Παρά τα όσα βαρύγδουπα και «πατριωτικά» υποστηρίζει η κυβέρνηση, η πραγματικότητα είναι ότι κινείται στη λογική της διαπραγμάτευσης και του συμβιβασμού με τον Γλύξμπουργκ για τη «βασιλική» περιουσία. Πρώτα απ' όλα ο ίδιος ο Κ. Σημίτης και στη συνέχεια ο εκπρόσωπός του έχουν διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι «η δικαστική διαδικασία δεν τελείωσε». Τι σημαίνει αυτό; Οτι η κυβέρνηση απλά περιμένει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η οποία είναι δεδομένη με βάση τις αξίες και τις αρχές του εν λόγω οργάνου, όπως φάνηκε από την τελευταία απόφαση, που βάζει την ατομική ιδιοκτησία πάνω απ' όλα. Μετά την προεξοφλούμενη σχεδόν υπέρ του πρώην μονάρχη απόφαση, η κυβέρνηση θα επικαλεστεί τη «νομιμότητα» και στην καλύτερη περίπτωση θα πανηγυρίσει γιατί... «δώσαμε» λιγότερα απ' αυτά που αξιώνει θρασύτατα ο Γλύξμπουργκ. Δεύτερον, η κυβέρνηση βρίσκεται ήδη στη λογική του δούναι και λαβείν, αφού, όπως είπε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, σύμφωνα με μελέτες διεθνών οίκων που έχει μισθώσει, η «βασιλική» περιουσία ανέρχεται σε 187 δισ. δρχ., ενώ οι οφειλές του «γαλαζοαίματου» στο δημόσιο ανέρχονται σε 197 δισ. δρχ. Αρα, όπερ έδει δείξαι... Είναι φανερό ότι εμπαίζουν χοντρά τον ελληνικό λαό. Αν θέλουν πραγματικά να τελειώνουν με τον Γλύξμπουργκ, ας συμπεριλάβουν στο υπό αναθεώρηση Σύνταγμα διάταξη, με την οποία θα ξεκαθαρίζεται - εκτός των άλλων - ότι δεν υπάρχει βασιλική περιουσία. Ολα τα άλλα είναι υποκρισία και κοροϊδία.

«Δε δίστασε να παραβιάσει, χάριν του έθνους και του λαού, την κανονική τάξη της Εκκλησίας, που απαγορεύει στους κληρικούς να αναλαμβάνουν κοσμικές φροντίδες και αξιώματα, εκφράζοντας πρόσκαιρα την εκκλησιαστική οικονομία». Η φράση ανήκει στον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Την είπε στην πρόσφατη εκδήλωση της Εκκλησίας, σχετικά με τη στάση της τελευταίας στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και αφορά τον τότε αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό. Δεν τη σημειώνουμε, πάντως, επειδή διαφωνούμε κατηγορηματικά με την εκτίμηση της δράσης του τότε αρχιεπισκόπου, αλλά γιατί μας έβαλε τη σκέψη, ότι και ο νυν αρχιεπίσκοπος παραβιάζει «την κανονική τάξη της Εκκλησίας», ασχολούμενος τόσο συστηματικά με την ανάληψη «κοσμικών φροντίδων».

Μπορεί ο καθένας, βέβαια, να ισχυριστεί, ότι και πάλι γίνεται αυτό χάριν του έθνους και του λαού. Αυτό, όμως, είναι θέμα εκτίμησης και η δική μας βρίσκεται στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση.

Ο ένας το χαρακτήρισε «θεόσταλτο δώρο» και ο άλλος δε φείστηκε επιθέτων για να εξάρει την «προσπάθεια» της κυβέρνησης. Για τον δήμαρχο Ρέντη και τον υπουργό Εργασίας μιλάμε και τα όσα είπαν, προχτές, στη διάρκεια εγκαινίων ενός βρεφονηπιακού σταθμού στο χώρο του προαναφερομένου δήμου.

Μα αφού εγκαινιάστηκε ένας βρεφονηπιακός σταθμός δίκιο έχουν, έστω κι αν υπερβάλανε λίγο, ίσως σκεφθείτε. Και θα ήταν βάσιμη η σκέψη σας, αν αυτή ήταν ολόκληρη η αλήθεια. Ολόκληρη η αλήθεια, όμως, έχει ως εξής: Ο προαναφερόμενος βρεφονηπιακός σταθμός, θα χρηματοδοτηθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό μόνο για δύο χρόνια. Μετά, ή πρέπει να κλείσει ή να πληρώσουν όσοι εργαζόμενοι του Δήμου Ρέντη θα έχουν την... τύχη, να στέλνουν εκεί τα παιδιά τους. Και αυτό δε γίνεται μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Πρόκειται, για γενικότερη κυβερνητική επιχείρηση, που στοχεύει στη μεταβίβαση του κόστους της κρατικής αυτής ευθύνης στις πλάτες των εργαζομένων.

Βλέπετε, η κάλυψη των κοινωνικών αναγκών των εργαζομένων και του λαού δεν περιλαμβάνονται στα... ενδιαφέροντα και τις προτεραιότητες του κράτους - επιτελείου των νεοφιλελεύθερων «εκσυγχρονιστών».

- Ντίνο, με λένε,

και Κοκό

και στο Τατόι

διεκδικώ

ένα σπιτάκι

...δύο μέτρα,

που το 'χω χτίσει

πέτρα, πέτρα!

* * *

Το 'χω αποκτήσει

από παλιά

με τη... δουλιά

του βασιλιά

ναι, από τότε

μου ανήκει,

που την Ελλάδα

είχα τσιφλίκι!

* * *

- Κοκό, τι σπίτι

μας ζητάς,

όταν σε μας

χίλια χρωστάς;

Ως το λαιμό

είσαι στο χρέος,

μα στο «χαρίζουμε»

ευθέως

και στα τσακίδια

κύριε «τέως»!