«Η Ελλάδα στην πιο κρίσιμη ίσως καμπή της σύγχρονης ιστορίας της έλαχε να έχει αντί για πολιτικούς ηγέτες, πολιτικούς νάνους, πρόθυμους να ικανοποιήσουν κάθε παράλογη απαίτηση της τρόικα και των δανειστών», δήλωσε, χτες, από τη συγκέντρωση ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, ο Ν. Κιουτσούκης, ο οποίος παραμένει στη θέση του αντιπροέδρου της ΓΣΕΕ και μετά την πρόσφατη διαγραφή του από τη ΝΔ. Η δήλωση του πρώην συνδικαλιστικού στελέχους της ΝΔ μαρτυρά ότι οι αστικές δυνάμεις βρίσκουν τρόπο να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους και να τους εγκλωβίσουν σε διάφορες συνταγές διαχείρισης της ίδιας αντεργατικής στρατηγικής. Γιατί, για να εμφανίζεσαι υπέρμαχος των εργατικών συμφερόντων, δεν αρκεί να καταγγέλλεις ούτε και να διαφοροποιείσαι από τα κόμματα που σήμερα πρωτοστατούν στην αντεργατική επίθεση. Γιατί, πολύ απλά, δεν είναι υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων το να αθωώνεις την ντόπια πλουτοκρατία ως δήθεν ... έρμαιο των «ξένων», το να προσπερνάς (σα να μην έγινε τίποτα) το ότι εδώ και χρόνια τα ντόπια αστικά κόμματα συνδιαμορφώνουν στις Βρυξέλλες τα μέτρα που τσακίζουν τις λαϊκές ανάγκες. Ισα - ίσα. Είναι υπονόμευση των εργατικών συμφερόντων, είναι φυγάδευση των ενόχων για τα λαϊκά προβλήματα.
Μάλιστα, ενδεικτική της έντασης με την οποία θα δυναμώσει η προσπάθεια εξαπάτησης των εργαζομένων είναι και η επισήμανση του συνδικαλιστή ότι «τα νομίσματα υπάρχουν για να διευκολύνουν τη ζωή των πολιτών. Οταν αυτά γίνονται δυνάστες τους και τους εξαθλιώνουν, τότε δεν αλλάζεις λαό, αλλάζεις νόμισμα». Προσπάθεια εξαπάτησης που πάει χέρι - χέρι και με την ένταση των ανταγωνισμών ανάμεσα σε μερίδες της πλουτοκρατίας, που ψάχνουν τρόπους για να μειώσουν τη χασούρα τους από την κρίση και να εξασφαλίσουν πλεονεκτική θέση για τη φάση της ανάκαμψης. Ετσι, καθώς υπάρχει η ενδοκαπιταλιστική κόντρα δραχμή - ευρώ, θα υπάρχει και η προσπάθεια (και μέσα στο εργατικό κίνημα) να πειστεί η εργατική τάξη ότι το πρόβλημα είναι νομισματικό και όχι πολιτικό - ταξικό. Γιατί το πρόβλημα των εργατών δε θα λυθεί αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ, εφόσον δεν πάψουν τα εργοστάσια να είναι καπιταλιστική ιδιοκτησία και δε σταματήσει η παραγωγή να εξαρτάται από το καπιταλιστικό κέρδος. Το πρόβλημα των εργατών δε θα λυθεί αν η Ελλάδα φύγει από την ΕΕ, εφόσον οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας υπονομεύονται από την αναρχία στην παραγωγή, τον ανταγωνισμό, την ανισομετρία.
Τέτοιες «μεταμορφώσεις» συνδικαλιστών και άλλων ...αγωνιστών θα πολλαπλασιαστούν το επόμενο διάστημα, γι' αυτό και η ευθύνη των κομμουνιστών και των συνεργαζόμενων μαζί τους στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, γενικότερα στο λαϊκό κίνημα, είναι μεγάλη. Να δυναμώσει η αντιπαράθεση μέσα σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς, η πολιτική και ιδεολογική αναμέτρηση για να αποκαλυφθούν όλοι όσοι με τη στάση τους προστατεύουν τα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας.