Η διασφάλιση της εκλογικής πρωτιάς θεωρούνταν μάλλον αναμενόμενη, αφού, όπως όλα τα ισλαμιστικά κόμματα, ιδίως αυτά που εντάσσονται στο δίκτυο των «Αδελφών Μουσουλμάνων», το «Ενάχντα» διατηρούσε εκτενές φιλανθρωπικό δίκτυο σε όλη τη χώρα, το οποίο λειτούργησε τώρα ως εκλογικός μηχανισμός. Ο Γανούσι δε δίστασε να επαναλάβει πολλάκις ότι πρότυπό του είναι η Τουρκία του Ερντογάν, ο οποίος τον αντάμειψε με σημαντική υλικοτεχνική και χρηματική βοήθεια.
Το «Ενάχντα» έχει διαβεβαιώσει σε δημόσιες τοποθετήσεις, αλλά και σε συναντήσεις (με εκπροσώπους εταιρειών, του χρηματιστηρίου, ξένων μονοπωλίων, αλλά και των ΗΠΑ, της Γαλλίας κ.λπ.), ότι θα ενισχύσει παντοιοτρόπως τις ξένες επενδύσεις και την καπιταλιστική ανάπτυξη και ότι δεν πρόκειται να εφαρμόσει τον ισλαμικό νόμο (που τυπικώς απαγορεύει τον τόκο) στην οικονομία. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι θα κάνει ελιγμούς, καθώς χρειάζεται κυβερνητική συνεργασία, αφού δεν εξασφάλισε κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Η συγκεκριμένη έκδοση περιλαμβάνει κείμενα των Μαρξ και Ενγκελς για την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Η επιλογή των άρθρων έγινε από τη γερμανική έκδοση Marx Engels Werke (MEW) και την αγγλική έκδοση Marx Engels Collected Works (MECW).
Τα κείμενα που περιλαμβάνονται είναι δύο ειδών: α) Αρθρα εφημερίδων τα οποία σχεδόν στο σύνολό τους είναι ανταποκρίσεις του Μαρξ από το Λονδίνο προς τη Νέα Υόρκη στο διάστημα που αυτός ήταν απεσταλμένος για την Ευρώπη της αμερικανικής εφημερίδας New York Daily Tribune (1851-1862). Γι' αυτόν το λόγο, επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στη βασική οικονομική κρίση αυτής της περιόδου (την κρίση του 1857) ταυτόχρονα με τις αναφορές, τον εντοπισμό ομοιοτήτων και διαφορών με τις προηγούμενες οικονομικές κρίσεις, αλλά και τις προβλέψεις για το μέλλον. β) Αλληλογραφία ανάμεσα στους Μαρξ - Ενγκελς και άλλα στελέχη του εργατικού κινήματος, η οποία επικεντρώνεται στη μακροχρόνια ύφεση του τελευταίου τετάρτου του 19ου αιώνα.
Ολοένα και πληθαίνουν οι πραγματικά τραγικές ιστορίες που βιώνει στην καθημερινότητά του ο εργαζόμενος, με τα αποτελέσματα της ακραίας φτώχειας που καταδικάζει το λαό της χώρας μας η ασκούμενη πολιτική, να αποκτούν καθημερινά δραματικές διαστάσεις. Μια από αυτές τη μετέφερε πρόσφατα στο «Ρ», νεαρή βρεφονηπιοκόμος που εργάζεται σε βρεφονηπιακό σταθμό στο Δήμο Μαρκόπουλο. Ο δήμος στα πλαίσια των περικοπών, κατάργησε τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς αναθέτοντας στους γονείς την ευθύνη διατροφής των παιδιών τους. Οταν λοιπόν τα πιτσιρίκια έβγαλε το καθένα το πρωινό του «κολατσιό» πάνω στα τραπέζια, όλα είχαν τα απαραίτητα: Γάλα, αυγά, σάντουιτς, φρούτα, τις συνηθισμένες τροφές των παιδιών. Ενα όμως από αυτά, έβγαλε μόνο ένα λευκό «τάπερ» και - όχι από διάθεση κουτσομπολιού αλλά από πραγματικό ενδιαφέρον - η νεαρή βρεφονηπιοκόμος πλησίασε από πάνω του για να δει τι περιλάμβανε το μενού του μικρού. Εμεινε έκπληκτη όταν διαπίστωσε ότι το «τάπερ» περιείχε μόνο νερόβραστα φασόλια και τίποτα άλλο - ούτε λάδι - φαγητό που για τον μικρό - το βρέφος δηλαδή - προοριζόταν και για το μεσημεριανό του! Δεν άντεξε φυσικά το θέαμα και η νεαρή πήγε μόνη της και του αγόρασε κάτι περισσότερο να φάει, «από την τσέπη της». Να πούμε βέβαια ότι ο μισθός της είναι κάτω των 700 ευρώ...
Κατ' αρχήν μπράβο στη νεαρή εργαζόμενη. Η ενέργειά της προέρχεται από τα βάθη της καρδιάς της και μόνο στην ηθική της εργατικής τάξης μπορεί να απαντηθεί. Ομως, αν τις επόμενες μέρες όλο και περισσότερα παιδιά αρχίζουν στον παιδικό σταθμό που εργάζεται, να υποσιτίζονται πώς θα τα αντιμετωπίσει; Και αν τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλους παιδικούς σταθμούς - που συμβαίνουν ήδη - τι θα κάνει; Γιατί, να αναλάβει η ίδια αυτό το κόστος είναι αντικειμενικά αδύνατο, όπως είναι αδύνατο να αναλάβουν αυτό το κόστος οι εκπαιδευτικοί. Αυτήν τη διάθεση να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα πρέπει να τη μετατρέψουν σε διάθεση για αγώνα, να καταγγελθούν αυτά τα περιστατικά στα συλλογικά τους όργανα, να έρθουν σε επαφή με άλλους μαζικούς φορείς του λαϊκού κινήματος στις περιοχές τους και να απαιτούν από τις αρχές - κρατικές, δημοτικές, εκκλησιαστικές κ.ά. - να σιτίζουν αξιοπρεπώς τα παιδιά. Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι βαρύς, όπως θα είναι και οι επόμενοι χειμώνες. Καιρός για χάσιμο δεν υπάρχει, γιατί σε λίγο περιστατικά παιδιών να λιποθυμούν από την πείνα θα αποτελούν καθημερινά φαινόμενα. Κι όλοι εκείνοι που αγανακτούν από περιστατικά σαν το προαναφερθέν, την αγάπη τους για τη φτωχολογιά και το μίσος για την πλουτοκρατία, ας τα μετατρέψουν σε υλική οργανωτική δύναμη που θα σαρώσει το εκμεταλλευτικό σύστημα. Για το οριστικό τέλος της φτώχειας.