ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γραμμή συναίνεσης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κατεξοχήν διδακτική για τα παιχνίδια εξουσίας μεταξύ των αστικών κομμάτων και στη χώρα μας είναι η στάση του κόμματος των Σοσιαλδημοκρατών της Πορτογαλίας (PSD), δηλαδή του «αδελφού» κόμματος της ΝΔ. Το κεντροδεξιό αυτό κόμμα έριξε την κυβέρνηση του σοσιαλιστή Ζ. Σόκρατες, καταψηφίζοντας το τρίτο πακέτο λιτότητας - τα δύο προηγούμενα τα είχε υπερψηφίσει - οδηγώντας τη χώρα σε εκλογές στις 5 Ιούνη. Στο μεταξύ, η Πορτογαλία οδηγήθηκε στο λεγόμενο «μηχανισμό διάσωσης» ΕΕ - ΔΝΤ, που συνοδεύεται με πολύ πιο σκληρό πακέτο λιτότητας από αυτό που είχε καταψηφίσει στο κοινοβούλιο το PSD. Μάλιστα, η Κομισιόν και οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ, στην τελευταία συνεδρίαση στη Βουδαπέστη, ζήτησαν ευθέως να υπάρξει διακομματική συναίνεση και στήριξη στο νέο πακέτο. Αμέσως έσπευσε να συμμορφωθεί ο πρόεδρος του κεντροδεξιού κόμματος. Σε δηλώσεις, μετά τη συνάντηση που είχε χθες με τον Ζ. Σόκρατες, τόνισε ότι δεσμεύεται να παράσχει όλη την αναγκαία βοήθεια στην κυβέρνηση για να διασφαλίσει ότι η χώρα θα εξασφαλίσει τη σύναψη συμφωνίας δανεισμού από την ΕΕ και το ΔΝΤ. «Αντιλαμβανόμενο τη σοβαρότητα της κατάστασης, το PSD δε θα διστάσει να προσφέρει όλη τη βοήθεια που μπορεί, προκειμένου να επιτευχθεί το πρόγραμμα βοήθειας», είπε χαρακτηριστικά ο Πέδρο Πάσος Κοέλιο, δικαιολογώντας τη «στροφή» του κόμματός του με το αστείο επιχείρημα ότι από τότε που καταψήφισε το τρίτο πακέτο λιτότητας «τα δημοσιονομικά της χώρας βρίσκονταν σε χειρότερη κατάσταση απ' ό,τι υπέθετε»... Υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει ότι την ίδια ακριβώς τακτική συναίνεσης στην αντιλαϊκή πολιτική εφαρμόζει και η ηγεσία της ΝΔ;

«Ελλάδα, κομμάτι της ψυχής μας»

Μας κάνουν πλάκα, δεν εξηγείται αλλιώς.

Για όσους δεν το ξέρουν, αυτήν την περίοδο «τρέχει» μια επικοινωνιακή καμπάνια με τίτλο «Ελλάδα, κομμάτι της ψυχής μας», στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας... «Συμμαχία για την Ελλάδα», η οποία ξεκίνησε από τον Σύνδεσμο Διαφημιζομένων Ελλάδας και συμμετέχουν σε αυτή όλα τα «καλά παιδιά», οι σύνδεσμοι των διαφημιστών, των καναλιών, των ραδιοφωνικών σταθμών και πάει λέγοντας.

Χτες, λοιπόν, παρουσιάστηκε ο δεύτερος κύκλος αυτής της καμπάνιας, που στόχο έχει - και αυτό είναι τελικά το «αστείο» της υπόθεσης - την «τόνωση του εσωτερικού τουρισμού». Μόνο που είναι κωμικοτραγικό να μιλάς για εσωτερικό τουρισμό, όταν εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες δυσκολεύονται ή δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα, το νοίκι, τα δάνεια, έως και το φαγητό τους.

Ομως, ακόμη χειρότερο από αυτό, είναι η επισήμανση των κυβερνώντων ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία εκφράζει «τις αξίες της κοινωνίας που θέλουμε - και πρέπει - να χτίσουμε».

Και ο αρμόδιος υφυπουργός εξήγησε ποια είναι αυτή η κοινωνία: αυτή «όπου οι διακριτοί ρόλοι του κράτους και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας λειτουργούν με αρμονικό και συνεργατικό τρόπο για να εξυπηρετείται το κοινό συμφέρον».

Ετσι, αβίαστα και αδίστακτα, μετατρέπεται μια επικοινωνιακή μπαρούφα, που στοχεύει να αποτρέψει μερικούς ακόμη εύρωστους από το να κάνουν τις διακοπές τους στο εξωτερικό, ώστε να αφήσουν τα λεφτά τους στα εγχώρια πολυτελή ξενοδοχεία, σε παράδειγμα για την επικράτηση του συλλογικού συμφέροντος έναντι του προσωπικού...

