Τέσσερις διαδοχικές παρατάσεις έλαβε ο διεθνής μειοδοτικός διαγωνισμός για το πολυδιαφημισμένο Εμπορευματικό Κέντρο του Θριασίου - που μέχρι στιγμής έχει στοιχίσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στο ελληνικό Δημόσιο - για να έρθει πριν από λίγο διάστημα η διοίκηση της «ΓΑΙΑΟΣΕ» - θυγατρικής του ΟΣΕ - να ανακοινώσει σχετικά με το εν λόγω έργο πως «δεν υποβλήθηκε καμία προσφορά και ως εκ τούτου ο διαγωνισμός κηρύχτηκε "άγονος"». Ισως να φαίνονται αστείες σήμερα οι περσινές κυβερνητικές εξαγγελίες αναφορικά με την υλοποίηση του «μεγάλου έργου» το οποίο θα άλλαζε «τον αναπτυξιακό χάρτη στις χερσαίες μεταφορές» ή ακόμα περισσότερο να ξεπερνούν και τα όρια της φαιδρότητας οι «διαρροές» από πλευράς υπουργείου Υποδομών και άλλων συναρμόδιων υπουργείων, για την «τιτάνια μάχη» που έδιναν μεταξύ τους κατασκευαστικοί όμιλοι, ναυτιλιακές μεταφορικές εταιρείες, για το ποιος θα πρωτοπρολάβει να κηρυχτεί ανάδοχος του έργου. Μέχρι και το όνομα της «COSCO» είχε πέσει στο «τραπέζι» και έπιαναν... φωτιά οι δημοσιογραφικές πένες και τα μικρόφωνα για να περιγράψουν τις «λεπτομέρειες» από το ραντεβού του πρώην υπουργού Υποδομών Δ. Ρέππα με το αφεντικό της COSCO» Κάπτεν Γουέι...
Πραγματικά σήμερα, όλα τα παραπάνω ακούγονται αστεία, ωστόσο στην πραγματικότητα είναι κάτι περισσότερο από τραγικά, αν μαζί με αυτά συνυπολογίσει κανείς ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παραχωρούσε για 40 χρόνια μία έκταση 2.200 στρεμμάτων, στην οποία έχουν δαπανηθεί τεράστια ποσά για την ανάπτυξη υλικοτεχνικών υποδομών και βρίσκεται σε σημείο που συνδέεται το λιμάνι του Πειραιά και το «Ελ. Βενιζέλος». Κι για όλα αυτά το ελληνικό Δημόσιο θα εισέπραττε ένα ετήσιο αντάλλαγμα καθώς και ένα ελάχιστο μέρος των μετοχών της εταιρείας. Αλλά ούτε και με αυτούς τους εξευτελιστικούς όρους βρήκαν «ανάδοχο» και αποφάσισαν να το λειτουργήσει ο ΟΣΕ μόνος του, με όσες υποδομές είχαν ήδη κατασκευαστεί, λαμβάνοντάς το ουσιαστικά «προίκα» σε μια προσπάθεια να γίνει περισσότερο «ελκυστικός». Γιατί κι ο σιδηρόδρομος για πούλημα πάει. Και σε τελική ανάλυση, για πιο λόγο τα «κοράκια» των πολυεθνικών ομίλων να επενδύσουν, έστω και «κοψοχρονιά», σε κάποιο έργο, όταν μπορούν ύστερα από μικρό χρονικό διάστημα να το κάνουν, σχεδόν, σε τιμές «Κίνας», παίρνοντας μάλιστα «δύο σε τιμή του ενός»;
Μαζί τους και δεκάδες περισπούδαστοι οικονομολόγοι από κάθε γωνιά της Γης, που σπεύδουν κι αυτοί να πουν τη (θετική κατά κύριο λόγο) γνώμη τους.
Αν προσέξετε, πάντως, οι περισσότεροι ξεκαθαρίζουν ένα πράγμα: Οτι, ακόμη και αν υπάρξει αυτό το «ευρωομόλογο», σε καμία μα καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχαστεί η ανάγκη δημοσιονομικής προσαρμογής.
Με άλλα λόγια, τα κράτη να δανείζονται πιο άνετα, πιο σταθερά και χωρίς διακυμάνσεις για να τα δίνουν μετά στις επιχειρήσεις που πρέπει να ...«αναπτυχθούν» και οι λαοί να πληρώνουν με απανωτές λιτότητες και απώλεια δικαιωμάτων.
ΜΕΓΑΛΟΚΑΤΑΘΕΤΕΣ πέφτουν στα δίχτυα της Εφορίας, διαφημίζουν τα μέσα ενημέρωσης, ενώ το ΣΔΟΕ εντόπισε και μια «φωλιά» φοροφυγάδων στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Μεγάλες επιτυχίες ενάντια στη φοροδιαφυγή.
Τσίμπησαν μεταξύ άλλων έναν κομμωτή, έναν αστρολόγο και ένα - δύο μεγαλογιατρούς. Εύγε.
Μήπως, όμως, θα είχαν την καλοσύνη να μπουν στον κόπο να μας πληροφορήσουν πόσα έσοδα πρόκειται να χάσει η Εφορία και το ελληνικό Δημόσιο από τη μείωση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων που σχεδιάζουν;
Δε θα ήταν καλό να μας πουν τι θα σημάνει για τα περίφημα έσοδα που τόσο χρειάζεται το κράτος για να φτάσουν το συντελεστή κάτω από το 15% για τις ΑΕ και τις πολυεθνικές;
Γιατί, ακόμη και αν θεωρήσουμε θετικό το να συλλαμβάνεται η παράνομη φοροδιαφυγή, το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα γίνει με τη ...νόμιμη.
Τη φοροδιαφυγή των fast track, των φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών, των «ρυθμίσεων» για τους βιομήχανους και των «ευνοϊκών διατάξεων» για τις τράπεζες.
Και τούτα, την ίδια στιγμή που ο μικρός αυτοαπασχολούμενος πάει από ...περαίωση σε περαίωση λίγο πριν βάλει τελειωτικά το λουκέτο.