Στο πλαίσιο των συνδιασκέψεων, οι αντιπρόσωποι των Κομματικών Οργανώσεων αναπτύσσουν γόνιμη συζήτηση, καταθέτουν συγκεκριμένα παραδείγματα από τη δράση, μοιράζονται σκέψεις, αντλούν χρήσιμα διδάγματα και καταλήγουν σε συμπεράσματα για την καλύτερη οργάνωση της παρέμβασης του Κόμματος στον κάθε χώρο.

Η πείρα της κάθε οργάνωσης, από τη δουλειά σε κάθε χώρο εργασίας, κλάδο, γειτονιά ή πόλη, είναι πολύτιμο όπλο στα χέρια όλων των κομμουνιστών. Συμβάλλει στη γενίκευση της πείρας ως προς τον αποτελεσματικότερο τρόπο με τον οποίο οι δυνάμεις του Κόμματος παρεμβαίνουν σε τόπους δουλειάς, συσπειρώνουν εργαζόμενους με την ταξική γραμμή πάλης στο εργατικό κίνημα, εργάζονται για την διάδοση της πολιτικής πρότασης εξουσίας του ΚΚΕ, κερδίζουν τους εργατοϋπάλληλους, τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία με τη γραμμή της ρήξης με τα μονοπώλια και την εξουσία της πλουτοκρατίας, μετρούν βήματα στην κομματική οικοδόμηση.

Οι μέθοδοι ανοίγματος και παρέμβασης στους τόπους δουλειάς, η αντιμετώπιση της εργοδοτικής τρομοκρατίας, η αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό και τον οπορτουνισμό, οι δυσκολίες στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, καθώς και οι ιδιαίτερες πρωτοβουλίες που η κάθε Κομματική Οργάνωση έχει λάβει στο χώρο της, αποτελούν εργαλείο στα χέρια όλων των Οργανώσεων, είναι μια παρακαταθήκη που μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί και από άλλες Κομματικές Οργανώσεις στην καθημερινή δράση για την ανάπτυξη της λαϊκής συμμαχίας, για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης.

Είναι χαρακτηριστική η πείρα που βγαίνει από τη συζήτηση στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης της Αχτίδας Εμπορίου και Υπηρεσιών της περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη, τόσο ως προς την κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο, όσο και ως προς τις εξελίξεις σε σχέση με την πύκνωση των γραμμών των σωματείων και την ανάπτυξη του αγώνα των εργαζομένων του κλάδου.

Με βάση και τη συζήτηση που αναπτύχθηκε, σε ορισμένους κλάδους οι απολύσεις χτυπάνε «κόκκινο», όχι μόνο στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, αλλά και σε μεγάλα πολυκαταστήματα και επιχειρήσεις, ενώ μόνο στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας - της Θεσσαλονίκης συμπεριλαμβανομένης - αντιστοιχεί πάνω από το 20% των νέων ανέργων. Σε πλήθος μεγάλων επιχειρήσεων εντείνονται οι απολύσεις, ενώ μειώσεις προσωπικού καταγράφονται ιδιαίτερα σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ιδιαίτερα σε μεταφορικές εταιρείες.

Παράλληλα, προωθούνται απολύσεις και επιχειρησιακές συμβάσεις, ακόμα και ατομικές συμβάσεις με μείωση αποδοχών σε ξενοδοχεία. Στο όνομα της σωτηρίας της θέσης εργασίας, ένα μέρος των εργαζομένων αναγκάζεται να υπογράψει περικοπές στους μισθούς, όπως για παράδειγμα σε ξενοδοχείο τη μείωση 8ωρης σε 6ωρη απασχόληση και 25% μείωση των αποδοχών.

Ακόμα, μειώσεις μισθών και εκ περιτροπής εργασία προσπαθούν να επιβάλουν πολλές ακόμη επιχειρήσεις ανάμεσα στις οποίες είναι (βλ. «Ρ» 8/1/2011, σ. 16): Ξενοδοχείο «ΠΕΥΚΑ» στο Πανόραμα, ΜΠΑΚΑΤΣΕΛΟΣ (είδη υγιεινής), ΚΙΟΥΣΗΣ (μεταφορική), SAM-13 (καταστήματα παιδικών ειδών) κ.ά.

Χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω παραδείγματα (στοιχεία από συνέντευξη Τύπου της Ενωσης Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης τον Δεκέμβρη του 2010), από μεγάλα καταστήματα και σούπερ μάρκετ:

• Hondos Center - Apollonia: Τον Ιούνη του 2010 επιχείρησε αλλαγή της σύμβασης από 8ωρο σε 7ωρο-6ωρο, προσπάθεια που αποτράπηκε με παρέμβαση του σωματείου και συσπείρωση και δράση των εργαζομένων. Η εργοδοσία απάντησε με απολύσεις, συνδικαλιστικές και ποινικές διώξεις στις εργαζόμενες που πρωτοστάτησαν στη δημιουργία σωματειακής επιτροπής.
• Fena: Οι εργαζόμενες ήταν απλήρωτες για δυο μήνες, χωρίς ρεπό και πρόγραμμα εργασίας, με ταυτόχρονη άσχημη συμπεριφορά του εργοδότη απέναντί τους.
• ΑΤΛΑΝΤΙΚ: Οι εργαζόμενοι εκβιάζονται να δεχθούν μείωση των ωρών εργασίας και απολύσεις, καθώς τα καταστήματα πάνε για πώληση.
• Σούπερ Μάρκετ Αρβανιτίδης: Οι εργαζόμενοι δουλεύουν χωρίς ρεπό, με υπερωρίες απλήρωτες και εφαρμόζεται ο νόμος για τις προειδοποιημένες απολύσεις.
• ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ: Εντατικοποίηση της εργασίας, μείωση προσωπικού με απολύσεις και οικειοθελείς αποχωρήσεις, αλλαγή ατομικών συμβάσεων από ταμίες σε πωλήτριες κ.λπ.
• ΦΩΚΑΣ: Αθρόα μείωση προσωπικού, με αντικατάσταση από υπαλλήλους εταιρειών που συνεργάζεται και επινοικιάζει τμήματα του καταστήματος.

Εκεί που αναπτύσσεται η πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών αλλά και των εργατικών δυνάμεων που συσπειρώνονται στα ταξικά συνδικάτα, έχει ήδη εκφραστεί μεγάλη άνοδος στις εγγραφές σε ορισμένα σωματεία. Για παράδειγμα, στο σωματείο εμποροϋπαλλήλων από τον Αύγουστο του 2010 έχουν γραφτεί 300 νέοι εργαζόμενοι, ενώ περίπου 300 έχουν γραφτεί και στο σωματείο επισιτισμού.

Η ίδια η συζήτηση των κομμουνιστών ανέδειξε το γεγονός ότι η αύξηση των εγγραφών μπορεί να αποτελεί ένα ελπιδοφόρο στοιχείο, ωστόσο δεν αρκεί από μόνη της για την μαζικοποίηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Εκείνο που είναι απαραίτητο είναι η σταθερή καμπάνια για την εγγραφή νέων εργαζομένων στα σωματεία του κλάδου, και η προσπάθεια για αύξηση της συμμετοχής και της δράσης νέων εργατικών μαζών στο κίνημα.

Η αυτοτελής και πολύμορφη παρέμβαση των δυνάμεων του ΚΚΕ στους τόπους δουλειάς, καρπίζει και φέρνει αποτελέσματα στην αφύπνιση των εργαζομένων, στην οργάνωση της πάλης, στη συσπείρωση σε επιτροπές αγώνα και στα ταξικά συνδικάτα. Στο πλαίσιο αυτό, ιδιαίτερα σημαντική αναδεικνύεται η σύνδεση των κομμουνιστών με τους τόπους δουλειάς, ακόμα και όταν δεν υπάρχει εργαζόμενος κομμουνιστής στο χώρο.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα από πολυκατάστημα στην περιοχή της Θεσσαλονίκης, όπου όταν ξέσπασε το θέμα της μετατροπής των εργασιακών σχέσεων σε μερικής απασχόλησης, οι εργαζόμενοι άμεσα συνδέθηκαν με το σωματείο εμποροϋπαλλήλων, ενώ προχώρησαν και στη σύσταση επιτροπής αγώνα. Στην ανάπτυξη της παρέμβασης του ΚΚΕ στο χώρο, συνέβαλε αποφασιστικά και η χρέωση συγκεκριμένου κομματικού μέλους να πιάσει επαφή με τους εργαζόμενους πηγαίνοντας συχνά στο κατάστημα ως πελάτισσα, δουλειά που απέδωσε με υπομονή και οπωσδήποτε σε βάθος χρόνου.

