«Ο χρήστης είναι "ασθενής"». Δε πρόκειται απλώς για μια φράση την οποία επικαλούνται ...αθώα «ειδικοί» και μη, όταν μιλούν για το πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης. Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της υποτιθέμενης «αντιναρκωτικής» πολιτικής που εφαρμόζεται και στη χώρα μας, πάνω στην οποία έχει επικεντρωθεί η προπαγάνδα των τελευταίων δεκαετιών. Βαφτίζοντας το χρήστη ναρκωτικών ουσιών «άρρωστο», επιτυγχάνεται στροφή στις συνειδήσεις, καθώς ανοίγει ο δρόμος για την ιατρικοποίηση του προβλήματος των ναρκωτικών. Δηλαδή, οι κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που οδηγούν στη χρήση συσκοτίζονται και μετατοπίζονται σε ιατρικό, ψυχολογικό, γονιδιακό επίπεδο (η εμφάνιση της τοξικοεξάρτησης με τη μορφή που έχει σήμερα δεν υπάρχει από πάντα, αλλά συνδέεται άμεσα με τον καπιταλισμό. Ο όρος τοξικομανία χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά τον 19ο αιώνα). Ετσι, η «ιατρικοποίηση» της ουσιοεξάρτησης αποτελεί ένα δυνατό εργαλείο που εξυπηρετεί ποικίλες επιδιώξεις, πρώτα απ' όλα σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο. Χαρακτηριστικό είναι ότι η εκπαίδευση των αυριανών επιστημόνων στα αμφιθέατρα σ' όλες τις χώρες της ΕΕ και στις ΗΠΑ κινείται μονομερώς στο μοτίβο της ιατρικοποίησης.

Επιδιώκεται να πειστούν η κοινωνία και οι οικογένειες που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ότι ο χρήστης ουσιών είναι σαν τον διαβητικό που πάει στο νοσοκομείο για να πάρει την ινσουλίνη του και έτσι κι αυτός πρέπει να πάει στο γιατρό ή στο φαρμακείο για να πάρει το υποκατάστατό του. Εδώ ακριβώς πατάει η κυβέρνηση για να ανοίξει την κάνουλα της μεθαδόνης, με την ευρεία χορήγησή της σε όλα τα νοσοκομεία και ίσως αύριο και στα φαρμακεία, όπως είπε πρόσφατα ο υπουργός Υγείας. Πρόκειται για χορήγηση νόμιμης κρατικής «πρέζας» - την οποία μάλιστα αποκαλούν «απεξαρτησιογόνα» - εξαιρετικά επικίνδυνης για την ασφάλεια και τη ζωή των εξαρτημένων. Τα υποκατάστατα είναι οπιοειδείς ουσίες, οι οποίες επιδρούν στο κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλούν εξάρτηση. Η μεθαδόνη χαρακτηρίζεται από παρόμοια χημική δομή και δράση με τη μορφίνη και η δράση της διαρκεί πολύ περισσότερο από της ηρωίνης (στοιχεία από την ιστοσελίδα του ΟΚΑΝΑ). Μόνο σε μια δεκαετία (1994 - 2004), στις ΗΠΑ, οι θάνατοι από μεθαδόνη και τα περιστατικά υπερβολικής δόσης από τη συγκεκριμένη ουσία αυξήθηκαν κατά 390%! Στη Δανία σχεδόν οι μισοί θάνατοι από ναρκωτικά (44%) οφείλονται στη μεθαδόνη. Στη Γερμανία σ' ένα χρόνο σημειώθηκαν 350 θάνατοι από βουπρενορφίνη. (Εκθέσεις του Ευρωπαϊκού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά και Εκθέσεις του ΟΗΕ «για την κατάσταση των ναρκωτικών στην Ευρώπη και τη Νορβηγία»).

Το «καλό του "ασθενή"» χρήστη επικαλούνται οι εμπνευστές και οι υποστηρικτές τού υπό κατάρτιση νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης, με το οποίο αποποινικοποιείται η χρήση ναρκωτικών ουσιών και η καλλιέργεια κάνναβης, δίνοντας διαπιστευτήρια του «ριζοσπαστισμού» τους. Πρόκειται για άλλο ένα μέτρο που έρχεται να υπονομεύσει την ανάγκη απεξάρτησης και δημιουργεί μόνιμους και νόμιμους χρήστες. «Η θέση ότι η νομιμοποίηση των ουσιών μπορεί να επιλύσει το παγκόσμιο πρόβλημα των ναρκωτικών αγνοεί ιστορικά δεδομένα» (πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής για τον έλεγχο των ναρκωτικών του ΟΗΕ στην Ετήσια Εκθεση για το 2007).

• Η εμπειρία από τέτοια πειράματα δε χωράει αυταπάτες, ούτε παραμύθιασμα. Χαρακτηριστική η περίπτωση του «ολλανδικού μοντέλου». «Το υψηλότερο ποσοστό χρηστών κάνναβης σε καθημερινή βάση καταγράφεται στην Ολλανδία (80%)» (Ετήσια Εκθεση για το 2004 του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας για την Κατάσταση του Προβλήματος των Ναρκωτικών στην ΕΕ και τη Νορβηγία).
• «Ο μαθητικός πληθυσμός της Ελβετίας κατέχει την τρίτη θέση και της Ολλανδίας την πέμπτη θέση στην Ευρώπη στη χρήση παράνομων ουσιών» (Πανευρωπαϊκή Ερευνα «ESPAD» 2007 για τη χρήση ουσιών στο μαθητικό πληθυσμό).

Στόχος αυτών των εγκληματικών σχεδίων είναι η ίδια η ζωή. Η εξάρτηση του μυαλού και της ψυχής από ένα σύστημα που προσφέρει έναν αμείλικτο πόλεμο επιβίωσης, άγριο ανταγωνισμό, όπου η αναζήτηση είναι χρονοβόρα και επομένως δεν είναι κερδοφόρα, όπου η γνώση, η υγεία, ο αθλητισμός, ο πολιτισμός είναι οικονομικό ζήτημα. Να μπλοκάρουν με κάθε είδους καταστολή, τη συνειδητή ενεργοποίηση του εργαζόμενου λαού και την μαχητική συμμετοχή στους ταξικούς αγώνες για την εξέλιξη της Ιστορίας προς τα μπρός.