Συγκεκριμένα, συζητήθηκε η απόφαση της κυβέρνησης να οδηγήσει στην «αργία» χιλιάδες εργαζόμενους του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα που απλά έχουν καταγγελθεί στη Δικαιοσύνη, ακόμα και χωρίς να έχουν καταδικαστεί, δηλαδή όχι μόνο οι επίορκοι. Στριμωγμένη στην πράξη η δημοτική αρχή από μια τέτοια εξέλιξη, το χαρακτηρίζει «αδιανόητο», λέγοντας ότι οδηγείται έτσι σε παραλυσία ο δήμος με πολλούς υπαλλήλους είτε να φεύγουν, είτε να αρνούνται να αναλάβουν την οποιαδήποτε ευθύνη για να μη διωχτούν και χάσουν τη θέση τους.

Ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος Αθήνας, ξεκαθάρισε ότι οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων προβλέπονται στη δανειακή σύμβαση που υπέγραψαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης, κόμματα που εκφράζονται με τις παρατάξεις τους και στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθήνας. Σημείωσε ότι η συγκυβέρνηση για να κατευνάσει τις αντιδράσεις μιλά για απολύσεις επίορκων, όμως επειδή ο αριθμός τους δεν φτάνει βάσει των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει, διευρύνει τα όρια για να συμπεριλάβει στο σχέδιο απολύσεων όλο και περισσότερους υπαλλήλους.

Πρόσθεσε ότι στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η «αξιολόγηση» υπαλλήλων που ξεκίνησε η δημοτική αρχή Αθήνας. Ζήτησε να υπάρξει πολιτική βούληση, ο δήμος να αρνηθεί να εφαρμόσει αυτήν την πολιτική και τέτοιες αποφάσεις απομάκρυνσης υπαλλήλων, αντίστοιχη πίεση να εκδηλωθεί από τους εργαζόμενους του δήμου και τα σωματεία τους.

Για το θέμα της απόδοσης ιθαγένειας σε μεταναστόπουλα, είπε ότι πρωτεύει οι μετανάστες να έχουν πλήρη δικαιώματα, να μην τίθενται προαπαιτούμενα στο αν θα τους αναγνωρίζονται δικαιώματα, ο δήμος μπορεί να δώσει ένα παράδειγμα, ανοίγοντας δημοτολόγια για μεταναστόπουλα.

Αναφορικά με τις πρόσφατες πλημμύρες και τις καταστροφές που συνέβησαν στο δήμο Αθήνας και στα όριά του, θύμισε ότι ξαναπλημμύρισαν σημεία όπως η συμβολή Πειραιώς και Χαμοστέρνας, δρόμοι όπως η Κερκύρας και η Καυκάσου στην Κυψέλη και αλλού. Κατήγγειλε την έλλειψη αναγκαίων έργων και υποδομών. Ζήτησε η διοίκηση του δήμου να διεκδικήσει άμεσα κονδύλια και έργα.

Στάθηκε στο γεγονός ότι η διοίκηση του δήμου προχωρά σε αναγκαστικές απαλλοτριώσεις και πλειστηριασμούς διαμερισμάτων πέριξ του πάρκου Κύπρου και Πατησίων, επειδή οι ιδιοκτήτες τους δεν κατέβαλαν τίμημα που τους όρισε ο δήμος τάχα για το πάρκο που έγινε εκεί και δήθεν ανέβασε την αξία των ιδιοκτησιών τους. Πάρκο που στην πράξη ουδέποτε έγινε, αλλά ό,τι υπάρχει εκεί, συντηρείται με την πρωτοβουλία των κατοίκων. Ζήτησε η δημοτική αρχή να πάψει άμεσα κατασχέσεις και πλειστηριασμούς.

Τέλος, σε ξεχωριστή συζήτηση για τις παιδικές κατασκηνώσεις του δήμου του Αγ. Ανδρέα Αττικής, οι δημοτικοί σύμβουλοι του ΚΚΕ κατήγγειλαν τη δημοτική αρχή ότι σε καιρούς που η λαϊκή οικογένεια δεν μπορεί να στείλει τα παιδιά της διακοπές, η διοίκηση του δήμου μειώνει τις κατασκηνωτικές περιόδους για παιδιά από τέσσερις σε τρεις, αφήνοντας εκτός εκατοντάδες παιδιά. Οτι χρησιμοποιεί ως προσωπικό δεκάδες εποχικούς, που μάλιστα με τη μείωση των περιόδων στο κλείσιμο της κατασκήνωσης δεν έχουν συμπληρώσει τα αναγκαία ένσημα, ώστε να μπουν στο ταμείο ανεργίας. Επίσης, για την περίοδο φιλοξενίας ατόμων της τρίτης ηλικίας δεν έχει ναυαγοσώστες και τους αναγκαίους γυμναστές (διατηρεί μόνον ένα). Ζήτησαν τέσσερις περιόδους για τα παιδιά και κάλυψη των αναγκών με μόνιμο προσωπικό με πλήρη δικαιώματα.

