ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 14 Μάρτη 2012
Σελ. /32
«Προστάτες» οι σφαγείς των εργασιακών δικαιωμάτων!

Γρηγοριάδης Κώστας

Είναι θρασύτατη πρόκληση και ασύλληπτη ξεδιαντροπιά να εμφανίζονται ως προστάτες των εργαζομένων τα κόμματα της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου που επέβαλαν την άγρια σφαγή των εργασιακών δικαιωμάτων. Τα κόμματα που έβαλαν ταφόπλακα στις Συλλογικές Συμβάσεις και επιβάλλουν με νόμο παντού τις ατομικές συμβάσεις, έρχονται τώρα και μετακυλίουν τις ευθύνες στους ίδιους τους εργαζόμενους! Με περίσσιο θράσος ο υπουργός Εργασίας έρχεται την επομένη της εγκυκλίου που καταργεί τις κλαδικές συμβάσεις και διαπιστώνει ότι «για να υπάρξει μείωση στους μισθούς των εργαζομένων που υπογράφουν ατομική σύμβαση θα πρέπει να υπάρχει η σύμφωνη γνώμη του εργαζόμενου»(!), άρα φταίει ο εργαζόμενος που υπέγραψε! Εξίσου προκλητική και επαίσχυντη είναι η προτροπή του προς τους «κοινωνικούς εταίρους» να υπογράψουν κλαδικές συμβάσεις μέχρι τις 14 Μάη, ενώ ο εφαρμοστικός νόμος και η διευκρινιστική εγκύκλιος που εξέδωσε προχτές τις καταργεί... Στο ίδιο μήκος κοροϊδίας ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης που καλούσε χτες (στο «Σκάι») τους εργοδότες να δείξουν την «κοινωνική υπευθυνότητά τους» και ...να αγνοήσουν το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο «που τους επιτρέπει να προχωρήσουν σε περικοπές μισθών» και να κρατήσουν τις αμοιβές στα σημερινά επίπεδα! Πολύ πιο επικίνδυνη και επιζήμια όμως η χτεσινή ανακοίνωση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που, κινούμενη σταθερά στο δόγμα της ταξικής συνεργασίας, κάλεσε τους εργοδότες «να τιμήσουν την υπογραφή τους και τις δεσμεύσεις τους προχωρώντας σε υπογραφή των ΣΣΕ χωρίς καμιά μείωση μισθών και ημερομισθίων και χωρίς τις βάρβαρες ανατροπές των εργασιακών δικαιωμάτων», καλλιεργώντας τραγικές αυταπάτες. Μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους είναι να συσπειρωθούν στους τόπους δουλειάς και να αποκρούσουν την άγρια σφαγή των μισθών και των δικαιωμάτων τους και να ανατρέψουν την αντιλαϊκή πολιτική των κομμάτων της πλουτοκρατίας.

Τα χειρότερα είναι μπροστά...

«Δεν πρέπει η διάλυση της Βουλής και η προεκλογική περίοδος να επηρεάσουν σε τίποτα την ομαλή λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και τις προσπάθειες για την εφαρμογή του προγράμματος. Και βεβαίως, αυτό αφορά και την περίοδο αμέσως μετά τις εκλογές γιατί οι εκατό πρώτες μέρες μετά τις εκλογές πρέπει να είναι μια περίοδος δυναμικής επανεκκίνησης... Οι εκλογές δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να ανακόψουν την διαδικασία εκτέλεσης του προγράμματος». Δεν άφησε περιθώρια για αυταπάτες ο υπουργός Οικονομικών με τις δηλώσεις που έκανε μετά τη σύνοδο του Γιούρογκρουπ. Ουαί και αλίμονο όμως αν τα πράγματα πάνε όπως τα σχεδιάζουν. Αλίμονο αν συνεχιστεί απρόσκοπτα η υλοποίηση του προγράμματος που προωθούν η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου και η τρόικα. Αλίμονο αν στην πορεία προς τις εκλογές δεν παρεμποδιστούν με κάθε μέσο από τον οργανωμένο λαό τα άγρια μέτρα που σφαγιάζουν τους μισθούς και τις συντάξεις, βάζουν ταφόπλακα στις Συλλογικές Συμβάσεις. Αλίμονο αν στις κάλπες ο λαός δεν κόψει σύρριζα τα χέρια των δήμιων των δικαιωμάτων του, αν δηλαδή δεν εκμηδενίσει την πολιτική επιρροή της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των παραφυάδων τους. Αλίμονο δηλαδή αν ο λαός φοβηθεί και σκύψει το κεφάλι και πιστέψει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική από τη σφαγή των δικαιωμάτων για χάρη των μονοπωλίων. Αλίμονο, αν μείνει με την αυταπάτη ότι με την εφαρμοζόμενη πολιτική αποφεύγει τα χειρότερα... Τα χειρότερα είναι μπροστά αν εκτελεστεί κανονικά «το πρόγραμμα», όπως είπε ο Ευ. Βενιζέλος. Το δίλημμα είναι αμείλικτο: 'Η θα τους ανατρέψει ή θα τον αποτελειώσουν.

