ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2012

ΓΑΛΛΙΑ - ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Εγκλωβισμένος ο λαός στη διαχείριση του συστήματος

Ανοιχτό το αποτέλεσμα του β' γύρου μετά την επικράτηση του «σοσιαλιστή» Ολάντ έναντι του Σαρκοζί
Για άλλη μια φορά οι «αριστεροί» ετοιμάζονται να στηρίξουν τους σοσιαλδημοκράτες σφαγείς για να μην έρθουν οι ...δεξιοί

Ο Ολάντ ετοιμάζεται να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη» στη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στη Γαλλία

ΠΑΡΙΣΙ.--

Πριν καν κλείσουν οι κάλπες του πρώτου γύρου, άρχισε η μάχη για το δεύτερο γύρο μεταξύ των δύο κύριων διεκδικητών του προεδρικού θώκου στη Γαλλία σε μια αναμέτρηση που, τελικά, φαίνεται ότι θα είναι πιο αμφίρροπη από ό,τι οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων εβδομάδων έδειχναν. Καθοριστικό ρόλο αναμένεται να διαδραματίσει το τι θα κάνουν τελικά οι ψηφοφόροι του ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου», του οποίου η επικεφαλής Μαρίν Λεπέν αναδεικνύεται σε μεγάλη «νικήτρια» του α' γύρου.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, ο υποψήφιος του νεογκωλικού UMP Νικολά Σαρκοζί συγκεντρώνει 27,1% των ψήφων και γίνεται ο πρώτος απερχόμενος Πρόεδρος που αναδεικνύεται στη δεύτερη θέση ενόψει του β' γύρου. Ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού κόμματος Φρανσουά Ολάντ συγκεντρώνει το 28,6%, η Μαρίν Λεπέν, από το «Εθνικό Μέτωπο», 17,9%, ο Ζαν Λικ Μελανσόν από το «Αριστερό Μέτωπο» (συμμαχία του μεταλλαγμένου Γαλλικού ΚΚ με το λεγόμενο «Αριστερό Κόμμα») 11,1% και ο Φρανσουά Μπαϊρού, υποψήφιος του κεντροδεξιού «Δημοκρατικού Κινήματος», περιορίζεται στο 9,1%, ενώ η «πράσινη» Ζολί 2,3%, το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα με τον Ποτού 1,2% και οι τροτσκιστές του Εργατικού Αγώνα με την Αρτό 0,6%. Η συμμετοχή έφτασε το 80%, ποσοστό που, για τα γαλλικά δεδομένα των τελευταίων χρόνων, θεωρείται αρκετά υψηλό, κάτι που, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, δεν αναμένεται να επαναληφθεί και στο δεύτερο γύρο της 6ης Μάη.

Ολοι οι σοσιαλδημοκράτες - διαχειριστές μαζί

Αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση των πρώτων αποτελεσμάτων, ο Ζαν Λικ Μελανσόν έσπευσε να καλέσει τους ψηφοφόρους του «Αριστερού Μετώπου» να «διώξουν τον Σαρκοζί» στο δεύτερο γύρο, καλώντας μάλιστα να διαδηλώσουν την 1η Μάη «με τα συνδικάτα, με την εργατική τάξη στον αγώνα» και την 6η Μάη να «κινητοποιηθείτε για να νικήσουμε τον Σαρκοζί». Στην ίδια ρότα κινήθηκε και ο ΓΓ του Γαλλικού ΚΚ και πρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, Πιερ Λοράν, που δήλωσε: «Στο όνομα του ΓΚΚ καλώ στην πιο δυναμική και πιο πλατιά συγκέντρωση των δυνάμεων όλης της Αριστεράς πίσω από το σοσιαλιστή υποψήφιο Ολάντ για να νικήσουμε το Σαρκοζί. Η ήττα του απερχόμενου προέδρου θα πρέπει να είναι μεγάλη και ξεκάθαρη και γι' αυτό θα διαθέσουμε όλες μας τις δυνάμεις». Ετσι διαιωνίζουν την αυταπάτη ότι αλλαγή προσώπου στο προεδρικό μέγαρο χωρίς αμφισβήτηση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της εξουσίας των μονοπωλίων μπορεί να φέρει κάποια αλλαγή για τους Γάλλους εργαζόμενους και την καθημερινότητά τους που γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη λόγω της καπιταλιστικής κρίσης.

