Γνωρίζουν βέβαια, αλλά το «ξεχνούν» ότι ο «902» δεν είναι και δεν ήταν ποτέ μία καπιταλιστική επιχείρηση που έχει σκοπό το κέρδος, αλλά αντίθετα η ύπαρξή του εντάσσεται στον αγώνα για την κατάργηση του καπιταλιστικού κέρδους. Οτι είναι ο σταθμός του ΚΚΕ που έχει σκοπό να προβάλει τις θέσεις και την πολιτική του και τους αγώνες του λαϊκού κινήματος, αλλά υποχρεωτικά - με βάση το αστικό νομικό πλαίσιο - λειτουργεί ως επιχείρηση.
Είναι αυτοί οι ίδιοι εκπρόσωποι του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που στο ρόλο τους να στηρίζουν φανερά ή κρυφά την πλουτοκρατία και την εξουσία της, εκτός των άλλων, επιμένουν και να κρατούν εκτός της συνδικαλιστικής οργάνωσης των δημοσιογράφων, εκατοντάδες νέους εργαζόμενους. Εκφράζουν την αποστροφή τους προς το ταξικό κίνημα με αντικομμουνσιμό, αλλά δε θα τους περάσει.
Τον καταστρεπτικό για την εργατική τάξη ρόλο που έχουν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού επιβεβαιώνει η στάση που κρατούν στις μειώσεις μισθών που μεθοδεύονται σε αμέτρητες επιχειρήσεις. Με τη λογική του μικρότερου κακού, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες αναπαράγουν τους εκβιασμούς των βιομηχάνων, που μεθοδεύουν πετσόκομμα του μεροκάματου και καταστρατήγηση των ΣΣΕ, απειλώντας τους εργάτες πως αν δε συναινέσουν, θα χάσουν τη δουλειά τους, θα δουλεύουν με εκ περιτροπής απασχόληση κλπ.
Το αποτέλεσμα είναι να μεγαλώνουν οι πιέσεις στους εργάτες ώστε να σκύψουν το κεφάλι, κάτι που - όπως έχει δείξει η πείρα σε κάθε κλάδο - μόνο σε αναζωπύρωση της εργοδοτικής επιθετικότητας μπορεί να οδηγήσει. Οπου οι εργάτες υπέκυψαν σε αντεργατικά σχέδια, άνοιξε ακόμα περισσότερο η όρεξη της εργοδοσίας. Ταυτόχρονα, με αυτή τη στάση τους οι εργατοπατέρες στηρίζουν τις πυρετώδεις προσπάθειες της μεγαλοεργοδοσίας για πλήρη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, μιας από τις βασικότερες κατακτήσεις που η εργατική τάξη κέρδισε με αίμα. Κατάκτηση που για το κεφάλαιο αποτελεί βασικό εμπόδιο στην περαιτέρω μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, δηλαδή μείωση του κεφαλαίου που πληρώνει ο καπιταλιστής τους εργάτες, αυξάνοντας έτσι την εκμετάλλευση. Η λογική «είμαι έτοιμος να υπογράψω και μειώσεις μισθών, αρκεί να μη χαθούν θέσεις εργασίας», που στελέχη της ΓΣΕΕ ζυμώνουν με κάθε ευκαιρία σε τηλεπαράθυρα και ραδιόφωνα, αυτό υπηρετεί: Να αποκτήσει ο εργάτης συνείδηση σκλάβου, να στρωθεί το έδαφος για τις νέες ανατροπές και μάλιστα με το επιχείρημα ότι πρέπει να είμαστε κι ευγνώμονες «επειδή κρατάμε τη δουλίτσα μας». Βοηθούν έτσι τους μεγαλοεργοδότες να καρπώνονται ανενόχλητοι τα πλούτη που παράγουν οι εργάτες και μαθαίνουν τους εργάτες να λένε από πάνω κι «ευχαριστώ» επειδή τους πετάνε μερικά ψίχουλα για μισθό μιας δουλειάς που δεν είναι παρά δουλεία...
«Η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει μέλος της Ενωμένης Ευρώπης και της ευρωζώνης. Οι Ελληνες δε θα χάσουμε απερίσκεπτα το μεγαλύτερο εθνικό μεταπολεμικό κεκτημένο, τη θέση μας στην Ευρώπη. Η συμμετοχή στην Ευρώπη προσφέρει συνθήκες ενισχυμένης ασφάλειας στην άμυνα και στην οικονομία. Η θέση μας στην Ευρώπη είναι αδιαπραγμάτευτη. Ο ελληνικός λαός θα την υπερασπιστεί με κάθε τρόπο». Το απόσπασμα από την ομιλία του πρωθυπουργού στη Βουλή για τον προϋπολογισμό, συμπυκνώνει με καθαρό τρόπο τη στρατηγική της πλουτοκρατίας που, ως συνήθως, εμφανίζεται ως «εθνικός στόχος» προκειμένου να υφαρπάξουν την ανοχή, αν όχι τη συναίνεση, του λαού. Ομως από μόνη της η σαθρή επιχειρηματολογία που επικαλούνται δείχνει πόσο ζορίζονται για να κοροϊδέψουν και εγκλωβίσουν τα λαϊκά στρώματα. Ο λαός συνειδητοποιεί ότι δεν έχει κανένα λόγο να υποστεί νέες θυσίες μόνο και μόνο για να παραμείνει εντός της αντιδραστικής λυκοσυμμαχίας των μονοπωλίων, που εδώ και πολλές δεκαετίες ηγείται του ακήρυκτου πολέμου σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων. Πολύ περισσότερο, δεν έχει κανένα λόγο να το κάνει σήμερα που στην ΕΕ έχουν ενισχυθεί οι φυγόκεντρες τάσεις και τα σενάρια διάσπασης και συρρίκνωσης εξαιτίας των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον καταμερισμό της ζημιάς από την υπερσυσσώρευση των κεφαλαίων. Η «πάση θυσία παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ» είναι στόχος που εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Αντίθετα, τα συμφέροντα του λαού επιτάσσουν να σηκώσει το ανάστημά του για να παρεμποδίσει τις ατέλειωτες θυσίες που του επιβάλλουν για να προστατευτεί η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων βαδίζοντας στο δρόμο της αποδέσμευσης από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και διαγραφή του χρέους.