ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θωρακίζουν το κεφάλαιο

Μέσα στον ορυμαγδό των ανατροπών, η κυβέρνηση, προχτές στη Βουλή ψήφισε άλλο ένα νομοσχέδιο με το οποίο δήθεν αναμορφώνει το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας ενώ με τον ίδιο νόμο προέβη σε ορισμένες νέες ασφαλιστικές ρυθμίσεις. Και με την νέα εκδοχή για τη λειτουργία του ΣΕΠΕ, η κατάσταση όχι μόνο δεν βελτιώνεται αλλά επιδεινώνεται. Στο «αναμορφωμένο» πλέον ΣΕΠΕ, ανατίθεται από την κυβέρνηση ο έλεγχος και η εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας για την υγιεινή και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, η τήρηση των συλλογικών συμβάσεων Εργασίας, ο έλεγχος της ανασφάλιστης εργασίας μαζί με τις υπηρεσίες του ΙΚΑ.

Πρόκειται για πρόκληση, για μέγιστη κοροϊδία των εργαζομένων. Αφού εδώ και 20 μήνες η κυβέρνηση προχώρησε με αντεργατικά νομοθετήματα, στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, με την ενίσχυση της μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, αφού ανασκολόπισε τις συμβάσεις εργασίας, τα ωράρια, μείωσε τους μισθούς, κατάργησε τα επιδόματα των συντάξεων, και ενώ αυτές τις μέρες συγγράφει τη νέα λίστα των ΒΑΕ, που πετάει εκτός χιλιάδες εργαζόμενους, έρχεται με το νόμο για το ΣΕΠΕ να μιλήσει για έλεγχο και τήρηση της εργατικής νομοθεσίας..! Να ελέγξει τι το ΣΕΠΕ; Το πώς «νόμιμα» θα εφαρμοστούν τα τριήμερα και τα τετραήμερα, πώς περισσότεροι εργαζόμενοι θα εξαναγκαστούν σε μερική απασχόληση, πώς δε θα πληρώνονται οι εργάτες την υπερωριακή απασχόληση, εξαιτίας του νόμου για τη διευθέτηση, πώς οι εργάτες θα απολύονται πλέον με τη μισή αποζημίωση ή μήπως το πώς οι νέοι θα αμείβονται «νόμιμα» με 500 ευρώ και οι ειδικές επιχειρησιακές «νόμιμα» θα καταργούν τις κλαδικές συμβάσεις;

Η κυβέρνηση νομοθέτησε τη ζούγκλα. Και μέσα σε αυτή τη ζούγκλα που έφτιαξε, τώρα ζητά να τηρείται «νομιμότητα». Δηλαδή πώς - χωρίς αίμα - το κεφάλαιο θα κατασπαράσσει τους εργάτες. Γι' αυτό ίσως η κυβέρνηση ως κύρια αποστολή έθεσε στο ΣΕΠΕ να ενισχύσει το «συμφιλιωτικό» του ρόλο, και την προώθηση της «ταξικής συνεργασίας». Πώς δηλαδή τα κρατικά όργανα θα δρουν ως πυροσβέστες των εργατικών αντιδράσεων και θα τις ενσωματώσουν μέσα από τις παρεμβάσεις τους, στον «παράδεισο» της «κοινωνικής ειρήνης» και της απρόσκοπτης κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Το ίδιο υποκριτικό είναι και το πλαίσιο λειτουργίας στα ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας. Ο «έλεγχος», τη στιγμή που δεν υπάρχει η απαραίτητη υποδομή με υπηρεσίες, εργαστήρια, εξοπλισμό και κλινικές, που θα είναι ενταγμένες οργανικά στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, όταν λείπουν οι ειδικοί επιστήμονες, οι γιατροί εργασίας, οι τεχνικοί ασφάλειας και οι επόπτες δημόσιας υγείας που θα δουλεύουν στην κατεύθυνση της πρόληψης του επαγγελματικού κινδύνου, όταν δεν υπάρχουν η θέληση και οι προϋποθέσεις για την έγκαιρη διάγνωση και την παρακολούθηση της υγείας των εργαζομένων, όταν τέλος δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για τα παραπάνω και πολλά περισσότερα που είναι αναγκαία, τότε ο οποιοσδήποτε «έλεγχος» είναι απάτη. Είναι έλεγχος στα χαρτιά, ώστε η εργοδοσία να συνεχίζει ανενόχλητη στο όνομα του κέρδους να θυσιάζει στο βωμό του, την υγεία, την ασφάλεια, πολλές φορές και την ίδια τη ζωή των εργαζομένων. Μετά απ' όλα αυτά δεν είναι τυχαίο, ότι ανάμεσα στις ασφαλιστικές διατάξεις περιλαμβάνεται και αυτή με το ΕΚΑΣ, για το οποίο αυστηροποιούνται οι όροι, προστίθεται και το τεκμαρτό εισόδημα, ώστε να περιοριστούν οι δικαιούχοι και επιδοτούν τις επιχειρήσεις με πακτωλό κεφαλαίων.

