Ολα τα άγρια αντεργατικά μέτρα που εφαρμόζονται και τα νέα που ετοιμάζεται να αποφασίσει η κυβέρνηση, τα αστικά πολιτικά κόμματα, άλλα αστικά επιτελεία, η κυβέρνηση τα δικαιολογούν ως αναγκαία για την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων και του κρατικού χρέους, τα τελευταία μάλιστα, για να εκταμιευτεί η δόση των 31 δισ. ευρώ του δανείου. Πράγματι τα αντεργατικά μέτρα συνδέονται με την εκταμίευση της δόσης, συνδέονται με τα κρατικά δάνεια, αλλά δεν εφαρμόζονται για να αντιμετωπιστούν τα κρατικά δάνεια. Είναι γεγονός, επίσης, ότι από την έναρξη εφαρμογής των μέτρων που απορρέουν από τα μνημόνια, τους εφαρμοστικούς τους νόμους και τις δανειακές συμβάσεις το κρατικό χρέος αυξήθηκε. Αλλά, τα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα δεν εφαρμόζονται για να αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα και τα χρέη, αλλά για το ξεπέρασμα της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου. Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής, άλλες αστικές δυνάμεις και ο ΣΥΡΙΖΑ, προπαγανδίζουν ότι αυτά τα μέτρα είναι η αιτία της ύφεσης που διαρκεί. Λένε ακόμη ότι τα λεφτά των δανείων πάνε στους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους και όχι στην πραγματική οικονομία γι' αυτό δεν έρχεται ανάκαμψη. Και τα λένε, προκειμένου να στηρίξουν την αναγκαιότητα εφαρμογής άλλης πολιτικής διαχείρισης και εξόδου από την κρίση και ανάπτυξης σε όφελος του κεφαλαίου, μιλώντας βεβαίως στο όνομα του λαού και των βασάνων του, από τη σημερινή πολιτική. Βασικό τους επιχείρημα ότι η πολιτική μείωσης του εργατικού, του λαϊκού εισοδήματος με τις αναδιαρθρώσεις, φέρνει ύφεση, λένε κάποιοι, δε συμβάλλει να βγει η οικονομία από την ύφεση, γιατί το χτύπημα του εργατικού εισοδήματος μειώνει τη ζήτηση, επομένως δεν μπορεί να αναπτυχθεί η οικονομία. Αρα, πρέπει να τονωθεί η ζήτηση που σημαίνει να τονωθεί το εργατικό, το λαϊκό εισόδημα.

Και αυτή, επίσης, είναι πολιτική διαχείρισης της κρίσης που πασχίζει να συγκαλύψει την πραγματική αιτία της οικονομικής κρίσης (κρίση υπερσυσσώρευσης είναι, δηλαδή από μια χρονική περίοδο μεγάλης κερδοφορίας, συσσωρεύτηκαν κεφάλαια τα οποία τώρα δεν μπορούν να επενδυθούν γιατί δε θα φέρουν κέρδη, παράχτηκαν πολλά εμπορεύματα που δεν μπορούν να πουληθούν για να φέρουν κέρδη). Η κρίση οφείλεται στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, άρα ο καπιταλισμός είναι ξεπερασμένος και πρέπει να καταργηθεί, να ανατραπεί, πρέπει η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία να γίνει κοινωνική ιδιοκτησία. Συγκαλύπτουν, επομένως, και την μόνη διέξοδο σε όφελος της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Οσο για την αντιπαράθεσή τους ανάμεσα στους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους και την πραγματική οικονομία είναι κάλπικη. Οι τράπεζες είναι η καρδιά της καπιταλιστικής οικονομίας και της παραγωγής, αυτήν βαφτίζουν πραγματική οικονομία, ακριβώς γιατί η πραγματική τους αποστολή είναι η συγκέντρωση κεφαλαίων που τα δανείζουν στους άλλους επιχειρηματίες για να κάνουν επενδύσεις.

Τι συγκαλύπτει, επίσης, η λογική της τόνωσης της ζήτησης, δηλαδή της αύξησης των μισθών και του εργατικού, του λαϊκού εισοδήματος για να έρθει καπιταλιστική ανάπτυξη; Οτι το κέρδος βγαίνει από την εκμετάλλευση. Επομένως, όσο μικρότεροι οι μισθοί, όσο μεγαλύτερος ο απλήρωτος χρόνος δουλειάς, τόσο μεγαλύτερη και η εκμετάλλευση. Συγκαλύπτει επίσης το γεγονός ότι η οικονομική καπιταλιστική κρίση καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις με πρώτη απ' όλες την εργατική δύναμη, τους εργάτες. Η δραστική μείωση μισθών και συντάξεων, οι δραστικές περικοπές από τον κρατικό προϋπολογισμό σε τομείς αναγκαίους για τη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία, η συνεχής επέκταση της εμπορευματοποίησής τους, η ανεργία που αυξάνεται ραγδαία, με το κλείσιμο εργοστασίων και άλλων τόπων δουλειάς, των μικρομάγαζων, η μείωση εργαζομένων, αλλά και η αδυναμία πληρωμής εργαζομένων από καπιταλιστικές επιχειρήσεις, αποκαλύπτουν αυτήν την τεράστια καταστροφή της εργατικής δύναμης. Βεβαίως, όλη αυτή η εξέλιξη των τριών τελευταίων χρόνων στηρίχτηκε στην πολιτική διαχείρισης της κρίσης και διεξόδου απ' αυτήν σε όφελος του κεφαλαίου, για να χτυπηθεί όσο γίνεται λιγότερο από την αναπόφευκτη καταστροφή ενός μέρους του λόγω κρίσης. Γιατί καταστρέφεται και κεφάλαιο. Το κλείσιμο εργοστασίων, η μείωση της παραγωγής σε όλους σχεδόν τους κλάδους της οικονομίας είναι καταστροφή.Τι κάνουν τα μέτρα; Μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης. Επομένως, οι καπιταλιστές καταναλώνουν λιγότερο κεφάλαιο για την αγορά της, δηλαδή για πληρωμή μισθών, ασφαλιστικών εισφορών κλπ.

Βεβαίως ο καπιταλισμός μπορεί να ξεπεράσει την οικονομική καπιταλιστική κρίση σε όφελός του, αφού καταστρέψει εργατική δύναμη και μέρος του κεφαλαίου, αλλά με νέες επενδύσεις και σε τομείς που απαιτούν μεγάλη παραγωγικότητα εργασίας, δηλαδή απαιτούν νέα ακόμη πιο σύγχρονα μέσα παραγωγής που παράγουν με λιγότερους και πάμφθηνους εργάτες και βγάζουν περισσότερα κέρδη. Που σημαίνει εφαρμογή όλων των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων. Αν αυξηθεί η τιμή της εργατικής δύναμης, μειώνονται τα κέρδη. Αλλωστε, το ύψος των μισθών εξαρτάται από την ταξική πάλη. Δεν αποκλείεται σε κάποια στιγμή, σε περίοδο ανάκαμψης, κάτω από την ανάπτυξη ταξικών αγώνων να υπάρξει κάποια αύξηση μισθών. Αλλά η τάση μείωσής τους στον καπιταλισμό είναι προδιαγεγραμμένη. Επομένως, η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, πρέπει να έχουν καθαρό πως καμιά πολιτική διαχείρισης δεν πρόκειται να τους ανακουφίσει. Μόνη διέξοδος η μονομερής διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.