Μίσος για τα δικαιώματα των εργαζομένων

Αχαλίνωτη κινδυνολογία, ασύστολα ψέματα και ατέλειωτο μίσος για τα δικαιώματα και τους αγώνες των εργαζομένων είναι τα «υλικά» της προεκλογικής καμπάνιας της ΝΔ, όπως προκύπτει αβίαστα από τις καθημερινές παρεμβάσεις των στελεχών της. Μια μικρή γεύση έδωσε χτες ο Α. Λυκουρέντζος, δηλώνοντας (στον «Real Fm») ότι «αν η πλειοψηφία του κόσμου πάει προς τα αριστερά, θα πρέπει να περιμένουμε περισσότερη φτώχεια, πόνο, αβεβαιότητα και αδιέξοδα»(!). Η αισχρή συκοφαντία, η ιδεολογική τρομοκρατία και ο χυδαίος αντικομμουνισμός είναι απαραίτητα «όπλα» στην ηγεσία της ΝΔ προκειμένου να θολώσει τα νερά και να «ξεχαστεί» ότι είναι συνένοχος και υπόλογος μαζί με το ΠΑΣΟΚ για τη σφαγή και την εξαθλίωση του λαού, αλλά και για να κρύψει τι τους επιφυλάσσει η πολιτική που στηρίζει μετά τις εκλογές. Το ίδιο στέλεχος της ΝΔ διαφήμιζε ως πρότυπο ανάπτυξης το λιμάνι του Πειραιά, προβάλλοντας έμμεσα το γκέτο της «Cosco» ως εργασιακό παράδεισο. Στην πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι η ανταγωνιστικότητα που υπηρετεί είναι αυτή που θέλει τους εργάτες-δούλους στα μονοπώλια. Αυτό είναι το υπόδειγμα της «Cosco» όπου το ωράριο των εργατοτεχνιτών είναι σπαστό και κανείς δε γράφει υπερωρία, ενώ όσοι εργάζονται πενθήμερο, περίπου οι μισοί, έχουν μηνιαίες αποδοχές γύρω στα 700 ευρώ. Για τους υπόλοιπους ισχύει καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας, με αποδοχές 300-400 ευρώ. Οι συμβάσεις είναι ημερήσιες και γίνονται μέσω εταιρείας που έχει συσταθεί γι' αυτό το σκοπό και μέσω πέντε υπεργολάβων. Κανονισμός εργασίας δεν υπάρχει, σωματείο δεν επιτρέπεται και δεν αναγνωρίζεται η δικαιοδοσία του Εργατικού Κέντρου, της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Λιμένων, ακόμα και της ΓΣΕΕ... Τέτοιες «επενδύσεις» θέλει η ηγεσία της ΝΔ και γι' αυτό έχει συστρατευτεί με όλες τις δυνάμεις της στη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κήρυξαν πόλεμο στους νέους

Ο αντεργατικός Αρμαγεδδώνας που η κυβέρνηση εξαπέλυσε ενάντια σε ολόκληρη την εργατική τάξη, παίρνει χαρακτήρα πραγματικής γενοκτονίας ειδικά απέναντι στους νέους εργαζόμενους. Οι νέοι εργαζόμενοι κάτω των 25 ετών παραδίδονται στην κυριολεξία θυσία στο βωμό της καπιταλιστικής κρίσης, στο βωμό της πιο σκληρής και βάρβαρης εκμετάλλευσης. Ετσι, η μείωση των μισθών στους νέους ξεκινά από το 32% όταν αμείβονται με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και ξεπερνά το 50% όταν αμείβονται με κλαδικές συμβάσεις. Θα δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, με μισθούς που με τη βία θα φτάνουν τα 429 ευρώ.