Καταβαράθρωση των μισθών στη Γερμανία

Οτι η καπιταλιστική ανάπτυξη δε μεταφράζεται σε ανάπτυξη προς όφελος του λαού, δε μεταφράζεται σε βελτίωση του μισθού και συνολικά της ζωής των εργαζομένων, επιβεβαιώνουν οι αριθμοί από τη Γερμανία.

Ετσι, ενώ η γερμανική οικονομία αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς και οι προβλέψεις λένε ότι θα αναπτυχθεί κατά 3,4% φέτος και κατά 1,9% το 2012, η πορεία των μισθών των εργαζομένων έχει αντίστροφη φορά. Σύμφωνα με έκθεση του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW) για την εξέλιξη των μισθών στη Γερμανία την τελευταία δεκαετία, ο μισθός ενός «μέσου υπαλλήλου» στη Γερμανία το 2000 ήταν 1.300 ευρώ (μεικτά), ενώ το 2010 μειώθηκε κάτω από 1.200 ευρώ (μεικτά). Μάλιστα, η ίδια έκθεση διαπιστώνει ότι τη μεγαλύτερη μείωση έχουν υποστεί οι ήδη χαμηλοί μισθοί. Οπως σημειώνεται, ενώ το μεικτό εισόδημα όλων των εργαζομένων μειώθηκε από το 2000 κατά μέσο όρο κατά 2,5%, τα χαμηλά εισοδήματα μειώθηκαν αντίστοιχα κατά 22%! Μάλιστα, η τεράστια αυτή μείωση αφορά κυρίως τους μισθούς 700 - 1.300 ευρώ μεικτά. Και μη νομίσει κανείς ότι οι χαμηλόμισθοι στη Γερμανία αποτελούν μικρό ποσοστό. Από τους περίπου 40 εκατ. απασχολούμενους στη χώρα, ένας στους 7 ανήκει στη λεγόμενη αγορά «φθηνής εργασίας», δηλαδή αμείβεται με μισθούς πείνας.

Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για αυταπάτες. Η επίθεση της πλουτοκρατίας στα δικαιώματα των εργαζομένων είναι ενιαία και δριμύτατη απ' άκρη σ' άκρη στον καπιταλιστικό κόσμο. Μπορεί στην περίπτωση της Ελλάδας να αξιοποιεί ως όχημα την κρίση για να τσακίσει την τιμή της εργατικής δύναμης, αλλά και στη Γερμανία που η κερδοφορία του κεφαλαίου καλά κρατεί, οι μισθοί και τα μεροκάματα καταβαραθρώνονται. Μόνη λύση για τους λαούς είναι η ταξική οργάνωση και πάλη, για λαϊκή εξουσία και οικονομία, για να καρπώνονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τον πλούτο που παράγουν.

Αγανακτισμένες πένες

Εχει παραγίνει το κακό με κάποιες δημοσιογραφικές «πένες», κρατικών και μη μέσων ενημέρωσης. Σεβαστό το δικαίωμα στο «μεροκάματο», όπως και στη διαφορετική άποψη, αλλά το να βλέπεις δημοσιογράφους να «εγκαλούν» υπουργούς, επειδή δε λαμβάνονται μέτρα καταστολής και απαγόρευσης για τις απεργιακές κινητοποιήσεις, πάει πολύ.