Αλλά, για να μη μακρηγορούμε, το συλλογικό συμφέρον δεν εκπροσωπείται σε καμία περίπτωση από κάποιες εταιρείες, τις ενώσεις τους και τους πολιτικούς υποστηριχτές τους. Γίνεται πράξη και στόχος από τους εργαζόμενους και τον κοινό τους αγώνα με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Γίνεται με την αντίσταση στα μέτρα που φέρνουν δυστυχία στο λαό, με κοινό αγώνα για ανατροπή.

Γίνεται, τελικά, από τους εκμεταλλευόμενους και όχι από τους εκμεταλλευτές...

Ψευδαισθήσεις για αυτοαπασχολούμενους

«Μοίρασε» δισεκατομμύρια πάλι χτες η κυβέρνηση με αφορμή τον «επενδυτικό» νόμο και το Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης (ΕΤΕΑΝ)!

Εκατομμύρια από 'δώ, άλλα τόσα εκατομμύρια παραπέρα «πασπαλισμένα» με μπόλικη «χρυσόσκονη» περί «επανεκκίνησης της οικονομίας», περί «νέου αναπτυξιακού εγχειρήματος» και «απελευθέρωσης των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας να επιχειρήσουν και να επενδύσουν».

Στην πραγματικότητα πίσω από τις κορόνες του εξωραϊσμού της ζοφερής πραγματικότητας για τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων, για εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, πίσω από την ολοφάνερη, προκλητική και χυδαία προσπάθεια καλλιέργειας ψευδαισθήσεων, ελλοχεύει ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης που δεν είναι άλλος από τη διάσωση του κεφαλαίου.

Στόχος τους είναι οι επιχειρήσεις που στη γλώσσα των μονοπωλίων και των νόμων του καπιταλισμού χαρακτηρίζονται «βιώσιμες». Και σ' αυτές δεν περιλαμβάνονται οι εκατοντάδες χιλιάδες των αυτοαπασχολούμενων που βιώνουν τα αδυσώπητα αδιέξοδα της πολιτικής της «απελευθέρωσης των δημιουργικών δυνάμεων»...

Αδιέξοδα και επιχείρηση παραπλάνησης...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΗ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΕΙ αυτά η Βάσω Παπανδρέου, ότι δηλαδή ήθελε να παραιτηθεί όταν είδε πως η κυβέρνηση έφερε το μνημόνιο. Δεν αντέχουμε τη θλίψη.

Και αυτήν όπως και τους άλλους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τους καταλαβαίνουμε, τους συμπονούμε και δεν μπορούμε άλλο να ακούμε το δράμα τους.

Πραγματικά, είναι να δακρύζει κανείς όταν βλέπει τόσες άδολες σοσιαλιστικές ψυχές, στην αίθουσα της Βουλής, να σηκώνουν με απόγνωση τα χέρια τους και να ψηφίζουν το ένα αντιλαϊκό νομοσχέδιο μετά το άλλο με πόνο και καημό.

Τόσους υπέρμαχους της «αναδιανομής του εισοδήματος» και του «κοινωνικού κράτους» να εξαναγκάζονται να λένε «ναι» στο ασφαλιστικό, το φορολογικό και τόσα άλλα που η κακιά στιγμή και η ανάγκη εξαναγκάζουν την κυβέρνηση να κάνει.

Μιλάμε ότι έχουν όλοι έτοιμη την παραίτηση στην τσέπη ανά πάσα στιγμή, έτοιμοι να φύγουν. Ομως, πάντα μένουν. Σαν τις αμερικάνικες βάσεις, αν τους θυμίζει κάτι αυτό...

ΣΤΑ 23 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ευρώ θα είναι οι περικοπές σε μισθούς και παροχές που θα κάνει η κυβέρνηση την τριετία 2012 - 2015, όπως μας ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομίας. Κι αυτά, μόνο στο Δημόσιο...

Δηλαδή, μιλάμε για 7 δισεκατομμύρια λιγότερα από τα χρήματα που έδωσε στους τραπεζίτες πριν από μερικές βδομάδες και μάλιστα με διαδικασίες εξπρές και χωρίς πολλές - πολλές συζητήσεις.

Φυσικά, τα 30 δισ. των τραπεζιτών ήδη έχουν ...αναχωρήσει για τις τσέπες των μετόχων και από εκεί για Ελβετία, οπότε μάλλον θα χρειαστούν κι άλλες ενισχύσεις το επόμενο διάστημα.

Βλέπετε, το τραπεζικό σύστημα θεωρείται «στυλοβάτης», «αιμοδότης» και «φίλος» της εθνικής οικονομίας. Τι θα κάναμε χωρίς όλα αυτά τα ιδρύματα να μας ...τα μασάνε.

