ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 14 Οχτώβρη 2011
Σελ. /32
Υπουλη επίθεση στα συνδικάτα

Γρηγοριάδης Κώστας

Με επιχειρήματα βγαλμένα από την κυβερνητική προπαγάνδα, μια από τις «επί παντός του επιστητού» δημοσιογράφος στο δελτίο ειδήσεων του «Αλτερ», καταφέρθηκε χτες ενάντια στις εργατικές κινητοποιήσεις. Στην παρατήρηση του παρουσιαστή ότι σε τέτοιες περιόδους οι δημοσιογράφοι δε θα έπρεπε να εξάπτουν την επιθετικότητα σε βάρος των εργαζόμενων, αλλά να βρίσκονται στο πλευρό τους, η ίδια απάντησε ότι στηρίζει τους εργαζόμενους, όχι όμως τους συνδικαλιστές. Η «ατάκα» της έχει την ίδια ακριβώς βάση με την προσπάθεια στην οποία επιδόθηκαν χτες τα κυβερνητικά ΜΜΕ να παρουσιάσουν τους συνδικαλιστές σαν «επικίνδυνους για την κοινωνία», προσπαθώντας μέσα από αυτόν τον ύπουλο τρόπο να χτυπήσουν τους εργατικούς αγώνες, χωρίζοντας το κίνημα σε καλούς εργαζόμενους και κακούς εργαζόμενους. Τα κίνητρά τους είναι δεδομένα και καμιά σχέση δεν έχουν με κριτική στο πλαίσιο που υπερασπίζεται σήμερα ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός, ούτε βέβαια με την ανάδειξη της ευθύνης του για τη δεινή κατάσταση την οποία βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι. Ο στόχος τους είναι να δυσφημίσουν το εργατικό λαϊκό κίνημα και να το απαξιώσουν, προβάλλοντας συλλήβδην τους συνδικαλιστές και τα συνδικάτα σαν διεφθαρμένους οργανισμούς που κινούνται με κομματικές σκοπιμότητες, καλώντας έμμεσα το λαό να εγκαταλείψει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και να ενταχθεί σε κινήματα τύπου «αγανακτισμένων», που είναι ελεγχόμενα και εύκολα χειραγωγήσιμα. Ετσι υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ο λαός να αποκρούσει την προπαγάνδα τους. Να δυναμώσει τα συνδικάτα, παλεύοντας για την αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, σε βάρος των δυνάμεων του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, που μοιράζεται με τα κόμματα του κεφαλαίου και τα παπαγαλάκια τους την ευθύνη για τα όσα αντιμετωπίζει σήμερα η εργατική λαϊκή οικογένεια.

Προφάσεις για το νέο ταξικό έγκλημα

Αδιάψευστος μάρτυρας ότι η κυβέρνηση από κοινού με την τρόικα έχουν πάρει την απόφαση να καταργήσουν τις συλλογικές συμβάσεις, ακόμη και την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας αποτελεί η προπαγανδιστική εκστρατεία που έχουν ξεκινήσει προκειμένου να παρουσιάσουν τον κατώτατο μισθό ως «εμπόδιο» για να βρουν δουλειά οι άνεργοι. Πρώτος το έθεσε ο Ευ. Βενιζέλος, μιλώντας τις προάλλες σε Επιτροπή της Βουλής: «Το μεγάλο ερώτημα είναι το εξής: Ποιος εκπροσωπεί τον άνεργο; Ποιος εκπροσωπεί το νέο που σπουδάζει και που διεκδικεί μια θέση μέσα στην αγορά εργασίας, στη συλλογική αυτονομία, στη διαπραγμάτευση για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας;», αναρωτήθηκε με τη συνήθη απύθμενη υποκρισία. Το ίδιο ακριβώς επιχείρημα αναμάσησε στη χτεσινή συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην τρόικα Ματίας Μορς: «Προσωπικά, ανησυχώ για την ανεργία των ατόμων με μειωμένα προσόντα. Αυτοί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να βρουν δουλειά. Η μείωση του δημόσιου τομέα θα οδηγήσει πολλά άτομα με μειωμένα προσόντα εκτός αγοράς εργασίας. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι ο κατώτατος μισθός, οι φόροι και οι επιβαρύνσεις δεν θα αποτελέσουν εμπόδιο στο να βρουν αυτοί οι άνθρωποι δουλειά». Είναι ολοφάνερο ότι κυβέρνηση και τρόικα ψεύδονται συνειδητά και χρησιμοποιούν τους ανέργους για να καταργήσουν οριστικά και επίσημα και την Εθνική Συλλογική Σύμβαση. Από την ίδια τους την πείρα πλέον οι εργαζόμενοι και κυρίως οι άνεργοι γνωρίζουν ότι οι θέσεις εργασίας δεν εξαρτώνται από τον κατώτατο μισθό ή το λεγόμενο εργατικό κόστος, γιατί άπειρες φορές έχει αποδειχθεί ότι οι απολύσεις δεν αποφεύχθηκαν όσο και αν μειώνονταν οι μισθοί. Η ανεργία είναι σύμφυτο πρόβλημα με τον καπιταλισμό και λύνεται μόνο με την ανατροπή του.

