Ο κόσμος στενάζει. Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει τους υπερασπιστές του συστήματος να καταφεύγουν σε λογοπαίγνια για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Η απόλυση ονομάζεται «διακοπή συνεργασίας».

Το πείραμα στο CERN παρουσιάζεται σαν ευκαιρία να πειστούμε ότι και η ΕΕ θα πάει μπροστά.

Η καπιταλιστική κρίση από αντικειμενική εξέλιξη, εμφανίζεται απλά ως ένα μαρτύριο που με καλούς χειρισμούς θα αποτραπεί.

Η όξυνση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας δείχνεται σαν ταξίδι σ' ένα μακρύ τούνελ, που όμως τελικά είναι φωτεινό στην έξοδό του.

Παρ' όλα αυτά δεν μπορούν να κρυφτούν. Το πρότυπό τους είναι το τσάκισμα των εργατών. Και το οποίο, όμως, αποδεδειγμένα δεν οδηγεί σε λύση καθώς η κρίση δεν οφείλεται στα μεροκάματα των εργατών αλλά στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίων που για να συνεχίσουν να είναι κερδοφόρα πρέπει να καταστρέψουν και εργατική δύναμη και κεφάλαια.

Το σύστημα βουλιάζει σε πείσμα όσων διακηρύσσουν ότι μια άλλη διαχείριση θα δώσει λύσεις.

Με δραματικό τρόπο επιβεβαιώνονται και πάλι οι αναλύσεις και θέσεις του ΚΚΕ. Ομως, αυτό δεν αρκεί. Ενα κεντρικό πρόβλημα παραμένει άλυτο: Για να χάσουν οι καπιταλιστές το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, πρέπει να χάσουν τη νομιμοποίηση που τους παρέχει η λαϊκή ψήφος όταν αντί να κατευθύνεται σε δρόμους ρήξης και ανατροπής, δίνεται εναλλακτικά σ' αυτόν ή τον άλλο διαχειριστή που πείθει ότι η λύση δεν είναι το κόψιμο με το μαχαίρι του ναρκωτικού, αλλά η παροχή ενός υποκατάστατου.

Η ανατροπή αυτού του συσχετισμού δύναμης έχει πλέον αναχθεί σε προϋπόθεση για να υπάρξουν άσπρες μέρες για την εργατική τάξη.

Με το πρόγραμμα «Ατζέντα 2010» του σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ οι καπιταλιστές στη Γερμανία τσάκισαν μισθούς και μεροκάματα για να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί. Παρ' όλα αυτά και η Γερμανία μπαίνει στην ύφεση. Το γερμανικό πρότυπο με μια καθυστέρηση ακολουθεί και ο σοσιαλιστής Γάλλος Πρόεδρος. Κι όμως, οι αναλυτές εκτιμούν ότι όχι μόνο και οι δύο χώρες θα το πιουν το πικρό ποτήρι της βύθισης στην καπιταλιστική κρίση αλλά κι ότι θα γίνει χαμός στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Είθε...

Την ώρα που η κυβέρνηση ψάχνει τρόπο να πλασάρει τη φοροληστεία σαν διευκόλυνση με παράταση του χρόνου πληρωμής των φόρων, οι τράπεζες τρίβουν τα χέρια τους. Ετοιμάζουν νέα προγράμματα δανείων με τα οποία θα πληρώνονται οι φόροι όχι με εννιά δόσεις που μελετά η κυβέρνηση αλλά όσες αντέχει να πληρώνει ο δανειολήπτης. Ετσι, ο άνθρωπος που βρίσκεται στο δίλημμα να του πάρει το σπίτι η εφορία ή η τράπεζα, θα επιλέγει την τράπεζα με την ελπίδα ότι σε βάθος χρόνου θα μπορεί να αποπληρώνει τα χρέη που σήμερα δεν υπάρχει περίπτωση να πληρώσει.

Μεγάλο καημό με τους θεσμούς έχουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Χτες το θέμα τους, όπως και του Καμμένου, ήταν γιατί η κυβέρνηση συνάντησε την τρόικα ενώ δεν έχει πάρει ακόμα ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Και κάπως έτσι σκοπεύουν να κυλήσει όλη η κοινοβουλευτική περίοδος. Πετώντας την μπάλα στην εξέδρα. Γιατί όλοι μαζί έχουν κοινή βάση αναφοράς: Πώς θα υπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου πείθοντας παράλληλα το λαό ότι πασχίζουν για το καλό του.

Τι έγινε τελικά με το μποζόνιο του Χιγκς; Τόσο λίγο ήταν το πανηγύρι; Ευτυχώς που στα ΝΕΑ αρπάχτηκαν απ' το θέμα για να μας πουν πως όπως τα κατάφεραν οι επιστήμονες έτσι θα τα καταφέρει και η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Μερικοί δε χάνουν το στόχο τους με τίποτα. Κι έχουν λόγο: Είναι πολλά τα λεφτά που παίζονται στο στοίχημα ισχυροποίησης του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού κέντρου. Σ' αυτό το στοίχημα το μποζόνιο μπορεί να μην απέδειξε την ύπαρξη του Θεού, χρησιμοποιείται όμως για να μας πείσει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση παρά τα ζόρια είναι τελικά θετική προοπτική.

Σημ.: Η αυριανή απουσία της στήλης δε θα είναι «έκτακτη». Καθώς η Ιστορία γράφεται με ανυπακοή, προγραμματίσαμε να διαδηλώσουμε αύριο το «αγώνας ρήξη ανατροπή» εκεί όπου έγινε κορυφαία πράξη από τους μαχητές του ΔΣΕ, στο Γράμμο και στο Βίτσι. Με τους συντρόφους της ΚΝΕ που μετέχουν στο 21ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της Οργάνωσης.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΚΕ: ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ και γενναία φορολόγηση των μονοπωλίων

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σχέδιο εξόφλησης των φόρων σε 9 δόσεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ρύθμιση πακέτο για όλους τους φόρους

Ο ΛΟΓΟΣ: Στοπ στις έκτακτες εισφορές

ΤΑ ΝΕΑ: Ιδιώτες και στη ΔΕΗ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Εκκίνηση ανάπτυξης με τρία μεγάλα έργα

ΕΘΝΟΣ: Τροϊκός πόλεμος για τα 31,5 δισ.

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Σήμερα η κρίσιμη συνάντηση Σαμαρά με την τρόικα

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Οι 28 που έκαψαν την Αθήνα

Η ΑΥΓΗ: Εκτελούν «συμβόλαια» για την τρόικα

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Σκάνδαλο η εισαγωγή στα ΑΕΙ

Η ΝΙΚΗ: Κερδίστε λεφτά από τις καταθέσεις σας

«Οπως και πριν και κατά τη διάρκεια της πρόσφατης διπλής εκλογικής μάχης καλλιεργήθηκαν από τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου αυταπάτες περί "ανέμου αλλαγής στην ΕΕ με τη νίκη Ολάντ στη Γαλλία" έτσι και τώρα, μετά το νέο προσωρινό συμβιβασμό στη Σύνοδο Κορυφής στις 28 και 29 Ιούνη, συνεχίζεται η προσπάθεια να ξαναπαραμυθιαστεί ο λαός (...) Είναι απερίγραπτη η πρεμούρα των κομμάτων της συγκυβέρνησης, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματικής αντιπολίτευσης, να εκθειάσουν τους "φοβερούς διαπραγματευτές" Ολάντ, Ραχόι και Μόντι, της "συμμαχίας του Νότου" και των δήθεν "κατακτήσεων" για τους λαούς...

(...) Τι είναι όλα αυτά; Αέρας κοπανιστός, που κοιμίζει τους εργαζόμενους στη λογική ότι από τους συμβιβασμούς των εκπροσώπων των μονοπωλίων και των ίδιων των μονοπωλιακών ομίλων μεταξύ τους δήθεν μπορούν να προσδοκούν κάποια οφέλη οι εργαζόμενοι και οι λαοί. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει σε όλες τις προαναφερόμενες χώρες (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία), σε κάθε χώρα της ΕΕ και του καπιταλιστικού κόσμου που βυθίζεται βαθύτερα στην κρίση. Και στις τρεις χώρες, χωρίς να υπάρχουν τυπικά μνημόνια, κλιμακώνεται η επίθεση στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα ως διέξοδος του κεφαλαίου για να περιορίσει τις ζημιές από την κρίση. Σε όλες τις χώρες της ΕΕ προχωρά η λεγόμενη στρατηγική "Ευρώπη 2020" συνέχεια της στρατηγικής της Λισαβόνας, για να γίνει το ευρωπαϊκό κεφάλαιο πιο ανταγωνιστικό απέναντι σε άλλες δυνάμεις, τις ΗΠΑ και κυρίως τις αναδυόμενες οικονομίες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία, η Ρωσία κλπ., όπου οι μισθοί και τα δικαιώματα είναι στο ναδίρ.

(...) πρόκειται στην κυριολεξία για κοροϊδία του λαού η θεωρία περί "καλύτερης διαχείρισης" (...) Ο λαός μπορεί να ελπίζει σε καλύτερες μέρες μόνο με αποφασιστική οργάνωση της πάλης του μέσα από τα συνδικάτα, το ταξικό εργατικό κίνημα και τις άλλες αγωνιστικές συσπειρώσεις που αντιπαλεύουν το συμβιβασμό και την υποταγή στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Θα μπορεί να αποσπά και μέτρα ανακούφισης από τα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζει (από το φάρμακο και το επίδομα για τους ανέργους μέχρι την απαλλαγή από τη φοροληστεία) μόνο σε πορεία σύγκρουσης με τα μονοπώλια, τους μηχανισμούς και τις ενώσεις τους, ΕΕ και ΝΑΤΟ, μόνο σε πορεία ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων για την ανατροπή της» (στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).