Στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης της ανεργίας και των μαζικών απολύσεων, γέννημα θρέμμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προτείνει «δράσεις» μέσω της εφαρμογής «διαρθρωτικών αλλαγών», που ουσιαστικά έρχονται να ισοπεδώσουν ό,τι έχει απομείνει όρθιο από τα εργασιακά δικαιώματα.
Συγκεκριμένα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε τη Δευτέρα 14 Γενάρη έκθεση της «Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων» της ΕΕ («Εκθεση Σέρκας»), με την οποία καλεί τις κυβερνήσεις των κρατών μελών, τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους να επιταχύνουν τις αναδιαρθρώσεις στη βάση των όσων προβλέπουν οι γενικές κατευθύνσεις της στρατηγικής «Ευρώπη 2020», στο όνομα της κρίσης και των συνεπειών που έχει στην ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων.
Στη βάση των παραπάνω, στο κείμενο της έκθεσης αναφέρεται: «Οι αναδιαρθρώσεις δεν αποτελούν νέο φαινόμενο, αλλά μια πρακτική που ακολουθείται όλο και πιο συχνά, λόγω των οικονομικών προκλήσεων (...) Η παγκόσμια οικονομική κρίση που άρχισε το 2008, επιβάλλει στις εταιρείες και στους εργαζομένους τους να προβούν στις αναγκαίες αλλαγές, προκειμένου να προστατευτούν η ανταγωνιστικότητα και οι θέσεις εργασίας».
Με την έκθεση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επιδιώκει να καλλιεργήσει την ταξική συνεργασία και συναίνεση ανάμεσα στους κεφαλαιοκράτες και τους εργαζόμενους, με δύναμη κρούσης τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, προκειμένου να φορτώσει στους εργαζόμενους και το λαό τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης.
Ταυτόχρονα, καλεί τις αστικές κυβερνήσεις των κρατών - μελών να προωθήσουν νόμους και πολιτικές ανακύκλωσης της ανεργίας προς όφελος των επιχειρήσεων, σαν δικλείδα που εξασφαλίζει από τη μια φτηνά εργατικά χέρια υπό την απειλή της μακροχρόνιας ανεργίας και από την άλλη, μέσα από μηχανισμούς εξαγοράς, να μπλοκάρει όποιες τάσεις ριζοσπαστικοποίησης καταγράφονται στις εργατικές συνειδήσεις.
«Η διοίκηση (σ.σ. των επιχειρήσεων) και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, είναι οι βασικοί παράγοντες που πρέπει να συμφωνήσουν σχετικά με τις στρατηγικές αναδιάρθρωσης σε επίπεδο εταιρείας. Την αναδιάρθρωση αυτή πρέπει να συνοδεύουν παρεμβάσεις πολιτικής για την αποφυγή κοινωνικών συγκρούσεων», σημειώνεται με αποκαλυπτικό τρόπο στο κείμενο της έκθεσης.
Με το σύνολο των καπιταλιστικών οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης να βυθίζονται στην κρίση και με την ανεργία να συνεχίζει την ανοδική της πορεία, οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μονοπωλίων:
Στη βάση αυτών των δυο κεντρικών κατευθύνσεων και καλώντας την ΕΕ να «υιοθετήσει μια πληρέστερη θεώρηση για την ενιαία αγορά», το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προχωρά σε μια σειρά από «συστάσεις» που θα «οδηγήσουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας». Οπως κυνικά σημειώνει η έκθεση, «οι εταιρείες που αδυνατούν να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες συνθήκες δε θα μπορέσουν μακροπρόθεσμα να συμβαδίσουν με τους ανταγωνιστές».
Με στρατηγική επιδίωξη την «ενίσχυση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας και της ανταγωνιστικότητας των εταιρειών» και τονίζοντας ότι μέτρα και αναδιαρθρώσεις πρέπει να «αφορούν τις ιδιωτικές και δημόσιες εταιρείες», μεταξύ άλλων, η έκθεση προτείνει:
Για την προώθηση των παραπάνω αναδιαρθρώσεων, το Ευρωκοινοβούλιο καλεί τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ να προωθήσουν (όπου δεν έχουν ήδη εφαρμοστεί) τους αναγκαίους αντεργατικούς νόμους, όπως προβλέπονται από τη «Στρατηγική της Λισσαβόνας».
Συγχρόνως, στην έκθεσή του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, συστήνει τις αστικές κυβερνήσεις αλλά και σε όλες τις «δημόσιες αρχές» (τοπικοί διοίκηση) την παροχή επιπρόσθετων προνομίων στους επιχειρηματικούς ομίλους για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητάς» τους, πάντα στο όνομα της «διασφάλισης των θέσεων εργασίας». Μεταξύ άλλων προτείνει:
Το σύνολο των μέτρων και κατευθύνσεων που προτείνει με την έκθεσή του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έρχεται να θωρακίσει τη θέση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Πρόκειται για αντεργατικές ρυθμίσεις και αναδιαρθρώσεις με μόνιμο χαρακτήρα. Καμία υπόσχεση περί ανάπτυξης και αντιμετώπισης της ανεργίας μέσα από την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας δεν αφορά τα λαϊκά συμφέροντα. Η καπιταλιστική κερδοφορία βασίζεται στη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων και στην «αξιοποίηση» του «εφεδρικού στρατού» των ανέργων που γεννά το σύστημα.
Οι κατευθύνσεις της ΕΕ αποδεικνύουν τα ξεπερασμένα όρια του σάπιου καπιταλισμού. Τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός από τη διαιώνιση του συστήματος, παρά μόνο μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση, ανεξάρτητα από μείγμα διαχείρισης. Επιβεβαιώνεται επίσης ότι τα μέτρα που σήμερα παίρνονται στην Ελλάδα στο όνομα της κρίσης, είναι στρατηγικού χαρακτήρα και αφορούν όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Από αυτή τη σκοπιά, επαληθεύεται η ανάγκη, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να ενδυναμώσουν την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη, να ανοίξουν το δρόμο για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας, που θα έχει κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του εργαζόμενου λαού και όχι των μονοπωλίων.