ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 10 Φλεβάρη 2012
Σελ. /32
Υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος

Γρηγοριάδης Κώστας

«Είναι θεωρητικό και μπορεί κάποιοι να το θεωρούν εκβιασμό ή κινδυνολογία, αλλά το εναλλακτικό σχέδιο της άτακτης χρεοκοπίας που λέμε, θα είναι καταστροφικό». ...«Δεν θέλω να είμαι μελοδραματικός, αλλά όσοι σηκώνουν αυτή τη στιγμή το μπαϊράκι, πρέπει να έχουν μια εναλλακτική πρόταση. Και η εναλλακτική πρόταση δεν είναι να πούμε "χρεοκοπούμε και δεν φοβόμαστε κανέναν, προχωράμε μόνοι μας", γιατί θα έχει πολύ άσχημες συνέπειες στο βιοτικό επίπεδο και στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας». Από μόνο του το γεγονός ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Π. Καψής, αναγκάζεται να επαναλαμβάνει σχεδόν σε κάθε φράση του τον «μπαμπούλα» της άτακτης χρεοκοπίας και να αναμασά τα «συνήθη» εκβιαστικά διλήμματα, καταδεικνύει ότι η παρατεταμένη ιδεολογική τρομοκρατία φτάνει στα όριά της και πλέον πέφτει στο κενό. Αυτό που εμμέσως πλην σαφώς ομολογεί ο εκπρόσωπος είναι ότι το πιστόλι της χρεοκοπίας που βάζουν στο κεφάλι του λαού εδώ και δύο χρόνια αποδεικνύεται «μαϊμού» και δε φοβίζει κανέναν πλέον, ακριβώς γιατί έχουν οδηγήσει σε κατάσταση χρεοκοπίας την πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων. Επιδιώκουν, λοιπόν, να κρατήσουν καθηλωμένο το λαό «φωνάζοντας» σε όλους τους τόνους ότι τάχα δεν υπάρχει εναλλακτική λύση ή ότι αυτή θα είναι χειρότερη. Ακόμα όμως και αν δεν υπήρχε εναλλακτική λύση θα έπρεπε να εφευρεθεί, γιατί δεν μπορεί η σημερινή κόλαση και καπιταλιστική βαρβαρότητα να είναι μονόδρομος. Ευτυχώς, όμως, υπάρχει εναλλακτική λύση που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και δεν είναι άλλη από τη συμπόρευση με το ΚΚΕ και την πολιτική του πρόταση για τη λαϊκή εξουσία.

Οξυνση των αδιεξόδων και ανατροπή

«Το πρόβλημα είναι εάν θα υπάρξει "πολιτική τάξη" στη χώρα για να διαχειρισθεί μία κοινωνική αναταραχή». Την πραγματική αγωνία που επικρατεί στους κόλπους της πλουτοκρατίας αντανακλά ο αρθρογράφος σε πρωτοσέλιδο σχόλιό του στην «Καθημερινή», προχωρώντας σε γενικότερες σκέψεις και εκτιμήσεις με αφορμή και τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Σημειώνει χαρακτηριστικά: «Εάν τα ποσοστά αυτά ισχύσουν (σ.σ. αναφέρεται σε ποσοστά πρόσφατης δημοσκόπησης), η "μεγάλη συμμαχία" ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην οποία προσέβλεπαν ορισμένοι δεν είναι δυνατόν να ισχύσει πρακτικώς. Εξ ου και οι σκέψεις περί παρατάσεως του βίου της κυβερνήσεως του κ. Παπαδήμου, που θα ενισχύσει τη ροπή των Ελλήνων ψηφοφόρων προς την άκρα Αριστερά και την άκρα Δεξιά - ο λόγος φυσικά περί της Χρυσής Αυγής». Το συμπέρασμα αναμενόμενο: «Κατά συνέπεια, και από άποψη πολιτική η κατάσταση εμφανίζεται αδιέξοδη. Οπως αδιέξοδη είναι και η ρήξη με το σύστημα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως». Το σίγουρο είναι ότι ο αρθρογράφος καταγράφει τα αδιέξοδα στη διαχείριση της κρίσης από το αστικό πολιτικό σύστημα. Σε καμία περίπτωση, όμως, ο λαός δεν μπορεί να κάνει «δικά του» τα αδιέξοδα της πλουτοκρατίας, αντίθετα πρέπει να τα οξύνει στο έπακρο, ακριβώς για να ενισχύσει την πάλη του και να τη στρέψει πιο αποφασιστικά κατευθείαν στην «καρδιά», στην ανατροπή δηλαδή της εξουσίας των μονοπωλίων, ώστε να περάσει στα χέρια του λαού.

Εκμηδενίστε τους

«-- Βενιζέλος: Με τις εμμονές σου στις συντάξεις, βάζεις τη χώρα στη χρεοκοπία. -- Α. Σαμαράς: Ποιος είσαι εσύ που μιλάς; Με τη διαπραγμάτευση που κάνεις δεν μπορούμε να μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα. Είδαμε τι έχεις κάνει! Τι είναι αυτά που κάνεις; -- Παπαδήμος: Κύριε αντιπρόεδρε, σας παρακαλώ μας αφήνετε μόνους». Τέτοιους «διαλόγους» από τη σύσκεψη που έγινε προχτές το βράδυ στο Μαξίμου «διέρρεε» χτες το επιτελείο της Συγγρού προκειμένου να δείξει τη «μάχη» που έδωσε ο Α. Σαμαράς για τους χαμηλοσυνταξιούχους και τον «απλό άνθρωπο». Φυσικά, το μόνο που καταφέρνουν είναι να προκαλέσουν γενική θυμηδία και να πεισθεί και ο τελευταίος ψηφοφόρος της ΝΔ για το άθλιο θέατρο που παίζει ο Α. Σαμαράς στις πλάτες του λαού. Προκλητικά και ανερυθρίαστα, ο πρόεδρος της ΝΔ παρουσιάστηκε ως ο μόνος πολιτικός αρχηγός που «κοιτά τον απλό κόσμο και το συνταξιούχο», όπως θρασύτατα δήλωσε, ενώ προηγουμένως δεν έχει αφήσει ούτε ένα βάρβαρο μέτρο που να μην το έχει προσυπογράψει. Πραγματικά, πρόκειται για αισχρή κοροϊδία που ο λαός πρέπει να τιμωρήσει σκληρά τα κόμματα της μαύρης συγκυβέρνησης. Αλλος τρόπος δεν υπάρχει από το συνεχή και κλιμακούμενο πολιτικό αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά, με άμεσο στόχο να ανατραπεί η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου και να μην ψηφιστεί το νέο μνημόνιο. Εγγύηση για τη νικηφόρα έκβαση της ταξικής αναμέτρησης είναι ο λαός να εμπιστευτεί το ΚΚΕ, που έγκαιρα είχε προειδοποιήσει για τον πόλεμο που είχε κηρύξει σε βάρος του η πλουτοκρατία και είχε χαράξει τη γραμμή της λαϊκής αντεπίθεσης.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ξεσηκωμός!

Ο φόβος και η υποταγή δεν πρέπει να έχουν θέση πλέον σε κανένα εργατικό σπίτι, σε καμιά λαϊκή οικογένεια. Ισα ίσα που - αν επικρατήσουν - θα σφίξει περισσότερο η θηλιά σε κάθε εργαζόμενο, άνεργο, νέο, συνταξιούχο, μικρομαγαζάτορα. Ο λαϊκός ξεσηκωμός, η οργάνωση όλων σε «μια γροθιά» είναι τώρα όρος επιβίωσης. Ανάμεσα στις αλυσίδες της υποταγής και στα όπλα του αγώνα η απάντηση των εργατοϋπαλλήλων, κάθε λαϊκού ανθρώπου να έρθει μυριόστομη και σαρωτική: Δεν παραδινόμαστε! Οργανωνόμαστε και αντεπιτιθέμεθα!

«

Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται», έγραφε ο Μπρεχτ για να δείξει τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και ιδιαίτερα του καπιταλισμού σε κρίση. Η επίθεση στη ζωή και στο βιοτικό επίπεδο όλων αυτών που παράγουν τα πάντα με τα χέρια και το μυαλό τους φέρνει σε κάθε σπίτι την πείνα, το κρύο, το σκοτάδι, την εξαθλίωση. Για να γίνει πάμφθηνος ο εργάτης και να μεγαλώνει το κέρδος του καπιταλιστή. Για να μεγαλώσει η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρήσεων, ώστε να δίνουν «δουλειές». Θα ανεχτούμε τα παιδιά να λιποθυμούν υποσιτισμένα στα σχολεία, οι άρρωστοι να πεθαίνουν σπίτι τους ή στις πόρτες των νοσοκομείων, οι εργάτες, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι να θρέφονται από συσσίτια, οι οικογένειες να ζουν με χαρτζιλίκια που θα πηγαίνουν ολόκληρα στους φόρους, στα δάνεια και στα χαράτσια; Τι νόημα έχουν αυτές οι θυσίες; Για να μοιράζουν ψίχουλα οι επιχειρηματίες και το κράτος τους;

Για το λαό η χρεοκοπία είναι ανεξέλεγκτη. Εχει ξεκινήσει από καιρό και θα είναι ασταμάτητη. Τώρα κανένας δεν μπορεί να πει «δεν ξέρω». Δεν μπορεί να είναι μόνος του. Η οργάνωση στον τόπο δουλειάς και στη γειτονιά πρέπει να γίνει στάση ζωής και δύναμη πάλης. Η οργάνωση θα δώσει πνοή αισιοδοξίας, θα πολλαπλασιάσει τη δύναμη του καθένα που σήμερα νιώθει φοβισμένος, ανήμπορος και μόνος και θα τη μετατρέψει σε ανατρεπτικό ποτάμι που θα σαρώσει τους εκμεταλλευτές και τις κυβερνήσεις τους. Ο περήφανος μονόδρομος για τα λαϊκά στρώματα είναι η οργάνωση και πάλη με περιεχόμενο τις σύγχρονες ανάγκες. Και αυτές οι ανάγκες για δουλειά με δικαιώματα, για δωρεάν δημόσια Υγεία και Παιδεία αναβαθμισμένη και απαλλαγμένη από επιχειρηματίες, για φάρμακα και θεραπεία για όλους, για λιγότερη δουλειά, για στέγη, για αξιοπρεπή ζωή μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο με ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία.

Σήμερα προέχει ο σκληρός πολύμορφος αγώνας για να παρεμποδιστεί η ψήφιση και η εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων, που δεν αφήνουν τίποτα όρθιο. Ο αγώνας αυτός θα δυναμώνει και θα έχει αποτελέσματα, όσο οι εργαζόμενοι στρέφονται ως παραγωγοί του τεράστιου πλούτου απέναντι στους ληστές του ιδρώτα τους: Τους μεγαλοεργοδότες και το κράτος τους, την ΕΕ και όλα τα στηρίγματά τους σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Το μεγάλο ζητούμενο σήμερα είναι κάθε λαϊκός άνθρωπος να παλεύει ώστε να πληρώσει η πλουτοκρατία, να μην αναγνωρίσει κανένα χρέος. Η δράση της εργατικής τάξης, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων μπορεί να ανατρέψει την κυβέρνηση, να ανοίξει το δρόμο για την εργατική, λαϊκή εξουσία, ώστε οι εργαζόμενοι να γίνουν «αφέντες» του πλούτου και του τόπου τους, απαλλαγμένοι από τα παράσιτα της κοινωνίας. Με αποδέσμευση από την ΕΕ και διαγραφή του χρέους.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