«Λάθος μήνυμα σε δύσκολη εποχή στέλνει η απεργία». Καλά το φανταστήκατε. Μια μέρα πριν την πανελλαδική πανεργατική απεργία, η «Καθημερινή», για μια ακόμη φορά, στρέφει τα βέλη της κατά των εργαζομένων. Αφορμή για το δημοσίευμα αποτέλεσε μια επιστολή του προέδρου του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΞΕΕ) προς κυβερνητικούς και συνδικαλιστικούς φορείς. Σύμφωνα με την επιστολή, ο πρόεδρος των Ξενοδόχων - και μέσω αυτού και η «Καθημερινή» - ζητά από τους Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας και τους ναυτεργάτες «να αναστείλουν τις κινητοποιήσεις τους», διότι αυτές θα δημιουργήσουν «"έμφραγμα" στις προγραμματισθείσες πτήσεις και τους πλόες σε μια στιγμή κατά την οποία έχουν προγραμματισθεί διεθνούς εμβέλειας συνέδρια στην Ελλάδα με μεγάλο αριθμό συνέδρων που θα ενισχύσουν τα έσοδα στη χώρα», αναφέρεται στο δημοσίευμα.

Με αυτόν τον τρόπο αποκαλύπτουν πως οι εργαζόμενοι πρέπει να σκύβουν το κεφάλι στο τσάκισμα των δικαιωμάτων τους για να κερδοφορούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Αλλά ξανανοίγουν και το ζήτημα της «τουριστικής περιόδου», όπως πέρυσι, όταν πρώτη απ' όλους η «Καθημερινή» και ο «ΣΚΑΪ», είχαν κηρύξει πόλεμο ενάντια στους εργαζόμενους, στους ναυτεργάτες και κύρια ενάντια στο ΠΑΜΕ και στα ταξικά συνδικάτα, που διεκδικούσαν μεροκάματο, ασφάλιση, συνθήκες ασφαλούς εργασίας στα βαπόρια, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι δήθεν «πλήττεται ο τουρισμός», δηλαδή τα κέρδη των επιχειρηματιών του κλάδου. Θέλουν εργαζόμενους «είλωτες». Αλλος ένας λόγος η σημερινή απεργία να μετατραπεί σε ποτάμι οργής ενάντια στην άγρια αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική κυβέρνησης - ΔΝΤ - κομμάτων της πλουτοκρατίας. Οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να «πνίξουν» τις φωνές των μεγαλοξενοδόχων και των φερεφώνων τους κάτω απ' τα συνθήματα και τα λάβαρα του ΠΑΜΕ...

«Οι εργαζόμενοι δε χρωστούν τίποτε σ' αυτούς που λήστεψαν και λεηλάτησαν τη χώρα μας», γράφει, σε ανακοίνωσή του για τη σημερινή απεργία, το Δίκτυο Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς (σ.σ. πρόσκειται στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ). Ωστόσο, στην αμέσως επόμενη σειρά της ανακοίνωσης, το Δίκτυο διεκδικεί: «Να διαγραφεί ένα μεγάλο μέρος του χρέους». Αν όντως δεν αναγνωρίζει κανένα χρέος για τους εργαζόμενους, τότε για λογαριασμό τίνος προτάσσει ως απεργιακό αίτημα το «κούρεμα» του χρέους; Η διγλωσσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καθρεφτίζει τις «δύο βάρκες», που πατάει αυτός ο πολιτικός χώρος, προσπαθώντας να συμβιβάσει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων με αυτά των εργαζομένων.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, από τη μία, υιοθετεί το «πιασάρικο» ότι οι «εργαζόμενοι δεν χρωστούν τίποτα» - και είναι αλήθεια αυτό - αλλά, ταυτόχρονα, υπονοεί ότι αν διαγραφεί μέρος του χρέους οι εργαζόμενοι θα ζουν καλύτερα και μάλιστα ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν τη μείωση ενός χρέους που δεν είναι δικό τους. Αναγνωρίζει το άλλοθι της κυβέρνησης ότι τα αντιλαϊκά μέτρα τα παίρνει εξαιτίας του χρέους και όχι για την κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Αλλο αίτημα που θέτει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι η εθνικοποίηση - κοινωνικοποίηση των τραπεζών. Κατ' αρχήν το τραπεζικό κεφάλαιο είναι σε μεγάλο βαθμό σύμφυτο με το βιομηχανικό, το εφοπλιστικό κ.λπ. Μια ...«κοινωνικοποιημένη» τράπεζα μέσα στον καπιταλισμό δε θα λειτουργεί με τους νόμους της αγοράς; `Η κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους ή για να μείνουν ικανοποιημένες όλες οι ...συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ κάπου στην «κοπτοραπτική» των αιτημάτων το χάνουν. `Η και τα δύο.