Παπαγεωργίου Βασίλης

Προφανής η απαίτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν του αρκεί μόνο η απλόχερη διάθεση χρόνου και τηλεπαράθυρων. Απαιτεί την ολοκληρωτική υποστήριξη των μεγαλοκαναλαρχών και μεγαλοεκδοτών. Κι όπως έκαναν κι άλλοι πριν απ' αυτόν (π.χ. Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου), θυμήθηκε τη διαπλοκή και απειλεί με ξαναμοίρασμα της τράπουλας. Με όρους αγοράς, βέβαια...

Δεκαετίες τώρα, έτσι γίνονται τα παιγνίδια, μεταξύ των αφεντικών και του πολιτικού προσωπικού τους. Κι όπως στο παρελθόν, έτσι και τώρα, γίνονται στις πλάτες των εργαζομένων και σε βάρος του λαού.

Τα περί ...αποφασιστικής στήριξης της Ελλάδας από τη νέα ηγεσία του γαλλικού κράτους συνεχίζονται, μετά και την πρόταση του Προέδρου Ολάντ για την έκδοση ευρωομολόγου. Βέβαια, το πώς και το γιατί δημιουργούνται διάφοροι «φιλέλληνες» (και κυρίως βέβαια το ότι αυτοί οι «φιλέλληνες» στηρίζουν τα μονοπώλια και τις επιχειρήσεις που εδρεύουν σήμερα στην Ελλάδα) λίγοι το λένε. Για την ακρίβεια, μόνο το ΚΚΕ, που συστηματικά και αταλάντευτα εξηγεί πως οι συμμαχίες των ιμπεριαλιστών και των διαφόρων μερίδων του κεφαλαίου διαμορφώνονται και αναδιαμορφώνονται πάντα σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και πάντα με στόχο να εξασφαλίσουν το μεγαλύτερο δυνατό όφελος για τα μονοπώλια.

Ετσι, λοιπόν, αποκαλυπτικό για τις στοχεύσεις τέτοιων «φιλελληνικών συναισθημάτων» είναι πρόσφατο δημοσίευμα της γαλλικής οικονομικής εφημερίδας «Les Echos», που έγραφε μεταξύ άλλων ότι η Γαλλία αποτελεί τη χώρα με τη μεγαλύτερη έκθεση στο ελληνικό χρέος. Η Γαλλία είναι η έκτη εξαγωγός χώρα στην Ελλάδα μετά τη Γερμανία, τη Ρωσία, την Ιταλία, την Κίνα και τις Κάτω Χώρες. Το 2010 η Γαλλία ήταν τέταρτη χώρα με επενδύσεις ύψους 2,8 δισ. ευρώ στην Ελλάδα, μετά το Λουξεμβούργο (5,5 δισ. ευρώ), τις Κάτω Χώρες (5,1 δισ.) και τη Γερμανία (3 δισ. ευρώ). Το 2010, εξάλλου, η Γαλλία αντικατέστησε τη Γερμανία ως πρώτη επενδύτρια χώρα στην Ελλάδα με ροές κεφαλαίων που ανήλθαν στα 570 εκατ. ευρώ. Ακόμα, όπως αναφέρεται, σύμφωνα με το δημοσίευμα, και σε έγγραφο της γαλλικής πρεσβείας στην Αθήνα, «περίπου 150 επιχειρήσεις με γαλλική συμμετοχή δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, κυρίως σε συνεργασία με ελληνικές επιχειρήσεις. Η Γαλλία είναι αναμφίβολα ο πρώτος ιδιώτης εργοδότης στην Ελλάδα, απασχολώντας στις γαλλικές θυγατρικές περί τις 30.000 εργαζομένους».

Αρα, μια πιθανή έξοδος της Ελλάδας από τη Ζώνη του ευρώ και την ΕΕ θα άλλαζε πολλά από τα δεδομένα μέσα στα οποία πραγματοποιείται σήμερα ένας βασικός όγκος των εμπορικών και επενδυτικών δραστηριοτήτων μεγάλων επιχειρήσεων που σήμερα εκπροσωπούνται από τη γαλλική κυβέρνηση. Μετά από όλα αυτά, είναι απόλυτα κατανοητό γιατί ο Γάλλος Πρόεδρος έσπευσε να διευκρινίσει ότι η στήριξη που η χώρα του προσφέρει στην Ελλάδα συνδέεται άμεσα και είναι ανάλογη με την απαρέγκλιτη τήρηση των δεσμεύσεων των αντεργατικών μνημονίων. Δηλαδή, ο άνθρωπος, ως συνεπέστατος υπερασπιστής γαλλικών μονοπωλίων βγήκε και ξεκαθάρισε ότι δεν είναι γενικά και αόριστα με την Ελλάδα, αλλά με τις επιχειρήσεις και τους μεγαλοεργοδότες. Κατ' επέκταση, τέτοια «φιλελληνικά» αισθήματα όχι μόνο δεν πρόκειται να ευνοήσουν το λαό και την εργατική τάξη της χώρας μας, αλλά, αντιθέτως, προμηνύουν νέα άγρια ένταση της αντεργατικής επίθεσης, ώστε να τσακιστεί ό,τι έχει απομείνει όρθιο.

Να γιατί τα πανηγύρια, στα οποία πρωτοστάτησαν ή συνεχίζουν να πρωτοστατούν διάφοροι (π.χ. ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) για ελπίδες που δήθεν αναπτέρωσε η εκλογή Ολάντ, είναι τουλάχιστον πισώπλατη μαχαιριά για τους εργαζόμενους και σίγουρα ανοιχτή, επίσημη και ολόπλευρη στήριξη των μονοπωλίων.