Είναι επίσης εξίσου τρομακτικό, η ομολογία της κυβέρνησης ότι οι συγκεκριμένες μειώσεις στους μισθούς των νέων εργαζομένων έγινε με μοναδικό κριτήριο την ηλικία. Η κυβέρνηση δεν κρύβει λόγια, ούτε τις επιδιώξεις της. Σε συνθήκες που η ανεργία στην ηλικία των 15 έως 24 ετών ξεπέρασε το 50% και πλέον ένας στους δύο νέους είναι άνεργος, γνωρίζει ότι εδώ είναι το πιο ευάλωτο τμήμα της εργατικής τάξης, που μπορεί να το ποδηγετήσει, να το εκβιάσει, να το υποτάξει στις ορέξεις της εργοδοσίας. Με σχέδιο λοιπόν και ξεδιάντροπα ξεδιπλώνει τη μεγαλύτερη επίθεση σε βάρος της νέας γενιάς, δημιουργεί τις ιδανικότερες συνθήκες εκμετάλλευσης από το μεγάλο κεφάλαιο. Πρόκειται για επένδυση με μακρόχρονη στόχευση που σε συνδυασμό με τις ανατροπές που επιβάλλει και στο χώρο της εκπαίδευσης, επιχειρεί να συγκροτήσει την πιο ευέλικτη και την πιο φθηνή νέα στρατιά εργαζομένων.

Για να εξυπηρετήσει απροκάλυπτα τα συμφέροντα της μεγάλης εργοδοσίας, επιδιώκοντας να ετοιμάσει τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης στα μέτρα των επιδιώξεων του κεφαλαίου η κυβέρνηση κήρυξε τον πόλεμο στη νέα γενιά. Αυτή την πρόκληση οι νέοι εργαζόμενοι δεν πρέπει να την αφήσουν αναπάντητη. Στον ταξικό πόλεμο που τους κήρυξαν να απαντήσουν με το δικό τους πόλεμο. Να μη σκύψουν το κεφάλι, να μη φοβηθούν. Πρώτο, αποφασιστικό βήμα σε αυτό τον αγώνα: Να απορρίψουν τα μέτρα της κυβέρνησης, να τσαλαπατήσουν τους νόμους της. Να μη δεχτούν να γίνουν βορά στα χέρια των εργοδοτών. Αποφασιστικά, με τη δύναμη της νιότης τους, με το δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή, με την απαίτηση σε δουλειά με δικαιώματα, να δώσουν τη μάχη για να μην περάσουν οι επιταγές του κεφαλαίου.

Αυτό τον αγώνα μπορεί και πρέπει να τον δώσουν μπαίνοντας μαζικά στα συνδικάτα, πορευόμενοι μαζί με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Μέσα στην οργάνωση και στον αγώνα μαζί με το ΠΑΜΕ, να μπολιάσουν τους αγώνες τους με τις καλύτερες παραδόσεις των αγώνων της εργατικής τάξης, να αντλήσουν από την εμπειρία των παλιότερων εργατών και μαζί τους να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια μεγάλη πανεργατική αντεπίθεση. Οι νέοι, δεν είναι μοιραίο να ζούνε στην ανεργία, ούτε και να δουλεύουν σε συνθήκες δουλείας για ένα ξεροκόμματο. Μπορούν και πρέπει να απαιτήσουν ό,τι τους ανήκει. Να διεκδικήσουν αυτά που τους αρνούνται. Να απορρίψουν τη μιζέρια που τους καταδικάζουν, να σπάσουν τα σιδερένια κλουβιά που τους ετοιμάζουν για το μέλλον τους. Μαζί με την υπόλοιπη εργατική τάξη, σε κοινή πορεία, να ονειρευτούν και να παλέψουν για έναν κόσμο και μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