ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011
Σελ. /24
Ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και «μυλόπετρα» για τους λαούς

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αποκλείω τα ευρωομόλογα, εφόσον τα κράτη μέλη εφαρμόζουν τη δική τους δημοσιονομική πολιτική. Χρειαζόμαστε τα διαφορετικά επιτόκια, προκειμένου να υπάρχουν κίνητρα και δυνατότητες επιβολής κυρώσεων». Μέσα σε μια φράση ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε φανέρωσε με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο το «παιχνίδι» που παίζεται στους κόλπους της ΕΕ, στα πλαίσια του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης στον καπιταλισμό. Το γερμανικό κράτος έχει αυτή τη στιγμή τη δυνατότητα να δανείζεται με το χαμηλότερο επιτόκιο από τις αγορές, γεγονός που αυτόματα εξασφαλίζει στους Γερμανούς τραπεζίτες και κεφαλαιοκράτες φτηνό χρήμα και άρα καλύτερους όρους ανταγωνιστικότητας απέναντι στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά μονοπώλια. Αν το γερμανικό κεφάλαιο απολέσει αυτή τη δυνατότητα πλήττεται αυτόματα η κερδοφορία του. Ο Σόιμπλε, λοιπόν ως πολιτικός εκπρόσωπος της γερμανικής πλουτοκρατίας θέτει τα... όρια. Ταυτόχρονα όμως ξεκαθαρίζει ότι τα «διαφορετικά επιτόκια» υπάρχουν προκειμένου να δίνουν «δυνατότητες επιβολής κυρώσεων». Αυτό είναι το δεύτερο σκέλος της ανάγνωσης της τοποθέτησης του Γερμανού αξιωματούχου. Στην ΕΕ, στο όνομα της «αντιμετώπισης της κρίσης χρέους» και της «διαχείρισής» της για τα κράτη - μέλη που καταγράφουν υψηλά χρέη και ελλείμματα, λαμβάνονται από κοινού πανευρωπαϊκά προγράμματα λιτότητας και πακέτα αντεργατικών μεταρρυθμίσεων. Ο στόχος στην περίπτωση αυτή είναι να εξασφαλιστούν ακόμα ευνοϊκότεροι όροι ανταγωνιστικότητας (μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και εξασφάλιση νέων κρατικών ενισχύσεων προς τους επιχειρηματικούς ομίλους που θα προέλθουν από τις δραστικές περικοπές μισθών και κοινωνικών παροχών). Στην προκειμένη περίπτωση ωφελείται συνολικά η ευρωπαϊκή πλουτοκρατία απέναντι στους κύριους ανταγωνιστές της (ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία, Ρωσία) με τη μερίδα του λέοντος φυσικά να καρπώνονται οι ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες της ευρωζώνης. Κάθε κίνηση, λοιπόν, πάνω στην ιμπεριαλιστική «σκακιέρα» κρύβει τις αντιθέσεις ανάμεσα στους καπιταλιστές και λειτουργεί σαν «μυλόπετρα» για τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των λαών.

