Ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό έστειλε η ηγεσία της ΔΟΕ, απειλώντας πως «οποιαδήποτε σκέψη για περικοπές στους μισθούς των εκπαιδευτικών (...) αποτελεί για εμάς αιτία πολέμου» και πως εάν οι σκέψεις για περικοπές «γίνουν πραγματικότητα θα αντιδράσουμε δυναμικά και αποφασιστικά και η έναρξη της σχολικής χρονιάς το Σεπτέμβρη θα βρει τα σχολεία κλειστά»...
Καλές οι διαθέσεις που καταγράφονται στην «αγωνιστική» αλληλογραφία με τον πρωθυπουργό, αλλά: Η πλειοψηφία της ΔΟΕ ήταν αυτή που αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους συνομιλητές της κυβέρνησης για το «νέο» σχολείο και «θυμήθηκε» ν' αντιδράσει στις ενδεχόμενες (!) περικοπές στους μισθούς των εκπαιδευτικών, ενώ ήδη οι δάσκαλοι έχουν υποστεί - όπως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι - μεγάλες μειώσεις.
Δε φτάνει η υποκρισία της επιστολής, η ηγεσία της ΔΟΕ υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση «μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου οικονομικού προγράμματος και του εφαρμοστικού Νόμου, προσανατολίζεται στη συνέχιση της τακτικής των βίαιων περικοπών, σε βάρος των εργαζόμενων και των συνταξιούχων»! «Προσανατολίζεται»! Ούτε σε μια γραπτή «διαμαρτυρία» δεν μπορούν να κρυφτούν! Η κυβέρνηση με το «μεσοπρόθεσμο» δεν «προσανατολίζεται» να συνεχίσει τη βάρβαρη πολιτική της, αλλά εφαρμόζει ήδη τα ακόμα χειρότερα μέτρα, που δε χωράνε σε επιστολές... διαμαρτυρίας!
Μία απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι αυτό το χρόνο προσπάθησαν να διαχειριστούν - ελέγξουν την κατάσταση με κάποιον διαφορετικό τρόπο, αλλά δεν τους βγήκε.
Μία άλλη θα μπορούσε να υποστηρίξει την άποψη ότι οι ...«ηγέτες» προσπάθησαν όλους αυτούς τους μήνες να μετριάσουν τις επιπτώσεις της κρίσης, αλλά τώρα εξαντλήθηκαν τα μέσα που είχαν στη διάθεσή τους και προχωρούν στο επόμενο σενάριο, αυτό που συζητήθηκε χτες στην έκτακτη Σύνοδο της Ευρωζώνης.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή γνώριζαν ότι τα πράγματα θα οδηγούνταν εδώ που βρεθήκαμε σήμερα. Τα ίδια τα κείμενα του Μνημονίου, που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα, εκτιμούν ότι το δημόσιο χρέος δεν επρόκειτο να μειωθεί, αλλά αντίθετα θα έφτανε το 170% του ΑΕΠ της χώρας.
Αλλού, λοιπόν, βρίσκεται το θέμα. Κύρια στο ότι όλους αυτούς τους μήνες κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ φρόντισαν να δώσουν τον απαραίτητο χρόνο, κύρια προς τις τράπεζες της Γερμανίας και της Γαλλίας να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα και στο μεταξύ να αναζητηθούν ισορροπίες στους οξυνόμενους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις διάφορες ομάδες του κεφαλαίου.
Και το σημαντικότερο, να εκμεταλλευτούν τα δεδομένα που προκάλεσε η κρίση και μέσω αφόρητων εκβιασμών και τρομοκράτησης των εργαζομένων να περάσουν τα μέτρα του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου. Μέτρα και πολιτικές που πτωχεύουν το λαό, που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τη μείωση του κρατικού χρέους, ταιριάζουν όμως γάντι στις επιδιώξεις του κεφαλαίου για μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και εξασφάλιση ευνοϊκών όρων για την κερδοφορία των επιχειρήσεων που θα μπορέσουν να ξεπεράσουν την κρίση.Με δυο λόγια, και εδώ δικαιώθηκε το ΚΚΕ, που εδώ κι ένα χρόνο υποστηρίζει την άποψη πως το βασικό πρόβλημα δεν είναι το χρέος, αλλά η οικονομική κρίση, η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο όταν ξεκαθαριστούν οι ανταγωνιστικοί λογαριασμοί ανάμεσα σε διάφορες μερίδες του κεφαλαίου, ώστε αυτές που θα τη σκαπουλάρουν να βγουν πιο ενισχυμένες, πιο ανταγωνιστικές, πιο κερδοφόρες. Οταν, δηλαδή, θα ολοκληρωθεί ο κύκλος της καταστροφής των ...πλεοναζόντων κεφαλαίων, ο όγκος των οποίων εμποδίζει να έχουν κέρδη όλοι οι κεφαλαιοκράτες.
Η ΔΕΗ είναι ένα «καλό» μαγαζί. Δεν είναι μόνο το μεγάλο της πελατολόγιο, παρά τις απώλειες του τελευταίου χρόνου από τους «ανταγωνιστές» της. Δεν είναι μόνο οι πολύ μεγάλες επενδύσεις που έχει βάλει μπροστά, με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση σε πολλές περιπτώσεις, αποτελώντας ιδανική «ευκαιρία» για τον υποψήφιο αγοραστή.
Εκτός αυτών και πολλών ακόμη, η ΔΕΗ, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, είναι μια πολύ μεγάλη επιχείρηση, ουσιαστικά ανεκτίμητης αξίας. Γιατί κανένας ιδιώτης δεν θα έμπαινε καν στον κόπο να «χτίσει» μια ΔΕΗ. Γι' αυτό και το κόστος της το επωμίστηκε ο λαός.
Με το υστέρημά του δημιουργήθηκε η ΔΕΗ και - θεωρητικά - προς όφελός του, έστω και αν η ηλεκτροδότηση της χώρας «έκαιγε» και το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο επωφελήθηκε εξαιρετικά και στη συνέχεια με προνομιακούς όρους φτηνής ενέργειας.
Το με ποιον τρόπο θα πουληθεί ένα ακόμη σημαντικό τμήμα της ΔΕΗ στους ιδιώτες, δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη από την κυβέρνηση. Κάτι για «στρατηγικό επενδυτή» για το 17% έλεγε ο αρμόδιος υπουργός Γ. Παπακωνσταντίνου, χωρίς να δεσμεύεται.
Πρόσφατα, μετά και τις συναντήσεις του με διάφορους επιτρόπους της ΕΕ, ο υπουργός συνέδεσε το θέμα της πρόσβασης τρίτων στο λιγνίτη, με την πώληση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Μια «λύση» που είχε απαιτηθεί εξαρχής από το κεφάλαιο και ποτέ δεν απορρίφθηκε από την ελληνική κυβέρνηση. Αλλο ένα «φιλέτο» θα σερβιριστεί με διάφορους τρόπους στους πλουτοκράτες. Αλλο ένα κομμάτι δημόσιας περιουσίας.
Υπάρχει, όμως, μια εναλλακτική λύση. Να τα πάρει όλα πίσω ο λαός. Να επιβάλει τη δική του λύση, για το δικό του συμφέρον. Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ και την πρότασή του για λαϊκή οικονομία και λαϊκή εξουσία, όπου ο τομέας της Ενέργειας θα είναι λαϊκή περιουσία και θα δρα σε όφελος του λαού, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο.