Ενισχύσεις στην επιχείρηση εξαπάτησης του λαού μπροστά στις εκλογές «κάλεσε» ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και υποδέχτηκε στην Ελλάδα τον Π. Λοράν, πρόεδρο του «Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς» και γραμματέα του Γαλλικού ΚΚ και τον Γκ. Γκίζι, πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του γερμανικού κόμματος «Die Linke». Την περασμένη Τρίτη, οι δυο τους χαιρέτισαν συγκέντρωση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο Αιγάλεω, όπου ο Π. Λοράν έθεσε το δίλημμα: «Πρέπει πια να επιλέξει ο καθένας στρατόπεδο. 'Η σωτηρία του συστήματος ή η ανατροπή του;». Απάντηση δεν έδωσε, αν και δεν τη χρειάζεται όποιος στοιχειωδώς γνωρίζει τις προτάσεις του οπορτουνισμού και στη χώρα μας και στη Γαλλία και τον επιζήμιο ρόλο του. Σήμερα, ο οπορτουνισμός στη Γαλλία υψώνει τη σημαία «να φύγει η δεξιά κι ο Σαρκοζί» και δηλώνει ανοιχτά ότι στο δεύτερο γύρο θα ψηφίσει το σοσιαλδημοκράτη Ολαντ. Εδώ, οι οπορτουνιστές λένε «να φύγουν οι δυνάμεις του μνημονίου» - στις τελευταίες τοπικές εκλογές έλεγαν «όχι δεξιός δήμαρχος στην Αθήνα» και τη δεύτερη Κυριακή καλούσαν για υπερψήφιση Καμίνη. Ούτε λέξη για την εξουσία των μονοπωλίων, οι ανάγκες των οποίων «συνέγραψαν» τα μνημόνια και την πολιτική του κάθε Σαρκοζί. Κι εκεί και εδώ εξωραΐζουν και υπερασπίζονται τον «ευρωμονόδρομο», κοροϊδεύουν τους λαούς με τη φενάκη του εξανθρωπισμένου καπιταλισμού, αποσκοπώντας να τους κρατήσουν ενσωματωμένους στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Πιο συγκεκριμένος ως προς τη «διέξοδο» που προβάλλουν, υπήρξε ο Γκ. Γκίζι. Του οποίου μάλιστα το «προφίλ» φιλοτέχνησε η «Καθημερινή», συστήνοντάς τον ως εξής: «Ηγετικό στέλεχος του Κόμματος της Αριστεράς στη Γερμανία, ο οποίος ως μεταρρυθμιστής στην πρώην ανατολική Γερμανία είχε διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην κατάρρευση του καθεστώτος του Εριχ Χόνεκερ το 1989». Μετά τις απαραίτητες συστάσεις, ο Γκ. Γκίζι δίνει και τα σημερινά του «διαπιστευτήρια». Υπερασπίζεται με πάθος την ΕΕ που παρότι «είναι καπιταλιστική», ωστόσο «η λύση δεν είναι η αποχώρηση». Κι αυτό γιατί, όπως λέει, κάτι τέτοιο θα ευνοήσει τους πλούσιους που έχουν τα λεφτά τους σε άλλες χώρες και θα αγοράσουν τα πάντα φτηνά και τις ΗΠΑ που θέλουν να υπονομεύσουν το ευρώ και «αποστολή της αριστεράς, δεν είναι να στηρίξει τους πλούσιους και τις ΗΠΑ»! Κρύβοντας ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί έχουν το δικό τους μερίδιο στην εξαθλίωση των λαών σε ΕΕ και ΗΠΑ, ζητάει από το λαό να θωρακίσει την πρώτη έναντι της δεύτερης, με ενίσχυση του ευρώ. Χρησιμοποιεί μάλιστα το ίδιο ψευτοδίλημμα με τους αστούς, «ευρώ ή εθνικό νόμισμα» για να σύρει το λαό να αναζητά λύσεις εντός της καπιταλιστικής ΕΕ και ευρωζώνης. «Αν έβγαινε από το ευρώ θα ελάμβανε χώρα στην Ελλάδα μια διαδικασία εξαθλίωσης, η οποία ήδη βρίσκεται μερικώς σε εξέλιξη αλλά σε αυτή την περίπτωση θα ήταν ακόμα χειρότερη η κατάσταση», προσθέτει ο Γκ. Γκίζι, θέλοντας να τρομάξει το λαό, όπως κάνουν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι άλλοι. Θέλουν να κρύψουν ότι μόνη πραγματική και ρεαλιστική διέξοδος για το λαό είναι η ρήξη με την καπιταλιστική ΕΕ, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και η ανατροπή της εξουσίας τους σε εθνικό επίπεδο, η αποδέσμευση κάθε χώρας από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία.

Απογειώνοντας αυτές τις αυταπάτες, ο Γκίζι λέει: «Πρέπει να φροντίσουμε οι πολίτες να αγαπούν την Ευρώπη, αυτό όμως θα συμβεί μόνο αν συνδέσουν το ευρωπαϊκό όραμα με την προοπτική της ευημερίας»! Εκεί όμως που δίνει κυριολεκτικά τα ρέστα του, είναι όταν ομολογεί ότι αν ήταν ο ίδιος στη θέση της Μέρκελ, κι αυτός θα διέσωζε τη «Deutsche Bank», αλλά «αυτό αποδεικνύει ότι η τράπεζα είναι υπερβολικά ισχυρή (...) εγώ όμως ονειρεύομαι μια καγκελάριο που θα ορθώσει το ανάστημά της στον επικεφαλής της "Deutsche Bank" και θα του πει: Τέρμα, εγώ θα αποφασίζω στο εξής τι θα γίνεται, όχι εσύ». Πώς όμως θα έσωζε την τράπεζα, δηλαδή τα μονοπώλια που εκπροσωπεί, αν όχι με αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα , όπως κάνει κάθε άλλη αστική κυβέρνηση (και η ελληνική) σε όλη την Ευρώπη; Μήπως και τα αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν μέχρι τώρα στη Γερμανία, δεν είναι για τη σωτηρία και τη θωράκιση του κεφαλαίου, άρα και των τραπεζών; Μήπως η κατάργηση κοινωνικών κατακτήσεων, όπως π.χ. επιδόματα ανεργίας, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων δεν έφτασαν 7,5 εκατομμύρια Γερμανούς εργαζόμενους να παίρνουν 400 ευρώ μισθό και να υπάρχουν συντάξεις 140 ευρώ; Αυτοαποκαλύπτονται οι οπορτουνιστές για τη διαχείριση που θέλουν να ασκήσουν, αν το σύστημα τους αναθέσει κυβερνητικά καθήκοντα. Αυτοί είναι οι σύμμαχοι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μ' αυτό το πρόγραμμα διεκδικούν και οι εγχώριοι οπορτουνιστές να αναδειχτούν σε «προοδευτική κυβέρνηση».