«Η επίθεση σε βάρος μας έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις.

Οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία και στα επισιτιστικά καταστήματα όλης της χώρας θα βιώσουμε πρώτοι και με το χειρότερο τρόπο τα νέα μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση, η EE και το μεγάλο κεφάλαιο, με πρόσχημα να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία.

Τώρα, πιο καθαρά από ποτέ, αποδεικνύεται περίτρανα ότι λένε ψέματα. Και πριν την κρίση, σε εποχές ανάπτυξης, πάλι μέτρα έπαιρναν που δυσκόλευαν τη ζωή μας όλο και περισσότερο. Οι εποχικά εργαζόμενοι του κλάδου, που είναι η συντριπτική πλειοψηφία, εργάζονται το πολύ πέντε μήνες το χρόνο και το εισόδημά τους δεν ξεπερνά για όλο το χρόνο τα 7.500 ευρώ, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτό το επίδομα ανεργίας - πείνας, για τέσσερις μόλις μήνες. Δημιούργησαν τα χρέη, που τα φορτώνουν διαρκώς στο λαό, από τη χρηματοδότηση των επιχειρηματιών, των κρατικοδίαιτων ξενοδόχων. Γι' αυτό η έξοδος από την κρίση με ενισχυμένους τους καπιταλιστές σημαίνει ακόμα περισσότερα δεινά για την εργατική τάξη. Η ενίσχυση της δημοκρατίας τους με τη συναίνεση των κομμάτων τους, σημαίνει ακόμα πιο ισχυρή εδραίωση της δικτατορίας των μονοπωλίων.

Γι' αυτό χρειάζεται να εγκαταλείψουμε τις αυταπάτες ότι αν σωθούν τα κέρδη τους θα σωθούμε κι εμείς. Γι' αυτό πρέπει να κατανοηθεί το συντομότερο και από τους εργαζόμενους του κλάδου, ότι όσο τα ξενοδοχεία και οι μεγάλες επιχειρήσεις στο χώρο της εστίασης ανήκουν σε μια χούφτα εκμεταλλευτές, τόσο η ζωή μας θα χειροτερεύει, είτε έχουμε ανάπτυξη, είτε οικονομική κρίση.

Οι ελάχιστοι που έχουν απομείνει με μόνιμη δουλειά στις λάντζες, στον καθαρισμό και αλλού, εργάζονται σκληρά για να είναι όλα καθαρά, ενώ οι περισσότεροι δουλεύουν για λιγότερα από 25 ευρώ μεροκάματο, με συμβάσεις μιας μέρας ή νοικιασμένοι από δουλεμπορικά γραφεία.

Η καμαριέρα δουλεύει εντατικά για να προλάβει να καθαρίσει τα συνήθως περισσότερα δωμάτια από αυτά που αντέχει. Τις περισσότερες φορές την υποχρεώνουν να δουλεύει και τα ρεπό και παραπάνω ώρες την ημέρα. Αρκετές δεν αμείβονται ούτε και με αυτά τα απαράδεκτα ποσά, γιατί είναι ενοικιασμένη η εργασία τους, από δουλεμπορικά γραφεία. Δε γνωρίζουν πόσο θα δουλέψουν, γιατί τα τελευταία χρόνια οι εργοδότες τις απασχολούν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με συμβάσεις μίας ημέρας! Αν κάποια μείνει έγκυος και το μάθει ο εργοδότης, δε θα έχει μεροκάματο την άλλη μέρα. Ακυρώνονται στην πράξη τα δικαιώματα της μητρότητας. Οι περισσότερες υποφέρουν από τη μέση τους, είναι συνέχεια στους γιατρούς.

Οι σερβιτόροι και οι σερβιτόρες, οι μπάρμεν και μπαργούμεν, σερβίρουν μιλώντας τη γλώσσα του πελάτη, προσπαθούν να είναι όσο το δυνατόν ευχάριστοι, με χαμόγελο και διάθεση. Αυτοί οι εργαζόμενοι δουλεύουν πολύ εντατικά. Πολλές φορές οι ίδιοι είναι στα πρωινά, στα γεύματα και στο δείπνο! Εξουθενώνονται από την πολύωρη δουλειά.

Οι περισσότεροι υποφέρουν από φλεβίτιδα. Η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα κυριαρχεί αφού απασχολούνται με συμβάσεις μιας ημέρας, χωρίς άλλα δικαιώματα.

