Ομολογεί, δηλαδή, ότι προκειμένου να βάλει στο χέρι το «θρόνο» του «χαλίφη» αλλά και να χτυπήσει το ΚΚΕ, δε θα διστάσει να κουρσέψει τα πάντα. Να ρίξει στο μίξερ ολίγον από ΠΑΣΟΚ του '80, ολίγον από ΕΑΜ, ολίγον απ' τα συνθήματα του ΚΚΕ και να σερβίρει το δύσπεπτο «χυλό» στο λαό σαν γκουρμέ λιχουδιά.
Είπε όμως και κάτι ακόμα, ότι «αυτό που κρίνει την ταυτότητά σου είναι ποιο είναι το όραμά σου για το αύριο»... Πράγματι. Οσο κι αν οικειοποιηθεί ιστορία, αγώνες, συνθήματα και αξίες που δεν του ανήκουν, είναι αδύνατον να κρύψει την ταυτότητά του και την αποστολή του. Το δικό του όραμα δε συναντιέται πουθενά με το όραμα για μια Ελλάδα όπου ο λαός θα κάνει κουμάντο, θα κινεί την οικονομία με μοχλό τις ανάγκες του και θα έχει την εξουσία. Το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αστική διαχείριση, που ως τέτοια είναι βαθιά αντιλαϊκή. Είναι η θέση του υπέρ του ευρωενωσιακού λάκκου των λεόντων. Είναι η «ανασυγκρότηση της οικονομίας» με μοχλό τα μονοπώλια και τα συμφέροντά τους, που σημαίνει εργατική τάξη πάμφθηνη, υποταγμένη. Είναι οι διαπραγματεύσεις με τα αρπακτικά του πλούτου που παράγουν οι λαοί για τη «βιωσιμότητα της δυνατότητας αποπληρωμής» του χρέους που σώρευσε η πλουτοκρατία, για λογαριασμό τους κόπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ μην τυχόν και δεν πάρουν και την τελευταία δεκάρα που μπορούν.
Αυτά ορίζουν την ταυτότητά του. Αυτά είναι το διαβατήριό του για την αστική διαχείριση. Ολα τα άλλα είναι για να χτυπήσει το ΚΚΕ και να αγκιστρώσει συνειδήσεις οδηγώντας τες στην ενσωμάτωση.
Μια από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, το ΞΕΚΙΝΗΜΑ, έβγαλε ανακοίνωση δύο μέρες πριν τη γενική απεργία και αναφερόταν σ' αυτήν με λόγια όπως «δεν προκαλεί κανένα ενθουσιασμό στα εργατικά στρώματα (...) οι εργαζόμενοι νιώθουν ότι δεν έχει κανένα νόημα μια ακόμα 24ωρη γενική απεργία (...) ότι απλά θα χάσουν ακόμα ένα μεροκάματο, τη στιγμή που δεν έχουν τα στοιχειώδη για την επιβίωσή τους (...) δεν βλέπουν καμία προοπτική από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες»! Αυτό το «όχι απεργίες αλλά άλλες μορφές», το είχε διατυπώσει πρόσφατα με τον πλέον επίσημο τρόπο, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης. Είναι φανερή η προσπάθειά τους να ρίξουν το δηλητήριο της αναποτελεσματικότητας των αγώνων. Ισχυρίζονται δεξιά αριστερά ότι η συμμετοχή στην απεργία είναι άσκοπη θυσία, ότι πρέπει να βρεθούν νέες μορφές πάλης, που να μη θίγουν το μεροκάματο, άρα ούτε και τα κέρδη του καπιταλιστή. Εμμεσα προέτρεπαν τους εργαζόμενους να μην απεργήσουν και την ίδια ώρα εγκαλούσαν το ΚΚΕ «που θεωρεί ότι για όλα φταίει η χαμηλή ταξική και επαναστατική διάθεση και συνείδηση των εργαζομένων»! Είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα για το πώς τέτοιες και άλλες δυνάμεις, μαζί με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, επιχειρούν να υπονομεύσουν τους εργατικούς αγώνες και να εμποδίσουν τη ριζοσπαστικοποίησή τους. Η άποψή τους, ωστόσο, δεν είναι «προσωπική», αν αναλογιστεί κανείς ότι τα ίδια πάνω κάτω έλεγε τις προάλλες και ο Π. Σκουρλέτης, εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Δήλωσε σχετικά: «Είχα μια συζήτηση με κάποιους εκπαιδευτικούς. Αριστερούς εκπαιδευτικούς. Από αυτούς που έχουμε δει να τσεκουρώνονται οι μισθοί τους (...) Εβλεπαν με επιφυλακτικότητα την προκήρυξη νέων απεργιών, όταν γνωρίζουν ότι τα 30, τα 40 και τα 50 ευρώ που θα χάσουν συμμετέχοντας, δεν είναι κάτι το αμελητέο πλέον. Αρα, λοιπόν, ίσως πρέπει να βρούμε και άλλους τρόπους. Ισως θα πρέπει να βρούμε, ιδιαίτερα σε τομείς όπως η Εκπαίδευση, η Υγεία, οι κοινωνικές υπηρεσίες, να λειτουργούμε (...) και το βράδυ ή το απόγευμα να είμαστε εκείνοι, οι οποίοι θα κατεβαίνουμε στους δρόμους, θα διαδηλώνουμε και θα δημιουργούμε μια άνευ προηγουμένου πολιτική και κοινωνική πίεση για να ανατραπεί αυτή η πολιτική»! Αυτή είναι η άποψη της «κυβερνώσας αριστεράς» για τους εργατικούς αγώνες και το κίνημα και πρέπει οι εργαζόμενοι να την πάρουν σοβαρά υπόψη τους.