Πάει πολύ, επειδή υποτίθεται ότι οι ρόλοι έχουν μοιραστεί, άλλος είναι αρμόδιος για την καταστολή και άλλος για την παραπληροφόρηση. Αυτοί όμως εκεί, να υπερασπίζονται το μεροκάματό τους, όχι ελέγχοντας την κυβέρνηση και την εξουσία, για τις αδικίες που διαπράττει ή σχεδιάζει, αλλά για το πώς θα τις επιβάλει πιο αποτελεσματικά!

Τις προηγούμενες δύο μέρες, ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Π. Γερουλάνος, γνωστός για τη σταθερή, εχθρική στάση του σε κάθε κινητοποίηση, με εμμονή στο να δηλώνει ότι «ο κόσμος γυρνάει την πλάτη» σε τακτικές αποκλεισμών, ή στην ανάρτηση πανό στην Ακρόπολη, ήρθε αντιμέτωπος με πιο «προωθημένες» απόψεις και από αυτές που επιλέγει να εμφανίσει ο ίδιος!

Οι δημοσιογράφοι, «αγανακτισμένοι» από τις κινητοποιήσεις των αυτοκινητιστών, να επανέρχονται στο θέμα των «σοβαρών» συνεπειών, αλλά και στην «ανάγκη» να «προστατέψει» η κυβέρνηση την ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών! Με βία βεβαίως, γιατί δεν γίνονται αλλιώς αυτά τα πράγματα, με εισαγγελικές παρεμβάσεις, ματ και συλλήψεις, με καταστολή.

Δεν τα λένε ευθέως αυτά, αλλά τα απαιτούν, ταγμένοι ενάντια σε οποιονδήποτε διεκδικεί το δίκιο του κόντρα στην πολιτική που υπηρετεί την πλουτοκρατία. Δύσκολες εποχές και ανασφαλείς, αλλά αυτός που τρώει ψωμί, στερώντας το ψωμί κάποιου άλλου, κρίνεται και χαρακτηρίζεται από αυτό ακριβώς...

Τα «αφεντικά» της λυκοσυμμαχίας

Η συμμετοχή των επικεφαλής μεγάλων τραπεζικών ομίλων στη χτεσινή συνεδρίαση κορυφής της ευρωζώνης έχει συμβολική, αλλά και ουσιαστική σημασία. Επιβεβαιώνει περίτρανα ότι η ΕΕ είναι μια δικτατορία των μονοπωλίων και φυσικά τον πρωταγωνιστικό ρόλο του τραπεζικού τομέα, που είναι η «καρδιά» του καπιταλιστικού συστήματος. Οι εκπρόσωποι του τραπεζικού τομέα, όπως αποκάλυψε η γερμανική εφημερίδα «Μπιλντ», κλήθηκαν στη συνεδρίαση των ηγετών της ευρωζώνης για να δώσουν το «πράσινο φως» για τη συμμετοχή των ιδιωτών στο δεύτερο πακέτο στήριξης της Ελλάδας. Κλήθηκαν, δηλαδή, οι τραπεζίτες για να σιγουρέψουν ότι οι αποφάσεις των ηγετών της ΕΕ θα είναι σύμφωνες με τα συμφέροντά τους. Ευθύς εξαρχής, βέβαια, ήταν δεδομένο ότι οι αποφάσεις των ηγετών της ευρωζώνης θα είχαν τη σφραγίδα των τραπεζικών και άλλων μονοπωλιακών ομίλων αφού η διασφάλιση των στρατηγικών συμφερόντων τους είναι ο σταθερός γνώμονας των αποφάσεων των οργάνων και των κυβερνήσεων της ΕΕ. Απλά η συμμετοχή των εκπροσώπων των τραπεζικών ομίλων στη συγκεκριμένη συνεδρίαση της ευρωζώνης ήρθε να καταδείξει τη σημασία του τραπεζικού τομέα στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Οι λαοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι τίποτα καλό δεν μπορεί να προέλθει από την λυκοσυμμαχία του κεφαλαίου. Μόνο νέα δεινά και ατέλειωτες θυσίες τους υπόσχονται. Θέλουν να τους μετατρέψουν σε σύγχρονους σκλάβους για να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία τους. Μόνη λύση είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία.