Παπαγεωργίου Βασίλης

Πάει πολύ βέβαια, ο πρόεδρος ενός κόμματος που άγεται και φέρεται απ' το «διαίρει και βασίλευε», που ιδρώνει κυριολεκτικά να στρέψει Ελληνες εργάτες εναντίον μεταναστών εργατών, εργάτες εναντίον αγροτών και τούμπαλιν, εργάτες ενός κλάδου εναντίον εργατών ενός άλλου, να καταγγέλλει την τρόικα για κάτι τέτοιο! Πάει πολύ το κόμμα που έχει χύσει άφθονη χολή εναντίον του λαού, του εργατικού λαϊκού κινήματος και των δίκαιων αιτημάτων του, που έχει καταφύγει μέχρι και στην προβοκάτσια για να χτυπήσει το κίνημα και την εμπροσθοφυλακή του, το ΚΚΕ, να μιλάει σήμερα για «ενιαίο μέτωπο λαϊκών διεκδικήσεων»! Οι κωλοτούμπες του και τα όψιμα «χάδια» στο λαό είναι καθαρή προσποίηση. Ο ΛΑ.Ο.Σ. κάνει την ανάγκη φιλοτιμία, μπροστά στην κάλπη ώστε να ξεγελάσει και να αλιεύσει ψήφους. Ο λαός όμως έχει καταλάβει καλά τον βρώμικο ρόλο του. Εβαλε πλάτη σε ένα προς ένα τα μέτρα που τσάκισαν τον λαό, είναι έτοιμος να ξαναβάλει, αν η άρχουσα τάξη τον καλέσει στην "πρώτη γραμμή", στήριξε με νύχια και με δόντια κάθε προσπάθεια χτυπήματος του κινήματος και συκοφάντησης των δίκαιων αιτημάτων των εργαζομένων και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Τα καμώματά του δεν ξεγελούν κανένα. Θα πάρει την απάντηση που του αξίζει.

«Η Δημοκρατική Αριστερά, το ΚΚΕ, οι Οικολόγοι - Πράσινοι, οι άνθρωποι που εγκαταλείπουν το ΠΑΣΟΚ (...) ή οι ψηφοφόροι της ΝΔ. (...) Οι διαφορές λοιπόν είναι απολύτως υπαρκτές. Ομως από τη στιγμή που μιλάμε για τη χρεοκοπία των πολιτών και του κράτους, όλες αυτές οι διαφορές που μας έχουν οδηγήσει σε διαφορετικούς σχηματισμούς, είναι δευτερεύουσας σημασίας. Στον ΣΥΡΙΖΑ, με άλλα λόγια, εκτιμούμε ότι σήμερα δεν έχουμε την πολυτέλεια να προτάξουμε τις διαφορές μας σε βάρος ενός κοινού αντιμνημονιακού μετώπου. Εδώ τα βρήκαν οι κκ Σαμαράς, Βενιζέλος και Παπαδήμος. Δεν είναι ντροπή να μην μπορέσουμε να τα βρούμε εμείς;»... Τα παραπάνω δήλωσε χτες η Ρ. Δούρου, στέλεχος του ΣΥΝ, στο ρ/σ της ΝΕΤ.

Εν μέρει έχει δίκιο όταν αναφέρεται στη ΔΗΜ.ΑΡ., στους «Οικολόγους Πράσινους» κι άλλους, αφού είναι περισσότερα αυτά που τους ενώνουν απ' όσα τους χωρίζουν. Κοινή επιδίωξή τους η διαχείριση του συστήματος, πανομοιότυπες πολλές από τις προτάσεις τους για το πώς αυτή θα ασκηθεί, κοινή η θέση τους σε ό,τι αφορά στην ΕΕ και τη συμμετοχή της χώρας σ' αυτήν.

Ας μην τσουβαλιάζει όμως και το ΚΚΕ, αποκρύπτοντας σκόπιμα ότι οι διαφορές του απ' όλες αυτές τις πολιτικές δυνάμεις είναι στρατηγικού χαρακτήρα. Αλλες απαντήσεις δίνουν αυτοί ως προς το πώς θα αντιμετωπιστεί η χρεοκοπία του λαού, και οι απαντήσεις τους δεν την αντιμετωπίζουν, και εντελώς διαφορετική απάντηση δίνει το ΚΚΕ. Αλλη προοπτική «φωτίζει» η πρόταση του ΚΚΕ, εντός και επί τ' αυτά του καπιταλισμού εισηγείται η δική τους.