Η «δημοκρατία» τους είναι των μονοπωλίων

Το ενδεχόμενο να δώσει στην αστυνομία μεγαλύτερες εξουσίες, ακόμα και τη δυνατότητα να επιβάλλει γενική απαγόρευση κυκλοφορίας σε συγκεκριμένες περιοχές, μελετά η βρετανική κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να αξιοποιήσει στο έπακρο τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών. Η αρμόδια υπουργός Εσωτερικών, αφού έδωσε τα εύσημα στις κατασταλτικές δυνάμεις για το «έργο» τους, ανακοίνωσε ότι ανάμεσα στις αλλαγές που εξετάζονται είναι η διεύρυνση των αστυνομικών αρμοδιοτήτων, ώστε η αστυνομία να έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί «νεκρές περιοχές», κηρύσσοντας απαγόρευση κυκλοφορίας, σύμφωνα με τον «Γκάρντιαν». Για να γίνει αυτό, υποστηρίζει η υπουργός, «η Αστυνομία πρέπει να έχει διαθέσιμες όλες τις απαραίτητες εξουσίες». Οι εξελίξεις στην Αγγλία και οι αποφάσεις της βρετανικής κυβέρνησης έρχονται από το μέλλον. Πρόκειται για μια προσπάθεια του πολιτικού προσωπικού των μονοπωλίων να θωρακίσει την εξουσία τους, όχι βέβαια από τα ελέγξιμα και τυφλά ξεσπάσματα, αλλά από τους μαζικούς πολιτικούς αγώνες, που αργά ή γρήγορα θα θεριέψουν και θα στρέφονται ενάντια στην καρδιά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο οι αστικές κυβερνήσεις, όπως η βρετανική, επιχειρούν να νομιμοποιήσουν μέσα στην αστική δημοκρατία τους πρακτικές των πιο αντιδημοκρατικών καθεστώτων, όπως για παράδειγμα η απαγόρευση της κυκλοφορίας. Σε τελική ανάλυση, οι αποφάσεις τους δείχνουν πως η «δημοκρατία» τους δεν είναι τίποτε περισσότερο από τη δικτατορία των μονοπωλίων στις πλάτες του λαού, η οποία γίνεται ολοένα και πιο αντιδραστική, όσο η σαπίλα του καπιταλισμού δεν μπορεί να κρυφτεί και δυναμώνουν οι λαϊκές αντιδράσεις. Η «δημοκρατία» τους είναι μόνο για το κεφάλαιο, γι' αυτό και πρέπει να την αντιπαλέψει ο λαός, να την κλονίσει, να την ανατρέψει.

Εντυπώσεις με τις επιδοτήσεις

Νέα σφαγή των αγροτικών επιδοτήσεων μετά το 2013 σχεδιάζει η Κομισιόν και ενόψει των νέων προτάσεων της αναθεώρησης της ΚΑΠ άρχισαν οι επιλεκτικές διαρροές δημιουργίας εντυπώσεων. Στο φως της δημοσιότητας ήρθαν πληροφορίες ότι θα περικοπούν οι μεγάλες επιδοτήσεις πάνω από 150.000 ευρώ. Αναφέρεται σχετικά πως σε έγγραφο της Κομισιόν προτείνεται να μπει εισφορά 20% από 150.000 - 200.000 ευρώ, 40% από 200.000 έως 250.000 ευρώ και 70% από 250.000 έως 300.000 ευρώ. Πάντως, την περικοπή των πολύ μεγάλων επιδοτήσεων η Κομισιόν τη διαλαλεί από τις αρχές του 2000, αλλά το μόνο που γίνεται από τότε είναι να περιορίζονται δραστικά οι επιδοτήσεις των μικρών και μεσαίων αγροτών, ενώ είναι σίγουρο ότι και μετά την αναθεώρηση του 2013 αυτοί θα πληρώσουν πάλι το μάρμαρο. Αλλά οι μηχανισμοί της ΕΕ θέλουν να δημιουργήσουν την εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι θα κοπούν οι επιδοτήσεις άνω των 150.000 ευρώ, οι οποίες έτσι κι αλλιώς αφορούν λίγους μεγαλοαγρότες - επιχειρηματίες. Από την άλλη, οι εγχώριοι θιασώτες του ευρωμονόδρομου επιχειρούν να δημιουργήσουν προσδοκίες ότι με σκληρές διαπραγματεύσεις και ρεαλιστικές θέσεις οι διαφαινόμενες απώλειες από τη νέα αναθεώρηση της ΚΑΠ δε θα είναι τελικά μεγάλες. Το θέμα, όμως, είναι ότι η αγροτιά, αναθεώρηση με αναθεώρηση της ΚΑΠ, βγαίνει όλο και πιο ζημιωμένη και οδηγείται με πιο γοργούς ρυθμούς στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα. Ετσι όπως διαμορφώνονται τα πράγματα, η φτωχομεσαία αγροτιά δεν έχει άλλη επιλογή παρά να εντείνει τον αγώνα της μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ και να παλέψει μαζί με την εργατιά, τους αυτοαπασχολούμενους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα για την ανατροπή αυτής της ολέθριας πολιτικής. Γιατί, αν δεν το κάνει, το μέλλον της θα είναι η φτώχεια και το ξεκλήρισμα.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Βαθιά κρίση στην καπιταλιστική ΕΕ

