Η υλοποίηση του σχεδίου επιταχύνεται μετά τη διαπίστωση ότι τα υπάρχοντα πολεμικά αεροδρόμια με τις υποδομές που διαθέτουν, Σούδας, Αράξου, Ανδραβίδας, Ακτίου, Καστελλίου Κρήτης και Καλαμάτας, δεν αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες των πολεμικών επιχειρήσεων στη Λιβύη, οι οποίες τις επόμενες μέρες αναμένεται να ενταθούν ενόψει έναρξης και χερσαίων επιχειρήσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη στα παραπάνω πολεμικά αεροδρόμια βρίσκονται καθημερινά πάνω από 40 πολεμικά αεροσκάφη «συμμαχικών» χωρών, αλλά τα αιτήματα για τις επόμενες μέρες ξεπερνούν τα 120.

Στη διυπουργική σύσκεψη, που έγινε την Τετάρτη αποφασίστηκε να ξεκινήσουν άμεσα οι εργασίες αποκατάστασης του διαδρόμου προσγείωσης-απογείωσης του Ελληνικού. Στη διυπουργική, παρουσιάστηκε έκθεση, σύμφωνα με την οποία, ο διάδρομος του Ελληνικού σώζεται ανέπαφος σε μήκος τουλάχιστον 1.700 μέτρων, που είναι επαρκέστατο για τις ανάγκες προσγείωσης και απογείωσης όλων των τύπων πολεμικών αεροσκαφών.

Σύμφωνα με την έκθεση, τυχόν προβλήματα στην επιφάνεια του διαδρόμου, μπορεί να αποκατασταθούν μέσα σε λίγες μόνο ώρες με μεθόδους που χρησιμοποιούνται σε συνθήκες πολέμου. Η μια μέθοδος είναι τα PSP, τα μεταλλικά «ρολά» που στρώνονται για την αποκατάσταση ζημιών μετά από βομβαρδισμούς και η άλλη είναι η μέθοδος με τη χρήση τσιμέντου ταχείας πήξεως. Οπως είπαν το Ελληνικό μπορεί ακόμα και «σήμερα» να είναι επιχειρησιακά έτοιμο και το μόνο που χρειάζεται είναι ορισμένες παρεμβάσεις στο φωτισμό και στη σήμανση του διαδρόμου προσγείωσης, για να είναι ασφαλής ακόμα και σε νυχτερινή χρήση του.

Ετοιμος είναι και ο πύργος ελέγχου, που προβλέπεται να στελεχωθεί με ΝΑΤΟικό προσωπικό από το Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων της Λάρισας (CAOC-7). Οπως τονίζεται, οι πίστες του πρώην αεροδρομίου μπορούν να φιλοξενήσουν εκατοντάδες μαχητικά αεροσκάφη, ενώ το γεγονός ότι στην Αττική είναι εγκατεστημένα τα αντιβαλλιστικά-αντιαεροπορικά συστήματα «Πάτριοτ», τα οποία έχουν διατεθεί από την κυβέρνηση για την «αντιπυραυλική ασπίδα» του ΝΑΤΟ, προσφέρει πλήρη κάλυψη από οποιαδήποτε «απειλή».

Η όλη επιχείρηση για την πολεμική χρήση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού θεωρείται από την κυβέρνηση ως η «χρυσή ευκαιρία» για την «αξιοποίησή» του, αφού μέσω της διαδικασίας «fast track» μπορεί να προκύψει ένα πρωτοποριακό μοντέλο «αξιοποίησης». Αυτό συνίσταται στην ταυτόχρονη χρήση του Ελληνικού ως στρατιωτικής βάσης υπερτοπικού χαρακτήρα και ως χώροι μόνιμης πολυτελούς κατοικίας, κυρίως το τμήμα του Ελληνικού που έχει μέτωπο προς τη θάλασσα. Η βάση αυτή εκτιμάται πως θα είναι στα πρότυπα της μεγάλης αμερικανικής βάσης «US Base Bondsteel» που βρίσκεται στο έδαφος της ΠΓΔΜ και του Κοσσόβου αλλά με πολλαπλάσιες δυνατότητες.

Η έκταση και η γεωγραφική θέση του Ελληνικού προσφέρονται για μια τέτοια «επένδυση», για την οποία έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον αραβικά κεφάλαια. Πολοί κάνουν λόγο για ένα «στρατιωτικό κράτος» - κάτι μεταξύ εμιράτου του Κόλπου και πριγκιπάτου του Μονακό - επισημαίνοντας ότι το Μονακό έχει έκταση 1.950 στρέμματα ενώ το Ελληνικό μαζί με την παραλιακή ζώνη 6.500 στρέμματα ! Υπάρχει μάλιστα και σχετική οικονομικο-τεχνική μελέτη διεθνούς οίκου οικονομικών συμβούλων που εδρεύει στη Νέα Υόρκη, η οποία αναμένεται σήμερα 1η Απρίλη να δοθεί στη δημοσιότητα. Απ' αυτή προκύπτει πως ο μόνος οικονομικά βιώσιμος τρόπος αξιοποίησης του Ελληνικού είναι αυτός της μεικτής, δηλαδή στρατιωτικής και οικονομικής επένδυσης, υπερτοπικού χαρακτήρα.

