«Είναι αν μη τι άλλο παράλογο να αποδέχεται κανείς περικοπές 9,5 δισ. ευρώ και να σκίζει τα ρούχα του για ρυθμίσεις που η ύφεση έχει προ καιρού εξαφανίσει. Ποιες τριετίες και ποιο επίδομα γάμου, όταν οι συλλογικές συμβάσεις έχουν καταρριφθεί, όταν οι μισθοί έχουν απομειωθεί και όταν 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενοι έχουν προ πολλού χάσει τη δουλειά τους;». Αυτά γράφει αναφερόμενος στη ΔΗΜΑΡ και απηχώντας την κυρίαρχη άποψη της πλουτοκρατίας το παραπάνω απόσπασμα από το χτεσινό άρθρο της ηλεκτρονικής έκδοσης του «Βήματος». Ο λόγος βέβαια δεν γίνεται για την υποκρισία της ΔΗΜΑΡ που ενώ υπερψηφίζει το σύνολο των εξοντωτικών μέτρων επιχειρεί να κρύψει τη γύμνια και την κατάντια της κυβερνώσας Αριστεράς πίσω από επιμέρους αντεργατικές ανατροπές, αλλά για την ουσία του σχολίου, που εμπεριέχει το αντιδραστικό ιδεολόγημα ότι «είναι αδιανόητο να υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα όσο υπάρχουν εκατομμύρια άνεργοι». Με τον πιο ωμό και απροσχημάτιστο τρόπο το έχει διακηρύξει επανειλημμένα ο πρωθυπουργός, τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά, επιδιώκοντας να καταξιωθεί στα μάτια της εγχώριας πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της ως συνεπής διαχειριστής της προωθούμενης στρατηγικής που τσακίζει τα εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα προκειμένου να γίνει πιο φτηνή η εργατική δύναμη και να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Δεκάρα τσακιστή βέβαια δεν δίνουν για τα εκατομμύρια των ανέργων και το αποδεικνύουν στην πράξη. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να δημιουργήσουν τους σύγχρονους σκλάβους των μονοπωλίων, τους εργαζόμενους δίχως δικαιώματα, προκειμένου να θωρακίσουν την κερδοφορία. Από την άλλη, το κρίσιμο συμπέρασμα που πρέπει να βγάλουν οι εργαζόμενοι από τη δική τους πλευρά, είναι ότι δεν μπορεί να κατακτήσουν τα δικαιώματα που τους ανήκουν, αν ο αγώνας τους δεν είναι ενιαίος και σωστά προσανατολισμένος, αν δηλαδή δεν στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά του αντίπαλου, την εξουσία των μονοπωλίων.

Στα 2 δισ. ευρώ τουλάχιστον θα είναι ετησίως η χασούρα της αγροτιάς από τα νέα μέτρα που έχουν προσυμφωνήσει η τρικομματική κυβέρνηση με την τρόικα. Το ποσό αυτό ανακοίνωσε η ΠΑΣΕΓΕΣ, αναφέροντας ότι η επιβάρυνση που προκύπτει στους ασφαλισμένους και συνταξιούχους του ΟΓΑ ανέρχεται σε 1,1 δισ. ευρώ. Επιπρόσθετα, από τη μείωση της επιστροφής του ΦΠΑ και του ειδικού φόρου πετρελαίου προκύπτει ένα ποσό 250 εκατ. ευρώ και από τη φορολόγηση της αγροτικής γης άλλο ένα ποσό της τάξης των 500 εκατ. ευρώ, ενώ επίσης θα προκύψει και ένα σημαντικό ποσό από την αλλαγή στον τρόπο φορολόγησης των αγροτών.

Να σημειωθεί ότι 2 δισ. ευρώ ετησίως είναι οι επιδοτήσεις που δίνονται στους αγροτοκτηνοτρόφους. Δηλαδή, χάνεται ένα ποσό, όσο και οι αγροτικές επιδοτήσεις, οι οποίες μετά 2014 θα περικοπούν και αυτές. Εφτασαν τα πράγματα στο σημείο, ακόμα και η συμβιβασμένη διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ να δηλώνει ότι, στην περίπτωση που υιοθετηθούν τα προτεινόμενα μέτρα, ως άμεση συνέπεια θα προκύψει σημαντική μείωση της εγχώριας αγροτικής παραγωγής, αλλά και περαιτέρω επιδείνωση του διατροφικού ελλείμματος της χώρας. Η όλη κατάσταση δείχνει ότι η μικρομεσαία αγροτιά πρέπει να αντιδράσει αγωνιστικά, ώστε να μη γίνουν πράξη τα μνημόνια και τα δεινά που επιφέρουν. Η βάρβαρη πολιτική που ακολουθείται οδηγεί τους φτωχομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους σε απόγνωση, όπως και τους εργαζόμενους και τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους. Και η απάντηση είναι το κοινό μέτωπο αγώνα για την ανατροπή αυτής της ολέθριας αντιλαϊκής πολιτικής και την εφαρμογή μιας άλλης φιλολαϊκής.