-- Πού αποσκοπεί η προπαγάνδα ότι οι εργατικοί αγώνες είναι εμπόδιο στις επενδύσεις;

Σε κυριακάτικη εφημερίδα, ο πρωθυπουργός επανήλθε με απειλές και τρομοκρατία ενάντια στους εργαζόμενους που αντιδρούν στην εξαθλίωση από τα βάρβαρα μέτρα και το ταξικό κίνημα, επειδή, όπως λέει, εμποδίζουν τις επενδύσεις και εξαιτίας τους παραμένει υψηλή η ανεργία! Μόλις το προηγούμενο βράδυ, με μια προβοκατόρικη ενέργεια, «άγνωστοι» με όπλα επιτέθηκαν σε εργαζόμενους και προκάλεσαν εμπρησμούς και φθορές στο εργοτάξιο της «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές Χαλκιδικής, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων αντιδρά στα ορυχεία, για περιβαλλοντικούς κυρίως λόγους. Από το βράδυ του Σαββάτου έχει ξεσαλώσει η προπαγάνδα των αστών που συνδέουν τους προβοκάτορες με το εργατικό λαϊκό κίνημα. Βάζοντας για επιστέγασμα τις απειλές Σαμαρά, προσπαθούν να συκοφαντήσουν όποιον αντιστέκεται στα μέτρα εξαθλίωσης του λαού και αντιπαλεύει το δρόμο ανάπτυξης που έχει για προαπαιτούμενο την εξαθλίωσή του. Ολοι αυτοί, σύμφωνα με τα αστικά επιτελεία, έχουν ευθύνη γιατί δεν έρχονται επενδύσεις στην Ελλάδα και κλείνουν επιχειρήσεις. Αξιοποιώντας, μάλιστα, τις προβοκάτσιες, επιχειρούν να παρουσιάσουν τις συλλογικά οργανωμένες κινητοποιήσεις των εργαζομένων και του λαού, τις απεργίες και τις άλλες μορφές της μαζικής εργατικής πάλης ίσα κι όμοια με τη δράση σκοτεινών μηχανισμών, που από χέρι βοηθάνε την κυβέρνηση να πάρει σκληρότερα μέτρα καταστολής του εργατικού λαϊκού κινήματος. Αυτή η προσπάθεια κορυφώνεται. Μπροστά και στην αυριανή πανεργατική πανελλαδική απεργία, παίρνει το χαρακτήρα ανοιχτής τρομοκρατίας από την πλευρά της κυβέρνησης. Στο χέρι των εργαζομένων και του λαού είναι να εμποδίσουν τα σχέδια του κεφαλαίου και της κυβέρνησης, συμμετέχοντας μαζικά στην απεργία και στις δεκάδες απεργιακές συγκεντρώσεις που διοργανώνει το ΠΑΜΕ και καλούν η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ και η ΟΓΕ.

Ποιοι εργατικοί αγώνες οδήγησαν στο κλείσιμο της αυτοκινητοβιομηχανίας SAAB στη Σουηδία, μετά από 64 χρόνια λειτουργίας, με αποτέλεσμα 3.700 εργαζόμενοι να πεταχτούν απλήρωτοι στο δρόμο και να πληγούν χιλιάδες ακόμα που δούλευαν σε επιχειρήσεις σχετικές με την αυτοκινητοβιομηχανία (σημεία πώλησης, συνεργεία, μεταφορές κ.ά); Ποιοι αγώνες ευθύνονται για το γεγονός ότι η αλυσίδα πώλησης οικιακού εξοπλισμού «Praktiker» αποσύρθηκε από την τούρκικη αγορά «σε μια προσπάθεια εξυγίανσης του διεθνούς χαρτοφυλακίου της», σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία, κλείνοντας τα εννέα καταστήματά της, με χιλιάδες εργαζόμενους; Κανείς βέβαια δεν μπορεί να επικαλεστεί για το λουκέτο τους εργατικούς αγώνες, αφού στην Τουρκία της καπιταλιστικής ανάπτυξης, οι εργαζόμενοι βιώνουν ένα από τα πιο βάρβαρα νομικά καθεστώτα σε ό,τι αφορά το συνδικαλισμό και την κήρυξη απεργίας, ενώ εξίσου σμπαραλιασμένοι είναι οι μισθοί και οι εργασιακές σχέσεις, για να απολαμβάνουν οι πολυεθνικές φτηνά εργατικά χέρια και να κάνουν επενδύσεις. Ποιος ευθύνεται για το γεγονός ότι η εταιρεία αθλητικών ειδών Puma αποσύρθηκε από την Ελλάδα, ενώ ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο στην Κύπρο και τη Βουλγαρία, επειδή το τέταρτο τρίμηνο του 2012 τα αποτελέσματά της ήταν χειρότερα των προσδοκιών; Προφανώς όχι οι εργαζόμενοι στη γερμανική πολυεθνική, για τους οποίους δεν έχει ακουστεί το παραμικρό σε σχέση με την οργάνωση κινητοποιήσεων απέναντι στην εργοδοσία.

Θα μπορούσε να απαριθμήσει κανείς εκατοντάδες παραδείγματα επιχειρήσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που έκλεισαν χωρίς οι εργαζόμενοι σ' αυτές να έχουν ρίξει έστω και μια αγωνιστική μπαταριά, με δεδομένο ότι ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι πλειοψηφία στο κίνημα, στην Ελλάδα και παγκόσμια.

Αρα, ποιο είναι το πρόβλημα και συκοφαντούν τους αγώνες; Το πρόβλημα κυβέρνησης και εργοδοσίας είναι ότι για να γίνει μια επένδυση χρειάζεται η τιμή της εργατικής δύναμης να πέσει στον πάτο. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να εξαλειφθεί κάθε φωνή αντίστασης, πολύ περισσότερο κάθε δύναμη που έχει την ικανότητα να συσπειρώνει και να οργανώνει αγώνες ενάντια στον πυρήνα της πολιτικής που εξαθλιώνει την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Γι' αυτό, οι επίδοξοι «επενδυτές» όποτε δουν στέλεχος της κυβέρνησης ή του ΣΥΡΙΖΑ, ζητάνε εγγυήσεις ότι θα τσακίσουν και θα ενσωματώσουν το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα, προκειμένου να προσελκύσουν τις επενδύσεις που λένε. Ζητάνε, δηλαδή, να φύγει από τη μέση το ταξικό εργατικό κίνημα, επειδή ξέρουν ότι δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι, ότι αποτελεί πόλο συσπείρωσης και έχει καθοριστική συμβολή στην ανάπτυξη εργατικών αγώνων, παρά το συσχετισμό στα συνδικάτα υπέρ του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι εργάτες. Τα κλείνουν οι καπιταλιστές, οι οποίοι, όταν δεν έχουν το προσδοκώμενο κέρδος από μια επένδυση, αποσύρουν τα κεφάλαιά τους ή τα επενδύουν σε άλλους τομείς, όπου το κέρδος είναι πιο γρήγορο και εγγυημένο. Σε συνθήκες κρίσης, η κυβέρνηση προσπαθεί να εξασφαλίσει στους καπιταλιστές τους καλύτερους δυνατούς όρους, για να κάνουν επενδύσεις, τσακίζοντας, στην κυριολεξία, τους εργαζόμενους. Οσες επενδύσεις κι αν γίνουν, θα γίνουν στα συντρίμμια των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων. Μόνο οι εργαζόμενοι, σε συμμαχία με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, μπορούν να εξαλείψουν την ανεργία και να κάνουν ανάπτυξη προς όφελός τους, γκρεμίζοντας τους καπιταλιστές από την εξουσία, κοινωνικοποιώντας τα μέσα παραγωγής.