Παράλληλα, σε άλλο κατάστημα στο χώρο της ένδυσης, μετά από συστηματική και χρόνια παρέμβαση της Κομματικής Οργάνωσης - η οποία παλιότερα φαινόταν να μην έχει αποτελέσματα καθώς οι εργαζόμενοι, μπροστά στους εργοδότες, απέφευγαν τα συνεργεία του Κόμματος και ορισμένοι προχωρούσαν ακόμα και σε φραστικές επιθέσεις εναντίον τους - τελικά, απέδωσε καρπούς καθώς οι εργαζόμενοι συσπειρώθηκαν στο σωματείο, όταν χρειάστηκε να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι παραδέχτηκαν ότι αναγνώριζαν πάντα το δίκαιο των αιτημάτων και του αγώνα του ΚΚΕ, ωστόσο μέχρι εκείνη τη στιγμή φοβόντουσαν να συγκρουστούν με την εργοδοσία.

Εκείνο που αναδεικνύεται τελικά, είναι ότι η πολύμορφη παρέμβαση, ο συνδυασμός τόσο της παρέμβασης των εργαζομένων του χώρου, όσο και της παρέμβασης των κομμουνιστών, των ΚΟΒ, του ΠΑΜΕ, των ταξικών συνδικάτων «απ' έξω» από το χώρο, είτε με εξορμήσεις, είτε με την πολύμορφη προσπάθεια να χτιστούν δεσμοί, συμβάλλει στη σύνδεση των εργαζομένων με τα σωματεία και αυξάνει τις δυνατότητες παρέμβασης των κομματικών δυνάμεων πιο αποφασιστικά όταν οξύνονται τα προβλήματα στους χώρους δουλειάς, όταν τελικά οι εργαζόμενοι βρεθούν άμεσα αντιμέτωποι με απολύσεις, ατομικές συμβάσεις, απλήρωτη δουλειά κ.λπ.

Παράλληλα, η πείρα της Κομματικής Οργάνωσης αναδεικνύει ότι η ένταση της αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης που παίρνει και συγκεκριμένη μορφή σε κάθε χώρο - είτε με την προώθηση απολύσεων, είτε περικοπών σε μισθούς, είτε με αλλαγή εργασιακών σχέσεων και καθυστερήσεις στις πληρωμές - μπορεί να οδηγήσει νέα τμήματα εργαζομένων να έρθουν σε επαφή με το ΚΚΕ και με τα ταξικά σωματεία. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό συμβαίνει αποσπασματικά, ως μια μεμονωμένη αντίδραση των εργαζομένων στο άμεσο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν στο χώρο τους.

Ωστόσο, ακόμα και αυτό το στοιχείο αποτελεί πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί ολοκληρωμένα η παρέμβαση του ΚΚΕ, να συνδεθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στο χώρο δουλειάς ή στον κλάδο τους με τις γενικότερες εξελίξεις και την ολομέτωπη ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης της πλουτοκρατίας. Να μπολιάζονται, δηλαδή, οι εργατοϋπάλληλοι με την την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, να συνειδητοποιούν ότι το καθήκον τους είναι να δώσουν ενιαία απάντηση στην ενιαία επίθεση του κεφαλαίου, με την οργάνωση της δικής τους, λαϊκής αντεπίθεσης.

