Την αδυναμία του προγράμματος που εφαρμόζεται στην Ελλάδα να επιτύχει στόχους απολύτως εχθρικούς προς τα λαϊκά συμφέροντα, επικρίνουν τόσο ο Αλ. Τσίπρας με άρθρο του στη «Real News» όσο και ο Γ. Σταθάκης με άρθρο του στην «Αυγή».

«Εντελώς αναποτελεσματικό» χαρακτηρίζει το πρόγραμμα ο Αλ. Τσίπρας. Παρακάμπτοντας το γεγονός ότι το πρόγραμμα πέτυχε ως προς τη βασική του αποστολή, τη ραγδαία υποτίμηση της τιμής της εργατικής δύναμης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εστιάζει την κριτική του στα εξής σημεία:

• Στην παραβίαση από πλευράς των εταίρων της δανειακής σύμβασης με την καθυστέρηση καταβολής της δανειακής δόσης. Ψέγει δηλαδή τους εταίρους για ασυνέπεια στις υποχρεώσεις τους!
• Στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών «χωρίς καμία υποχρέωση να χορηγήσουν ρευστότητα στην οικονομία». Καλλιεργεί την αυταπάτη ότι αν έπεφτε χρήμα στην αγορά, θα κατέληγε στα χέρια των εργαζόμενων και του λαού.
• Στην υποχρέωση της χώρας «να ξεπουλά σε πολύ χαμηλές τιμές τον παραγωγικό της πλούτο και τη δημόσια περιουσία της»,τοποθέτηση που υποκρύπτει τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, εάν διασφαλίζεται ένα ικανοποιητικό τίμημα ή υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων από άλλο δρόμο, όπως για παράδειγμα μέσω των ΣΔΙΤ.
• Στο βάθεμα της ύφεσης που «καθιστά ακόμα πιο αδύνατη την υλοποίηση των δημοσιονομικών στόχων». Ανησυχεί δηλαδή για το αν η Ελλάδα θα πιάσει τα κριτήρια που βάζει το μνημόνιο και το νέο σύμφωνο σταθερότητας, το οποίο μάλιστα τίθεται σε ισχύ από σήμερα.

Ο ίδιος με σαφήνεια δηλώνει ότι βασικοί στόχοι του ΣΥΡΙΖΑ είναι η βιωσιμότητα του χρέους, η αποτροπή της άτακτης χρεοκοπίας, η συνοχή της ίδιας της Ευρωζώνης. Πρόκειται για στόχους που προσυπογράφει η συγκυβέρνηση και η ντόπια πλουτοκρατία. Σαν μέσο επίτευξης των παραπάνω, υποδεικνύει τη «διαγραφή ενός μέρους του χρέους» με «αναστολή πληρωμών, έως ότου μπορέσει να επανέλθει σε ρυθμούς ανάπτυξης», έτσι ώστε «να διασφαλιστεί η αποπληρωμή του χρέους και να αποτραπεί μια άτακτη ελληνική χρεοκοπία με ανεξέλεγκτες αλυσιδωτές επιπτώσεις στο σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας».

Επικαλείται μάλιστα το γεγονός ότι «στο Eurogroup συζητούνται πλέον ανοιχτά τέτοιες λύσεις» σαν ένδειξη του πόσο «ρεαλιστικές και γειωμένες στην πραγματικότητα υπήρξαν εξαρχής οι προτάσεις της Αριστεράς». Το γεγονός ότι οι προτάσεις αυτές συζητιούνται στα όργανα της λυκοσυμμαχίας αποδεικνύει ότι εκφράζουν μέχρι κεραίας συμφέροντα τμημάτων της πλουτοκρατίας και μόνο.

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Γ. Σταθάκης επικρίνει την εφαρμοζόμενη πολιτική για το γεγονός ότι κρατά το χρέος μη βιώσιμο, εύθραυστη τη δημοσιονομική σταθεροποίηση που ταυτίζεται με σφαγιασμό μισθών, συντάξεων και δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, επίσης για το ότι δεν σταθεροποιεί το τραπεζικό σύστημα.

Μάλιστα προειδοποιεί την κυβέρνηση ότι «η εξισορρόπηση του προϋπολογισμού το 2013 θα δοκιμαστεί από τα συρρικνούμενα έσοδα του ΦΠΑ και του πετρελαίου, τη μη πληρωμή του φόρου εισοδήματος», ενώ προεξοφλεί ότι πολλές από τις προβλεπόμενες περικοπές δαπανών είναι ανεφάρμοστες «καθώς θα γίνεται υποχρεωτικό να κλείσουν βασικές υπηρεσίες σε εκπαίδευση, υγεία και δημόσιες υπηρεσίες».

