«Οι πανηγυρισμοί των ηγεσιών των ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ όταν η κυβέρνηση εξήγγειλε τις ρυθμίσεις για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές 430.000 ασφαλισμένων προς τον ΟΑΕΕ πολύ γρήγορα αποδείχθηκε πόση αξία είχαν...

Τα στοιχεία του ΟΑΕΕ εμφανίζουν ότι από τις 60.000 που κατέθεσαν αίτηση για να υπαχθούν στη ρύθμιση, αρκετές χιλιάδες δεν κατάφεραν να προσέλθουν να καταβάλουν ούτε την πρώτη δόση. Γίνεται αντιληπτό ότι οι επόμενες δόσεις θα εμφανίσουν ακόμα χειρότερα αποτελέσματα, που σημαίνει ότι:

Ούτε τα ταμειακά ελλείμματα του ΟΑΕΕ θα καλυφτούν, αλλά και οι εκατοντάδες χιλιάδες που αδυνατούν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές θα παραμείνουν αυτοί και οι οικογένειές τους χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη και θα φορτωθούν με νέα πρόστιμα και χρέη.

Ηδη το όριο των χρεών των ασφαλισμένων προς τον ΟΑΕΕ για να οδηγηθούν στα δικαστήρια, που αυξήθηκε από 5.000 ευρώ στα 10.000 ευρώ, έχει ξεπεραστεί.

Αυτή τη στιγμή είναι χιλιάδες οι συνάδελφοι που ο ΟΑΕΕ τους "τρέχει" στα δικαστήρια της χώρας καθημερινά.

Οι διαχειριστικές προτάσεις των ηγεσιών των ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ που αποδέχονται τις πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων δε λύνουν το πρόβλημα.

Το βασικό πρόβλημα είναι η υποχρηματοδότηση του Ταμείου από το κράτος.

Ενός κράτους, που απάνθρωπα λέει:

"Αφού δεν μπορείς να πληρώσεις κλείσε το μαγαζί σου και σου παίρνουμε και το σπίτι".

Η αντιμετώπιση του προβλήματος στη σημερινή δύσκολη περίοδο της κρίσης βρίσκεται στην κατεύθυνση των προτάσεων του Αντιμονοπωλιακού Συνδικαλιστικού Κινήματος, της ΠΑΣΕΒΕ:

• Κάλυψη των 2/3 των εξόδων του ΟΑΕΕ από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Μείωση των εισφορών κατά 10% καθ' όλη τη διάρκεια της κρίσης και μακροχρόνια ρύθμιση χωρίς προσαυξήσεις.
• Δωρεάν παροχές υγείας για όλους τους ασφαλισμένους, ανεξάρτητα από οφειλές».

Την επιθυμία και ανάγκη του ελληνικού μεγάλου κεφαλαίου να βυθίσει την Ελλάδα ακόμη περισσότερο στην κόλαση του ολοκληρωτισμού του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, εξέφρασε, ουσιαστικά, ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, μιλώντας σε εκδήλωση για το μέλλον του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Με τη φράση «το κρίσιμο ζήτημα είναι αν η Ευρώπη θα μπορεί να μιλά με μια φωνή, να αποφασίζει με μια βούληση, να δρα με ενιαία απόφαση», ο Δ. Δασκαλόπουλος έκανε σαφές ότι το ελληνικό μεγάλο κεφάλαιο αποδέχεται ότι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του διασφαλίζεται μέσω της ισχυροποίησης της συνολικής πολιτικής έκφρασης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, η οποία αποτυπώνεται ήδη στις θέσεις και τους συσχετισμούς των κορυφαίων οργάνων της ΕΕ, όπως της Κομισιόν. Πρόσθεσε, ενδεικτικά, ότι «εάν η Ευρώπη διασπαστεί ή παραμείνει μια τελωνειακή ένωση, τότε η Ελλάδα θα πρέπει να αντιμετωπίσει ουσιαστικά μόνη της τις δυσκολίες και τις προκλήσεις του νέου περιβάλλοντος».

Οι Ελληνες μεγαλοβιομήχανοι τάσσονται ουσιαστικά υπέρ της «συγκεντροποίησης» της ΕΕ, υιοθετώντας τις αντιλήψεις του συρμού, ότι μια μετατροπή της ΕΕ σε ομοσπονδία, στα πρότυπα των ΗΠΑ, θα μπορούσε να οδηγήσει στο ικανό οικονομικό μέγεθος αντιμετώπισης των οικονομικών αντιπάλων, σε αντιδιαστολή με τη χαλαρότερη συνένωση - που αφήνει περιθώρια και σε διαφοροποιήσεις - σε αμυντικά μέτρα, καθώς, όπως είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, «δεν τίθεται καν ζήτημα οικοδόμησης των κατάλληλων μηχανισμών υπεράσπισης του ευρώ ενάντια στις αγορές. Η εμπειρία μας έχει δείξει ότι εάν οι αγορές αποφασίσουν να επιτεθούν σε ένα εθνικό νόμισμα αποτυγχάνουν πολύ σπάνια - ή ποτέ - όποιοι κι αν είναι οι μηχανισμοί υπεράσπισης». Εξάλλου, καίριο ζήτημα για το ελληνικό κεφάλαιο είναι η έλλειψη «κοινού οράματος» που οδηγεί σε «αμφιταλάντευση των ηγεσιών».

