Γόνιμη ήταν η συζήτηση που έγινε στην προχτεσινή σύσκεψη του ΠΑΜΕ, με στόχο την αποτίμηση της απεργιακής μάχης στις 20 Φλεβάρη και το σχεδιασμό του αγώνα για το επόμενο διάστημα, με προτεραιότητα την κλιμάκωση της πάλης για την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και ΣΣΕ με αυξήσεις.

Το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται μπροστά σε πρωτόγνωρες προκλήσεις σημείωσε στην παρέμβασή του ο Κ. Λιαπάτης από την Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και ανάλογη πρέπει να είναι η αντίδρασή του. Αναφέροντας συγκεκριμένα παραδείγματα από την επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι πολυεθνικές του κλάδου στους εργάτες είπε χαρακτηριστικά: «Με το πίσω δεν υπάρχει μέλλον για την εργατική τάξη. Πίσω είναι ο γκρεμός. Εμείς λέμε, με το ΠΑΜΕ, να τραβήξουμε μπροστά». Ο συνδικαλιστής ανέδειξε το θέμα των τροφίμων και της διατροφής ως ένα κατεξοχήν πεδίο όπου πρέπει να εκδηλωθεί η αντικειμενική ανάγκη για τη συμμαχία των εργαζόμενων του κλάδου με τη φτωχή αγροτιά, και τους εργαζόμενους ως καταναλωτές.

Ηταν μια δύσκολη απεργία για τον κλάδο ανέφερε ο Λεωνίδας Σακκάς, από την Πανελλαδική Ενωση Λιθογράφων, έγιναν κάποιες συνελεύσεις αλλά υπήρξε αδυναμία στο ότι δεν κινητοποιήθηκαν όλες οι σωματειακές επιτροπές. Εκεί όμως που υπήρξε παρέμβαση μέσα στο χώρο δουλειάς, υπήρξε και συμμετοχή. Το μεγάλο όφελος ήταν ότι «άνοιξε» το ζήτημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και κυρίως ότι η διεκδίκησή τους δεν μπορεί να είναι υπόθεση μόνο των διοικήσεων των σωματείων.

Στη δουλειά της Ομοσπονδίας Οικοδόμων αναφέρθηκε ο Γ. Τασούλας, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι μία από τις βασικές δυσκολίες που πρέπει να αντιμετωπίσει το κίνημα γιατί φρενάρει τη δράση και τη συμμετοχή, είναι οι αυταπάτες που υπάρχουν σε τμήματα εργαζομένων ότι η κατάσταση αυτή θα ξεπεραστεί, ότι θα ξαναγυρίσουμε σε εποχές προ κρίσης, ότι τελικά είναι μια μπόρα που θα περάσει. Χρειάζεται επιμονή και υπομονή, γιατί οι συνειδήσεις που έχουν διαμορφωθεί δεν αλλάζουν σε μια μέρα, ή με μα απεργία, απαιτείται χτίσιμο σταθερών δεσμών με τους εργάτες, αλλά και να «σκαλίζουμε τι σκέπτονται για όλα αυτά που βιώνουν ακόμη και οι εργάτες που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις».

Οι εργαζόμενοι ζούνε πρωτόγνωρες συνθήκες τόνισε από το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής ο Ν. Παπαγεωργίου και γι' αυτό χρειάζεται να μελετήσουμε σε βάθος τα νέα δεδομένα και πρώτα απ' όλα μέσα στους τόπους δουλειάς, να παρακολουθούμε τις εξελίξεις και πώς αυτές επηρεάζουν τις διαθέσεις τους. Δεν πρέπει να υποτιμηθεί το γεγονός ότι η εργοδοσία έχει στηρίγματα από διοικήσεις σωματείων που κρατάνε καθηλωμένους τους εργάτες.

Στον αγώνα των ναυτεργατών αναφέρθηκε ο α' γραμματέας Θ. Ευαγγελάκης, αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Μηχανικών Εμπορικού Μηχανικού, σημειώνοντας πως στην επιστράτευση απαντήσαμε με λαϊκή επιστράτευση. Ακυρώσαμε στην πράξη για 33η φορά την επιστράτευση του κλάδου και σε αυτό ήταν καθοριστική η συμβολή των ταξικών δυνάμεων. Αποκαλούν - σημείωσε ο συνδικαλιστής - τα εργασιακά γκέτο ανάπτυξη και την παράδοση του εθνικού πλούτου στα μονοπώλια ως επενδύσεις. Σ' αυτό, οι εργάτες πρέπει να δώσουν απάντηση με τη στράτευσή τους στον αγώνα και τη μαζική συμμετοχή στην απεργία.