Προειδοποιεί ακόμα για τους κινδύνους που απειλούν το τραπεζικό σύστημα όπως «τα "κόκκινα" δάνεια», την «περιπέτεια των εξαγορών από ξένες τράπεζες», την αδυναμία τους να «δανειοδοτούνται κανονικά». Διαμαρτύρεται για τη συρρίκνωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, για το γεγονός ότι «οι ιδιωτικοποιήσεις θα περιοριστούν στις μικρής απόδοσης εκποιήσεις οργανισμών, τύπου ΟΠΑΠ» και φυσικά για το ότι «οι ιδιωτικές επενδύσεις θα αναστέλλονται για όσο διάστημα η μακροοικονομική κατάσταση θα παραμένει ασταθής».

«...το ΚΚΕ επιδίδεται σε επιχειρηματικές μπίζνες,

ύψους εκατομμυρίων ευρώ...»

(«Αυγή» 28/12/2012)

Δεν έχω την πρόθεση να μπω σε λεπτομέρειες, άλλωστε οι ανακοινώσεις του «Ριζοσπάστη» για το θέμα είναι σαφείς.

Δεν νομίζω όμως ότι υπάρχει κανείς νοήμων άνθρωπος (πόσο μάλλον αριστερός) που να μην κατανοεί τις δυσκολίες του Τύπου, αλλά και της βιομηχανίας γενικότερα αυτή την περίοδο. Γνωστό είναι σε όλους ότι η κρίση χτυπά τους πάντες. Στον καπιταλισμό ζούμε άλλωστε, δεν θα αποτελούσε εξαίρεση ως «σοσιαλιστική νησίδα» ο «Ριζοσπάστης».

Μακάρι το κίνημα και η δυναμική του να ήταν τέτοια και να είστε σίγουροι γι' αυτό, ότι και προσλήψεις θα γίνονταν και άλλες εκδόσεις, ακριβώς για να υποστηρίζουν τη δράση του κινήματος, όσο και του ΚΚΕ. Δεν έχω την αίσθηση ότι στο ΚΚΕ πετούν από τη χαρά τους, κάνοντας μειώσεις προσωπικού, αν και το κείμενο της «Αυγής» αυτό υπονοούσε.

Δεν είδα, βέβαια, και την Αλέκα (για να μιλήσω με στιλ ...ξύλινης γλώσσας) να συντρώγει με τους εφοπλιστές και κάθε λογής ατζέντηδες του διεθνούς χρηματοοικονομικού κατεστημένου στα ελληνοαμερικανικά φόρουμ... (έχει μια αδυναμία σε αυτά η κεντροαριστερά σας, τώρα τελευταία προσαρμόζεται...).

Μήπως στα φόρουμ αυτά, λέω μήπως, «μάθατε» ή σας σφύριξαν ότι το ΚΚΕ «...ενώ συρρικνώνει την εφημερίδα του, μετατρέποντάς την σε κομματική μπροσούρα για να μεταφέρει την κομματική γραμμή στα μέλη του κόμματος, το ΚΚΕ επιδίδεται σε επιχειρηματικές μπίζνες, ύψους εκατομμυρίων ευρώ...» (σχόλιο στην «Αυγή» 28/12/2012).

Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν τη θέση του Λένιν για το ρόλο της κομματικής εφημερίδας: «Προπαγανδίζει, οργανώνει, καθοδηγεί» και ως τέτοια αποτελεί πρωταρχικό εργαλείο για το ΚΚΕ. Αρα, η αρθρογραφία των αστικών ΜΜΕ και της «Αυγής», με αφορμή τη μείωση προσωπικού, δεν αποτελεί είδηση, αλλά συμμετοχή σε συντονισμένη δράση.

Αυτά, λοιπόν, από τους «φίλους» που μας εγκαλούν σε ενότητα, «πονώντας» για την απομόνωσή μας! Αμα έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς!

Αυτά, λοιπόν, από το συνονθύλευμα του NEW LOOK του ΠΑΣΟΚ, που ετοιμάζεται να συμμετάσχει στη διαχείριση του συστήματος, διαιωνίζοντας την κυριαρχία της αστικής τάξης με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Αυτά από τον ΣΥΡΙΖΑ και την «ΑΥΓΗ», που σχεδιάζει τη μεγαλύτερη μεταπολεμική εξαπάτηση του λαού, σε συγχορδία με τις επιλογές των θεσμών που δημιούργησε η αστική τάξη (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ).

Μέλι στάζει η πένα τους! Δυστυχώς, η τακτική τους θυμίζει το γνωστό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» κατά Μακιαβέλι.

Δεν νοείται Κομουνιστικό Κόμμα χωρίς επαναστατική εφημερίδα και στρατευμένους κομμουνιστές δημοσιογράφους.