Απίστευτες διαστάσεις αποκτά πλέον η κοροϊδία σε βάρος των συνταξιούχων του ΟΓΑ. Και είναι απίστευτος ο παχυδερμισμός των συγκυβερνώτων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Πάνω στο πενιχρό ποσό των 360 ευρώ της βασικής σύνταξης του ΟΓΑ παίζεται ένα άθλιο παιχνίδι δημιουργίας εντυπώσεων για το τι ποσό θα κοπεί τελικά. Αρχικά ήταν να κοπούν 30 ευρώ το μήνα, μετά ήταν να κοπούν τα δώρα, που έβγαινε 60 ευρώ το μήνα. Πάλι ξαναέρχεται στο φως της δημοσιότητας ότι θα κοπούν τελικά 30 ευρώ το μήνα και όχι τα δώρα. Και κάποιοι διαλαλούν ότι έτσι προστατεύτονται από τα χειρότερα οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ. Η κοροϊδία πλέον δεν έχει όρια. Και η αθλιότητα των συγκυβερνώντων επίσης. Κόβουν συντάξεις των 360 ευρώ το μήνα και από την άλλη δίνουν δισεκατομμύρια ευρώ στο μεγάλο κεφάλαιο. Αυτή η πολιτική πρέπει να σαρωθεί. Πρέπει όλοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, η φτωχή αγροτιά, η εργατιά, οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι, τα λαϊκά στρώματα να σηκώσουν τσουνάμι αντίστασης και πάλης. Δεν υπάρχει άλλη λύση μπροστά σε όλη αυτή την αθλιότητα, σε όλη αυτή τη βαρβαρότητα, παρά η πάλη σε κοινό μέτωπο αγώνα για την ανατροπή της και η δημιουργία των προϋποθέσεων για την κυριαρχία της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.
Προφανώς, κατά τη γνώμη τους πριν από την κρίση ... όλα ήταν καλά. Δεν υπήρχαν φτωχοί και πλούσιοι, ούτε διαφορές μεταξύ των χωρών μελών της ΕΕ. Ζούσαμε σε έναν παράδεισο ισότητας και ευημερίας.
Το ότι φτάνουν και παραδέχονται τέτοια πράγματα, το μόνο που δείχνει είναι το πόσο ζόρικη είναι η κρίση που δημιούργησαν και πόσο αποφασισμένοι είναι να επιβάλλουν αιματηρά μέτρα σε όλους τους λαούς της Ευρώπης.
Εκείνο που κρύβουν όμως είναι πώς το κατασκεύασμα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ενωση, φτιάχτηκε ακριβώς γι' αυτό. Για να διαιωνίζει την εξουσία των μονοπωλίων και φυσικά να οξύνει τη φτώχεια και την ανέχεια για χάρη του «διεθνούς ανταγωνισμού».
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΛΙΤΟΤΗΤΑ στην Ελλάδα, δήλωσε πρόσφατα από τη Μ. Βρετανία ο υπουργός Οικονομίας της Εσθονίας Γ. Λίγκι. Το δρόμο της ανάπτυξης -όπως υποστήριξε- το δείχνουν χώρες σαν την δική του, όπου έχει επιβληθεί πολύ χειρότερη λιτότητα.
Τουλάχιστον είναι ειλικρινείς κάτι τέτοιοι. Ομολογούν πως το ...καλύτερο για το σύστημα είναι χώρες απόλυτης εξαθλίωσης, υποταγμένες πλήρως σε κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό όπου τα κέρδη της πλουτοκρατίας δεν είναι απλά πολιτική αλλά ...θρησκεία.
Αλλωστε, πριν από μερικούς μήνες η Κριστίν Λαγκάρντ είχε προτείνει ως πρότυπο ανάπτυξης για την Ελλάδα την οικονομία της Λετονίας. Την έχουν περί πολλού όλοι τους την περιοχή των τριών χωρών της Βαλτικής φαίνεται.
Τη μόνη ...λεπτομέρεια που δεν αναφέρουν είναι το εισόδημα των εργαζομένων στις χώρες αυτές και το επίπεδο ζωής τους.