Θέλουν να συμπαρασύρουν προς τα κάτω το επίπεδο σπουδών με πτυχία πολλαπλών ταχυτήτων
Παράλληλα, τα ιδρύματα θα «παρέχουν» και «πτυχία» φαστ φουντ ενός ή δύο χρόνων που θα καταλήγουν σε «απονομή τίτλου», θα έχουν και τη δυνατότητα να πουλούν προγράμματα διά βίου μάθησης (κατάρτισης). Οι διδάσκοντες στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ θα δουλεύουν με διαφόρων ειδών ελαστικές εργασιακές σχέσεις και θα πρέπει να προσαρμόζουν τα μαθήματα και την έρευνα στα σχέδια των ιδρυμάτων που θα κάνουν «μπίζνες» με τις επιχειρήσεις.
Παρουσιάζουμε σήμερα τα βασικότερα σημεία του σχεδίου του νόμου - πλαίσιου που η κυβέρνηση προωθεί για ψήφιση στη Βουλή, το επόμενο διάστημα. Το σχέδιο αυτό δε διορθώνεται, απλά επιστρέφεται όπως είναι!
Το ακαδημαϊκό έτος 2014 - 2015 σταματά η δωρεάν διανομή βιβλίων. Συγκεκριμένα, απ' το Σεπτέμβρη του 2014 «παύει η διανομή των διδακτικών συγγραμμάτων στους φοιτητές με δαπάνες του Δημοσίου και θεσπίζεται η υποχρέωση ανάρτησης στο διαδίκτυο της αναλυτικής ύλης των παραδόσεων/σημειώσεων των μαθημάτων που διδάσκουν οι καθηγητές όλων των βαθμίδων». Καθαρά και ξάστερα δηλαδή, καταργείται η δωρεάν διανομή έντυπων συγγραμμάτων και οι φοιτητές και οι σπουδαστές θα στερηθούν ένα βασικό μέσο μελέτης, το βιβλίο. Εάν θέλουν να το αποκτήσουν πρέπει να πληρώσουν. Η ύλη των μαθημάτων θα υπάρχει σε ηλεκτρονική μορφή στο διαδίκτυο. Μέχρι το 2014 οι φοιτητές θα δικαιούνται μόνο ένα βιβλίο ανά μάθημα.
Επιβάλλεται το ενιαίο ψηφοδέλτιο στην εκλογή των φοιτητών και των εργαζομένων στα όργανα των ιδρυμάτων. «Ενιαίο ψηφοδέλτιο» σημαίνει απαγόρευση της συλλογικής έκφρασης μέσα από παραταξιακά ψηφοδέλτια, σημαίνει επιβολή της αντιδημοκρατικής λογικής «έξω τα κόμματα από τις σχολές». Παράλληλα, δεν προσφέρει τίποτα αυτή η αντιδημοκρατική λογική στο χτύπημα των ρουσφετολογικών σχέσεων και της συναλλαγής των παρατάξεων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ με μερίδα καθηγητών και διοικήσεων, αφού αυτή η άθλια δράση τους μπορεί να συνεχιστεί και να προσαρμοστεί στην ανάδειξη συγκεκριμένων προσώπων. Επιπλέον, η κυρίαρχη πολιτική έχει πολλά κανάλια για να περνάει μέσα στα ιδρύματα και η λογική «έξω τα κόμματα» δε στρέφεται εναντίον των κομμάτων της πλουτοκρατίας...
Το άσυλο καταργείται. Κάθε ίδρυμα θα καθορίζει τι σημαίνει «ακαδημαϊκή ελευθερία», ενώ καταργείται η ...χωροταξική αντίληψη του ασύλου και οι δυνάμεις καταστολής θα μπαινοβγαίνουν όποτε θέλουν στα ιδρύματα, με την οποιαδήποτε δικαιολογία. Οι όποιες κινητοποιήσεις «διακόπτουν» λειτουργίες του ιδρύματος διώκονται! Οπως αναφέρεται η «διακοπή του εκπαιδευτικού έργου αλλά και της εν γένει λειτουργίας ενός ιδρύματος επιτρέπεται με απόφαση του πρύτανη και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις». Δηλαδή, οι εργαζόμενοι στο ίδρυμα αν θέλουν να απεργήσουν πρέπει να πάρουν άδεια από τον πρύτανη!!
Η στέγαση και η σίτιση θα λειτουργούν όλο και περισσότερο ανταποδοτικά, δηλαδή επί πληρωμή, καθώς μπορούν να υπαχθούν ως υπηρεσίες στο Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου που θα ιδρυθεί σε κάθε ίδρυμα.
Από το πνεύμα του νόμου είναι καθαρό πως θέλουν να μετατρέψουν σε ανάμνηση τις συλλογικές διεκδικήσεις, καλλιεργώντας στους φοιτητές και τους σπουδαστές την αντίληψη πως θα λύνουν τα προβλήματά τους με διατύπωση των παραπόνων τους στο «Συνήγορο του φοιτητή»! Κάθε ίδρυμα θα έχει ένα γραφείο παραπόνων «με την επωνυμία "Συνήγορος του φοιτητή», με σκοπό τη διαμεσολάβηση μεταξύ φοιτητών και καθηγητών ή διοικητικών υπηρεσιών του ιδρύματος, για την τήρηση της νομιμότητας στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής ελευθερίας, την αντιμετώπιση φαινομένων κακοδιοίκησης και τη διαφύλαξη της εύρυθμης λειτουργίας του ιδρύματος».
«Θεσμοθετούνται» τα φοιτητικά δάνεια, τα οποία όπου έχουν εφαρμοστεί οι φοιτητές και οι σπουδαστές αναγκάζονται να τα αποπληρώνουν για μια ζωή. Τέλος, μετά απ' όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση εμφανίζεται και ...φιλεύσπλαχνη για τους εργαζόμενους φοιτητές, εισάγοντας γι' αυτούς το καθεστώς της μερικής φοίτησης. Εργαζόμενοι φοιτητές θεωρούνται όσοι δουλεύουν, από 20 ώρες τη βδομάδα και πάνω, αποδεδειγμένα. Αν καταφέρουν να εξασφαλίσουν απ' τους εργοδότες το αποδεικτικό πως δουλεύουν 20 ώρες τη βδομάδα τότε θα έχουν δυνατότητα φοίτησης το διπλάσιο χρονικό διάστημα απ' το ελάχιστο (π.χ. έξι αντί για τρία χρόνια). Οι υπόλοιποι φοιτητές πρέπει να ολοκληρώνουν τις σπουδές τους στο ελάχιστο χρονικό διάστημα συν 2 χρόνια (π.χ 3 χρόνια συν 2).
Οι παραπάνω συμβάσεις «μπορεί να ανανεώνονται έτσι ώστε η συνολική θητεία των εντεταλμένων διδασκαλίας σε ένα ίδρυμα να διαρκεί το πολύ πέντε ακαδημαϊκά έτη». Πάντως, το κάθε ίδρυμα στον «οργανισμό» του θα καθορίζει «θέματα σχετικά με τα ειδικότερα προσόντα των υποψηφίων, τα όργανα, τη διαδικασία προκήρυξης, επιλογής και πρόσληψης και τον τρόπο απασχόλησής τους και κάθε σχετικό θέμα».
Στην πραγματικότητα, ο κύριος όγκος της διδασκαλίας θα βγαίνει από αυτή τη μεγάλη μάζα ελαστικά εργαζόμενων διδασκόντων. Η ποικιλία των συμβάσεων που μπορεί να προκύψουν είναι μεγαλύτερη και πολύ χειρότερη ακόμα και από το σημερινό άθλιο καθεστώς των διδασκόντων του ΠΔ 407. Επιπλέον, ενώ η κυβέρνηση επαναλαμβάνει την αξιοκρατία και τη διαφάνεια ως έννοιες που θεραπεύονται από το νομοσχέδιο, στην πραγματικότητα με τη δυνατότητα που δίνεται για αυτές τις ατομικές συμβάσεις ανοίγει ο δρόμος για όργια ρουσφετιού...
Σύμφωνα με το σχέδιο: «Οι καθηγητές εκλέγονται ως πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και εντάσσονται ανάλογα με το ιδιαίτερο καθεστώς απασχόλησής τους σε τρεις κατηγορίες: α) πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, που λαμβάνουν το 100% των τακτικών αποδοχών, β) πλήρους απασχόλησης, που λαμβάνουν το 75% των τακτικών αποδοχών και γ) μερικής απασχόλησης, που λαμβάνουν το 35% των τακτικών αποδοχών».
Πρόκειται για μια κατηγοριοποίηση που νομιμοποιεί το καθεστώς των καθηγητών που είναι ταυτόχρονα σύμβουλοι επιχειρήσεων ή είναι οι ίδιοι επιχειρηματίες ή στελεχώνουν φορείς και πρακτικά, πληρώνονται από δέκα μεριές και η ενασχόληση με την επιστήμη και τη διδασκαλία τους είναι πάρεργο, που την αναθέτουν σε βοηθούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές. Με τις παραπάνω τρεις κατηγορίες, το υπουργείο υποτίθεται ότι βάζει τάξη σε αυτή την κατάσταση, αλλά στην ουσία τη νομιμοποιεί, αφού εντασσόμενος στη δεύτερη ή την τρίτη κατηγορία ένας καθηγητής είναι πλήρως νομιμοποιημένος πια να ...τα παίρνει από δέκα μεριές.
Οι καθηγητές πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης μπορούν να αμείβονται, επιπλέον των τακτικών αποδοχών τους, μεταξύ άλλων, και «από χρηματοδοτούμενα ερευνητικά προγράμματα του ιδρύματός τους». Με αυτό τον τρόπο προσπαθεί το υπουργείο να δώσει κίνητρα σε έναν αριθμό καθηγητών να ενταχθούν στην πρώτη κατηγορία με αποκλειστική απασχόληση στο πανεπιστήμιο. Το κίνητρο είναι επιπλέον χρήματα για να κάνουν τη δουλειά τους, αφού η έρευνα είναι μέσα στα βασικά καθήκοντά τους. Ομως στην πραγματικότητα αποτελεί κίνητρο γιατί μέσα από τα ερευνητικά προγράμματα περνάει ο κυρίως όγκος της ιδιωτικής χρηματοδότησης στα ιδρύματα. Με άλλα λόγια, το κίνητρο για την αποκλειστική απασχόληση ενός καθηγητή στο ίδρυμα είναι και πάλι η δικτύωσή του με την αγορά!