Σε οποιεσδήποτε συνθήκες, με νόμιμο το ΚΚΕ ή παράνομο, η εφημερίδα και η λειτουργία της, άρα και το προσωπικό της δεν υποτάσσονται στις δυσκολίες που ανακύπτουν από εξωτερικούς παράγοντες.

Για την ενημέρωση του λαού, την έκδοση και διανομή του «Ριζοσπάστη» στήθηκαν στον τοίχο χιλιάδες κομμουνιστές και δεκάδες δημοσιογράφοι του και, αν χρειαστεί, θα το ξανακάνουν.

Δεν νοείται κομμουνιστής που του ανατέθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του από αυτό το πόστο να συμπεριφέρεται στις δύσκολες εποχές για το λαό και τον κομματικό Τύπο ως εργαζόμενος, με μόνο κριτήριο την προσωπική του επιβίωση.

Οι κομμουνιστές δημοσιογράφοι στις δυσκολίες, το τονίζω αυτό, υπηρετούν την εφημερίδα τους με όρους αλληλεγγύης στο Κόμμα τους και την εργατική τάξη.

Οι κομμουνιστές είναι παντός καιρού, σε κόμμα παντός καιρού, ανοικτό στην εργατική τάξη και κλειστό στον οπορτουνισμό.

Κάποιοι από τους δημοσιογράφους, που σήμερα βρίσκονται στον αστικό Τύπο, πέρασαν από τον «Ριζοσπάστη» και από άλλα κομματικά έντυπα και γνωρίζουν πολύ καλά και τη λειτουργία τους και ποιος είναι ο ρόλος τους. Στις δύσκολες εποχές του '90 κάποιοι με θράσος έστειλαν τον «Ριζοσπάστη», αλλά και τον «Οδηγητή» στα δικαστήρια. Από εκείνη τη στιγμή για εμένα προσωπικά έχασαν τη βασική τους ιδιότητα. Την ιδιότητα του κομμουνιστή, με ό,τι απορρέει από αυτό και κατ' επέκταση την ηθική τους υπόσταση απέναντι στην εργατική τάξη και το ΚΚΕ.

Πολλοί δημοσιογράφοι «βρήκαν» δουλειά στη ρούγα του αστικού Τύπου και αποδείχτηκαν οι ικανότεροι να ξελασπώσουν την αστική τάξη, επ' αμοιβή βέβαια.

Αλλοι δημοσιογράφοι «έφτυσαν στο πηγάδι που ήπιαν νερό». (...και όσοι σπούδασαν στο πανεπιστήμιο των καπιταλιστών, στο Χάρβαρντ, λένε ότι το μόνο μάθημα που δεν μας δίδαξαν εκεί ήταν η ηθική).

Αλλοι, πάλι, απέκτησαν διδακτορικό στα ΜΜΕ και μόνιμη στήλη στην κουκουεδολογία.

Αλλοι, πάλι, πήγαν στα σπίτια τους, δεν πέρασαν απέναντι με τον αντίπαλο.

Αλλοι τιμούν τη διαδρομή τους και σήμερα συμπορεύονται με το Κόμμα που τους άνοιξε τα μάτια, με τη συνείδησή τους καθαρή απέναντι στην εργατική τάξη και στο ρόλο της.

`Η αυτοί που πέρασαν και δεν κόλλησαν από το ΚΚΕ και σήμερα βολοδέρνουν ως συνιστώσες του εαυτού τους στον ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ - 5η ΜΕΖΟΝΕΤΑ κ.λπ. και ξαναετοιμάζονται να κάνουν ρεσάλτο σε κυβέρνηση πλέον της αριστεράς, της αστικής τάξης;

Δυστυχώς, οι συνήθεις ύποπτοι. Οι οπορτουνιστές!

• Το σχόλιο αναδημοσιεύεται από το portal του «902.gr»

Στο πλευρό της ΚΟ Αρκαδίας άξιοι συμπαραστάτες αναδείχθηκαν και τα μέλη της ΚΝΕ στο νομό, καθώς τα ξυλόγλυπτα ημερολόγια που δημιούργησαν κι έχουν ζωγραφιές από κρατούμενους κομμουνιστές που κρατούνταν την περίοδο 1946 - 1949, στα υπόγεια του Δικαστικού Μεγάλου της Τρίπολης, είτε για να εκτελεστούν, είτε για να μεταφερθούν σε άλλες φυλακές, έγιναν ανάρπαστα.

Τα ημερολόγια αυτά δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο της οικονομικής εξόρμησης του Κόμματος και μέσα από αυτά ξαναζωντανεύουν ιστορικές μνήμες και θυμίζουν σε νεότερους και παλαιότερους το μεγαλείο των κομμουνιστών αγωνιστών που έδιναν και τη ζωή τους για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό.