Προκαλεί εντύπωση, αλλά ορισμένοι δείχνουν ότι τώρα αντιλαμβάνονται το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει με τις φορολογικές δηλώσεις για τα περσινά εισοδήματα. Και, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν πρόκειται απλά για πρόβλημα. Τα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου, που έπαιρναν πέρσι, αρχικά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια η συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, είχαν προδιαγράψει αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας.

Η εικόνα είναι σκέτη απελπισία. Φορολογούμενοι που κατά κανόνα είχαν επιστροφή φόρου, λόγω της υψηλής παρακράτησης, καλούνται φέτος να πληρώσουν 600 και 700 και 1.000 ευρώ. Σε άλλες περιπτώσεις, ειδικά εκείνοι που έχουν δύο και τρία παιδιά, η επιβάρυνση είναι ακόμα μεγαλύτερη και φτάνει ή και ξεπερνάει τα 1.500 και τα 2.000 ευρώ.

Για ...κερασάκι να πούμε ότι μέσα στις επόμενες βδομάδες, μετά τα εκκαθαριστικά για το φόρο εισοδήματος θα έρθουν και το τέλος κατοχής για τα ακίνητα, το περιβόητο χαράτσι (επίσης) για τα ακίνητα κ.ο.κ.

Είναι λογικό, όλα αυτά τα μέτρα που μας γονατίζουν καθημερινά, προκαλούν γκρίνια, προκαλούν οργή, προκαλούν αγανάχτηση. Εντάξει, μαζί με όλα αυτά καλό είναι και χρειάζεται να ξυπνήσουν μέσα μας και την ανάγκη για οργανωμένη αντίσταση και πάλη κατά των συγκεκριμένων μέτρων, που δεν είναι τίποτα άλλο από συστατικά στοιχεία μιας ολόκληρης αντιλαϊκής και αντιδραστικής πολιτικής.

Κι ενώ το προηγούμενο διάστημα μας ...«ξεκούφαναν» με τις φραστικές - δήθεν - «αντιμνημονιακές» τους καταδίκες, σήμερα έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι όχι μόνο δε στρέφονταν κατά του «πυρήνα» του μνημονίου, αλλά και ότι συντάσσονται με αυτόν. Γιατί, αν εντοπίσει κανείς τις αντιδράσεις «αντιμνημονιακών» κομμάτων για το αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, θα συνειδητοποιήσει ότι το μόνο που κάνουν είναι να στρώνουν το έδαφος για τα νέα μνημόνια που σύντομα θα έρθουν. Για παράδειγμα, η μεν ΔΗΜΑΡ «διαμαρτυρήθηκε» επειδή η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (για την ακρίβεια το σχετικό σχέδιο που για να υλοποιηθεί απαιτεί τήρηση του συμφώνου δημοσιονομικής σταθερότητας και του συμφώνου για το ευρώ, δηλαδή λιτότητα, αντεργατικά μέτρα, ιδιωτικοποιήσεις κλπ.) δεν μπορεί να γίνεται επιλεκτικά για ορισμένες χώρες, κλαψουρίζοντας ουσιαστικά για λογαριασμό του ελληνικού τραπεζικού κεφαλαίου. Στάση που μόνο φρένο στην εφαρμογή άγριων αντεργατικών μέτρων δε βάζει, αφού είναι σίγουρο ότι ο «κορβανάς», τον οποίο θα ...αρμέγει το τραπεζικό κεφάλαιο, θα χρηματοδοτείται από χρήματα τα οποία θα αρπάζονται από τους Ευρωπαίους εργαζόμενους και φυσικά θα «εξοικονομούνται» μόνο μέσα από άγρια λιτότητα και «εξυγίανση» δαπανών που σημαίνει διαρκείς περικοπές σε κοινωνικές παροχές κλπ.

Το αποκορύφωμα όμως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, που έτρεξε να μιλήσει για «παράδειγμα των κανόνων του αποτελεσματικού "διαπραγματεύεσθαι"»! Δηλαδή τι έκανε; Ετρεξε να παινέψει το νέο ενδοϊμπεριαλιστικό συμβιβασμό μέσα από τον οποίο καταλήχθηκε νέος τρόπος εξασφάλισης πόρων για τα ευρωενωσιακά μονοπώλια με βασικό προαπαιτούμενο την απαρέγκλιτη εφαρμογή όλων των μεταρρυθμίσεων που προβλέπει το «Σύμφωνο για το Ευρώ» και το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο». Δηλαδή, δύο από τις «Συμφωνίες» που για τα επόμενα χρόνια θα «πυρπολεί» αμείωτα το λαό με μικρότερα και μεγαλύτερα μνημόνια...