Η πρόταση της δημοτικής αρχής ήρθε μετά τους εκβιασμούς των εφοπλιστών ότι θα διακόψουν τη μεταφορά νερού επειδή δεν «βγαίνουν» λόγω της αύξησης του κόστους των καυσίμων.

Τη στιγμή που ο λαός της Αίγινας λέει το «νερό νεράκι», λόγω της έλλειψης στοιχειωδών υποδομών, η κυβέρνηση στο λιμάνι του Πειραιά, δηλαδή μερικά μίλια μακριά από το νησί, προσφέρει δισ. ευρώ για υποδομές που εκμεταλλεύονται τα μονοπώλια (όπως οι COSCO, HP), χώρια οι επιδοτήσεις στους εφοπλιστές.

Από την άλλη, η δημοτική αρχή της Αίγινας που εκλέχθηκε με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ έχει ευθυγραμμιστεί πλήρως με την αντιλαϊκή πολιτική και στη βάση αυτή, αντί να διεκδικήσει μόνιμη λύση με το θέμα του νερού, που σημαίνει σύνδεση του νησιού με αγωγό της ΕΥΔΑΠ, σπεύδει να ικανοποιήσει τις αξιώσεις των εφοπλιστών Ηλιακίδη και Λεβεντάκη οι οποίοι μεταφέρουν το νερό με τα πλοία «ΑΙΓΙΝΑ ΙΙ» και «ΦΙΛΙΑΤΡΑ» αντίστοιχα.

Η δημοτική αρχή υπογράφει δύο συμβάσεις. Η μία αφορά τη μεταφορά νερού στην πόλη της Αίγινας και στην περιοχή Πέρδικα και η δεύτερη στις κοινότητες Βαθύ, Κυψέλη, Μεσαγρός. Η πρόταση της δημοτικής αρχής, για αύξηση της τιμής του κυβικού για την πρώτη σύμβαση δεν πέρασε. Η πρόταση για τη δεύτερη σύμβαση υπερψηφίστηκε επειδή στην ψηφοφορία συμμετείχαν και δύο κοινοτικοί σύμβουλοι.

Ο δημοτικός σύμβουλος του ΚΚΕ Στέλιος Κοττάκης καταψήφισε και κατήγγειλε αυτή τη διαδικασία. Επισήμανε ότι οι λαϊκές οικογένειες της Αίγινας ήδη δεν αντέχουν να πληρώνουν τόσα για το νερό, όχι να αυξηθεί κιόλας! Απαίτησε μείωση της σημερινής τιμής και κάλεσε το λαό της Αίγινας να οργανώσει την πάλη του για τη σύνδεση του νησιού με αγωγό της ΕΥΔΑΠ ξεκαθάρισε ότι «είμαστε αντίθετοι με την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ» και τόνισε ότι «διεκδικούμε ένα δημόσιο φορέα διαχείρισης για το νερό χωρίς καμία συμμετοχή ιδιωτών, γιατί το νερό δεν είναι εμπόρευμα, αλλά κοινωνικό αγαθό».

Νομοσχέδιο που στην ουσία αποτελεί συρραφή τροπολογιών άσχετων μεταξύ τους θεμάτων ψηφίστηκε χθες στην Ολομέλεια της Βουλής σε μια και μόνη συνεδρίαση αφού χαρακτηρίστηκε από την κυβέρνηση ως επείγον. Περιλαμβάνει μεταξύ άλλων διατάξεις για την παράνομη υλοτομία, τη διάθεση κατασχεμένων οχημάτων, τον περιορισμό μετακλητών υπαλλήλων, τους υπερχρεωμένους αγροτικούς συνεταιρισμούς κ.ά.

Η εισηγήτρια του ΚΚΕ Δ. Μανωλάκου, αναφερόμενη στο θέμα της παράνομης υλοτόμησης τόνισε ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την προστασία των δασών όπως υποκριτικά υποστηρίζει αφού σταθερά προωθεί την εμπορευματοποίησή τους και με διαδικασίες φαστ τρακ παραδίδει στο κεφάλαιο τον δασικό πλούτο της χώρας.

Η παράνομη υλοτόμηση είναι πρόβλημα είπε, υπογραμμίζοντας όμως ότι η μεγαλύτερη καταλήστευση και η καταστροφή γίνεται από εμπόρους που για το κέρδος απογυμνώνουν τα δάση.

Εάν η κυβέρνηση, συνέχισε, ενδιαφερόταν πραγματικά τότε θα έπρεπε άμεσα να καταργήσει τον ειδικό φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης, η τιμή του οποίου είναι απαγορευτική για τα λαϊκά στρώματα που αναγκάζονται να καταφεύγουν σε ξυλόσομπες του περασμένου αιώνα με αποτέλεσμα να θρηνούμε ακόμα και θανάτους.