Τόσο για τους βιομήχανους, αλλά και αντικειμενικά ισχυροποίηση της πολιτικής ένωσης σημαίνει ευθυγράμμιση με τις πλέον αντιδραστικές θέσεις και αποφάσεις σε βάρος των εργαζομένων. «Παραμείναμε ξένοι προς το ευρωπαϊκό εργασιακό ήθος και οργάνωση», δήλωσε ο Δ. Δασκαλόπουλος, παρότι οι Ελληνες εργαζόμενοι καταγράφουν τις περισσότερες ώρες εργασίας στην ΕΕ σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ενώ συχνά πυκνά εκθειάζεται το φιλότιμο και η εφευρετικότητά τους, ακόμη και από τα ίδια τα αφεντικά, αρκεί να μην τους κοστίζει κάτι. Αλλά όταν ο ΣΕΒ μιλά για «ήθος» και «οργάνωση», παραπέμπει σε δύο πράγματα: Σε μεγαλύτερη υποταγή και σε μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε χώρες τόσο της Ευρώπης, αλλά και στις ΗΠΑ και αλλού, όπου αυτήν την περίοδο εμφανίζεται ανάκαμψη, οι επιχειρήσεις βελτιώνουν τα μεγέθη τους, αλλά η ανεργία παραμένει υψηλή, αποδεικνύοντας ότι βασίζουν την ευημερία τους στη σκληρότερη εργασία των εργαζομένων που δεν απέλυσαν.

«Εντονη παρουσία», ωστόσο με δυνατότητες ακόμα μεγαλύτερης συγκέντρωσης, στο χώρο των αλυσίδων καταστημάτων έτοιμων ενδυμάτων διακρίνει ουσιαστικά σε κλαδική μελέτη της η ICAP, ενδεικτικά στοιχεία της οποίας δόθηκαν στη δημοσιότητα. Την ίδια στιγμή, διαπιστώνεται το αναπόφευκτο, ότι, δηλαδή, η δραματική συρρίκνωση των εισοδημάτων των εργαζομένων που τους αναγκάζει να αλλάξουν την ιεράρχηση των αναγκών τους και των αγορών τους, δε θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο τον κλάδο των ρούχων, με αποτέλεσμα να καταγράφεται μείωση πωλήσεων στις αλυσίδες τέτοιων καταστημάτων το 2009 και να προβλέπεται επιδείνωση της κατάστασης μέσα στο 2010.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τους συντάκτες της μελέτης, οι αλυσίδες καταστημάτων έτοιμων ενδυμάτων που άρχισαν να αναπτύσσονται επιθετικά στις αρχές της δεκαετίας του '90 έχουν πια «έντονη» παρουσία, εκτοπίζοντας σταδιακά τα μεμονωμένα σημεία πώλησης. Ωστόσο, διαπιστώνουν, παραμένει μια «κατακερματισμένη» αγορά με αποτέλεσμα το ποσοστό συγκέντρωσης του κλάδου να αξιολογείται χαμηλό. Στο χώρο, αναφέρεται, δραστηριοποιείται μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων που διαφέρουν μεταξύ τους όχι μόνο ως προς την έκταση του δικτύου τους αλλά και ως προς τον τρόπο διάθεσης των προϊόντων τους. Κομβική, σε κάθε περίπτωση, για την καθιέρωση μιας αλυσίδας είναι η ύπαρξη εκτεταμένου δικτύου πωλήσεων που εξασφαλίζει ευρεία γεωγραφική κάλυψη. Σε σύνολο 163 αλυσίδων με τρία καταστήματα και πάνω η καθεμιά το 54,2% των καταστημάτων αφορά εταιρικά, ενώ το 35% το εκμεταλλεύονται επιχειρήσεις μέσω franchising και το 10% αφορά καταστήματα που εκμεταλλεύονται συγγενείς επιχειρήσεις καθώς και καταστήματα που λειτουργούν με τη μέθοδο shop in shop εντός πολυκαταστημάτων.

Οι πωλήσεις των αλυσίδων καταστημάτων έτοιμων ενδυμάτων σε αξία παρουσίασαν συστηματικά και για περισσότερα από 10 χρόνια αύξηση. Συγκεκριμένα, την περίοδο 1996 - 2008 είχαν μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης 12,6%. Το 2009, ο κλάδος παρουσίασε μείωση κατά 11,3% σε σχέση με το 2008 και ακόμα μεγαλύτερη, της τάξης του 15%, εκτιμάται ότι θα έχει το 2010. Η συμμετοχή των πωλήσεων έτοιμων ενδυμάτων στα έσοδα των αλυσίδων εκτιμάται ότι διαμορφώθηκε το 2009 στο 89,7%. Το υπόλοιπο ποσοστό αφορά σε συμπληρωματικά προς την ένδυση είδη, όπως αξεσουάρ, υποδήματα, εσώρουχα κλπ. Το μεγαλύτερο ποσοστό στις συνολικές πωλήσεις ρούχων στις αλυσίδες καταλαμβάνουν τα γυναικεία ρούχα (53,9%), ακολουθούν τα ανδρικά με ποσοστό 29,4% και τα παιδικά με 16,7%.