Πρόκειται για την ίδια αυταπάτη που καλλιεργείται και από οπορτουνιστικές δυνάμεις στη χώρα μας, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Για έναρξη διαδικασίας «αλλαγής σελίδας» στη Γαλλία κάνουν λόγο και στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Αριστερά, χαιρετίζοντας την επικράτηση στον α' γύρο του Φρανσουά Ολάντ ο οποίος προωθεί εαυτόν και παρουσιάζεται από σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις ως «εναλλακτική» λύση στις βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές του ευρωπαϊκού κεφαλαίου επειδή διατείνεται ότι θα αναδιαπραγματευτεί το Δημοσιονομικό Σύμφωνο προκειμένου να συμπεριλάβει και μέτρα (καπιταλιστικής εννοείται) ανάπτυξης.

Από την άλλη, ο Νικολά Σαρκοζί δεν έχασε στιγμή και έστρεψε κατευθείαν το βλέμμα του προς τους ψηφοφόρους της Λεπέν με στόχο να τους προσεταιριστεί για το β' γύρο. Ο απερχόμενος Πρόεδρος δήλωσε με νόημα ότι «τους άκουσε καλά» και ότι «σέβεται την επιλογή τους», σπεύδοντας να την ερμηνεύσει ως «την αγωνία των Γάλλων που θέλουν να προφυλάξουν τον τρόπο ζωής τους». Η εμφανής προσπάθεια του Σαρκοζί να προσελκύσει τις ακροδεξιούς ψήφους προκάλεσε την υποκριτική αντίδραση των Βρυξελλών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που έσπευσε να μιλήσει για τον «κίνδυνο που περικλείει το να βρίσκεται κανείς πολύ κοντά στους ακραίους». Η Γερμανίδα Καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ επανέλαβε την υποστήριξή της προς τον Σαρκοζί, αλλά εκπρόσωπός της κατέστησε σαφές ότι δεν προτίθεται «να κάνει προεκλογική εκστρατεία για λογαριασμό του» και ότι η Γερμανία «θα συνεργαστεί πολύ καλά όποιος και αν είναι ο νέος Γάλλος Πρόεδρος».

Με βάση δημοσκοπήσεις που έγιναν αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων του α' γύρου, φαίνεται ότι ο Ολάντ θα καταφέρει να διασφαλίσει 53%-56% στις κάλπες της 6ης Μάη και θα γίνει ο νέος ένοικος των Ηλυσίων Πεδίων, ο πρώτος υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος που επανέρχεται σε αυτή τη θέση μετά από τις δύο θητείες του Φρανσουά Μιτεράν, που έληξαν το 1995.

Η ακροδεξιά θρέφεται από το σύστημα

Η άνοδος της ακροδεξιάς του «Εθνικού Μετώπου» της Μαρίν Λε Πεν, κόρης του γνωστού φασίστα Λε Πεν, δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Το 17,9% είναι το μεγαλύτερο ως τώρα αποτέλεσμα (το 2002 ο πατέρας της πέτυχε 16,8% και βρέθηκε αντιμέτωπος με τον «δεξιό» Ζακ Σιράκ, που τελικά βγήκε Πρόεδρος ψηφιζόμενος και από την «αριστερά», σοσιαλιστές ως Γαλλικό ΚΚ). Η ακροδεξιά δεν ήρθε βέβαια από το πουθενά. Ευδοκίμησε στο φυτώριο της αντιλαϊκής πολιτικής και τράφηκε από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και τους πολιτικούς εκπροσώπους διαχειριστές του. Πρώτα και κύρια από τους σοσιαλδημοκράτες που την προώθησαν (κάτι που συνέβη και στη χώρα μας με το ΛΑ.Ο.Σ.). Ηταν ο «σοσιαλιστής» Φρανσουά Μιτεράν, που από τη θέση του Προέδρου το 1982 παρενέβαινε στα ΜΜΕ για «να δώσουν χρόνο στην οθόνη στον Ζαν Μαρί Λε Πεν». Απώτερος στόχος, να εδραιωθεί ένα ακροδεξιό λαϊκίστικο κόμμα, που θα εγκλωβίζει ανώριμες εργατικές συνειδήσεις και παράλληλα θα λειτουργεί και ως φόβητρο.

Το «Εθνικό Μέτωπο», όπως και όλες οι ακροδεξιές δυνάμεις σε οποιαδήποτε χώρα, στοχοποιεί γενικώς τους «πλούσιους», τους «προνομιούχους», χωρίς, όμως, να θίγει σε καμία περίπτωση τον καπιταλισμό, το κεφάλαιο ή τα μονοπώλια. Χρησιμοποιεί έντονα λαϊκίστικο λόγο μιλώντας για «εργαζόμενους που καλούνται να κάνουν θυσίες» επιρρίπτοντας την ευθύνη στο μεγάλο αριθμό των μεταναστών, στους διεφθαρμένους πολιτικούς εκπροσώπους των αστικών κομμάτων, στην «κυριαρχία των αριστερών ιδεών», που συνεισέφερε στο «να γίνει η Γαλλία ξέφραγο αμπέλι».

Το «Εθνικό Μέτωπο», από τη δεκαετία του '90, επέκρινε την ΕΕ όχι φυσικά επειδή τη θεωρεί ιμπεριαλιστικό οργανισμό, αλλά στο πλαίσιο του λόγου του «κατά της παγκοσμιοποίησης ως απειλής για την εθνική ταυτότητα, για το γαλλικό πολιτισμό, για τη χριστιανική πίστη, για τις αξίες της γαλλικής οικογένειας». Αυτό έκανε η Μαρίν Λε Πεν και σε αυτές τις εκλογές. Κατήγγειλε την ΕΕ ως υπεύθυνη για «την εργασιακή ανασφάλεια, τη φτώχεια, την ανεργία», συνδέοντας όλα αυτά με την «αύξηση των μεταναστών», την «έλλειψη αξιοκρατίας και διαφάνειας», γενικόλογα «με άδικες πολιτικές επιλογές» και με την «υποτακτικότητα του Σαρκοζί στα κελεύσματα της Μέρκελ». Πρότεινε έξοδο από το ευρώ. «Ακουσε» πολύ καλά τις δημοσκοπικές έρευνες που έδειχναν ότι πρώτη ανησυχία για τους Γάλλους ψηφοφόρους είναι η μείωση της αγοραστικής δύναμης (42%), η ανεργία (30%), η ανάπτυξη (23%), το δημόσιο χρέος (20%), η φτώχεια και η εργασιακή ανασφάλεια (18%) και η φορολογία (14%).

Πατώντας πάνω σε υπαρκτά προβλήματα και αξιοποιώντας την έλλειψη ενός πραγματικά ριζοσπαστικού αγωνιστικού ταξικού κινήματος, αποτέλεσμα της σταδιακής σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης του Γαλλικού ΚΚ, το «Εθνικό Μέτωπο» απορροφά τη λαϊκή δυσαρέσκεια, διαβρώνει τη συνείδηση της εργατικής τάξης και την «δηλητηριάζει» με τον εθνικισμό και την ξενοφοβία, για να μη βλέπει τα πραγματικά ταξικά της συμφέροντα, να μην οργανώνει τον αγώνα της ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων.

Ε. Μ. - Δ. Κ.

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

Τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών επιβεβαιώνουν το ΚΚΕ

Δηλώσεις, με αφορμή τις γαλλικές εκλογές, έκανε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, όπου τόνισε:

Οι γαλλικές εκλογές, τα αποτελέσματά τους στον πρώτο γύρο και αυτά που ετοιμάζονται στο δεύτερο γύρο, διδάσκουν, επιβεβαιώνουν γιατί το ΚΚΕ αρνείται τη συμμετοχή στο μέτωπο των λεγόμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων, των λεγόμενων αριστερών δυνάμεων. Οταν ένα Κομμουνιστικό Κόμμα, όταν ένα εργατικό κίνημα ενσωματώνει τη διαμαρτυρία των λαϊκών μαζών σε μια αριστερή συμμαχία, η οποία αποδέχεται τη διαπραγμάτευση αποκλειστικά και μόνο εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τον κοινωνικό διάλογο με τα μονοπώλια, τότε μία είναι η κατάληξη, αυτή που βλέπουμε τώρα και μπροστά στο δεύτερο γύρο στη Γαλλία: Να οδηγείται ο λαός πότε να ψηφίζει το φιλελεύθερο κόμμα, πότε τη σοσιαλδημοκρατία και ο ριζοσπαστισμός να νοθεύεται, να αμβλύνεται και να επεκτείνεται ο συντηρητισμός.

Θυμίζω τον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών, όταν οι πάντες ψήφιζαν Σιράκ για να μη δυναμώσει ο Λεπέν. Σήμερα, καλούνται από την αριστερά, όπως λέγεται, της Γαλλίας, να ψηφίζουν Ολάντ για να μην έρθει ο Σαρκοζί. Με αυτή τη λογική, το κίνημα θα είναι πάντα ηττημένο και ιδιαίτερα σε μια περίοδο κρίσης όπου απαιτείται η εκτίναξη του εργατικού λαϊκού κινήματος προς τα μπρος».