Το λαϊκό μέτωπο εμφανίστηκε τη δεκαετία του '30 για την αντιμετώπιση της ανόδου του φασισμού. Απευθυνόταν και σε αστικές πολιτικές δυνάμεις που στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία θέλανε για τα δικά τους συμφέροντα να αντιπαλέψουν την άνοδο του φασισμού.

Στις σημερινές συνθήκες κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού είτε με τη δεξιά, είτε τη σοσιαλδημοκρατική του εκδοχή θα πρέπει να απευθυνθούμε στις κοινωνικές δυνάμεις που θίγονται απ' αυτόν. Εδώ θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η ουσία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής δεν αμφισβητείται από κανένα κομμάτι της αστικής τάξης. Η ανατροπή των εργασιακών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις, το ελαστικό ωράριο εργασίας για παράδειγμα, βρίσκονται στο επίκεντρο των επιδιώξεων του συνόλου της αστικής τάξης. Αυτή η πολιτική μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη συγκρότηση ενός μετώπου πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θίγονται από αυτή. Καθήκον του μετώπου θα πρέπει να είναι: α) Η άμεση αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες επιλογές με στόχο την ανατροπή τους, την κατάργησή τους στην πράξη. β) Παραπέρα η πολιτική εξουσία του μετώπου με προοπτική το σοσιαλισμό, ως τη μοναδική προοπτική που θα καταργεί ριζικά και αποτελεσματικά το νεοφιλελευθερισμό. Ενα τέτοιο μέτωπο δεν μπορεί να απευθύνεται σε κομμάτια ή κόμματα της αστικής τάξης γιατί έτσι θα υπονομεύει τους στόχους του. Αλλωστε η αστική τάξη της χώρας μας όχι μόνον αποδέχεται τις ιμπεριαλιστικές επιλογές, αλλά συμμετέχει ενεργά στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα επεκτείνοντας τις δραστηριότητές της κυρίως στις βαλκανικές χώρες και στη Μέση Ανατολή και όχι μόνον.

Οι κοινωνικές δυνάμεις που «χωράνε» σ' ένα τέτοιο μέτωπο είναι η εργατική τάξη, η φτωχή αγροτιά, τα μικροαστικά στρώματα, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι διανοούμενοι που δεν ενσωματώθηκαν, οι μετανάστες. Ολοι αυτοί «που δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά τις αλυσίδες τους». Θα πρέπει επίσης να αποσαφηνιστεί στην πολιτική του μετώπου, ότι το μέτωπο δε συμμαχεί με αυτές τις δυνάμεις της αστικής τάξης που βρίσκονται «χαμένες» από την καπιταλιστική αναδιάρθρωση και αναπτύσσοντας μια ρατσιστική και εθνικιστική ρητορεία, προσπαθούν, τραβώντας μαζί τους τα μικροαστικά στρώματα να βρεθούν ξανά στο προσκήνιο. Η προοπτική του μετώπου βρίσκεται μπροστά, στο όραμα μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας, στην προοπτική της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και αντιπαλεύει τόσο το εκσυγχρονιστικό παρόν της αστικής τάξης όσο και τον σκοταδιστικό μεσαίωνα.

Οπως αναφέρεται και στις Θέσεις οι δυνάμεις που θα συγκροτούν το μέτωπο δε θα έχουν την ίδια αντίληψη για το σοσιαλισμό. Αυτό όμως δε μας εμποδίζει να βάζουμε το ζήτημα της σοσιαλιστικής προοπτικής. Το σε τι είδος σοσιαλισμό θα προχωρήσουμε. Πιστεύω πως είναι ζήτημα που θα λυθεί από την ίδια την εργατική τάξη και τους συμμάχους της στο μέτωπο, μέσα από ελεύθερα οργανωμένο διάλογο και πάλη απόψεων με δημοκρατικές διαδικασίες και σεβασμό των διαφορετικών απόψεων και προοπτικών. Για να μπορεί βέβαια να είναι εποικοδομητικός ένας τέτοιος διάλογος απαραίτητη προϋπόθεση είναι η κοινή δράση στα μέτωπα πάλης που εμφανίζονται.

Η οριοθέτηση του μετώπου απέναντι στην αστική τάξη είναι απαραίτητη για την αξιοπιστία του μετώπου στην προοπτική μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που θα βάζει τα θεμέλια για την ανατροπή του καπιταλισμού, ενώνοντας σ' αυτή την προοπτική όλο και μεγαλύτερα κομμάτια των λαϊκών στρωμάτων.

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχηθώ καλή επιτυχία στο Συνέδριό σας, ένα Συνέδριο που όλοι μας με μεγάλη προσοχή παρακολουθούμε ελπίζοντας σ' αυτό.