Σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση, η εταιρεία είχε αύξηση καθαρών κερδών 30,1% κατά το πρώτο εξάμηνο του 2011, τα οποία διαμορφώνονται στα 19,266 εκατ. ευρώ σε σχέση με τα 14,806 εκατ. ευρώ που είχε πέρσι. Αντίστοιχη αύξηση είχαν και οι πωλήσεις, στο ίδιο διάστημα, φτάνοντας το 36,7% και διαμορφώθηκαν στα 322,481 εκατ. ευρώ, από 235,988 εκατ. ευρώ.
Το αξιοσημείωτο σε αυτήν την περίπτωση είναι το εξής: Πρόκειται για την ίδια εταιρεία, η οποία το Γενάρη του 2009 είχε προχωρήσει σε δραματική συρρίκνωση του προσωπικού στο εργοστάσιο της Πάτρας κατά 44% και 93 από τους εργαζόμενους είδαν την πόρτα της «εξόδου» - και της ανεργίας - μέσα από τα προγράμματα «εθελουσίας εξόδου». Την ίδια περίοδο είχε ανακοινώσει το κλείσιμο των εργοστασίων της στη Νορβηγία και την Πολωνία, πετώντας 355 εργαζόμενους στο δρόμο. Σε μείωση προσωπικού προχώρησε και στα εργοστάσιά της σε Ρωσία, Ρουμανία, Τουρκία και Κίνα. Τότε, η εταιρεία είχε επικαλεστεί την επιδείνωση της κρίσης. Με μια κουβέντα, εκείνο που έκανε ήταν να διασφαλίσει την κερδοφορία της σε βάρος των εργαζομένων που πετάχτηκαν στο δρόμο. Δηλαδή, μετέφερε τις επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων.
Σήμερα, στο εργοστάσιο δουλεύουν περίπου 150 εργαζόμενοι. Να σημειωθεί, μάλιστα, πως όταν έκανε τις ...πολυεθνικές της απολύσεις, η εταιρεία - σύμφωνα με τα στοιχεία του 9μηνου του 2008 - παρουσίαζε κέρδη ύψους 37,9 εκατομμυρίων ευρώ...
Αλλα 315 αλιευτικά σκάφη επιδοτούνται από την ΕΕ και την κυβέρνηση για να σταματήσουν να ψαρεύουν και να καταστραφούν. Από αυτά τα 111 είναι βενζινότρατες που η ΕΕ τους απαγόρευσε να ψαρεύουν και 116 είναι σκάφη που ψαρεύουν σε κλειστούς κόλπους. Το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αλιείας 2007 - 2013 θα χρηματοδοτήσει το σχετικό πρόγραμμα με 18.768.647,88 ευρώ, ώστε οι δικαιούχοι «να προχωρήσουν στην άμεση διάλυση των σκαφών τους». Γίνεται φανερό πως η ΕΕ δίνει μεγάλες επιδοτήσεις για να διαλυθούν όλο και περισσότερα αλιευτικά σκάφη. Είναι προφανές πως αυτές οι επιδοτήσεις - δολώματα δίνονται για να βγουν εκτός αλιευτικού επαγγέλματος οι μικροί ψαράδες και να μείνουν οι θάλασσες ελεύθερες προς εκμετάλλευση από τις μεγάλες αλιευτικές επιχειρήσεις. Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπηρετεί τις επιδιώξεις των μεγάλων αλιευτικών επιχειρήσεων που θα απομείνουν να λυμαίνονται το θαλάσσιο πλούτο, ενώ ενισχύει το μεγάλο κεφάλαιο που δραστηριοποιείται στον τομέα της υδατοκαλλιέργειας σε θαλάσσια πάρκα κ.ά. Η πολιτική αυτή, που μοναδικό κριτήριο έχει την κερδοφορία του κεφαλαίου, οδηγεί στην καταστροφή του θαλάσσιου περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων. Φιλολαϊκή λύση που να εξασφαλίζει τη στήριξη των μικρομεσαίων ψαράδων, τη διατροφική επάρκεια σε αλιεύματα και την προστασία του περιβάλλοντος μπορεί να υπάρξει μόνο σε σύγκρουση με την Κοινή Αλιευτική Πολιτική, τη συνολική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του κεφαλαίου, σε ρήξη με την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μόνον ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης, που θα καταργήσει το κέρδος σαν κίνητρο της αλιευτικής παραγωγής, θα κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής κάτω από εργατικό έλεγχο και κεντρικό σχεδιασμό, μπορεί να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, τη λαϊκή ευημερία.
Σε υπολειτουργία οδηγούνται 460 ΚΕΠ, από τα 1.081 που λειτουργούν, τους επόμενους μήνες λόγω λήξης των συμβάσεων των απασχολούμενων σε αυτά. Το παραπάνω γεγονός ανακοινώθηκε μετά τη συνάντηση του υφυπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Ντίνου Ρόβλια, με το Προεδρείο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Εργαζομένων ΚΕΠ, αποδεικνύοντας ότι αυτός ο πολυδιαφημισμένος θεσμός, τον οποίο η κυβέρνηση παρουσιάζει συνεχώς ως το μέσο με το οποίο θα «πατάξει» τη γραφειοκρατία, θα οδηγήσει σε ουρές ταλαιπωρίας τον απλό λαό.