Στο πλαίσιο αυτό, η Κομματική Οργάνωση συνέβαλε στην ανάπτυξη των αγώνων γενικά αλλά και κατά επιχείρηση, διοργανώνοντας παράλληλα συσκέψεις με πλήθος εργαζομένων του κλάδου. Οπως αναδείχτηκε και από τη συζήτηση, η εργοδοσία δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια: Εστειλε τα τσιράκια της, που προσπαθούσαν να περάσουν τη «γραμμή» της «συγκατάβασης» προς τον εργοδότη, να καλλιεργήσουν την επιφυλακτικότητα απέναντι στα σωματεία και στις ταξικές δυνάμεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις καταγράφτηκαν παρεμβάσεις από διευθυντικά στελέχη των επιχειρήσεων, που αλλού κατάφεραν να επιβάλουν τη γραμμή τους και αλλού έβαζαν εμπόδια στην ανάπτυξη του αγώνα.

Για παράδειγμα, σε μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ, τα καλοπληρωμένα στελέχη (με μισθούς που σε ορισμένες περιπτώσεις έφταναν τα 5.000 και 10.000 ευρώ), από την αρχή προσπάθησαν να στρέψουν τους εργαζόμενους σε έναν «αγώνα» με αίτημα την καταβολή υψηλότερων αποζημιώσεων, επιδιώκοντας να βάλουν στο περιθώριο τον αγώνα για διατήρηση των θέσεων εργασίας και να κρατηθούν οι εργαζόμενοι μακριά από το ΠΑΜΕ. Παράλληλα, σε άλλο σούπερ μάρκετ, συγκροτήθηκε επιτροπή αγώνα, στην οποία, όμως, συμμετείχαν και διευθυντικά στελέχη μόνο και μόνο για να βάλουν τη λογική της αποδοχής περικοπών στα εργασιακά δικαιώματα. Στην πορεία, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τους απομόνωσαν και τους αντικατέστησαν από την επιτροπή.

Αντίστοιχα, αναδεικνύονται και περιπτώσεις όπου η έγκαιρη και αποφασιστική παρέμβαση των κομματικών δυνάμεων είναι κρίσιμη τόσο για τα συγκεκριμένα αιτήματα, όσο και, κυρίως, για να μην καμφθεί το ηθικό των εργαζομένων, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των εργαζομένων δεν έχει πείρα από εργατικούς ταξικούς αγώνες, ότι εύκολα εναλλάσσονται ο ενθουσιασμός με την απογοήτευση.

Ετσι, σε μεγάλο πολυκατάστημα η αρχική πολύ θετική συμμετοχή σε απεργιακές κινητοποιήσεις και σύσκεψη, που κατάφερε να βάλει φρένο στο ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων, χτυπήθηκε από την εργοδοσία με απολύσεις και διώξεις πρωτοπόρων εργαζομένων. Είναι δεδομένο ότι η εργοδοσία δε θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια να παρακολουθεί την οργάνωση των εργαζομένων και την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, αλλά θα αξιοποιήσει όλα τα όπλα που έχει στα χέρια της για να σπάσει την αγωνιστική αποφασιστικότητα των εργαζομένων, να εντείνει την τρομοκρατία και να σπείρει την απογοήτευση και τη μοιρολατρία.

Εκεί, είναι κρίσιμος ο ρόλος των κομμουνιστών, προκειμένου όχι μόνο να στηριχτεί ο αγώνας των εργαζομένων και να πατήσει σε ακόμα πιο γερά ποδάρια, αλλά και να απαντηθεί αποφασιστικά η εργοδοτική τρομοκρατία, έχοντας πάντα υπόψη ότι η επίθεση της πλουτοκρατίας εναντίον των εργαζομένων θα ενταθεί ακόμα περισσότερο. Εκείνο που αναδεικνύει η ίδια η πείρα της Οργάνωσης, είναι ότι από τις δυνάμεις του ΚΚΕ απαιτείται ακόμα μεγαλύτερη επαγρύπνηση, ανέβασμα της ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης στους εργατοϋπαλλήλους, μεγαλύτερη εμβάθυνση των δεσμών με τους εργαζόμενους, ώστε να ανέβει η ίδια η ικανότητα του Κόμματος να ανταποκριθεί επάξια σε πολύ μαζικούς και σκληρούς αγώνες.