Ο δημόσιος τομέας πάλι μπορεί να ...προσφέρει στην «εθνική προσπάθεια». Βλέπετε, η Υγεία, η Παιδεία, η Πρόνοια δεν είναι «αναπτυξιακές» δραστηριότητες. Δεν αποφέρουν, βρε παιδί μου.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πεθαίνοντας στην ... Ιαπωνία

Η πραγματική Ιαπωνία του 21ου αιώνα δε μοιάζει με εξεζητημένο σενάριο αισιόδοξης μελλοντολογικής ταινίας, όπου οι λύσεις δίνονται άμεσα με τη βοήθεια υψηλής τεχνολογίας. Στην πραγματικότητα, η κατάσταση αποδεικνύεται πιο σκληρή από όσο θα μπορούσε να διανοηθεί ένας ευφάνταστος σεναριογράφος, αφού στην μετα-τσουνάμι χώρα του «ανατέλλοντος ηλίου» οι μολυσμένες με ραδιενέργεια πόλεις αδειάζουν αφού πρώτα μολυνθούν οι άνθρωποι, τα ζώα, τα φυτά και η γη. Τα κέντρα καταυλισμού από παρήγορο αποκούμπι στην ώρα της ανάγκης μετατρέπονται σε αφιλόξενους, σκληρούς, δημόσιους χώρους με τις ελλείψεις να αποχρωματίζουν τα πρόσωπα των πληγέντων και την επίπλαστη «ευσυγκινησία» και την αγωνία των αξιωματούχων στα αστικά ΜΜΕ για γρήγορη έξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου.

Με τη σκληρότητα που μόνον ο καπιταλισμός μπορεί να δείξει, δεκάδες άνθρωποι πεθαίνουν σήμερα στην τρίτη μεγαλύτερη καπιταλιστική οικονομία του πλανήτη από έλλειψη φαρμάκων, ιατρικής φροντίδας, υγιεινής και από ψύχος. Σχεδόν σε όλους τους καταυλισμούς, η παρουσία γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού είναι συμβολική, αφού ένας γιατρός αναλογεί σε τουλάχιστον 120 άτομα. Διόλου ανεξήγητα έχουν ως τώρα καταμετρηθεί, μετά το τσουνάμι, τουλάχιστον 280 θάνατοι έμμεσα σχετιζόμενοι με την κρίση, ενώ αναμένονται και άλλοι...

Ιάπωνες γιατροί και η Διεθνής Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού κρούουν μέρες τώρα τον κώδωνα του κινδύνου για την πιθανότητα εκδήλωσης σοβαρών επιδημιών. Τα κέντρα «φιλοξενίας» δεν είναι παρά εφιαλτικοί χώροι «αποθήκευσης» ανθρώπων. Οι 115.000 άστεγοι σεισμοπαθείς δεν έχουν δει μέχρι στιγμής παρά λίγες δεκάδες τροχόσπιτα και προκατασκευασμένα σπίτια. Το πρόβλημα θα επιδεινωθεί κι άλλο, αν σκεφθεί κανείς πως μέσα στις επόμενες βδομάδες θα προστεθούν σε αυτούς και άλλοι πάνω από εκατό χιλιάδες, που καλούνται να εγκαταλείψουν σπίτια, περιουσίες και τόπους δουλειάς λόγω των ιδιαίτερα επικίνδυνων επιπέδων ραδιενέργειας.

Κάπως έτσι καταρρέει ο μύθος του παντοδύναμου καπιταλιστικού κράτους, που ανταποκρίνεται τάχα άμεσα στις ανάγκες εκτάκτων καταστάσεων με τη βοήθεια υψηλής τεχνολογίας (όπως και στη χώρα μας επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί και από διάφορους «επιστήμονες» στα αστικά ΜΜΕ, με αφορμή το σεισμό). Αυτό το σύστημα δε σώζει! Εκμεταλλεύεται και κατασπαράσσει ανθρώπους στο βωμό του κέρδους και της μεγιστοποίησής του, όπως κάνει το μονοπώλιο πυρηνικής ενέργειας «Τepco». Δεν αντιμετωπίζει την καταστροφή σαν ζήτημα άμεσης αντιμετώπισης του πόνου των ανθρώπων, αλλά σαν ευκαιρία για μπίζνες, «ανάπτυξη» και κέρδη... Στην τρίτη ισχυρότερη οικονομία του πλανήτη δε θα ακούσεις κανέναν κυβερνητικό αξιωματούχο ή υψηλόβαθμο εταιρικό στέλεχος να μιλά για δικαιώματα όπως δωρεάν στέγη, Υγεία, Παιδεία. Οι μόνοι που φέρνουν, αυτή τη στιγμή, στο προσκήνιο τέτοια αυτονόητα αιτήματα είναι τα στελέχη, τα μέλη, οι χιλιάδες υποστηριχτές του ΚΚ Ιαπωνίας! Και η φωνή τους, όσο και εάν προσπαθούν να την καταπνίξουν τα αστικά ΜΜΕ, είναι η μόνη που μπορεί τελικά να αφυπνίσει τον ιαπωνικό λαό και να τον κάνει να αγωνιστεί για ένα καλύτερο μέλλον.

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