ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ετοιμάζουν νέα ναυτικά εγκλήματα

Γρηγοριάδης Κώστας

Οσο περνούν οι μέρες τόσο περισσότερο γίνεται φανερό ότι η αυτοκτονία του «αφεντικού της MFD» και «βασιλιά του Αιγαίου» δεν οφειλόταν βέβαια σε «τύψεις» για το ναυτικό έγκλημα στο «Εξπρές Σαμίνα». Ολα τα στοιχεία που μόνοι τους βγάζουν στη φόρα, οδηγούν στην εκτίμηση ότι επρόκειτο για υποχρεωτική «φυγή» κάτω από το βάρος των πιέσεων των μεγαλομετόχων και οικονομικών παραγόντων, οι οποίοι βέβαια για το μόνο που νοιάζονταν ήταν αν θα πάρουν «τα λεφτά τους πίσω». Με άλλα λόγια, επρόκειτο για μια άγρια κόντρα και φαγωμάρα των πραγματικών αφεντικών με έναν από τους διαχειριστές των χρημάτων τους, ο οποίος τους είχε «απογοητεύσει». Κλασικό παιχνίδι στους κόλπους της οικονομικής ολιγαρχίας, το οποίο, ενίοτε έχει θύματα και πέραν των «συνήθων». Ανεξάρτητα, όμως, από τους λόγους που οδήγησαν τον Π. Σφηνιά στο κενό, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση ο θάνατός του να χρησιμοποιηθεί για γείρει η πλάστιγγα σε βάρος των 82 θυμάτων της Πάρου ή σε άθλιο «συμψηφισμό» προς όφελος των μεγαλοκαρχαριών της ακτοπλοΐας. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορεί να περιμένει κανείς τίποτα από την κυβέρνηση Σημίτη, προκειμένου να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα από την ασυδοσία των εφοπλιστών. Αυτοί θα βρουν νέους διαχειριστές και «ετοιμάζουν» νέα ναυτικά εγκλήματα.

Ο... ανένδοτος της Ολμπράιτ

Λοιπόν, η κ. Ολμπράιτ έχει πάρει με τη σειρά τους πολέμους... Πρόπερσι, έχυνε κροκοδείλια δάκρυα για τα «μαρτύρια» που υφίστανται οι Κοσσοβάροι Αλβανοί και - ενίοτε - ...οι Σέρβοι από τη «διαβολική» κυβέρνηση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Τώρα, η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κόπτεται για το AIDS!

«Ο κόσμος», είπε τις προάλλες η Ολμπράιτ, «χάνει τη μάχη με το AIDS... παρά τις ηρωικές προσπάθειες τόσων ανθρώπων»! Μήπως, όμως, είμαστε καχύποπτοι και η κ. Ολμπράιτ όντως νοιάζεται για τα δεκάδες εκατομμύρια των ασθενών με AIDS; Η ίδια φρόντισε από μόνη της να διαψεύσει τέτοιες «αφελείς απορίες», επιχειρώντας στη συνέχεια να εξηγήσει γιατί πρέπει να κερδηθεί αυτή η μάχη. «... Εάν οι προσπάθειές μας δε γίνουν περισσότερο αποτελεσματικές, η επιδημία αυτή θα εξασθενήσει την παγκόσμια οικονομία, θα επιβραδύνει την κοινωνική πρόοδο και θα θέσει σε κίνδυνο το μέλλον όλων μας»! Τι υπονοεί δηλαδή η κ. Ολμπράιτ; Οτι θα έπρεπε να μετράμε πλέον τα θύματα του AIDS ανάλογα με τα σκαμπανεβάσματα των χρηματιστηριακών δεικτών, Ντόου-Τζόουνς, Νικέι κλπ.;

