Η πολιτική και τα μέτρα της κυβέρνησης στόχο έχουν να πτωχεύσει ο λαός για να σωθεί ο καπιταλισμός. Καμιά ανοχή στην κοροϊδία και την κυβερνητική προπαγάνδα

Επιμένοντας στο ιδεολόγημα περί «κρίσης χρέους» και όχι κρίσης του καπιταλισμού, ο Γ. Παπανδρέου την απέδωσε στους «διαφορετικούς όρους δανεισμού σε μια ζώνη κοινού νομίσματος» και σε «έλλειψη συστηματικών ελέγχων, διαφορετικό επίπεδο ανταγωνιστικότητας αλλά και υποδομών», στο πλαίσιο μιας «παγκόσμιας οικονομίας και αγορών που μας αντιμετωπίζουν με φόβο ή και κερδοσκοπικές διαθέσεις, με οίκους αξιολόγησης που ξεπερνούν τις δικαιοδοσίες και την ισχύ των εθνικών μας κοινοβουλίων».

Η κυβέρνηση παραπλανά το λαό ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα δυσλειτουργιών του αστικού συστήματος που μπορούν να διορθωθούν και όχι απότοκο του καπιταλισμού, που δείχνει και τα ξεπερασμένα ιστορικά του όρια. Ακόμα, όμως, και η ανισομετρία την οποία περιέγραψε ο Γ. Παπανδρέου στο εσωτερικό της ΕΕ, είναι νόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης και μάλιστα μη αναστρέψιμος.

Ο πρωθυπουργός απέδωσε τα αδιέξοδα και τις κόντρες που πυροδοτεί η προσπάθεια διαχείρισης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου στο γεγονός ότι «η Ευρώπη συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο - με καθυστέρηση δυστυχώς - πως το πρόβλημα είναι ευρύτερο», επιμένοντας ότι ο κοινός αντίπαλος των αστικών κυβερνήσεων και του λαού είναι οι «αγορές», οι οποίες «αμφισβητούν το ευρώ» και εξαπολύουν «κερδοσκοπικά παιχνίδια», με όχημα «αδιαφανή χρηματοοικονομικά σχήματα που αφέθηκαν ανεξέλεγκτα και εκτός ρύθμισης στο πλαίσιο της άναρχης παγκοσμιοποίησης του χρηματοπιστωτικού συστήματος».

Οι «οίκοι» είναι νύχι - κρέας με τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις, όπως και το κεφάλαιο, στη χρηματική του μορφή, δεν είναι ανεξάρτητο από τις άλλες μορφές του. Αυτό το διαχωρισμό προσπαθεί να κάνει ο Γ. Παπανδρέου, για να αποσπάσει τους μεγαλοκαπιταλιστές από τις τράπεζες και να αποδώσει την κρίση στην ανεξέλεγκτη δράση των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, κρύβοντας ότι αιτία της είναι η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και η υπερπαραγωγή προϊόντων στο άναρχο καπιταλιστικό σύστημα.

«Διέξοδο» σε όλα τα παραπάνω, σύμφωνα με τον Γ. Παπανδρέου, μπορούν να δώσουν τα «ευρωομόλογα», ο εσωτερικός δηλαδή δανεισμός της ΕΕ, με στόχο να εξασφαλιστεί φθηνότερο χρήμα για το κεφάλαιο, η «διαφάνεια και εξυγίανση του τραπεζικού, του χρηματοπιστωτικού συστήματος», ο «έλεγχος των παραγώγων, η αντιμετώπιση των φορολογικών παραδείσων που κλέβουν εθνικούς ζωτικούς πόρους, η εξυγίανση των ευρωπαϊκών τραπεζών».

Πρόκειται για προτάσεις εξωραϊσμού και εσωτερικών διευθετήσεων μεταξύ μερίδων του κεφαλαίου, που καμιά σχέση δεν έχουν με την καπιταλιστική κρίση. Αντίθετα, μόνο στόχο έχουν να αποπροσανατολίσουν το λαό και να τον εγκλωβίσουν στη φενάκη του «ηθικού καπιταλισμού».