Η Π.Κ. του «ΣΥΝ» στα ΕΛΠΕ έβγαλε ανακοίνωση για τη Σύνοδο Κορυφής. Η ανακοίνωση θα μπορούσε και να περάσει απαρατήρητη, αν δεν προερχόταν από έναν εργατικό χώρο και δεν απευθυνόταν σε εργάτες και ταυτόχρονα δεν αποτελούσε χαρακτηριστικό δείγμα του διαβρωτικού ρόλου των συγκεκριμένων δυνάμεων μέσα στην εργατική τάξη.

Δε θα αναφερθούμε εδώ στο γεγονός ότι τα στελέχη του «ΣΥΝ» αναπαράγουν τους γνωστούς αστικούς μύθους πως τα συγκεκριμένα αντεργατικά μέτρα προωθούνται από «το γαλλογερμανικό άξονα», την «ευρωπαϊκή ελίτ» και άλλα φαιδρά. Ούτε ότι οι εναλλακτικές λύσεις που προτείνονται είναι «η δανειοδότηση των κρατών από την ΕΚΤ...», η «φορολόγηση των χρηματιστηριακών συναλλαγών» και η «έκδοση ευρω-ομολόγων» που προτείνουν και μερίδες της αστικής τάξης. Ακόμα πιο αποκαλυπτικός είναι ο ισχυρισμός ότι με αυτόν τον τρόπο «θα χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη». Ποια όμως ανάπτυξη; Αυτή που γνωρίσαμε μέχρι τώρα; Την ανάπτυξη με ανέπαφα τα μονοπώλια και τα κέρδη τους; Αυτή δηλαδή την καπιταλιστική ανάπτυξη που μας οδήγησε εδώ που φτάσαμε, στη γιγάντωση των μονοπωλίων και των κερδών τους, πίσω από την οποία κρύβεται και ο πυρήνας της σημερινής κρίσης.

Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να επικαλούνται την ορθότητα των εναλλακτικών τους προτάσεων με το γεγονός ότι κάποιες απ' αυτές τις ψήφισε και το Ευρωκοινοβούλιο αλλά δεν υιοθετούνται από τις κυβερνήσεις... Τέτοιος καημός. Μέχρι και το Ευρωκοινοβούλιο εξαγνίζεται για να αποδειχτεί η ορθότητα των θέσεών τους. Το αποπροσανατολιστικό ντελίριο όμως συνεχίζεται. Ετσι τα στελέχη του «ΣΥΝ» θεωρούν ότι «τέτοιες εναλλακτικές πολιτικές είναι τα πολιτικά εργαλεία στα χέρια των κρατών και εργαζομένων...». Ποιων κρατών; Μα αυτών των καπιταλιστικών κρατών που έχουν σήμερα απέναντί τους οι εργάτες και τα οποία, ενεργώντας για λογαριασμό των μονοπωλίων, σαρώνουν τα εργατικά δικαιώματα. Αλλά η μυωπία του οπορτουνισμού, να αναζητεί συμμάχους ανάμεσα στους λύκους, το άγχος του να καθαγιάσει το ρόλο του καπιταλιστικού κράτους είναι τέτοιο, που ακόμα και αυτή η αριστερούτσικη «λογική» του πάει περίπατο. Μετά απ' όλα αυτά, τα στελέχη του «ΣΥΝ» καλούν τους εργάτες σε μάχη για τα ΕΛΠΕ και «τη συμμετοχή του Δημοσίου» που κινδυνεύει. Μόνο που δεν μπαίνουν στον κόπο να διευκρινίσουν ότι σήμερα αυτή η συμμετοχή του Δημοσίου πάει χέρι χέρι με την ιδιοκτησία του Λάτση και των άλλων ιδιωτών μετόχων των ΕΛΠΕ, χέρι χέρι δηλαδή με τα καπιταλιστικά συμφέροντα. Αυτά πασχίζουν να σώσουν, γι' αυτό και η πρεμούρα τους για τη στήριξη των ΕΛΠΕ, που καθόλου δεν απειλούνται απ' αυτή τη συμμετοχή και που βέβαια καμία σχέση δεν έχει με τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.