Οι μάγειροι των ξενοδοχείων που με μεράκι ετοιμάζουν το φαγητό και με μεγάλη ευθύνη για την ποιότητα των υλικών, είναι πολλές φορές 10 ώρες την ημέρα για 7 ημέρες την εβδομάδα πάνω από μεγάλες θερμοκρασίες. Η κούραση είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Στατιστικά, το όριο ζωής τους είναι μικρότερο από άλλους εργαζόμενους, λόγω των συνθηκών.

Οι υπάλληλοι υποδοχής είναι όρθιοι όλο το ωράριό τους και πολλές φορές παραπάνω ώρες την ημέρα. Η πλειοψηφία τους γνωρίζει Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και άλλες γλώσσες. Για τη γνώση αυτή έχουν πληρώσει αρκετά.

Οι διανομείς γρήγορου φαγητού φροντίζουν να φτάνει το γεύμα σπίτι μας με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής, οδηγώντας πολλές φορές δικά τους ασυντήρητα μηχανάκια, χωρίς ασφάλιση, μέσα σε όλες τις καιρικές συνθήκες (ζέστη, κρύο, βροχή) μέχρι αργά τη νύχτα. Συνήθως αμείβονται με 3 ευρώ την ώρα ανασφάλιστοι.

Ολοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, που δεν τους αναφέρουμε, εργάζονται το ίδιο σκληρά. Οι αμοιβές όμως, οι συνθήκες εργασίας και τα δικαιώματα όλων, είναι στα ίδια απαράδεκτα επίπεδα ή και χαμηλότερα.

Ολοι είμαστε υποχρεωμένοι να χαμογελούμε, παρόλο που σκεφτόμαστε πώς θα πληρώσουμε το ενοίκιο, το ρεύμα, το νερό, το τηλέφωνο, το φροντιστήριο των παιδιών μας και τα άλλα είδη πρώτης ανάγκης.

Οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα συναποφάσισαν και υλοποίησαν όλες τις αναδιαρθρώσεις και τις αντεργατικές, αντιδραστικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των άλλων καπιταλιστικών οργανισμών. Μέσα από νομοθετικές ρυθμίσεις και την εισοδηματική πολιτική που ακολουθούν, στέκονται κοντά στους εργοδότες και την προκλητική κερδοφορία τους. Είναι απέναντι από μας τους εργαζόμενους και υπονομεύουν τη ζωή μας.

Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της Ομοσπονδίας έχουν τεράστιες ευθύνες. Αποδέχτηκαν τη λιτότητα που επέβαλαν οι κυβερνήσεις, υπογράφοντας απαράδεκτες συμβάσεις. Αποδέχτηκαν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης που νομοθετήθηκαν και δημιουργήθηκε ο εργασιακός μεσαίωνας. Αποδέχτηκαν την επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, με αποτέλεσμα τις συντάξεις πείνας, την αύξηση των ορίων ηλικίας για τη σύνταξη, την κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, που είναι αίτημα των μεγαλοεργοδοτών.

Οι μεγαλοξενοδόχοι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες στον επισιτισμό είναι προκλητικοί απέναντι στους εργαζόμενους. Αρνούνται την ικανοποίηση των αιτημάτων μας. Τρομοκρατούν, απειλούν τους εργαζόμενους με απόλυση για να μη συμμετέχουν στους αγώνες. Ξενοδόχοι, κυβέρνηση και συμβιβασμένοι συνδικαλιστές στάθηκαν απέναντι στο σκληρό δίκαιο αγώνα μας το προηγούμενο διάστημα. Με μια φωνή, όλοι τους θεωρούν τα αιτήματά μας μη ρεαλιστικά, υπερβολικά. Θέλουν να αποδεχτούμε τη φτώχεια, τη μίζερη ζωή που μας επιβάλλουν με τις πολιτικές τους και τις συμφωνίες τους. Δε θέλουν να χάσουν τίποτε από τα μεγαλύτερα κέρδη που προϋπολογίζουν. Αυτοί με τη χλιδή και εμείς με τη μίζερη ζωή.

Σήμερα, μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και των νόμων του από την κυβέρνηση με τη συμμετοχή των κομμάτων του κεφαλαίου, η ζωή μας θα γίνει κόλαση, τόσο μέσα, όσο κι έξω από τους χώρους δουλειάς.

• Οι εποχικά εργαζόμενοι του κλάδου θα επιδοτούνται για την ανεργία μόνο λίγες βδομάδες το χρόνο, αφού με το νέο νόμο η επιδότηση των ημερών ανεργίας περιορίζεται σε 400 για τα τελευταία τέσσερα χρόνια, δηλαδή το πολύ 100 μέρες κάθε χρόνο.
• Ο σταθερός ημερήσιος χρόνος, το κατακτημένο με αίμα 8ωρο, καταργείται. Θα δουλεύουμε μέχρι και 2 παραπάνω απλήρωτες ώρες την ημέρα.
• Οι νέοι εργαζόμενοι θα δουλεύουν για 550 ευρώ μεικτά, μέχρι να αναγκάσουν κι εμάς τους γονείς τους να αποδεχτούμε τον ίδιο μισθό για να μην απολυθούμε. Στην ουσία, καταργούν τη Συλλογική μας Σύμβαση.
• Με την κατάργηση των ΒΑΕ, μάγειροι, καμαριέρες, καθαρίστριες, σερβιτόροι, λαντζέρηδες θα δουλεύουν μέχρι και 5 χρόνια παραπάνω για να πάρουν σύνταξη, αν βέβαια συγκεντρώσουν ποτέ 40 χρόνια συνεχούς δουλειάς με ένσημα.
• Ενισχύονται οι επαναλαμβανόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου για όσο καιρό θέλει ο εργοδότης, καταργώντας ουσιαστικά και την αποζημίωση απόλυσης.
• Αφού καταργήθηκαν οι γιατροί του πρώην ΤΑΞΥ, τώρα καταργούνται 14.000 κρεβάτια στα δημόσια νοσοκομεία, για να προωθηθεί η ιδιωτική υγεία, ακριβή και εμπορευματοποιημένη τόσο, που δε θα μπορεί κανείς από μας να την πληρώνει.
• Δεκάδες χιλιάδες από τα παιδιά της εργατικής τάξης θα μείνουν έξω από τα ΤΕΙ και τα Πανεπιστήμια, γιατί δε θα μπορούν να πληρώνουν τη φοίτηση που επιβάλλει το σχολείο και το εκπαιδευτικό ίδρυμα της αγοράς.

Εμείς, οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία και στον επισιτισμό, φτάσαμε στα όριά μας.

Η δυσαρέσκεια, η αγανάκτηση, η οργή μας είναι πολύ μεγάλη. Αυτά πρέπει να μετατρέψουμε σε οργανωμένη δράση, σε συμμετοχή, σε αγώνα για τη ζωή, μέσα από την εγγραφή στα σωματεία μας, την ενημέρωση για τα δικαιώματά μας, την εξασφάλιση και διατήρηση ταξικής πορείας των σωματείων, την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, όπου σήμερα κυριαρχεί ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, που είναι μέρος του προβλήματος.

Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με τους υπόλοιπους εργαζόμενους του κλάδου, αλλά και άλλων κλάδων. Μόνον έτσι θα ενισχύσουμε το Πανεργατικό Ανωνιστικό Μέτωπο, τις δυνάμεις του σε όλη τη χώρα, που αγωνίζονται ασυμβίβαστα, ανυποχώρητα ενάντια στις αντεργατικές πολιτικές, αλλά και ενάντια σε όσους τις υλοποιούν. Μόνον έτσι θα οικοδομήσουμε την κοινωνική συμμαχία με τους μικρομαγαζάτορες, τους φτωχούς αγρότες, τους σπουδαστές και τις γυναίκες, που είναι αναγκαία για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Κανείς μέχρι τώρα δεν μπόρεσε με ατομικό τρόπο να λύσει τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικογένειές μας και κανένα σωματείο μόνο του δεν κατάφερε, σε τέτοιες συνθήκες ολομέτωπης επίθεσης, να διεκδικήσει και να κατακτήσει αμοιβή και συνθήκες εργασίας που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας.

Θέλει αγώνα συντονισμένο, οργανωμένο με ταξική ενότητα και αλληλεγγύη, που είναι προϋπόθεση όχι μόνο για να σταματήσει η επίθεση, αλλά και για να περάσουμε εμείς οι μόνοι παραγωγοί του πλούτου στην αντεπίθεση, διεκδικώντας τη ζωή που μας αξίζει.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου να συμμετέχουν μέσα από τα Σωματεία τους, τις Επιτροπές Αγώνα, τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια σε

ΗΜΕΡΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟ - ΤΟΥΡΙΣΜΟ - ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ

την Τετάρτη 13 Ιούλη 2011.

• Να φτάσει σε όλα τα ξενοδοχεία, εστιατόρια, ταβέρνες, catering, fast food, μπαρ, καφέ, η φωνή των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ.
• Να μάθουν οι εργοδότες μας ότι δεν εγκαταλείπουμε τον αγώνα.
• Να γίνει γνωστό σε όλους ότι τα άθλια μέτρα που επέβαλαν το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο, με τα κόμματα και τις κυβερνήσεις του, δε θα τα νομιμοποιήσουμε στη συνείδησή μας».