«Ο κοινοβουλευτισμός και η δημοκρατία κινδυνεύουν πρωτίστως από αυτούς που συμπυκνώνουν το μεσοπρόθεσμο σε ένα άρθρο, που εκβιάζουν τους βουλευτές τους, που παρακάμπτουν τη Βουλή με υπουργικές αποφάσεις, που εξαπολύουν οργανωμένες επιχειρήσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας», δήλωσε σε συνέντευξή του στον «Τύπο της Κυριακής» ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τσίπρας, σχολιάζοντας τον τρόπο με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε τους προπηλακισμούς σε βάρος βουλευτών του, ανοίγοντας μέτωπο με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για να αποπροσανατολίσει το λαό.

Αφού μοιράστηκε με την κυβέρνηση τις ανησυχίες του για τη «δημοκρατία» και το κοινοβούλιο, το μούντζωμα του οποίου ενθαρρύνουν αμφότεροι, όπως αποκαλύπτει η στάση τους απέναντι στους «αγανακτισμένους», ο Α. Τσίπρας κατήγγειλε το ΚΚΕ, ότι «επιμένει στην αδιέξοδη γραμμή», την ίδια ώρα που - κατά τη γνώμη του - η «ενότητα της αριστεράς είναι ώριμη». Δε δίστασε μάλιστα να παραποιήσει κι αυτός - όπως προηγουμένως ο Ε. Βενιζέλος - δηλώσεις της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ισχυριζόμενος: «το βήμα που έκανε η Αλέκα Παπαρήγα όταν είπε ότι είναι καταστροφή η έξοδος από το ευρώ, έχει μείνει μετέωρο».

Πίσω από τα ξοφλημένα αναμασήματα περί «ενότητας της αριστεράς» κρύβεται η προσπάθεια του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να αναβαθμίσει τη συμμετοχή του στη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος, με τη συγκρότηση συμμαχιών από τα πάνω, μέχρι το επίπεδο μιας κυβέρνησης, η οποία, όπως σημειώνει ο Α. Τσίπρας, θα αναλάβει την «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του», διευκρινίζοντας ότι μια τέτοια εξέλιξη «είναι καθοριστική για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση». Για το καλό της ΕΕ, δηλαδή, θα επιδιώξει την καταστροφή κεφαλαίου από άλλο δρόμο, χωρίς βέβαια στο ελάχιστο να θιχτούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Στο ίδιο πνεύμα και διαχωρίζοντας τις «αγορές» από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, αξίωσε «να μπουν όρια στις αγορές» και εμφάνισε την ΕΕ σαν αυτή να δέχεται επίθεση απ' το κεφάλαιο, το οποίο εκπροσωπεί και εκφράζει. Οπως είπε «πρέπει να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή συνοχή και η άμυνα απέναντι στις κερδοσκοπικές επιθέσεις».

• «Για άλλη μια φορά, οι κυβερνώντες στην Ευρώπη υποσχέθηκαν ότι το επόμενο πακέτο δανεισμού για την Ελλάδα, πρόκειται να διασώσει την Οικονομική και Νομισματική Ενωση. Αλλά σχεδόν κανείς δεν τους πιστεύει πια. Οι χρηματοπιστωτικές αγορές σέρνουν από τη μύτη την Μέρκελ και τον Σαρκοζί». Οι οπορτουνιστές διαχωρίζουν τους καπιταλιστικούς οίκους από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου στην ΕΕ, για να εμφανίσουν τις δεύτερες αθώες του αίματος στη σφαγή του λαού. Τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα αποδίδονται στους «κακούς οίκους» και όχι σε στρατηγικές επιλογές της καπιταλιστικής ΕΕ, με στόχο να κάνει φθηνότερους τους εργάτες για τα μονοπώλιά της.
• «Το σύμφωνο για το Ευρώ, η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) και το νομοθετικό πακέτο για την ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση προωθούν την πιο σοβαρή επίθεση των τελευταίων δεκαετιών απέναντι στους εργαζομένους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους και τους φοιτητές. Ολα γίνονται για να καθησυχάσουν τις χρηματαγορές». Η ευρωενωσιακή στρατηγική που αποσκοπεί στο να θωρακίσει τα μονοπώλια, να τα επαναφέρει σε τροχιά μεγαλύτερης ακόμα κερδοφορίας και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά τους, διαγράφεται μονοκονδυλιά. Για τους οπορτουνιστές υπάρχουν οι χρηματαγορές και όχι η καπιταλιστική κρίση, για την οποία βέβαια δε λένε κουβέντα, αφού την ερμηνεύουν σαν «κρίση χρέους».
• Προσηλωμένα στη διαχείριση του καπιταλισμού τα δύο κόμματα υποδεικνύουν σαν διέξοδο μέτρα διαχείρισης της κρίσης προς όφελός του, όπως: «Διαγραφή ενός μεγάλου μέρους των δημοσίων χρεών (...) πανευρωπαϊκή φορολόγηση των πολύ υψηλών εισοδημάτων, πρόβλεψη άμεσου δανεισμού των κρατών μελών από την ΕΚΤ που θα θωρακίζει τα μέλη της ευρωζώνης από τιμωρητικά επιτόκια, έκδοση ευρω-ομολόγων, φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, αποφασιστική επένδυση πόρων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων σε ένα πρόγραμμα κοινωνικής ανάπτυξης» και ακόμα «εισαγωγή ενός φόρου χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, δημιουργία μιας τράπεζας δημοσίων ομολόγων, έναρξη ενός προγράμματος κοινωνικών και οικολογικών επενδύσεων για την Ευρώπη». Ούτε κουβέντα, βέβαια, για την εξουσία των μονοπωλίων που παράγει κρίσεις. Ολες οι «λύσεις» που προτείνουν, υπάρχουν γραμμένες και στα κιτάπια της πλουτοκρατίας, προκρίνονται από μερίδες του κεφαλαίου και βέβαια έχουν σαν προαπαιτούμενο να μείνει ανέγγιχτη η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.
• «Οσοι θέλουν την Ευρώπη να συνεχίσει όπως και στο παρελθόν, εργάζονται όχι μόνο για την καταστροφή της ζώνης του ευρώ, αλλά και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Οι ύμνοι στην Ευρωένωση των μονοπωλίων από τους οπορτουνιστές του ΚΕΑ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καμιά εντύπωση δεν προκαλούν. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε είναι αυτός που καλεί σε συμμαχία για κυβέρνηση που θα διασφαλίσει την παραμονή της χώρας στην ΕΕ, νέα δάνεια για να αποπληρωθούν τα παλιότερα και επαναδιαπραγμάτευση των ήδη υπάρχοντων.