«Ξεπουληματίες» με ή χωρίς τον Παπαντωνίου

Μπορεί ο Γ. Παπαντωνίου να δηλώνει ότι «έχει κλείσει τον κύκλο του» στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, ωστόσο αυτό καθόλου δεν τον εμποδίζει να μοιράζει χριστουγεννιάτικα δώρα στα αφεντικά, που τόσα χρόνια με αφοσίωση υπηρετεί. Αντίθετα χτες, έσπευσε να μοιράσει πακέτο μέτρων σε όλους τους «παίκτες» του Χρηματιστηρίου, φτιάχνοντας τη «διάθεσή» τους και εξευμενίζοντας την «οργή» των τελευταίων βδομάδων. Ετσι, μεταξύ άλλων, υποσχέθηκε μείωση του φόρου συναλλαγών στο Χρηματιστήριο από 6 τοις χιλίοις στο 3 τοις χιλίοις (σ.σ. δεν πειράζει αν πέσει έξω ο προϋπολογισμός στο σημείο αυτό, μπορούν να πληρώσουν τα συνήθη «υποζύγια»), υποσχέθηκε «εκσυγχρονισμό του πλαισίου διαχείρισης των διαθεσίμων των ασφαλιστικών ταμείων», αποδέσμευση των διοικήσεων της Εμπορικής και της Εθνικής Τράπεζας από τον έλεγχο του κράτους, κ.ά. Προφανώς, πρόκειται για το «ορεκτικό». Σήμερα στην Κυβερνητική Επιτροπή αναμένεται να ακολουθήσει το «κυρίως πιάτο», που προβλέπει επιτάχυνση των νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών αλλαγών, δηλαδή ξεπούλημα των πάντων στο μεγάλο κεφάλαιο.

Συμπέρασμα; Με ή χωρίς Παπαντωνίου, με ή χωρίς ανασχηματισμό, αυτή η κυβέρνηση το μόνο που ξέρει πολύ καλά να κάνει και δεν πρόκειται να σταματήσει, είναι να είναι υπηρέτης και πιστός εκτελεστής των συμφερόντων της άρχουσας τάξης και αδίστακτος εκτελεστής των λαϊκών συμφερόντων. Μέχρι να τη σταματήσουν οι εργαζόμενοι...

Κρύβουν τα στοιχεία

Η λογική του μέσου όρου βολεύει πάντα τους ισχυρούς, αφού έτσι καμουφλάρεται η πραγματικότητα και, ιδιαίτερα, κρύβονται οι πραγματικές και μεγάλες ανισότητες. Με τη λογική του μέσου όρου παραθέτει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών τα στοιχεία για το φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων. Μισθωτοί και συνταξιούχοι, βιομήχανοι και εφοπλιστές, συλλήβδην σε ένα σακί, στη λογική τόσες δηλώσεις τόσος φόρος. Η τακτική αυτή είναι έργο των τελευταίων χρόνων και η σκοπιμότητά της προφανής: Δεν κρύβεται μόνο η πραγματικότητα, αλλά και δίνονται ψεύτικα επιχειρήματα στην κυβερνητική προπαγάνδα, για δήθεν ανακατανομή του πλούτου υπέρ των μισθωτών μέσω της φορολογίας.

Ας βρουν επιτέλους το κουράγιο να δώσουν τα πραγματικά στοιχεία στη δημοσιότητα. Αλλωστε, δε θα πουν και τίποτα καινούριο, καθώς οι εργαζόμενοι γνωρίζουν, από πρώτο χέρι, τα «επιτεύγματα» της πλουτοκρατίας που προήλθαν από τη διαδικασία της «σύγκλισης» και του «μονόδρομου» της ΟΝΕ. Ας αποκτήσουν τη στοιχειώδη εντιμότητα να κάνουν το ελάχιστο απ' όσα οφείλουν και να μην επιλέξουν, όπως και πέρσι, την «εξυπναδίστικη» μέθοδο της επιλεκτικής «διαρροής» παραμονή των Χριστουγέννων. Αυτά και θα επανέλθουμε...

Πανεργατική υπόθεση η απεργία

Τούτη η πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 7 Δεκέμβρη έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία. Από την επιτυχία της εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό και η πολύτιμη συμβολή της στην εξέλιξη της πραγματικότητας που διαμορφώνουν κυβέρνηση και μεγαλοεπιχειρηματίες για το μέλλον της εργατικής τάξης. Φυσικά, δεν κρίνονται τα πάντα από μια κινητοποίηση. Μπορεί όμως να προσφέρει πολλά στην πορεία του αγώνα, στο στόχο του και στους συντελεστές του. Μπορεί να στείλει σε κάθε κατεύθυνση το μήνυμα της ανερχόμενης πάλης ενάντια στη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου.

Η συζήτηση του αντεργατικού νομοσχεδίου στη Βουλή αρχίζει σήμερα. Η κυβέρνηση επιμένει αταλάντευτα σε μια πολιτική δυσβάσταχτη για τους εργαζόμενους. Τα μέτρα που προωθεί μέσα από το νομοσχέδιο - τερατούργημα είναι κάτι παραπάνω από σοβαρά. Ισχυροποιούν μια δοσμένη βάση για μεγαλύτερες ανατροπές, αφαίρεση δικαιωμάτων, ένταση της εκμετάλλευσης. «Νομιμοποιούν» μια πραγματικότητα που σήμερα, εκεί που κυριαρχεί, έχει τα στοιχεία της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, της καπιταλιστικής ασυδοσίας και της παρανομίας. Τα μέτρα αυτά δεν πρέπει να περάσουν, το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί. Κανένας εργαζόμενος δεν μπορεί πια να μην εναντιώνεται στην ένταση της εκμεταλλευτικής πολιτικής, δεν έχει τέτοιο δικαίωμα και στην πράξη κανένας δεν το κάνει.

Ηδιάθεση των εργαζομένων έχει εκφραστεί με τη συμμετοχή τους στην προηγούμενη πανεργατική απεργία, στις 10 Οκτώβρη, αλλά και με τη συμμετοχή τους στις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις στα τέλη Νοέμβρη, οι οποίες είχαν έναν ευρύτερο χαρακτήρα αντίστασης στις επιλογές της κυβέρνησης στο χώρο της υγείας, στη δημόσια διοίκηση, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην παιδεία. Είναι πια ορατό ένα μέτωπο που αντιστρατεύεται αυτή την πολιτική. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την έκφρασή του και στις 7 Δεκέμβρη.

Πρώτα απ' όλα είναι θέμα των εργαζομένων η επιτυχία αυτής της απεργίας. Η δύναμη υπάρχει. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να αντισταθεί στην ενωμένη και μαζική πάλη των εργαζομένων και του λαού. Κανένα μέτρο δεν μπορεί να σταθεί όταν η εργατική τάξη το απορρίπτει. Και ποιος εργαζόμενος μπορεί να δεχτεί το 12ωρο, το μικρό μισθό που τον καταδικάζει στη μιζέρια, τη δυνατότητα του αφεντικού να απολύει πιο εύκολα και περισσότερο, τη μερική απασχόληση που συνδυάζεται με την «απασχολησιμότητα» και μοιράζει μια δουλιά και ένα μισθό στα δυο και στα τρία; Ποιος είναι αυτός που θα πει «ναι» στη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων, στη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, που κι αυτές από τον ιδρώτα του βγαίνουν;

Το κάλεσμα της απεργίας πρέπει να φτάσει παντού. Δεν πρέπει να υπάρξει χώρος δουλιάς, όσο μικρός κι αν είναι, γειτονιά, κατάστημα, που να μη φτάσει το μήνυμα της απεργίας. Δεν πρέπει να υπάρξει σωματείο, συνδικάτο, που να μην οργανώσει τη δράση του για την επιτυχία της απεργίας. Χρειάζονται παντού απεργιακές επιτροπές αγώνα. Η ερχόμενη Πέμπτη πρέπει να είναι μια μέρα «κόλαση» για την κυβέρνηση και το κεφάλαιο. Ο εργαζόμενος δεν μπορεί να υποχωρεί συνεχώς μπροστά σε μια δύναμη που τρέφεται από την όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευσή του. Δεν μπορεί να κάνει συνεχώς παραχωρήσεις, προάγγελους νέων παραχωρήσεων. Δεν μπορεί να εμπιστεύεται δυνάμεις που διαπραγματεύονται πόσα θα του κλέψουν κάθε φορά, όπως κάνουν συγκεκριμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που αρνούνται να καταδικάσουν και να ζητήσουν την καταψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου. Οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, οι εργαζόμενοι, οι συνδικαλιστές και τα συνδικάτα που παλεύουν μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, δίνουν έναν τιτάνιο αγώνα αυτές τις μέρες για την επιτυχία της απεργίας. Αυτός ο αγώνας μπορεί και πρέπει να έχει αποτέλεσμα. Είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων, γιατί είναι τα δικαιώματα όλων που αμφισβητούνται.

Το «λαχείο» μας

Κυβέρνηση απίθανη,

κυβέρνηση κανόνι,

ξέρει σωστά

να ξεπουλά,

γερά να χαρατσώνει

και νόμους μαύρους

και αισχρούς

στον κόσμο να φορτώνει.

Κυβέρνηση απίθανη

κυβέρνηση σαΐνι,

ξέρει ν' αρπάζει,