Η βαθιά κρίση στην καπιταλιστική ΕΕ, και παγκόσμια, φέρνει στην επιφάνεια τις οξυμένες αντιθέσεις στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας, αλλά και τα αδιέξοδα που εναλλάσσονται στην προσπάθεια του πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου να διαχειριστεί την κρίση προς όφελός του. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι παρά τα μέτρα που παίρνονται στο επίπεδο της διαχείρισης, μέσα από αλλεπάλληλες συνόδους κορυφής, τηλεδιασκέψεις, διμερείς συνεργασίες και επαφές, τα δύο τουλάχιστον τελευταία χρόνια, τα μοναδικά μέτρα που έχουν αποδώσει τα προσδοκώμενα για το κεφάλαιο, είναι εκείνα που μειώνουν κατακόρυφα την τιμή της εργατικής δύναμης (στην Ελλάδα και τα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ).

Σε μια προσπάθεια να κερδίσει χρόνο στη μεθόδευση της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου συζητάει τώρα τη λύση του ευρωομόλογου. Στη συγκεκριμένη μάλιστα πρόταση, συμπίπτουν οι αστικές δυνάμεις με τους οπορτουνιστές, δείχνοντας και μ' αυτόν τον τρόπο ότι από διαφορετικά πόστα και με μοιρασμένους ρόλους υπηρετούν την ίδια, επικίνδυνη για το λαό στρατηγική. Το ευρωομόλογο, όποτε και αν εκδοθεί, θα έχει την ίδια τύχη με τα άλλα μέτρα που ανακοινώθηκαν μέχρι σήμερα για τη διαχείριση του υψηλού δημόσιου χρέους που καταγράφουν ορισμένα από τα κράτη μέλη της ΕΕ, τα οποία είναι ταυτόχρονα βυθισμένα σε βαθιά κρίση.

Το μόνο βέβαιο είναι - και σ' αυτό συγκλίνουν ακόμα και οι αστοί οικονομολόγοι - ότι οι προϋποθέσεις για την έκδοση ευρωομολόγου θα αποτελέσουν το όχημα για να φορτωθεί ο λαός νέα βάρβαρα μέτρα, να κατρακυλήσει ακόμα πιο βαθιά στη φτώχεια. Τον ίδιο ρόλο έπαιξαν και οι προηγούμενοι μηχανισμοί δανειοδότησης της ΕΕ, οι οποίοι, σε ό,τι αφορά την εξασφάλιση φθηνότερου χρήματος για την εξυπηρέτηση του χρέους, κάθε άλλο παρά ανέκοψαν την κρίση, αφού αυτή δεν εδράζεται στο χρέος, αλλά στην παραγωγή και το - πρόσκαιρο ούτως ή άλλως - ξεπέρασμά της απαιτεί την απαξίωση κεφαλαίου. Ως προς τα παραπάνω, κατάπτυστος είναι ο ρόλος των οπορτουνιστών, οι οποίοι όχι μόνο προσπαθούν να συγκαλύψουν τον πραγματικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, βαφτίζοντάς την «κρίση χρέους», αλλά επιπλέον κρύβουν από το λαό ότι το ευρωομόλογο δεν είναι παρά μια ακόμη μορφή δανεισμού για το κεφάλαιο, το κόστος του οποίου θα φορτωθεί πολλαπλάσια στη λαϊκή οικογένεια.

Την τελευταία σχετικά περίοδο έχει προκύψει και η «οικονομική διακυβέρνηση», με την οποία το κεφάλαιο επιχειρεί να επιβάλλει ενιαίους δημοσιονομικούς και άλλους κανόνες στην Ευρωένωση. Η «οικονομική διακυβέρνηση» και οι θεσμοί της θα αποτελέσουν έναν ακόμα κορσέ στο λαό, με νέα μέτρα λιτότητας και αντεργατικές ανατροπές, προκειμένου να τηρηθούν τα συμφωνημένα όρια στο χρέος και τα ελλείμματα. Με δοσμένη την ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη, καμία σύγκλιση οικονομιών και καμιά πολιτική ενοποίηση της ΕΕ δεν πρόκειται να προκύψει, όπως προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους η κυβέρνηση, ισχυριζόμενη μάλιστα με θράσος ότι η όποια σύγκλιση θα είναι υπέρ του λαού. Ο καπιταλισμός έχει σαπίσει, μαζί και οι διακρατικοί ιμπεριαλιστικοί σχηματισμοί. Διέξοδος για το λαό είναι μόνο η αποδέσμευση από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