού μετώπου ύστερα από πολλές ταλαιπωρίες έφτασε στο χωριό του το Αύγουστο του 1941 όπου έγινε μέλος στο ΚΚΕ. Το 1942 ιδρύεται ο ΕΛΑΣ και από τους πρώτους κατατάσσεται στις γραμμές του ηρωικού 13ου Συντάγματος και μέχρι τα τέλη του 1944 πήρε μέρος σε πολλές και σκληρές μάχες. Με τη συμφωνία της Βάρκιζας η συνέχεια της ζωή του ήταν ίδια με των χιλιάδων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Το 1947 κατατάσσεται στο ΔΣΕ. Ηταν συνεχώς σε πορείες και μάχες ως ελεύθερος σκοπευτής. Στις μάχες με τον κυβερνητικό στρατό τραυματίστηκε 5 φορές. Με την υποχώρηση του ΔΣΕ βρέθηκε πολιτικός πρόσφυγας στην Λαϊκή Δημοκρατία της Τσεχοσλοβακίας, εκεί δούλεψε σε διάφορα εργοστάσια, παντρεύτηκε και απέκτησε οικογένεια. Το 1989 επαναπατρίστηκε και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας η μορφή του Μυλωνά Δημήτρη, ακούραστου σεμνού και πιστού αγωνιστή που με αυταπάρνηση και παλικαριά αφιέρωσε τα καλύτερα χρόνια της ζωής του για τα ιδανικά του Σοσιαλισμού.

Στην άσβεστη μνήμη του, η σύζυγός του Χρυσούλα, τα παιδιά του προσφέρουν στο τιμημένο ΚΚΕ 100 ευρώ για την Οικονομική Εξόρμηση μέσω της ΚΟΒ Ηλιούπολης της ΚΟΘ. του ΚΚΕ.

***

φωτο 3 9Μούτος, τσίρης Ευγάγγελος τσιρη χριστίνα)

Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΟΥΤΟΣ, γεννήθηκε το 1912 στην Ρεντίνα Καρδίτσας. Το 1936, υπηρετούσε τη θητεία του στη Λάρισα. Ηταν σιτιστής τάγματος, εκεί γνωρίστηκε με τις αριστερές οργανώσεις. Οπου ένας λοχαγός από το τάγμα τον στρατολόγησε στο Κόμμα. Τον τίτλο του σιτιστή τον κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Το 1946, στις 15 Αυγούστου τον συνέλαβε ο συμμορίτης Βουρλάκης. Τον βασάνισε για 5 μέρες και έπειτα τον εκτέλεσε στο βουνό Ζαχαράκη.

Η ΙΟΥΛΙΑ ΤΣΙΡΗ του Ευαγγέλου, γεννήθηκε το 1922. Οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ το 1943. Το 1947, βγήκε στον Δημοκρατικό Στρατό. Ηρθε στο Γράμμο, στην ελεύθερη Ελλάδα, με την ηρωική πορεία του Απρίλη του 1948. Πολέμησε στο Γράμμο και μετά τον ελιγμό, όπου πέρασαν τα τμήματα στο Βίτσι, υπηρετούσε στην 10η ταξιαρχία. Σκοτώθηκε τον Οκτώβρη του 1948, στις μάχες της Κούλα - Πλατή στο Βίτσι.

Ο ΤΣΙΡΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ του Λάμπρου, γεννήθηκε στις 27 Δεκέμβρη του 1954, στην πόλη Ουζμπεκιστάν της Σοβιετικής Ενωσης. Εκεί τελείωσε το δεκατάξιο σχολείο και φοίτησε στη σχολή Ακτινολόγων - Φωτογράφων. Το 1975 επαναπατρίστηκε με τους γονείς του και όσο να αναγνωριστούν τα δικαιώματά του, δούλευε σε μια εταιρεία ως πλασιέ. Πέθανε στις 12 Γενάρη του 1983 σε τροχαίο έξω από το χωριό Κοξαρές Κρήτης.

Η ΤΣΙΡΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, γεννήθηκε το 1928. Το 1947 βγήκε στο βουνό όπου δούλεψε σε συνεργείο ραφτάδων. Μετά τον ελιγμό του Γράμμου ήταν στις μεταφορές του Δημοκρατικού Στρατού στο Βίτσι. Με την αποχώρηση του Δημοκρατικού Στρατού, βρέθηκε πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη, του Ουζμπεκιστάν. Αρχικά, δούλεψε στη βαριά βιομηχανία, στο εργοστάσιο Τασλ - Μας και μετά από 3 χρόνια πήρε μετάθεση στη φάμπρικα στην 12η πολιτεία. Εκεί γνωρίστηκε με τον Τσίρη Λάμπο του Ευαγγέλου και παντρεύτηκαν. Απόκτησαν δύο παιδιά, τον Βαγγέλη και τον Ηλία. Επαναπατρίστηκε με την οικογένειά της το 1975. Κατοικούσε στην Αθήνα και δούλευε καθαρίστρια στις σκάλες, μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε. Το 2005 αρρώστησε βαριά. Εκανε εγχείρηση, παρ' όλα αυτά απεβίωσε στις 5 Σεπτέμβρη.

Στη μνήμη τους, ο Τσίρης Λάμπρος, ο γιος του Ηλίας, η νύφη του Αικατερίνη και τα εγγόνια του προσφέρουν 200 ευρώ στην εξόρμηση του Κόμματος, μέσω της ΚΟΒ Ριζούπολης.

Ο Τσίρης Λάμπρος, επίσης, προσφέρει στη μνήμη του ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΑΚΕΛΑΡΙΟΥ 50 ευρώ στο «Σπίτι του Αγωνιστή». Ο οποίος ήταν μαχητής και τραυματίας του αλβανικού πολέμου, του Δημοκρατικού Στρατού και πολιτικός πρόσφυγας στην Πολωνία.