Δίχως τέλος η σφαγή στο Δημόσιο

Τον τρόπο που θα συνεχιστεί η μεγάλη σφαγή των εργαζομένων στο Δημόσιο τη νέα χρονιά προαναγγέλλει με σαφήνεια ο εκπρόσωπος της ΕΕ στην τρόικα. «Ετσι, όπως το βλέπω εγώ, αυτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση τον επόμενο χρόνο είναι να εστιάσει πραγματικά σε μια μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα, όχι να κάνει οριζόντιες περικοπές. Πρέπει να εντοπίσει τους τομείς και τις υπηρεσίες όπου υπάρχει πλεονάζον προσωπικό και να ανακατανείμει τους ανθρώπινους πόρους», δηλώνει ο Ματίας Μορς στη χτεσινή συνέντευξή του στην «Καθημερινή». Φυσικά, δεν πρόκειται για προσωπική του άποψη, αλλά για σχέδιο που ήδη έχουν επεξεργαστεί από κοινού κυβέρνηση και τρόικα, προκειμένου να πεταχτούν στην εφεδρεία, δηλαδή στην ανεργία, πάνω από 150.000 εργαζόμενοι του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Βάση του σχεδίου αποτελεί η έκθεση του ΟΟΣΑ που προτείνει την κατάργηση των οργανικών μονάδων (τμημάτων, διευθύνσεων και γενικών διευθύνσεων) κατά 30% και κυρίως την κατάργηση του συνόλου των κενών οργανικών θέσεων ώστε να εμφανιστούν περί τις 150.000 -200.000 εργαζόμενοι ως «πλεονάζον προσωπικό» και να οδηγηθούν στην εφεδρεία... Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να χάνουν χρόνο. Χρειάζεται να διαμορφωθεί τώρα λαϊκή ταξική αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με σύγχρονα δικαιώματα, για παρεμπόδιση των βάρβαρων μέτρων, για να εκφραστεί μαζικά η άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης - ΕΕ που υπηρετεί τα μονοπώλια, τον καπιταλισμό.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Στη μάχη για τη 48ωρη απεργία

Η 48ωρη απεργία στις 19 και 20 Οκτώβρη μπορεί και πρέπει ν' αποτελέσει τη λαϊκή εργατική απάντηση στην άγρια επίθεση που έχουν εξαπολύσει κυβέρνηση, τρόικα και πλουτοκρατία. Για δύο μέρες, κάθε τόπος δουλειάς, κάθε επιχείρηση, κάθε εργοστάσιο νεκρώνει. Εργάτες, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι και νεολαίοι, φτωχοί αγρότες και γυναίκες πλημμυρίζουν δρόμους και πλατείες. Πρέπει να στείλουν ηχηρό μήνυμα πως τούτη την πολιτική θα την αντιπαλέψουν μέχρι να την ανατρέψουν. Πως αυτή η κυβέρνηση, και κάθε άλλη κυβέρνηση, που ενισχύει την πλουτοκρατία, θα βρει μπροστά της λαϊκό τείχος αντίστασης και ανυπακοής. Η 48ωρη απεργία μπορεί να δείξει το μέγεθος της δύναμης του λαού, η οποία θα σαρώσει τα σχέδιά τους. Είναι ανεξάντλητη η οργανωμένη λαϊκή δύναμη και μπορεί να σαρώσει κάθε αντίπαλο.

