Δράση για όλα τα κρίσιμα θέματα που απασχολούν τη λαϊκή οικογένεια αναλαμβάνουν ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ
Οπως τονίζει, σε σχετική ανακοίνωσή η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, «όλα τα μέλη των ΔΣ των σωματείων σε δράση, με περιοδείες, συζητήσεις σε τόπους δουλειάς. Για την επιτυχία της απεργίας, να συγκροτήσουμε ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ σε κάθε τόπο δουλειάς. Τα κύρια ζητήματα πάλης: ΣΣΕ - ακρίβεια - φορολογία - ασφαλιστικό - απολύσεις, ανεργία - υγεία». Στις 10 Φλεβάρη, οι ταξικές δυνάμεις καλούνται να προχωρήσουν στις παρακάτω δράσεις:
Και επισημαίνει: «Στις 10 Φλεβάρη, 6 το απόγευμα, με ενιαίο τόπο συγκέντρωσης και εκκίνησης από τα Δημαρχεία των πόλεων, θα πραγματοποιηθούν εξορμήσεις, συζητήσεις σε χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα καφενεία, στις πλατείες, σε σούπερ μάρκετ. Οι συγκεντρώσεις αυτές θα καταλήγουν σε πολυσύχναστους χώρους, αναδείχνοντας το πρόβλημα της κατάργησης των Συλλογικών Συμβάσεων, της ανεργίας, των απολύσεων, των αυξήσεων στα εισιτήρια, της ακρίβειας. Τα συνδικάτα, το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, οι Λαϊκές Επιτροπές θα αναπτύξουν αγωνιστικές παρεμβάσεις σε τόπους δουλειάς και σε συνοικίες για οξυμένα λαϊκά προβλήματα».
Σημαντικό βήμα στο συντονισμό της δράσης των εργαζομένων, μικρών αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας και των γυναικών αποτελεί η συγκρότηση Λαϊκής Επιτροπής Αγώνα στην Αλεξανδρούπολη, που αναδείχτηκε μέσα από την πλατιά σύσκεψη, η οποία πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας, με πρωτοβουλία των Τοπικών Γραμματειών του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ και του Συλλόγου Γυναικών Αλεξανδρούπολης.
Στόχος της Επιτροπής, όπως τονίστηκε, είναι ο συντονισμός της δράσης και του αγώνα για την προστασία της λαϊκής οικογένειας από τη φτώχεια και την εξαθλίωση, στην οποία οδηγεί η πολιτική του μνημονίου κυβέρνησης - τρόικας, αλλά και για μια άλλη ανάπτυξη υπέρ των συμφερόντων του λαού και κατά των συμφερόντων των μονοπωλίων. Πρώτος κοινός αγωνιστικός σταθμός θα είναι το Συλλαλητήριο στις 10 Φλεβάρη και η απεργιακή κινητοποίηση στις 23 Φλεβάρη.
Είναι προφανές ότι όλα τα παραπάνω υπηρετούσαν την ενορχηστρωμένη προπαγανδιστική προσπάθεια της κυβέρνησης να αποσείσει τις ευθύνες της, να εμφανιστεί ότι αυτή δεν μετέχει του αίματος και ούτε λίγο ούτε πολύ βρίσκεται και η κυβέρνηση στη θέση του θύματος και όχι του θύτη. Και ακόμη περισσότερο: Οτι στην κυβέρνηση έλαχε ο κλήρος της Ιστορίας να πάρει σκληρές μεν, αλλά αναγκαίες αποφάσεις. Δηλαδή, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν είναι υπεύθυνη για την πολιτική και τα μέτρα που αποφασίστηκαν, αλλά είναι και ο «από μηχανής θεός», αυτός που αναλαμβάνει να δώσει τη λύση στο ελληνικό δράμα και να «σώσει» τη χώρα!
Το χρέος ήταν η ευκαιρία που αναζητούσαν η πλουτοκρατία, τα μονοπώλια, ντόπια και ξένα, για να περάσουν «διά πυρός και σιδήρου» την εργατική τάξη, τους φτωχούς αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους και όλα τα δικαιώματά τους. Γιατί η διαχωριστική γραμμή δε βρίσκεται ανάμεσα στην Ελλάδα και στους ξένους, στους μέσα και στους έξω, στην καλή κυβέρνηση και στους κακούς ξένους που πιέζουν, αλλά ανάμεσα στα συμφέροντα των μονοπωλίων και τα δικαιώματα του λαού. Αυτή τη διαχωριστική γραμμή επιχειρούν να σβήσουν όσοι παράγουν και αναπαράγουν τον ισχυρισμό της επιβολής των μέτρων από την τρόικα.
Αυτή την αλήθεια αποκρύβουν και άλλες πολιτικές δυνάμεις (π.χ. ΝΔ) που ενώ στα λόγια και μόνο εναντιώνονται στο μνημόνιο, περιορίζουν την κριτική τους στην κυβέρνηση ότι δήθεν δε διαπραγματεύτηκε σωστά, έκανε λάθη ή άλλοι που με τις πομφόλυγες περί «κατοχής» θολώνουν τα νερά, υπονομεύουν την ταξική «ανάγνωση» των μέτρων και κατά συνέπεια την οργάνωση της πάλης ενάντια στα μονοπώλια ντόπια και ξένα.