Από το Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά, ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης αναφέρθηκε στη μεγάλη ανεργία που μαστίζει τους εργαζόμενους στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, επισημαίνοντας την αδυναμία του Συνδικάτου να προσανατολίσει αποφασιστικά τη δράση του και σε εργοστάσια του Πειραιά. Δυσκολία που, όπως τόνισε, πρέπει να αντιμετωπιστεί γρήγορα με συγκεκριμένα μέτρα, με παρέμβαση σε όλους τους χώρους και τη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα. Αναφέρθηκε, ακόμα, στα προβλήματα με τα οικονομικά του Συνδικάτου, με αποτέλεσμα π.χ. στην απεργία να μην είναι σε θέση να βγάλει ανακοίνωση. Θέμα που, όπως επισημάνθηκε, αντιμετωπίζεται με τη μαζικοποίηση των Συνδικάτων, με «την αίτηση και το μπλοκάκι στην τσέπη». Ενώ χαρακτήρισε κομβικό σημείο για τη συνείδηση των εργαζόμενων να ανεβάσουν τον πήχη και να διεκδικήσουν τη ζωή που τους αξίζει και όχι της ανεργίας και των 300 ευρώ μισθό.

Την ολομέτωπη επίθεση που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ, αλλά και τα εμπόδια που βάζει στην οργάνωση της δράσης ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός που αλωνίζει σε αυτό το χώρο ανέφερε ο Αλέκος Περράκης από το Συνδικάτο Τηλεπικοινωνιών, τονίζοντας και τις μεγάλες δυσκολίες και τα εμπόδια που μπαίνουν στη δράση των ταξικών δυνάμεων. «Οι δυσκολίες πολλές, λίγες οι δυνάμεις μας, όμως δεν κάνουμε πίσω», σημείωσε και πρόσθεσε: «Η απεργία στις 20 Φλεβάρη ήταν η πρώτη που δουλέψαμε σχεδιασμένα. Βγάλαμε 5 ανακοινώσεις με βάση την επικαιρότητα. Προσπαθήσαμε να ανεβάσουμε το κλίμα στους χώρους δουλειάς. Καταφέραμε να κινητοποιήσουμε δυνάμεις. Δώσαμε απάντηση στο θέμα της νομιμότητας, ότι αφού καταργούνται οι ΣΣΕ τι να κάνουμε. Ζήτημα που έβαζαν οι νέοι που δουλεύουν στο χώρο, οι οποίοι δεν έχουν πείρα και δεν ξέρουν τι σημαίνει ΣΣΕ».

«Οι ατομικές συμβάσεις και οι μειώσεις μισθών απλώνονται σαν επιδημία στους χώρους δουλειάς, κυρίως όπου δεν έχουμε εμείς δυνάμεις», ανέφερε η Ελσα Ζαμπέτα από την Ομοσπονδία Λογιστών, προσθέτοντας τις προσπάθειες των ταξικών δυνάμεων να βγάλουν οι εργαζόμενοι συμπεράσματα «γιατί πρέπει να παραμερίσουν τον εργοδοτικό, κυβερνητικό συνδικαλισμό». Συμπλήρωσε ότι «όπου κάναμε δουλειά με σχέδιο και πρόγραμμα, είχαμε αποτελέσματα. Υπήρξε μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία, χωρίς να σημαίνει ότι ήταν αντίστοιχη με τον αριθμό των εργαζομένων του κλάδου».

Στη «δουλειά μυρμηγκιού που πρέπει να γίνει στους εργαζόμενους για να συσπειρωθούν με τις ταξικές δυνάμεις», αναφέρθηκε από την Εφη Πετροπούλου από το Σωματείο Φαρμάκου, η οποία τόνισε ότι η συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία ήταν καλή, όμως αναντίστοιχη «με τα μέτρα και τις εξελίξεις στον κλάδο» και τόνισε την ανάγκη «να ενισχυθούν οι δεσμοί μας με τους εργαζόμενους, να ανοίξει αποφασιστικά η αντιπαράθεση με την εργοδοσία, η οποία λειτουργεί διασπαστικά, καθώς σε χώρους όπως η ΕΛΠΕΝ δόθηκαν αυξήσεις, λέγοντας στους εργαζόμενους να μην απεργούν».

Από το Σωματείο Ηθοποιών, η Λίλα Καφαντάρη ανέφερε ότι «η απεργία πήγε καλά έπιασε το 70% με 80%», ωστόσο όπως τόνισε: «Δεν είμαστε ευχαριστημένοι, γιατί στη συνείδηση των συναδέλφων έχει γίνει οπισθοχώρηση και οι δικές μας δυνάμεις πρέπει οργανωμένα, με σχέδιο, να προσπαθήσουν να εμβαθύνει και να πολιτικοποιηθεί ο αγώνας. Να βάλουμε σε κίνηση συναδέλφους που είναι κοντά στο ΠΑΜΕ».