Αυτή η απεργία δεν είναι μια οποιαδήποτε απεργία. Οι σαρωτικές ανατροπές που προβλέπει το πολυνομοσχέδιο, που αναμένεται να ψηφιστεί στις 20 Οκτώβρη, οδηγούν το λαό στην εξαθλίωση. Και οι εργαζόμενοι καλούνται να δώσουν την απάντησή τους σ' αυτήν την πολιτική, οργανωμένα, μαζικά, αποφασιστικά. Οι μισθοί των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μειώνονται στο επίπεδο των μισθών Βουλγαρίας. Πετσοκόβουν μέχρι και 50% τους μισθούς στους δημοσίους υπαλλήλους, μειώνουν 35% τους μισθούς των εργαζομένων σε πρώην ΔΕΚΟ, καταργούν τις Συλλογικές Συμβάσεις και επιβάλλουν τις επιχειρησιακές συμπιέζοντας τουλάχιστον 20% με 30% και τους ήδη πενιχρούς μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, ενώ τσακίζουν ακόμη και τα επιδόματα. Από όλα αυτά, αν προστεθούν και τα έκτακτα χαράτσια, η συνολική φοροεπιδρομή, τα συνολικά αντιλαϊκά μέτρα και εκείνα που χτυπάνε ξεχωριστά επαγγέλματα και κλάδους, γίνεται καθαρό πως κανείς εργαζόμενος δεν πρόκειται να γλιτώσει απ' αυτήν την καταιγίδα.

Καμιά ψευδαίσθηση, λοιπόν. Οι εργάτες και οι εργάτριες να γυρίσουν οριστικά την πλάτη και στις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Είναι συνυπεύθυνοι, γιατί όλα τα προηγούμενα χρόνια συνυπέγραφαν το πετσόκομμα των εργατικών κατακτήσεων. Είναι συνυπεύθυνοι, γιατί καλλιεργούν αυταπάτες πως είναι δυνατό να υπάρξουν λύσεις προς «κοινό όφελος» εργαζομένων και κεφαλαίου. Είναι συνυπεύθυνοι, γιατί ακόμη και σήμερα, που όλα έχουν αποκαλυφθεί, επιμένουν στον ίδιο ρόλο (π.χ. η σύμβαση της ΟΜΕ ΟΤΕ και η στάση της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ για το ίδιο θέμα). Η αντιλαϊκή και αντεργατική επέλαση, που σήμερα υλοποιείται σε όλο της το μέγεθος, διευκολύνεται από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες.

Σήμερα, η λαϊκή οργή και αγανάκτηση είναι διάχυτη. Ομως, από μόνη της δεν αρκεί. Εκείνο που χρειάζεται, για να έχει αποτελέσματα ο αγώνας, είναι η οργανωμένη, μαζική πάλη με ταξικό προσανατολισμό. Κάθε γειτονιά, κάθε εργοστάσιο, κάθε επιχείρηση και γραφείο να μετατραπεί σε κάστρο αντίστασης και οργάνωσης του αγώνα. Οι ταξικές δυνάμεις, οι δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου πρωτοστατούν, όχι μόνο σήμερα, αλλά όλα τα προηγούμενα χρόνια, σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση. Η 48ωρη απεργία, στις 19 και 20 Οκτώβρη, δεν είναι μια ακόμη απεργία. Είναι μια κρίσιμη μάχη, ένας αγώνας που αφορά στην επιβίωση, στο σήμερα και το αύριο του λαού και της χώρας. Μπορεί και πρέπει να σηματοδοτήσει την απαρχή της κλιμάκωσης του αγώνα μέχρι τη λαϊκή αντεπίθεση για την ανατροπή.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