Οι Σαμαράς, Βενιζέλος, Παπαδήμος τα «βρήκαν» ακριβώς γιατί εκπροσωπούν την ίδια τάξη, το συλλογικό συμφέρον της οποίας έθεσαν πάνω από τις επιμέρους διαφορές τους. Οι ΔΗΜ.ΑΡ., ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, «Οικολόγοι Πράσινοι» μπορούν να τα «βρουν» αφού δεν αντιπαλεύουν για να εγκαταλείψουν τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους μεγαλεμπόρους, δεν αντιστρατεύονται την καπιταλιστική ΕΕ, αλλά τη στηρίζουν, και διακινούν όλοι τις ίδιες δηλητηριώδεις για το λαό αυταπάτες ότι μπορεί αυτό το σύστημα να εξανθρωπιστεί, άρα δεν χρειάζεται η ανατροπή του.

Σε ό,τι αφορά στο ΚΚΕ ντροπή θα ήταν να απαρνηθεί την στρατηγική του για την ανατροπή του συστήματος, χάριν κυβερνητικών θώκων, να προδώσει δηλαδή το λαό και τα συμφέροντά του, αποστερώντας του το κόμμα που τον εκπροσωπεί, που μάχεται για τα δίκια του, από χέρι χαμένα όποια κυβέρνηση κι αν διαχειριστεί τις «υποθέσεις» των αστών, που κρατάνε τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους.

Τα πρώτα «δείγματα γραφής» υπέρ του μεγάλου εφοπλιστικού κεφαλαίου δίνει η «Κοινωνική Συμφωνία» των Λ. Κατσέλη και Χ. Καστανίδη, με αφορμή την απεργία των ναυτεργατών, βάζοντας προσχηματικά «ίσα βάρκα - ίσα νερά» τους ναυτεργάτες και την κυβέρνηση - δηλαδή όσους αγωνίζονται για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, με αυτούς που με την πολιτική τους ευθύνονται για τα δεινά των λαϊκών στρωμάτων.

Στην ανακοίνωσή της, καλούσε την κυβέρνηση να δείξει τις «σοβαρές προθέσεις της» με την «άρση της πολιτικής επιστράτευσης που συνεχίζεται από το Νοέμβριο του 2010», ενώ ταυτόχρονα καλούσε την ΠΝΟ, «να πάρει και η ίδια πρωτοβουλίες ώστε τη δύσκολη αυτή περίοδο να μην θιγούν οι παραγωγικές τάξεις που εξαρτώνται από τις θαλάσσιες μεταφορές και έχουν ήδη πληγεί από την κρίση». Δηλαδή, τι λέει; Επί της ουσίας και με μοναδική διαφορά, που μάλλον ως άλλοθι το θέτει, την άρση της επιστράτευσης, λέει όλα όσα λένε η «Δημοκρατική Συμμαχία» της Μπακογιάννη, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και όσοι χτυπούν τους ναυτεργάτες στηρίζοντας τα εφοπλιστικά συμφέροντα. Πως, δηλαδή, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νησιώτες και οι αγρότες των νησιών, δε φταίει η άγρια αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική που οι ίδιοι αυτοί εφαρμόζουν, αλλά η... απεργία των ναυτεργατών. Μ' αυτόν τον τρόπο, όμως, όχι μόνο αθωώνει την κυβέρνηση, αλλά παίζει κι αυτή στο ίδιο παιχνίδι της επίθεσης κατά των εργατικών αγώνων.

Η «Κοινωνική Συμφωνία», αποδεικνύει από την πρώτη στιγμή, ποιανού συμφέροντα υπηρετεί. Πως πίσω από τη δήθεν «δίκαιη» πολιτική που επικαλείται, στην πράξη, υπονομεύει τους αγώνες των εργατών και τους καθιστά... υπεύθυνους για τα προβλήματα των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Πρόκειται για ύπουλη προπαγάνδα, η οποία βρίσκεται ακριβώς στη «γραμμή» που θέλουν οι μεγάλοι επιχειρηματίες, οι εφοπλιστές, συνολικά το μεγάλο κεφάλαιο: Της διάσπασης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, ώστε να υπηρετηθούν καλύτερα τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Αλλά τι να περιμένει κανείς από ένα κόμμα που βγήκε από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ...