Χωρίς τέλος είναι ο κατάλογος των συνεπειών που έχουν υποστεί οι εργαζόμενες από την επίθεση του κεφαλαίου. Η αντεργατική θύελλα έχει οδηγήσει σε αλλεπάλληλες μειώσεις τους μισθούς και τις συντάξεις των γυναικών, που ήταν ήδη διαμορφωμένοι σε επίπεδα χαμηλότερα από των ανδρών. Εκτός όμως από τα μεροκάματά τους όλο και περισσότερες εργαζόμενες βλέπουν να έρχονται τα πάνω κάτω και όσον αφορά το εργασιακό καθεστώς κάτω από το οποίο δουλεύουν. Πληθαίνουν οι εργοδότες που μετατρέπουν τις συμβάσεις πλήρους απασχόλησης σε μερικής, που επιβάλλουν εκ περιτροπής εργασία, που αντικαθιστούν τις συλλογικές συμβάσεις από ατομικές.

Ας μην ξεχνούν οι εργαζόμενες πως για πολλά χρόνια η ΕΕ και όλα τα κόμματα που στηρίζουν τη στρατηγική της επιχειρηματολογούσαν για τα οφέλη των «νέων», ελαστικών εργασιακών σχέσεων για τις γυναίκες. Τους πρότειναν και τους διαφήμιζαν τα τετράωρα και τα τρίωρα, τους παρουσίαζαν σαν «ευκαιρία» τη δουλειά με μισό μεροκάματο και μισό ένσημο, με το σκεπτικό πως μια τέτοια θέση εργασίας μπορεί να συνδυαστεί με τη φροντίδα των παιδιών τους και τις άλλες ευθύνες που έχουν στα πλαίσια της οικογένειας. Τώρα με το ψαλίδισμα του κατώτερου μισθού, τα μεροκάματα για τις εργαζόμενες με μερική απασχόληση δεν μπορούν να λειτουργήσουν ούτε καν σαν συμπλήρωμα για το οικογενειακό εισόδημα, δεν μπορούν να συμβάλουν στην επιβίωση της λαϊκής οικογένειας.

Ανάμεσα στις άνεργες και τις απολυμένες βρίσκονται πολλές νέες μητέρες. Είναι ενδεικτικό ότι στην έκθεση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας, που αφορά το περασμένο έτος, καταγράφονται δεκάδες περιπτώσεις απολύσεων εγκύων και νέων μητέρων ή εξαναγκασμού τους σε παραίτηση, κατά το χρονικό διάστημα για το οποίο τυπικά προστατεύονται από το νόμο. Οι περιπτώσεις αυτές δεν αποτελούν παρά ένα μικρό δείγμα της επίθεσης που δέχεται το δικαίωμα των εργαζόμενων γυναικών στη μητρότητα. Η επίθεση ενάντια στη μητρότητα γίνεται και με τη βοήθεια των αντιλαϊκών νόμων. Αρκεί να αναφέρουμε πως η συγκυβέρνηση έκοψε το επίδομα τοκετού για τις γυναίκες που γεννούν στα δημόσια μαιευτήρια αλλά και πως η άδεια μητρότητας που χορηγείται από τον ΟΑΕΔ και αποζημιώνεται στο ύψος του κατώτερου μισθού κατρακύλησε μαζί του.

Στην ίδια ρότα είναι τα μέτρα που θα μπουν στην ημερήσια διάταξη μετά τις εκλογές από την κυβέρνηση που θα κληθεί να συνεχίσει το αντιλαϊκό έργο. Οι απολύσεις που αφορούν τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα σημαίνουν από τη μια ακόμα περισσότερες άνεργες και από την άλλη συρρικνωμένες υποδομές και κοινωνικές υπηρεσίες. Η πολιτική αυτή μεταφράζεται σε λιγότερους παιδικούς σταθμούς, λιγότερα σχολεία και νοσοκομεία, περισσότερες ελλείψεις στο προσωπικό τους και δυσκολίες στη λειτουργία τους, λιγότερες έως καθόλου προληπτικές εξετάσεις αλλά και ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες υγείας και φάρμακα. Η νέα φοροεπιδρομή είναι ήδη γνωστό ότι θα θέσει στο στόχαστρό της την πρώτη κατοικία και τις γονικές παροχές, υψώνοντας πρόσθετα εμπόδια στα νέα ζευγάρια. Οι εργαζόμενες θα μετρήσουν πρόσθετες απώλειες στους μισθούς τους αλλά και άλλου είδους περικοπές. Για παράδειγμα, η αναθεώρηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που έχει προαναγγελθεί, πρόκειται μεταξύ άλλων να μειώσει κατά δέκα ημέρες την ετήσια κανονική τους άδεια.

Σε αυτό το φόντο θα ξεδιπλωθεί η πραγματικότητα της επόμενης μέρας με τα προβλήματα να πολλαπλασιάζονται για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους. Στη βάση αυτή η όποια κυβέρνηση προκύψει θα κληθεί να παραλάβει τη σκυτάλη της αντιλαϊκής επίθεσης. Καμία αυταπάτη δεν πρέπει να τρέφουν οι γυναίκες ότι από την κάλπη και το αποτέλεσμά της μπορεί να προκύψουν εύκολες λύσεις, ότι μπορεί να αναδειχθεί μια κυβέρνηση που θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα που βιώνουν, που θα ανακουφίσει από τις συνέπειές τους. Καμιά αναμονή δε χωρά αλλά χρειάζεται η επόμενη μέρα να τις βρει έτοιμες να απαντήσουν. Στο μονόδρομο της ΕΕ και της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με το κεφάλαιο να διατηρεί την εξουσία του και το λαό να στριμώχνεται στη γωνία, οι εξελίξεις θα είναι προδιαγεγραμμένες. Απέναντι σε αυτή την πολιτική ο λαός πρέπει να αντιπαραθέσει όχι μια κυβέρνηση που θα τη διαχειριστεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αλλά μια πλατιά λαϊκή συμμαχία. Ενα ισχυρό κίνημα που θα συγκρουστεί και θα διαμορφώσει προϋποθέσεις να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης στην κοινωνία, να αλλάξει χέρια η εξουσία και να βρεθεί από αυτά των μονοπωλίων στα χέρια των εργαζομένων και της τάξης τους.

Με κάθε ψήφο στο ΚΚΕ οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα στους κεφαλαιοκράτες και στο πολιτικό τους προσωπικό ότι τα τρομοκρατικά διλήμματα δε βρίσκουν έδαφος στη συνείδησή τους. Με τη συμμετοχή τους στην πάλη όχι μόνο για να αμυνθούν απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική αλλά με στόχο τη ριζική ανατροπή της, οι εργαζόμενες μπορούν να επιταχύνουν τα βήματα της ανασύνταξης του κινήματος, να δυναμώνουν την αντεπίθεσή του, να ενισχύσουν τη μόνη ρεαλιστική προοπτική για το λαό.