Μπροστά στην αγωνία των εργαζομένων που κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι, ο υφυπουργός αυτό που αρκέστηκε να πει ήταν ότι «ο θεσμός των ΚΕΠ είναι επιτυχημένος και ότι η κυβέρνηση έχει την πρόθεση να τον αναβαθμίσει». Φρόντισε, βέβαια, να συμπληρώσει ότι θα ληφθούν υπόψη «οι παρούσες οικονομικές συνθήκες και οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα», δείχνοντας ότι αυτό που επιφυλάσσει για τον απλό κόσμο είναι γραφεία ΚΕΠ που θα υπο-λειτουργούν.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει, μέσω του υπουργείου Εσωτερικών, ότι πλέον οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα έχουν ταχύτερη εξυπηρέτηση από τον κρατικό μηχανισμό μέσω νέων ΚΕΠ που θα ιδρυθούν. Για τη διευκόλυνση των «επενδυτών», είναι σίγουρο ότι οι «παρούσες οικονομικές συνθήκες» δε θα αποτελέσουν εμπόδιο και θα βρεθούν τα κονδύλια, ώστε οι επιχειρηματίες εύκολα και γρήγορα να κάνουν τη δουλειά τους. Καμία έγνοια δεν έχει η κυβέρνηση για την εξυπηρέτηση των σύγχρονων αναγκών των λαϊκών στρωμάτων! Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιληφθούν ότι αυτό το σημερινό κράτος δεν είναι δικό τους και είναι ταγμένο μόνο στην εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου.
Πρέπει, μήπως, να ...καρδιοχτυπούμε μαζί με τις πολυεθνικές και τους τραπεζικούς ομίλους για την πιθανότητα μίας κάποιας ζημιάς που ίσως έχουν στα κέρδη τους; (Αν και με κάποιο ...μαγικό τρόπο ποτέ δεν συμβαίνει αυτό).
Οφείλουμε, μήπως, να νιώσουμε δέος απέναντι στα τεράστια μεγέθη της παγκόσμιας οικονομίας που κλυδωνίζεται και να αποδεχθούμε σιωπηλά και καρτερικά τη μοίρα μας, που είναι να πληρώσουμε ακόμη περισσότερο, να χάσουμε τους μισθούς και τα δικαιώματά μας;
Γιατί είναι προφανές ότι αυτό είναι το νόημα του τρόπου που προβάλλεται όλη αυτή η ιστορία της υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας των ΗΠΑ: Μη μιλάτε και να είστε ευχαριστημένοι με τα λίγα που σας δίνουμε, γιατί μπορεί να τα χάσετε κι αυτά.
Την ίδια στιγμή που αυτό που απεργάζονται όλα τα σοφά οικονομικά επιτελεία του πλανήτη είναι το πώς ...«θα τα χάσουμε κι αυτά» και, μάλιστα, οριστικά και αμετάκλητα.
Βλέπετε, είναι συγκοινωνούντα δοχεία: Εφόσον τα κέρδη του κεφαλαίου θα μείνουν αλώβητα - μια και αυτό είναι η «ανάπτυξη» και η σταθερότητα - ποιος μένει να πληρώσει;
Αλλωστε ο λαός έχει καταλάβει πάρα πολύ καλά το συστηματάκι κι όταν ακούει «κρίση» - με οποιοδήποτε επίθετο μπροστά ή πίσω («παγκόσμια», «συστημική», «χρέους», «ευρωπαϊκή») αντιλαμβάνεται «για ποιον χτυπάει η καμπάνα».
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ΟΤΑΝ δεν προσπαθούν να ...τρομοκρατήσουν, επιχειρούν να σε κάνουν συνένοχο. Να νιώσεις, πως εκείνη τη φορά πριν 2 χρόνια, που αγόρασες ένα ζευγάρι παπούτσια με έκπτωση και δεν πήρες απόδειξη, με κάποιο τρόπο συνέβαλες στην κατάρρευση της ευρωπαϊκής οικονομίας. Φταις κι εσύ...
Από σένα ξεκίνησε το φαινόμενο της ...πεταλούδας, οπότε δεν μπορείς τώρα να μην πληρώσεις το αντίτιμο της ανεύθυνης συμπεριφοράς σου.Το μόνο που δεν υπολόγισαν καλά είναι ότι εκτός από το «φαινόμενο της πεταλούδας» υπάρχει και το ...«φαινόμενο της αρκούδας», με τους λαούς στο ρόλο του συμπαθούς θηλαστικού.
Γιατί όταν η αρκούδα πάψει να χορεύει όπως παίζει το ντέφι, γίνεται πολύ επικίνδυνη...