Στο ίδιο πνεύμα, ο Γ. Παπανδρέου ισχυρίστηκε ότι «σε επίπεδο κρατών - μελών χρειάζεται παράλληλα και ένα ευρύτατο ευρωπαϊκό πρόγραμμα ανάπτυξης (...) που θα βοηθούσε πολλαπλώς να πάμε σε μια πιο ανταγωνιστική Ευρώπη». Την «ανταγωνιστικότητα» της Ευρώπης την υπερασπίζονται σε ενιαία γραμμή οι κυβερνήσεις της, με τα μέτρα που παίρνουν για να ρίξουν ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης. Αυτή την ανάπτυξη υπηρετούν, που είναι καπιταλιστική μέχρι το μεδούλι, όσα ονόματα κι αν της δώσουν («πράσινη» κ.ά.).

Την ίδια ώρα που νομοθετούν για τζάμπα εργάτες στο κεφάλαιο, κοροϊδεύουν το λαό με προτάσεις για «φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών», τις οποίες επαναλαμβάνει μονότονα ο πρωθυπουργός, ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζεται να μειώσει κι άλλο την ήδη χαμηλή φορολογία για τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Ελιγμούς απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια για τη βάρβαρη πολιτική της επιχειρεί η κυβέρνηση, με πυροτεχνήματα που αφορούν αυτονόητες ρυθμίσεις για την απονομή της Δικαιοσύνης σε υποθέσεις που εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα και κρατικοί λειτουργοί. Το σχετικό νομοσχέδιο, με τον εξόφθαλμα προπαγανδιστικό τίτλο «Εκδίκαση πράξεων διαφθοράς πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων, υποθέσεων μεγάλου κοινωνικού ενδιαφέροντος και μείζονος δημοσίου συμφέροντος» έδωσε χτες για διαβούλευση ο νέος υπουργός Μ. Παπαϊωάννου.

Σύμφωνα με τον προωθούμενο νόμο, στο 3μελές Εφετείο θα εισάγονται όλα τα κακουργήματα που διαπράττουν υπουργοί ή υφυπουργοί επωφελούμενοι από την ιδιότητά τους εκτός αυτών που εκδικάζονται με βάση το άρθρο 86 του Συντάγματος (περί ευθύνης υπουργών). Επίσης, στο 3μελές Εφετείο θα δικάζονται τα κακουργήματα που διαπράττουν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους ή επωφελούμενοι την ιδιότητά τους οι γενικοί και ειδικοί γραμματείς υπουργείων, διοικητές οργανισμών και αιρετά πρόσωπα των ΟΤΑ.

Για τις υποθέσεις αυτές, διεξάγεται μόνο προκαταρκτική εξέταση, που πρέπει να ολοκληρωθεί εντός εξαμήνου. Αναβολή δεν επιτρέπεται και η έφεση ορίζεται εντός δύο μηνών. Νομικοί κύκλοι σχολίαζαν ότι στο νομοσχέδιο περιέχονται και «φωτογραφικές διατάξεις» για συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα που κατηγορούνται για διαφθορά. Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο η κυβέρνηση επιχειρεί να διασκεδάσει τις καταγγελίες περί ατιμωρησίας των εμπλεκόμενων σε υπαρκτά σκάνδαλα και να κρύψει ότι το αστικό σύστημα δεν μπορεί ούτε να αυτοκαθαρθεί, ούτε βέβαια να απαλλαχθεί από τη διαπλοκή του κεφαλαίου με τα κόμματα και το πολιτικό του προσωπικό, που είναι και η μήτρα της διαφθοράς.

Αλλωστε, για τις πραγματικές στοχεύσεις του νομοσχεδίου, είχε προετοιμάσει το κλίμα ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου κατά τη συζήτησή του νωρίτερα στο Υπουργικό Συμβούλιο. Οπως είχε πει ο πρωθυπουργός, «αν κάτι ενοχλεί τους Ελληνες πολίτες, είναι πάνω από όλα η συνεχής αίσθηση ατιμωρησίας που έχει κυριαρχήσει (...) Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί». Στο ίδιο πνεύμα, έκανε λόγο για νομοθετικές παρεμβάσεις που συμβάλουν «στη διαφάνεια, στην καταπολέμηση της διαφθοράς, στην απονομή της Δικαιοσύνης».